gika έγραψε:Oπως θα έχετε καταλάβει είμαι Σάντικος... Αλλά μου έχει καρφωθεί μία απορία..
Πως στο καλό γίνεται, ενώ εχουμε ποιοτικότερο (εστω και για λίγο) ροστερ απο πέρσυ, να έχουμε πολύ χειρότερη εικόνα εντός αγωνιστικού χώρου??
Επέτρεψε μου να προσπαθήσω να εξηγήσω το παράδοξο και να πλατιάσω όσο μπορώ. Ο ΠΑΟΚ πέρσι προσπαθούσε να παίξει ένα στυλ παιχνιδιού που θα κυμαινόταν με άριστα το 10 από 3 στην χειρότερη μέχρι 7 στην καλύτερη. Ο βαθμός δυσκολίας αυτού του ποδοσφαίρου ήταν σχετικά μικρός αφού ούτως ή άλλως δεν μπορούσε να στοχεύσει και τόσο ψηλά όσο θέλουμε. Το περσινό ρόστερ ήταν ικανό για να πιάσει το άριστα σε σχέση με το στυλ που ακολουθούσαμε πέρσι, ήταν ικανό να παίξει το 7ρι, δεν ήταν ικανό όμως για να προσπαθήσει να πιάσει κάτι καλύτερο. Το πιο φιλόδοξο στυλ παιχνιδιού που μπορούσε να παίξει ήταν το 3 ως 7 και κατάφερε να το κάνει αυτό άψογα.
Φέτος ο ΠΑΟΚ έπρεπε να προχωρήσει και προχώρησε. Το μεγαλύτερο λάθος θα ήταν η στασιμότητα, να αποδεχτεί δηλαδή μια μοίρα που δεν αξίζει στον ΠΑΟΚ, πως το 7 είναι καλό ως ταβάνι, και προσπαθούμε να το ακολουθούμε για όσο περισσότερες σεζόν μπορούμε. Σε μια τέτοια φιλοσοφία θα ήμουν 100% αντίθετος αφού θα προυπόθετε πως ο ΠΑΟΚ είναι μια μεσαία ομάδα που είναι ικανοποιημένη με το ΟΥΕΦΑκι κι αν σπάσει ο διάολος το ποδάρι του μπορεί κανά κυπελλάκι και κανά τσαμπιονσλιγκάκι. Γιατί για την δυναμική του ΠΑΟΚ είναι τσαμπιονσλιγκάκι, ο ΠΑΟΚ πρέπει να φτάσει σε επίπεδο που να διεκδικεί πρωτάθλημα και να είναι ευχαριστημένος μόνο όταν το κατακτά.
Πότε αυτό, τώρα που μιλάμε, σήμερα; Όχι, το να προσπαθεί να σκαρφαλώνει πέντε-πέντε τα σκαλοπάτια θα ήταν το ίδιο καταστροφικό με το να μην τολμήσει παραπάνω βήματα μένοντας ικανοποιημένος από το μέτριο-προς-καλό σημείο στο οποίο βρισκόταν. Για σήμερα, το τωρινό σκαλοπάτι που στοχεύει ο ΠΑΟΚ είναι να μάθει να παίζει ένα πιο δύσκολο και πιο φιλόδοξο σύστημα που θα τον φτάσει από την κορυφή του 3 ως 7 στην κορυφή του 4 ως 8. Έτσι, έκανε μια βουτιά από το 7 στο 4 και άρχισε να ανεβαίνει στο 5, στο 6 (κάπου εκεί είναι τώρα) και συνεχίζει. Σύγκριση μεταξύ των 2 ομάδων μόνο και μόνο ως απόδοσης στο γήπεδο θα έβρισκε την περσινή να είναι λίγο καλύτερη. Αλλά αυτή η σύγκριση θα ήταν ατυχής.
