Paokmania.Gr

bane1980 έγραψε:Καλοκαίρι είναι, είπα να κάνω και καμια εκκαθάριση στη σοφίτα του εξοχικού να φύγει η σαβούρα.

Μέσα σε μια κούτα, μαζί με ολα τα Λούκυ Λουκ και τα Αστεριξ που είναι κειμήλια, βρήκα καμια 20αρια τεύχη ενός περιοδικού που κυκλοφορούσε για το μπάσκετ κάθε Τρίτη...το Τρίποντο...με Συρίγο, Δρυμώνα, Παπαδογιάννη, πιο παλιά Σκουντή, Παπαδάκη, Ντεντόπουλο κλπ...

από το 1991 δεν είχα χάσει τεύχος μέχρι τότε που έκλεισε...πριν από κάμποσα χρόνια ξεφορτώθηκα όλα τα τεύχη στο Μοναστηράκι, εκτός από αυτά τα 20 που ήταν όλα μνημειώδη για την Εθνική και την ΠΑΟΚΑΡΑ μας...

Εξώφυλλο ο Στανκοβιτς να δίνει το Κυπελλούχων στον ακατανόμαστο...τεύχος αφιέρωμα στον ΠΑΟΚ πριν από Γενεύη, Ναντ, Βιτόρια, Αθήνα...το τεύχος του πρωταθήματος το 92 καθώς και οι φάπες στο Ρούλη για να φτάσουμε εκεί...εξώφυλλα με Μπάνε, Κόρφα, Λεβινγκστον, Μπέρι και αναλύσεις για το μέλλον του ΠΑΟΚ με την τριάδα Πέτζα, Ρεντζιά, Γιαννούλη...Συνεντεύξεις Βεζυρτζη για τη μεταγραφή Φάνη και αφίσες του Κόρατς με προπονητή το Σούλη...τα κύπελλα στο ΣΕΦ και τη Λαμία...

Δάκρυσα που τα διάβαζα...δεν άντεξα και άφησα τον πάκο πάνω στο τραπέζι στον κήπο...φυσούσε μανιωδώς και το πάνω πάνω εξώφυλλο ταλαντευόταν σαν τρελό πέρα δώθε...όπως και εγώ...από τη μία σκέφτομαι όλα αυτά που με έκαναν ΠΑΟΚΤΣΗ μέσα στη φωλιά των γαυροβάζελων και το περιεχόμενο που προανέφερα...και μετά σκέφτηκα την κατάντια μας...

Κι όμως είμαι ακόμα εδώ όπως και λίγοι Μοϊκανοί σαν εσάς...και εδώ θα μείνω, δεν την αφήνω αυτή την ομάδα. Από την άλλη όμως, ειλικρινά, φέτος περισσότερο από κάθε άλλο καλοκαίρι, δεν μπορώ να βρω τη δύναμη ούτε να αισιοδοξήσω, ούτε να στηρίξω. Με στέρεψαν οι Παοκάρχες και οι τυμβωρύχοι του πτώματος μίας υπερδύναμης της Ευρώπης το πρώτο μισό της δεκαετίας του 90.

Δεν θέλω τίτλους από τον ΠΑΟΚ, αν ήθελα τίτλους, θα είχα γίνει Άρης και μετά Γαύρος και τώρα Βάζελος. Θέλω περηφάνεια και όραμα.

Και μέχρι να μου το δώσουν, ναι μεν θα είμαι εδώ, αλλά παθητικά, παρατηρώντας, πια δεν με φοβίζει τίποτα για αυτη την ομάδα, που κάποτε έπαιζε στα ίσα τον Κούκοτς και το Σαμπόνις, που έπαιζε το τέλειο μπασκετ με Ορτεζ και στο διπλό με Στεφανέλ, και τώρα οι φίλοι με ρωτάνε "Ρε συ, το παοκάκι έκλεισε κανά παίκτη ή δεν θα κατεβείτε καν πρωτάθλημα..."

Και το κρίμα είναι οτι δεν με ρωτάνε από καζούρα...από συμπόνοια και λύπηση με ρωτάνε. οταν αυτοί οι κύριοι μας δείξουν οτι αξίζει να είμαστε περήφανοι για αυτή την ομάδα (όχι μόνο το παρελθόν της), και όχι να τη λυπούμαστε, τότε όχι απλά δεν θα κοιτάω μόνο, αλλά θα είμαι εκεί που πρέπει, όπως τότε πιτσιρικάς στο Παλέ, στο Γ.Μόσχος, στην Αρτάκης, στο Περιστέρι, στον τάφο του Ινδού και μετά στη Γλυφάδα, στο Σπόρτινγκ, και σε εκείνο το καταραμένο το ΣΕΦ το 93 που ακόμα το στοιχειώνει ο Ραγκάτσι και το σουτ που μας άλλαξε την ιστορία μας...