Re: 04.02.09 21:15 ΠΑΟΚ - Ολυμπιακός (Κύπελλο)
Δημοσιεύτηκε: Τετ 04 Φεβ 2009, 16:20
Δεν μου αρέσει δημοσιογράφοι που προσπαθούν να εμφανίζονται σαν αντικειμενικοί να χρησιμοποιούν το συναίσθημα και να μιλούν για την αγάπημένη μου ομάδα. Μόνο από παοκτσάκια το δέχομαι. Θα κάνω μια εξαίρεση και θα παραθέσω το άρθρο του Δ.Δραγώγια στη σημερινή "εξέδρα", γιατί νομίζω ότι αξίζει τον κόπο. Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεώτεροι που λένε...
Δημήτρης Δραγώγιας
Η αναβίωση ενός ροκ ποδοσφαίρου
Η εικόνα που είχα για το ροκ, εκείνη των ανατρεπτικών μουσικών απέναντι στο σύστημα, των αντιπολεμικών κινημάτων του '60 και του Γούντστοκ, έχει νοθευτεί εδώ και καιρό. Οταν το ίνδαλμά μου, ο Μπομπ Ντίλαν, έδωσε τον ύμνο «Like a Rolling Stone» σε διαφήμιση της Coca-Cola. Κι όταν ο Μπομπ Γκέλντοφ εξαργύρωσε τον ακτιβισμό του για μια θέση σε βρετανικό πολιτικό συμβούλιο των συντηρητικών.
Δεν ξέρω αν μου επιφυλάσσει η μοίρα να ξαναδώ εικόνα σαν τη χθεσινή στον καθεδρικό ναό της Του Θεού Σοφίας. Εναν Κούδα βαλαντωμένο στο κλάμα να σηκώνει το φέρετρο με τη σορό του Γιώργου Παντελάκη. Οι παλαιότεροι που το είδαν έφεραν συνειρμικά εικόνες της δεκαετίας του '60. Οι νεότεροι τις φαντάζονταν. Από εκείνη τη στιγμή οι αναμετρήσεις ΠΑΟΚ - Ολυμπιακού στην Τούμπα έμελλαν να αποτελέσουν την πεμπτουσία των κλασικών αγώνων της περιφέρειας ενάντια στον ισχυρό, της αντίστασης απέναντι στο κατεστημένο. Ο Παντελάκης ήταν ο δημιουργός μιας παράδοσης που κράτησε είκοσι τρία χρόνια. Ο εφιάλτης του Ολυμπιακού ήταν η Τούμπα.
Αφήστε τη φαντασία σας να οργιάσει. Και να φέρει στο σήμερα, δυο μέρες μετά τον θάνατο του Παντελάκη, μια παλιότερη γενιά, όχι του Κούδα, του Σαράφη, του Αποστολίδη και του Τερζανίδη, αλλά την επόμενη, του Σκαρτάδου, του Μπορμπόκη, του Λεοντιάδη, του Αλεξανδρίδη... Γιατί πάνω σ' αυτούς τους ποδοσφαιριστές πλάστηκε ο μύθος της σιδηράς παράδοσης νικών του ΠΑΟΚ απέναντι στον Ολυμπιακό. Τότε που το συναίσθημα κυριαρχούσε. Ο ΠΑΟΚ σχεδόν αδιάφορος. Ο Ολυμπιακός ομάδα τίτλου. Κι όμως το αποτέλεσμα έκρυβε εκπλήξεις.
Αυτό το συναίσθημα δεν πρόκειται να περάσει στους σημερινούς ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ. Οι παραστάσεις του Κονσεϊσάο, του Κοντρέρας, του Πάμπλο Γκαρσία δεν συγκρίνονται με του Σίγγα και του Αλαβάντα, αλλά άντε να εξηγήσεις στη βαβέλ του Σάντος ποιος ήταν ο Παντελάκης, τι σήμαινε Κούδας και ποια είναι η ιστορία των αναμετρήσεων Ολυμπιακού - ΠΑΟΚ. Σύμφωνοι, η εποχή των ένδοξων επαναστατών του ποδοσφαίρου έχει πια περάσει. «The Times They Are A-Changin'», που θα τραγουδούσε και ο Ντίλαν. Στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο η νοσταλγολογία έχει τόση αξία όση και μια διαφήμιση της Coca-Cola. Αλλά και τι δεν θα 'δινα να αναβίωνε έστω για μια νύχτα η εποχή των γερο-ροκάδων. Κι ας ήταν η σημερινή...
http://www.exedrasports.gr/default.asp? ... 8364&catId
Υ.Γ. Για πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος για το σημερινό αποτέλεσμα. Και η αισιοδοξία μου βασίζεται όχι στην αγωνιστική σύγκριση των δύο ομάδων, αλλά σε στοιχεία που αναφέρονται στο παραπάνω άρθρο. Είναι καιρός πια να ξεκινήσει μια καινούρια παράδοση...