Γιατί πέρσι ο ΠΑΟΚ πάλευε "να κάνει την έκπληξη". Φέτος ο ΠΑΟΚ θεωρείται έστω και αουτσάιντερ, αλλά ισότιμος διεκδικητής. Κι αυτό το έχουν καταλάβει εχθροί και φίλοι, ίσως περισσότερο οι εχθροί. Δεν είναι τυχαίο πως ενώ μέχρι πέρσι όποια μικρή ή μεσαία ομάδα έπαιζε με τον ΠΑΟΚ στην έδρα της πήγαινε για την νίκη και φέτος βλέπουμε τους παίχτες για παράδειγμα του Πανιωνίου μέσα στην Νέα Σμύρνη (όχι σε καμιά τυχαία έδρα, έτσι;) να κάνουν για ένα ημίχρονο καθυστερήσεις μπας και κρατήσουν το Χ, δεν είναι τυχαίο πως οι γριές κατέβηκαν με τέτοιο ταμπούρι που λες και παίζαν κύπελλο και με το 0-0 προκρίνοταν, δεν είναι τυχαίο πως μετά από αρκετά χρόνια ο γάβρος σε μεταξύ μας αγώνα αναγκάστηκε να δώσει εξ' ολοκλήρου το γήπεδο στον ΠΑΟΚ και να προσπαθήσει να χτυπήσει (δυστυχώς για μας πετυχημένα) με αντεπιθέσεις, εμμέσως με αυτό τον τρόπο οι αντίπαλες ομάδες δείχνουν πως ο ΠΑΟΚ πλέον δεν είναι η μεσαία ομάδα που την είχαν καταντήσει κάποια λαμόγια την τελευταία 15ετία, έγινε ξανά μεγάλος, όχι ακόμα τόσο μεγάλος για να μπορεί να ανταπεξέλθει στις προσδοκίες του λαού του αλλά μόνο υπομονή χρειάζεται και θα γίνει κι αυτό.
Πριν από λιγότερο από ένα μήνα αθηναική εφημερίδα κυκλοφόρησε με πρωτοσέλιδο "τελευταία ευκαιρία των 2 δικέφαλων να επιστρέψουν στην διεκδίκηση του τίτλου". Τι δείχνει αυτό αν όχι πως ο ΠΑΟΚ και από τους εχθρούς του πλέον θεωρείται διεκδικητής του πρωταθλήματος; Μια αντιπαραβολή με περσινά ειρωνικά σχόλια περί "φούσκας ΠΑΟΚ που όπου να ναι θα ξεφουσκώσει" για να μην μιλήσω για την προ-Ζαγοράκη κατάσταση που και μόνο η αναφορά πως ο ΠΑΟΚ ανήκει στους διεκδικητές του τίτλου θα προκαλούσε γέλιο και τίποτα παραπάνω θα φανέρωνε πως και κάτι τέτοιες λεπτομέρειες αποτελούν ένδειξη πως ο ΠΑΟΚ μεγαλώνει. Ο λυσσαλέος πόλεμος από δήθεν αντικειμενικούς αλήτες-ρουφιάνους-δημοσιοκάφρους και τα φετινά επιστημονικά χειρουργεία φανερώνουν τον φόβο του ποδοσφαιρικού κατεστημένου απέναντι στον ανεστημένο ΠΑΟΚ και η κοινή λογική λέει πως δεν φοβάσαι παρά μόνο κάποιον αρκετά ισχυρό για να σε κοντράρει σε αυτά που ο ίδιος θέλεις να αποκτήσεις.
Βεβαίως, όπως είπα πιο πάνω μέχρι τώρα ο φετινός ΠΑΟΚ δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των οπαδών του, θα μπορούσε να θεωρηθεί ακόμα και χειρότερος από τον περσινό. Δύο βασικούς λόγους τους ανέφερα προηγούμενως. Είναι η δυσκολία προσαρμογής και η εχθρικότητα του κράτους απέναντι του. Δεν είναι μόνο αυτοί. Είναι και η σε σημείο μητσοτακίασης φετινή γκαντεμιά και βεβαίως είναι και τα λάθη που γίναν από τους πάντες, από την διοίκηση και τον προπονητή μέχρι τους φιλάθλους. Το ρίσκο του να μείνει η ομάδα με 3 μόνο σέντερ φορ είναι σίγουρα ένα από αυτά που βαρύνουν διοίκηση και προπονητή. Ίσως να μπορούν να καταλογιστούν και λάθη που οδήγησαν στους αλεπάλληλους τραυματισμούς (δεν είμαι ειδικός οπότε δεν μπορώ να έχω άποψη, αλλά όσο να 'ναι σε όλους μας φαίνεται περίεργο αυτό το φαινόμενο). Αλλά το ζητούμενο δεν είναι αυτό.
