john4serres έγραψε:Tupac έγραψε:(s)
Gil Vicente FC Gil Vicente FC 102 32 5
Yokohama F. Marinos Yokohama F. Marinos 59 29 3
Red Star Belgrade Red Star Belgrade 51 28 11
Torpedo Moscow Torpedo Moscow 22 3 2
SC Braga SC Braga B 6 - -
Sporting Gijón Sporting Gijón B 4 - -
SC Braga B SC Braga B B 1 -
Σε σοβαρή ομάδα δεν εχει κάνει τιπιτα το ιδιαίτερο αυτος ο hugo vieira. Πολύ μέτριος μου φαίνεται
Μονο μέτριοι γράφονται φετος.
Μακαρι να ερθει κατι ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΟ απο τα ρεπορταζ.
Αν διαβάσει κάποιος, αυτό που ανέβασε το site του χοντρού, για την προσωπική ζωή του παίχτη τα προηγούμενα χρόνια και με τι προοπτικές ξεκίνησε, ίσως τα δει λίγο διαφορετικά τα πράγματα. Εγώ τέτοιες προσωπικότητες δεν τις φοβάμαι και τις σέβομαι
" Η απίστευτη ιστορία του 30άχρονου σέντερ φορ που βρίσκεται στις πρώτες θέσεις της μεταγραφικής λίστας του ΠΑΟΚ.
Από τα ιδιαίτερα του καλοκαιριού. Από την παρατεταμένη περίοδο «κυνηγιού». Εκείνη που πάνω από το ποδόσφαιρο και τις ομάδες βρέχει ονόματα, φήμες, σενάρια και κάθε λογής ιστορία. Δεν είναι λίγες οι φορές που μπαίνεις στον πειρασμό να ψάξεις κάτι παραπάνω από ένα «μονταρισμένο» βιντεάκι με γκολ στο youtube, δεν είναι λίγες οι φορές που βρίσκεις αλλά όχι ακριβώς αυτό που περιμένεις. Γιατί καμιά φορά αντικρίζεις ζωές ανθρώπων πίσω από το ποδόσφαιρο που σε κάνουν σίγουρα να το ξανασκεφτείς ου μην και να κατανοήσεις, πως τελικά μια μπάλα και μια καριέρα δεν είναι τα πάντα.
Το παράδειγμα του Ούγκο Βιέιρα χαρακτηριστικό. Τα όσα θα μπορούσε να εξιστορήσει ο 30άχρονος σέντερ φορ που αυτές τις ημέρες είναι στις πρώτες θέσεις της μεταγραφικής λίστας του ΠΑΟΚ. Ικανός φορ ο Πορτογάλος, σε μια διαδρομή γεμάτη γκολ τα τελευταία χρόνια. Ικανότερος άνθρωπος όμως σε μια διαδρομή γεμάτη δάκρυα. Δεν επέστρεψε απλά στο προσκήνιο, επέστρεψε σε μια δεύτερη ζωή. Και αυτό δεν μεταφράζεται από τα γκολ…
Το Δεκέμβριο του 2012 ο κόσμος απλώνονταν στα πόδια του. Αγωνιζόταν στην Σπόρτινγκ Χιχόν ως δανεικός από την Μπενφίκα, βρίσκονταν για πρώτη φορά μακριά από την πατρίδα του και έμοιαζε αφοσιωμένος στον στόχο που κυνηγούσε από μικρό παιδί. Είχε κάνει καλή δουλειά στη Ζιλ Βισέντε, αναγκάζοντας τους Λουζιτανούς να επενδύσουν στο ταλέντο του, και την τέχνη του γκολ (16). Δόθηκε δανεικός στην Ισπανία για να βάλει ματς στα πόδια του. Ήταν πια ένα «πρότζεκτ» για μια κορυφαία ομάδα όπως οι Αετοί της Λισσαβόνας. Η προσγείωση όμως δεν ήταν απλώς απότομη. Ήταν συντριπτική. Και κανένα γκολ δεν μπορούσε να αλλάξει την κατάσταση.