Δημήτρης Δραγώγιας
Η αναβίωση ενός ροκ ποδοσφαίρου
Η εικόνα που είχα για το ροκ, εκείνη των ανατρεπτικών μουσικών απέναντι στο σύστημα, των αντιπολεμικών κινημάτων του '60 και του Γούντστοκ, έχει νοθευτεί εδώ και καιρό. Οταν το ίνδαλμά μου, ο Μπομπ Ντίλαν, έδωσε τον ύμνο «Like a Rolling Stone» σε διαφήμιση της Coca-Cola. Κι όταν ο Μπομπ Γκέλντοφ εξαργύρωσε τον ακτιβισμό του για μια θέση σε βρετανικό πολιτικό συμβούλιο των συντηρητικών.
Δεν ξέρω αν μου επιφυλάσσει η μοίρα να ξαναδώ εικόνα σαν τη χθεσινή στον καθεδρικό ναό της Του Θεού Σοφίας. Εναν Κούδα βαλαντωμένο στο κλάμα να σηκώνει το φέρετρο με τη σορό του Γιώργου Παντελάκη. Οι παλαιότεροι που το είδαν έφεραν συνειρμικά εικόνες της δεκαετίας του '60. Οι νεότεροι τις φαντάζονταν. Από εκείνη τη στιγμή οι αναμετρήσεις ΠΑΟΚ - Ολυμπιακού στην Τούμπα έμελλαν να αποτελέσουν την πεμπτουσία των κλασικών αγώνων της περιφέρειας ενάντια στον ισχυρό, της αντίστασης απέναντι στο κατεστημένο. Ο Παντελάκης ήταν ο δημιουργός μιας παράδοσης που κράτησε είκοσι τρία χρόνια. Ο εφιάλτης του Ολυμπιακού ήταν η Τούμπα.
Αφήστε τη φαντασία σας να οργιάσει. Και να φέρει στο σήμερα, δυο μέρες μετά τον θάνατο του Παντελάκη, μια παλιότερη γενιά, όχι του Κούδα, του Σαράφη, του Αποστολίδη και του Τερζανίδη, αλλά την επόμενη, του Σκαρτάδου, του Μπορμπόκη, του Λεοντιάδη, του Αλεξανδρίδη... Γιατί πάνω σ' αυτούς τους ποδοσφαιριστές πλάστηκε ο μύθος της σιδηράς παράδοσης νικών του ΠΑΟΚ απέναντι στον Ολυμπιακό. Τότε που το συναίσθημα κυριαρχούσε. Ο ΠΑΟΚ σχεδόν αδιάφορος. Ο Ολυμπιακός ομάδα τίτλου. Κι όμως το αποτέλεσμα έκρυβε εκπλήξεις.
Αυτό το συναίσθημα δεν πρόκειται να περάσει στους σημερινούς ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ. Οι παραστάσεις του Κονσεϊσάο, του Κοντρέρας, του Πάμπλο Γκαρσία δεν συγκρίνονται με του Σίγγα και του Αλαβάντα, αλλά άντε να εξηγήσεις στη βαβέλ του Σάντος ποιος ήταν ο Παντελάκης, τι σήμαινε Κούδας και ποια είναι η ιστορία των αναμετρήσεων Ολυμπιακού - ΠΑΟΚ. Σύμφωνοι, η εποχή των ένδοξων επαναστατών του ποδοσφαίρου έχει πια περάσει. «The Times They Are A-Changin'», που θα τραγουδούσε και ο Ντίλαν. Στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο η νοσταλγολογία έχει τόση αξία όση και μια διαφήμιση της Coca-Cola. Αλλά και τι δεν θα 'δινα να αναβίωνε έστω για μια νύχτα η εποχή των γερο-ροκάδων. Κι ας ήταν η σημερινή...
http://www.exedrasports.gr/default.asp? ... 8364&catId
Υ.Γ. Για πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος για το σημερινό αποτέλεσμα. Και η αισιοδοξία μου βασίζεται όχι στην αγωνιστική σύγκριση των δύο ομάδων, αλλά σε στοιχεία που αναφέρονται στο παραπάνω άρθρο. Είναι καιρός πια να ξεκινήσει μια καινούρια παράδοση...
