309 (2009 Δ' ΕΣΣΟ)
ΛΟΚ
Παρουσιάστηκα στο Μεγάλο Πεύκο το Νοέμβρη. Άσχημο ψάρωμα αλλά σίγουρα πιο χαλαρό από εκείνο που μας επιφύλασσαν στις μονάδες. Ο μήνας πέρασε σχετικά γρήγορα. Προετοιμασία κυρίως για τις μονάδες. Το φαγητό ανεκτό. Από γυμναστική και καταδρομικά κόλπα λίγα πράματα. Το κυρίως ξεσκαρτάρισμα θα έλεγα.
Από το Δεκέμβρη και έπειτα Ε'ΜΚ (Δράμα). Τα λόγια περιττά. Μόνο όποιος έχει περάσει από εκεί καταλαβαίνει. Από το πρώτο λεπτό άσχημο καψώνι, σπάσιμο τσαμπουκά μέχρι εκεί που δε πάει. Ώρες-ώρες ερχόμουν πραγματικά στα όριά μου. Πολύ θετικό το ότι είμαι Δραμινός και στις αρχικές εξόδους πήγαινα μια βόλτα από το σπίτι να ηρεμήσω
. Από εκεί απολύθηκα αλλά είναι τόσες οι ασκήσεις που πηγαίναμε, που ζήτημα να κοιμήθηκα τα μισά βράδια εκεί μέσα.
1) Σχολείο ΛΥΒ (1 μήνας ξανά στο Μεγάλο Πεύκο)
2) Χειμερινή διαβίωση στο Καϊμακτσαλάν (13 μέρες πούτσ@ μέχρι εκεί που δε πάει)
3) Κολλήματα στον Στρυμόνα (φέτος μόνο 5 μέρες)
4)Σχολείο Καταδρομών (παρατηρητής) σε κάτι υψώματα στη Χαλκιδική να κυνηγάς αιχμαλώτους για 1 βδομάδα (κορυφαία εμπειρία) με έδρα τη Ρεντίνα.
5)Αρχιφύλακας Θαλασσίας στο φυλάκιο Βρασνών για 20 μέρες
6) 50χιλιόμετρα πορεία σε 1 βράδυ με μπέργκιν 23κιλά (ίσως η δυσκολότερη άσκηση, η γνωστή 50αρα)
Γλυτώσαμε την άσκηση του "αντάρτη" μόνο αφού ακόμα δεν είχαμε παρουσιαστεί.
κτλ κτλ κτλ κτλ κτλ.
Το φαγητό Γ-Α-Μ-Α-Τ-Ο. Πολλή γυμναστική, ειδικά στο τρέξιμο έφτυνα αίμα. Μετά ο οργανισμός συνήθισε πάνω-κάτω. Και φυσικά τα κλασικά, σκοπέτο-περίπολο-θαλαμοφυλίκι.
Μάγκες για όποιον δηλώσει ΛΟΚ, να ξέρετε οι πρώτοι 3 μήνες είναι το μεγάλο ζόρι. Μη λακίσετε από τον πρώτο μήνα εκτός αν δείτε ότι κλονίζονται τα νεύρα σας. Η υγεία πάνω από όλα.Οι επόμενοι 3 πάλι έχουν μανίκι αλλά εντάξει αρχίζει ξεσφίγγει λίγο το πράμα. Οι 2 τελευταίοι αλλά
κυρίως ο τελευταίος, είναι ζωάρα. Σε έχουν μάθει οι πάντες. Είσαι και παλιοσειρά, όπως και να'χει. Άνθρωποι που σε τσάντιζαν όταν πρωτοήρθες στην μονάδα, τους βλέπεις πιο χαλαρούς από ποτέ όταν σε μιλάνε.
Στα ματς της ΠΑΟΚάρας γινόταν της τανασπου στο ΚΨΜ μιας και 2 στους 3 περίπου ήμασταν ΠΑΟΚτσάκια. Γενικά εκτός από το πρώτο 3μηνο, τα ΛΟΚ μου άφησαν πολύ καλές αναμνήσεις και δεδομένης της ανεργίας που συνάντησα όταν βγήκα, προτιμώ να ξαναμπώ αρκεί να μου δίναν άδεια κάθε Σ/Κ που παίζει η ομάδα.
ΥΓ: Ψηλά-ψηλά τα πράσινα μπερέ. (υπάρχει και το ανάλογο των πεζικάριων για τα τζόκεϊ τα ΛΕΛΕ
)
