Ad blocker detected: Our website is made possible by displaying online advertisements to our visitors. Please consider supporting us by disabling your ad blocker on our website.
Δεν ακούω (πλέον) τέτοιου είδους μουσική, αλλά έφαγα φλασιά και θυμήθηκα τις εποχές που ήμουν στις πρώτες τάξεις του δημοτικού και αυτό το τραγούδι έπαιζε σε όλα τα παιδικά πάρτυ, και οι στίχοι για εμάς ήταν "Φριστάιλα, ράκα μακαφό!" και έπεφτε μεγάλη πόρωση!
RoMaN έγραψε:[youtube]ymNFyxvIdaM&ob=av2e[/youtube]
Δεν ακούω (πλέον) τέτοιου είδους μουσική, αλλά έφαγα φλασιά και θυμήθηκα τις εποχές που ήμουν στις πρώτες τάξεις του δημοτικού και αυτό το τραγούδι έπαιζε σε όλα τα παιδικά πάρτυ, και οι στίχοι για εμάς ήταν "Φριστάιλα, ράκα μακαφό!" και έπεφτε μεγάλη πόρωση!
(Τώρα γεράσαμε, ακούμε έντεχνο :ugeek: )
Πω πω.. Αυτό ήταν το πρώτο χιπχοπ τραγούδι που είχα ακούσει..!
Αργότερα λίγο Έμινεμ..
Μετά, κάπου στα 11, Goin' Through..
Το 2005 γνωστός του πατέρα μου που έμαθε ότι ακούω hip hop, με πήγε στο τελευταίο -αν δεν κάνω λάθος- live των FF.C.
Για τον επόμενο χρόνο τα άκουγα όλα τα παραπάνω..
Κάπου στην δευτέρα γυμνασίου, όλα τα παλιά φάγανε Χ.
Έμειναν οι FF.C. και προστέθηκαν σύγχρονα συγκροτήματα (βορ.ας, εξωκοσμικός, sifu versus,diezel, winte) αλλά και παλιότερα (ημισκούμπρια, active member, txc)...
Σήμερα γουστάρω να ακούω πέραν όλων αυτών και ότι υλικό πέφτει στα χέρια μου από νέους ράπερς, που πολλές φορές κυκλοφορεί χέρι με χέρι και ούτε καν με σιντι.. Με δανεικά φλασάκια. Κι ο ένας να ακούει τα τραγούδια του άλλου...
Εγώ την hip-hop κατάσταση την παράτησα κάπου στα 13 μου... Έως τότε άκουγα λίγο τα πάντα, 50 Cent, Eminem, Ημισκούμπρια (κάψιμο όλη η τάξη του δημοτικού) και διάφορα άλλα τέτοια...
Όταν εμφανίστηκε στο διάβα μου το ποιοτικό ελληνικό τραγούδι, ελληνική και ξένη rock και κυρίως ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου...
Κοίταξες ποτέ στα μάτια ένα αδέσποτο σκυλί;
για να δεις η μοναξιά τι πάει να πει,
να σε μυρίσει θέλει όχι να επιτεθεί,
δεν θα σε δαγκώσει, αγάπη ψάχνει όχι για φαΐ,
φαΐ, μπορεί να βρει και μέσα στα σκουπίδια,
μα αν πάρει αγάπη η ζωή του δεν θα είναι ίδια,
κι όταν πληγώνεται, πληγώνεται βαθιά
γιατί αντί για αγάπη συνήθως παίρνει κλοτσιά.
Σ' αντίθεση με το σκύλο αγαπάς τον εαυτό σου,
ταΐζεις μόνο τον εγωισμό σου,
ψάξε να βρεις κάτι καλό στο φέρσιμο σου,
πνίγεσαι στο βυθό σου, παρέα εσύ και τα εγώ σου.
μα οι μοναξιές μας απέχουν τόσο πολύ,
εμένα κρατάει στιγμές, εσένα ολόκληρη ζωή,
από δική σου επιλογή φυσικά,
εσύ διάλεξες να ζήσεις με όνειρα πλαστικά,
στη γκλαμουριά, που επιφανειακά όλα είναι καλά
μα μέσα έχει τόση βρωμιά, που μου γυρνάν τα σωθηκά.
Κι όλα έξω μου φαντάζουνε τόσο κρύα,
πως να βγάλω από μέσα μου ρε τόση αηδία;
Πως να γευτώ στο στόμα μου τόση πικρία,
τόση ψευτιά και τόση αχαριστία,
νιώθω σαν παιδί που ζει ανάμεσα σε θηρία,
που θέλουνε να το κατασπαράξουν με μανία.
Κι έχω κλειστεί στον εαυτό μου για καιρό,
προσπαθώ να καταλάβω λίγο πριν να τρελαθώ:
Τι σε κάνει τόσο άσχημη μέσα σου απορώ,
λυπάμαι κούκλα μου το make-up δεν καλύπτει το κενό.
Κι όταν ξεβαφτείς και δεις πως όλα είναι παιχνίδι,
ένας κομπάρσος πάλι θα σαι στο σανίδι,
και το ρολάκι που πήρες, τόσο μικρό,
με τίτλο της ταινίας "ψυχολογικά πορνό".
Μα όταν πέσει η αυλαία, θα ήθελα να δω
τα βουρκωμένα μάτια σου, δυο λόγια να σου πω,
το να γαμάς την ψυχή σου δεν σε κάνει μοναχικό,
σε κάνει άρρωστο γεμάτο αποθημένα και τρελό.
Μόνιμα ερωτευμένα με τον καθρέφτη τα μάτια σου,
μα όταν σπάσει να δω πως θα μαζέψεις τα κομμάτια σου,
δεν με πειράζει, μόνο που με τρομάζει,
άλλος ένας συναισθηματικός καμικάζι.
Η λέξη σεβασμός ήταν άγνωστη στο πρόσωπο σου,
για αυτό δεν έχεις άνθρωπο να αποκαλείς δικό σου,
όσκαρ υποκρισίας θέλει το σενάριο σου,
συγγνώμη που δεν στο δώσα, ήθελα το καλό σου.
Μα εσύ θέλεις επιβεβαίωση απ' το κοινό,
σ' ένα κρεβάτι μεθυσμένη μ' άγνωστο ηθοποιό,
τις κομμένες σκηνές δεν θα τις δω ευχαριστώ,
η μοναξιά στο πεζοδρόμιο μου φρόντισε γι' αυτό.
Και κάπου εδώ να σου εξομολογηθώ,
πως κάπου μέσα στην ταινία έπαιζα και γω,
μα ο σκηνοθέτης δεν με γούσταρε, μ' απέλυσε ευτυχώς:
"Είσαι πολύ αληθινός", μου είπε, "για ηθοποιός".
Οι τίτλοι πέφτουν, μα το όνομα σου πουθενά,
το απόφθεγμα της ταινίας "σε λυπάμαι ειλικρινά"
γιατί είσαι μόνη έφυγε κι ο τελευταίος θεατής σου,
γιατί το μίσος μου, έχει πεθάνει μαζί σου.