Paokmania.Gr

R.I.P. Michael :'(

Μια πρόχειρη νεκρολογία

Γεννημένος το 76 είμαι παιδί των 80's, μεγάλωσα και ανατράφηκα στην ποπ κουλτούρα εκείνης της εποχής και όπως θα ήταν λογικό από τις πρώτες έντονες μουσικές προτιμήσεις ήταν ο Michael Jackson. Άκουγα φανατικά τις κασέτες του μέχρι το λύκειο. Το ξέρω καλά πως στη συνέχεια αποστασιοποιήθηκα από αυτά τα ακούσματα, άνοιξαν άλλοι μουσικοί ορίζοντες, έφτασα να υποτιμώ και να ευτελίζω τις παλαιότερες επιλογές. Ξέρω επίσης πως για τον πιο πολύ κόσμο το άστρο του έδυσε κάπου στις αρχές του 90, πως ακόμα και άλλα 30 χρόνια να ζούσε λίγοι θα ασχολούνταν ξανά με τις καινούριες του δουλειές. Επίσης πως είτε λόγω αδυναμίας είτε απλής χαζομάρας δεν μπόρεσε να χειριστεί την τεράστια προβολή, τα λεφτά, τις εκδηλώσεις παροξυσμού και λατρείας, κι έφτασε σε απίστευτα ανόητες και αυτοκαταστροφικές ενέργειες διαλύοντας την υγεία του. Πάντα χαμογελούσα με τη φράση του Φρανκ Ζάπα ότι ο Michael Jackson θα μείνει στην ιστορία όχι για τη μουσική του, αλλά για την ποσότητα του πλαστικού που είχε πάνω του. Χθες τα ξημερώματα όμως διαβάζοντας την είδηση την ώρα που έκανα shut down για να πάω για ύπνο, ταράχτηκα παραπάνω από ότι περίμενα.

Σήμερα όλα τα ειδησεογραφικά πρακτορεία του κόσμου είχαν το θάνατό του όχι πρώτη, αλλά μόνη είδηση. Τόση παγκόσμια περισυλλογή είχα καιρό να δω. Αδιαμφισβήτητα ήταν ένας μεγάλος καλλιτέχνης, performer καλύτερα, ένας άψογος χορευτής και σκηνογράφος, έκανε το video clip τέχνη, ενώ στην ουσία άνοιξε διάπλατα την πόρτα στους μαύρους στη μουσική showbiz. To MTV πριν από αυτόν δεν έπαιζε «νέγρους», σήμερα σχεδόν ισχύει το αντίστροφο. Ήταν όμως μόνο αυτό? Ο Michael Jackson (καμιά φορά θα τον πω Jordan ) υπήρξε ο κύριος εκφραστής, το σήμα κατατεθέν μιας ολόκληρης εποχής με την ξεχωριστή της κουλτούρα, των 80’s. Tης δεκαετίας της pop, των videoclip, του χορού, της ανεμελιάς, της οικονομικής άνθησης, των πρώτων ηλεκτρονικών gudget, της καλοπέρασης, του εύπεπτου (αλλά γιατί αυτό να μειώνει την αξία του?? – λες και η ομορφιά οφείλει να βρίσκεται πάντα κρυμμένη στο περίπλοκο, στο δυσνόητο και στο κρυφό) μεταμοντερνισμού, της σιγουριάς για ένα ακόμα καλύτερο αύριο.

Η θέση λοιπόν που του επιφυλάσσεται είναι δίπλα στον Elvis, στους Beatles και στα υπόλοιπα καλλιτεχνικά σύμβολα παλαιότερων εποχών. Και είναι η ανημπόρια του ανθρώπου να σταματήσει το χρόνο, να πατήσει pause, που τον ταρακουνάει και τον συγκλονίζει κάθε φορά που χάνεται κάποια μεγάλη μορφή του παρελθόντος. Χθες σε ένα σπίτι στο Λος Άντζελες έσβησε μια εποχή και το αφουγκράστηκαν όλοι. Εδώ και ώρες λοιπόν ακούω στο youtube τραγούδια του (γράφοντας παράλληλα τις αμπελοφιλοσοφίες μου στο παοκμάνια) και μου αρέσουν πολύ. Πραγματικά μου αρέσουν πολύ.