Το κορίτσι του, η Εντίνα Καρβάλιο διαγνώστηκε με καρκίνο. Και κάπου εκεί άλλαξαν όλα. Η πρώτη του σκέψη; Να παρατήσει το ποδόσφαιρο, για να τρέξει κοντά της. Έπρεπε να βρει έναν τρόπο να γυρίσει στην Πορτογαλία. Το έκανε. Μίλησε με τους Ισπανούς, μίλησε με τη Μπενφίκα και όλα έγιναν γρήγορα. Δανεικός στην ασφαλή αγκαλιά της Ζιλ Βιθέντε που του έδινε αυτό το δικαίωμα. Και το καλοκαίρι του ΄13 έχοντας πια χάσει κάθε κέφι για το ποδόσφαιρο; Μια μεταγραφή στη Μπράγκα που τον τουλάχιστον τον κρατούσε εντός των συνόρων. Δεν κατάφερε τίποτα ούτε εκεί. Αναπόφευκτα λοιπόν γύρισε και πάλι στη Ζιλ Βισέντε που ήταν πάντα κάτι σαν το σπιτικό του.
Τελικά έμεινε στη χώρα ως τον Σεπτέμβρη του ΄14 για να είναι δίπλα στην Εντίνα που έκλεισε τα μάτια της για πάντα, τον Γενάρη του ΄15. «Είναι δύσκολο να αντιμετωπίσεις μια απώλεια, να χάνεις ένα πρόσωπο που αγαπάς. Το ακόμη δυσκολότερο όμως είναι να χάνεις τη ζωή μαζί του, τα όνειρά, όλα όσα έχεις προγραμματίσει. Ό,τι ονειρευόμουν ήταν δίπλα της και δεν υπάρχει πια. Δεν έχω άλλα όνειρα» είπε κάποια στιγμή δημόσια σε μια κατάθεση ψυχής. Το πώς βρήκε την δύναμη να ξεκινήσει από την αρχή το γνωρίζει μόνο ο ίδιος. Το σίγουρο είναι πως ενώ έκανε τα πάντα ως τότε για να βρίσκεται στη Πορτογαλία, από εκείνο το σημείο και έπειτα δεν ήθελε επ ουδενί να βρίσκεται στη πατρίδα του.
Την Εντίνα δεν την ξέχασε ποτέ. Αναφέρεται ακόμη και σήμερα συχνά-πυκνά και εκείνη μέσω των social media. Στην Πορτογαλία όμως δεν επέστρεψε ποτέ. Ξεκίνησε μια περιπλάνηση. Κάτι από την αρχή. Η Τορπέντο στη Μόσχα, ο Ερυθρός Αστέρας στο Βελιγράδι, η Γιοκοχάμα Μαρίνος στη μακρινή Ιαπωνία. Τα χιλιόμετρα και ο χρόνος έμοιαζαν ο γιατρός που θα έκανε καλά την ψυχή του, και σταδιακά θα του έδιναν και πάλι κίνητρο στο ποδόσφαιρο.
Πράγματι: Όσο απομακρύνονταν από την Ιβηρική, τόσο και ο δείκτης της καριέρας του άρχισε και πάλι να κοιτάζει προς τα επάνω. Τη σεζόν 2015-2016 με τον Αστέρα πέτυχε 27 γκολ. Στην Ιαπωνία από τον Γενάρη του ΄17 μετρά άλλα 17. Στο μεταξύ γνώρισε την Νίνα Άλεξιτς με την οποία έχει πλέον μια μικρή κόρη την Μπιάνκα και αυτό το μικρό κορίτσι είναι που του έδωσε ξανά ζωή. Για εκείνη είναι που πλέον θέλει να γυρίσει στην Ευρώπη. Η Ιαπωνική Λίγκα βρίσκεται στην 15η αγωνιστική και έχει διακοπή από τα τέλη Μαΐου λόγω του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ως εδώ έχει 7 γκολ και 1 ασίστ. Η ομάδα του θέλει να τον κρατήσει. Εκείνος όμως πλέον νιώθει έτοιμος για να γυρίσει".
Και αν δεν τα καταφέρουμε, δεν θα φταίνε οι μεταγραφές. Σε καλοκαίρι με μουντιάλ, ομάδα που στοχεύει σε πρωτάθλημα και πορεία στην ευρώπη δεν γίνεται να κλείσει τις μεταγραφές από τον Ιούνιο. 2-3 κινήσεις μένουν και θα γίνουν εν καιρώ.