Ανατρέχοντας κανείς στις πρώτες σελίδες του τόπικ εύκολα θα διαπιστώσει ότι
αν υπήρξε τα τελευταία χρόνια μια κίνηση σε πρόσωπο που να γέμισε με τόσο ενθουσιασμό τον κόσμο, αυτός ήταν ο Φράνκ Άρνεσεν.
Άνθρωπος με τεράστια καριέρα και ως ποδοσφαιριστής αλλά ακόμα μεγαλύτερη ώς τεχνικός διευθυντής, απο τους πρωτεργάτες μάλιστα του...είδους. Απο τα χρόνια στην Ολλανδία όπου πήγε στην Αιντχόφεν μια πλειάδα μετέπειτα αστέρων του παγκόσμιου ποδοσφαίρου (Σταμ, Ρόμπεν, Ρονάλντο, Φαν Μπόμελ και πολλοί άλλοι), στην Τότεναμ και μετά απο ένα χρόνο με 10 εκ.
στην Τσέλσυ του μεγιστάνα Αμπράμοβιτς όπου και πάλι πήγαν μια σειρά απο εξαιρετικά ταλαντούχους παίχτες (Ομπι Μικελ, Ματιτς, Ιβανονιτς και άλλοι), στο Αμβούργο που κρίθηκε αμφιλεγόμενα αλλά με μία μόνο μεταγραφή (Τσαλχάνογλου) "έβγαλε" τα λεφτά του, με ενα σύντομο πέρασμα απο τη Μέταλιστ που λόγω του πολέμου έφυγε και μετά απο...τρία χρόνια κυνηγητό του Ιβάν Σαββίδη, ήρθε στη Τούμπα...
Όνειρο...
...που έγινε Εφιάλτης.
Απο την πρώτη στιγμή υπήρξε αντίδραση απο τους γνωστούς-άγνωστους (μμε), για τις απουσίες του, για υπερκοστολογήσεις, ότι δεν βλέπει τους παίχτες που παίρνει, για οτιδήποτε μπορεί κανείς να φανταστεί.
Λέγαμε να κάνουμε υπομονή, θα στρώσει η κατάσταση, θα δούμε σιγά σιγά τον ΠΑΟΚ εκεί που τον θέλουμε και τον ονειρευόμαστε.
Τελικά να δεις που κάποτε, μας είπαν και μ@λ@κες...
Πριν τα γεγονότα με τη γριά; μετά; κανείς δεν μπορεί να ξέρει πέρα απο ενα-δυο-τρείς μέσα στην παε, ο Φράνκ Άρνεσεν κρίθηκε ώς αποτυχημένος και κακήν κακώς φεύγει.
Ίσως όντως, ο σχεδιασμός που έκανε, ο προπονητής που επέλεξε, οι μεταγραφές που έφερε να μην είχαν το αντίκτυπο που περιμέναμε στο άκουσμα του ονόματος του.
Ίσως το ότι δεν τον άφησαν να κάνει μόνος του τις επιλογές που ήθελε για την ομάδα και για πόστα σε αυτήν.
Ίσως το ότι ένιωσε να "καπελώνεται" απο ανθρώπους που σε καμία περίπτωση δεν έχουν/είχαν τη δική του εμπειρία και παραστάσεις.
Ίσως.
Αλλά αυτό μόνο η ιστορία θα το δείξει, γιατί για παράδειγμα, αν 2-3-4 απο αυτούς τους 6-7-8 που ήρθαν, φύγουν με πολλαπλάσια έσοδα για την ομάδα, τότε μόνο αποτυχία δεν θα μπορεί να θεωρηθεί. Γιατί πάντα αυτό ήταν ο Φράνκ, ένας τύπος που απλά κοιτούσε λίγο πιο..μπροστά..
Όπως οι περισσότεροι που έφυγαν αυτή την 4ετια, ένας ακόμα απομακρύνεται απο τα όνειρα μας αφήνοντας μια γλυκόπικρη γεύση.
Αφήνοντας ένα "γιατί;" να αιωρείται.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι δυο-τρεις-τέσσερις συνεντεύξεις που έκανες για εμάς, τους Λευκούς Ζουλού, ίσως αφήσουν μια παρακαταθήκη, μια ιδέα, μια ελπίδα για το μέλλον.
Αντίο λοιπόν Φράνκ και μακάρι σε ένα παράλληλο σύμπαν να είσαι αυτός που έκανε τον ΠΑΟΚ ξανά μεγάλο.
μέχρι τότε, i wonder how... i wonder why...
[youtube]bCDIt50hRDs[/youtube]