Παιδια, ξερετε τι παιζει με λεωφορεια απο την διοργανωση (Ροκγουειβ) που φευγουν απο το κεντρο της αθηνας κ πανε μαλακασα? αμα ξερει κανεις θα του ημουνα ευγνωμων...

εχω εισιτηριο προς πωληση στην μιση τιμη για Κυριακη, οποιος ενδιαφερεται πμ.

Νικο το κειμενο σου ειναι τοσο ωραιο, που αν και διαφωνω (στα περισσοτερα) μαζι του, μπορει και να με αναγκασει να ακουσω και 'γω Μαικλ Τζακσον στο you tube στο τελος. Αν και η μονη μου σχεση με Μαικλ Τζακσον ηταν το να χορευω το Μπιλι Τζιν (με τον χαρακτηριστικο βηματισμο) σε καποια παρτυ πριν απο χρονια, εν τουτοις οταν εμαθα πως πεθανε, ομολογω πως και 'γω αισθανθηκα αρκετα περιεργα και μαλιστα χωρις να το περιμενω.

ΥΓ: Σχετικα ασχετο, αλλα την ιδια μερα "εφυγε" και ο αγγελος του Τσαρλι, η θρυλικη Φαρα Φοσετ. Πρακτορινε, παιζει κανενα αφιερωμα?

Nikos55, έτσι ακριβώς είναι τα πράγματα...

Να προσθέσω μόνο ότι για όλους εμάς που μεγαλώσαμε στις δεκαετίες του '70 και του '80, (πολύ περισσότερο για όσους είμαστε λάτρεις της dance μουσικής των seventies & eighties), τόσο ο θάνατος του Michael Jackson όσο και της Φάρα Φώσετ που ανέφερε ο Hideguti, λειτουργώντας συμβολικά, μας γεμίζει αφενός με μια μελαγχολία αλλά και με μια γλυκιά νοσταλγία για τα ανέμελα χρόνια που πέρασαν ανεπιστρεπτί...

Έχω συναντήσει πολλά σημερινά παιδιά των 15 - 16 χρόνων που μου λένε "είστε πολύ τυχεροί που ζήσατε αυτές τις δεκαετίες"... Αυτό τα λέει όλα για το πόσο ανέμελα μεγαλώσαμε εμείς σε σχέση με τον τρόπο (το οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον, το άγχος, τους κινδύνους, τις υποχρεώσεις) που μεγαλώνουν οι σημερινοί έφηβοι...

seon4 έγραψε:Παιδια, ξερετε τι παιζει με λεωφορεια απο την διοργανωση (Ροκγουειβ) που φευγουν απο το κεντρο της αθηνας κ πανε μαλακασα? αμα ξερει κανεις θα του ημουνα ευγνωμων...

Αν δεν εισαι τωρα ροκγουειβ, 8)
δες εδω αδερφε http://www.rockwavefestival.gr/2009/gr/#/location

Hideguti έγραψε:... Αν και η μονη μου σχεση με Μαικλ Τζακσον ηταν το να χορευω το Μπιλι Τζιν (με τον χαρακτηριστικο βηματισμο) σε καποια παρτυ πριν απο χρονια...

Αυριο θα παω μια βολτα στο βουνο. Αν βρω στο δρομο μου ενα τζινι που θα προσφερθει να μου πραγματοποιησει 3 ευχες, νομιζω αξιζει τον κοπο να σπαταλησω τη μια να σε δω να κανεις moonwalking

Σήμερα έπρεπε να ήσουν στο βουνό Νικόλα.

Τι βιντεο ειναι αυτο?
Δεν πιστευω να πηγες PLacebo???

Ξεκίνησαν αδερφέ με

http://www.youtube.com/watch?v=um5lZWUtYEQ


Μετά απλά χάθηκε η μπάλα!

Τι μαλλι ειχε ο Μολκο?



αν και δευτερα&τριτη ειναι το ζουμι του ροκγουειβ...

Όλο το σκηνικό όλες τις ημέρες είναι απίστευτο.



http://www.youtube.com/watch?v=hDtV0sBL ... re=related

Δεν ξέρω αδερφέ αλλά οι τύποι ήταν ΜΑΓΙΚΟΙ σήμερα.

http://www.youtube.com/watch?v=RsntN_iT ... re=related