Το ζητούμενο είναι αν τα λάθη που γίναν είναι τέτοια που να δείχνουν πως ο ΠΑΟΚ βρίσκεται σε λάθος δρόμο. Το ζητούμενο είναι αν με βάση αυτά που βλέπουμε μπορούμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα πως η πορεία που τραβάμε είναι τέτοια που χρειάζεται άμεσα ριζική αλλαγή της, κοινώς, σταμάτημα, επιστροφή, και ξανα-ξεκίνημα από το μηδέν. Σ' αυτό το ερώτημα η απάντηση μου (όπως και των περισσοτέρων) είναι σαφής και ξεκάθαρη, ΟΧΙ, όσο και αν κάποιοι καλοθελητές μεγιστοποιούν τα αρνητικά και αγνοούν τα θετικά, η ρότα που τραβάμε και που εξ' αρχής εμείς οι ίδιοι επιλέξαμε να ακολουθήσουμε είναι αυτή που θα μας φτάσει εκεί που ονειρευόμαστε. Καμία παρέκκλιση απο το αρχικό πλάνο, με μπετό εμπιστοσύνη στην πρώτη ΠΑΟΚτσήδικη διοίκηση μετά από πολλά πολλά χρόνια, με επιμονή ιεραπόστολου ανάμεσα σε ευερέθιστους κανίβαλους, με πείσμα ενός-εναντίον-όλων, ιδιότητες που όλες απαιτούν αρχίδια ΠΑΟΚτσήδικα, θα ξαναζωντανέψουμε τον πάλαι-ποτέ εφιάλτη του σάπιου ποδοσφαιρικού κατεστημένου (που αποτελεί καθρέφτη της ξεφτιλισμένα σάπιας ελληνικής κοινωνίας και για αυτό ο ΠΑΟΚ όπως η Μπαρτσελόνα είναι "κάτι παραπάνω από μια ομάδα") και θα το κάνουμε καλύτερα και από την προηγούμενη φορά. Αλλιώς, ας καταφύγουμε σαν φλωράκια στην αγκαλιά των πατεράδων μας μυξοκλάιγοντας δικαιολογίες γιατί εμείς δεν καταφέραμε ότι η δική τους γενιά, να μας πούνε κανά παραμύθι απ' την δεκαετία του '70 να ηρεμήσουμε με την ελπίδα πως πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα ναι και να αποκοιμηθούμε πιπιλίζοντας το δάχτυλο μας κι ονειρευόμενοι τον πρίγκηπα πάνω στο άσπρο άλογο που μια μέρα θα ρθει να σώσει τον ΠΑΟΚ.
Υ.Γ.
Κι όλα αυτά για τον Σάντος; Και ναι και όχι. Όχι, η φυγή του Σάντος δεν θα είναι καταστροφή, αλλά ναι, στις παρούσες συνθήκες θα είναι ένα τεράστιο βήμα προς αυτήν. Γιατί όλοι ξέρουμε πως μετά τον Σάντος έρχεται η σειρά αυτών που πραγματικά θέλουν να χτυπήσουν, του κεντρικού πυλώνα αυτού του οικοδομήματος. Και όλοι μπορούν να καταλάβουν πως αν ο Σάντος θεωρηθεί "λάθος της διοίκησης" μέσω κάποιας μη-πολιτισμένης απομάκρυνσης (εννοώ εν θερμώ και στην μέση κάποιας σεζόν) αυτό το λάθος 3 χρόνων θα βαρύνει τόσο πολύ που σιγά-σιγά θα φάει και αυτούς που τον επέλεξαν, δηλαδή την παρούσα διοίκηση (θεωρώ πως η αλλαγή από Ζαγοράκη σε Βρύζα ήταν μόνο μια αλλαγή προσώπων, όχι διοίκησης). Και αν ο κόσμος του ΠΑΟΚ αποδειχτεί ευάλωτος στις "αντικειμενικές" σειρήνες μια φορά, ποιος μπορεί να εγγυηθεί πως δεν θα το ξαναπάθει;
Υ.Γ.2
Να με συγχωρήστε το μέγεθος του σεντονιού. Όπως είχα υποσχεθεί, πλατίασα πολύ, αλλά ίσως πάλι, έπρεπε να πλατιάσω περισσότερο.
