Π.Α.Ο.Κ. Basketball Retro

[Trikaliotis]

Δεν το έχουν πουθενά..το ψάχνω, αλλά δε το βρίσκω. Το είχε σίγουρα στο αφιέρωμα του ΣΚΑΪ το "ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ" που υπήρχε μέχρι πρόσφατα στο youtube, αλλά τώρα δε ξέρω γιατί το βγάλανε..

[palok]

[youtube]sHBow4CoWzU&feature=player_embedded[/youtube]

κάνοντας λίγη ψυχοθεραπεία ενόψει του σημερινού ντέρμπυ έπεσα πάνω στο κλασσικό 5ποντο του κλάψα. Κάτι που δεν είχα προσέξει (όταν το είδα μου σηκώθηκε η τρίχα): δείτε στο 3ο video, στην επαναφορά του kenny είναι δίπλα του μόνος του ο Bane (ολομόναχος) ο οποίος περιμένει να πάρει τη μπάλα στα χέρια του και απλά να την κρατήσει για να τελειώσει το ματς. Και ο kenny προσπαθεί με λόμπα να βρεί το φασούλα...

[Trikaliotis]

Λοιπόν σας έχω ντοκουμέντο, σχετικά με αυτό που λέγαμε πριν λίγες μέρες, για το αν δηλαδή έχουμε γυρίσει-κλέψει ποτέ παιχνίδι από τον Ρούλη στα τελευταία δευτερόλεπτα, όπως μας έκαναν αυτοί μια ζωή. Βέβαια και στο συγκεκριμένο παιχνίδι της σεζόν 1989-90 δε τα καταφέραμε, αλλά παραλίγο...

[youtube]KZc1-zAHZaA&feature=related[/youtube]

[Aureliano Buendia]

Αν αυτό είναι το καλύτερο που έχουμε να επιδείξουμε...

Μαγεία το σακάκι και το μούσι του σαστισμένου (και πάντα μαλάκα) Συρίγου..

[kostasff]

Ο Στόγιαν χτύπησε φιλικά στην πλάτη τον ξαπλωμένο (και πάλι) Μπάνε.

[Trikaliotis]

Πω πω Κώστα τώρα το πρόσεξα! Πραγματικά συγκλονιστική σκηνή για μια ακόμη φορά με τον άνθρωπο που πονούσε σαν οπαδός την ομάδα και το έδειχνε και το ζούσε κάθε φορά και στις χαρές, αλλά κυρίως στις λύπες..Τραγική φιγούρα για άλλη μια φορά! Και ο Συρίγος όπως είπες Aureliano, πάντα μ@λ@κ@ς!

[Aureliano Buendia]

Όντως πολύ όμορφη λεπτομέρεια.

Α ρε πούστη μου, το 1/16 περίπου της ψυχής σου ρε Μπάνε να είχανε και κάποιοι άλλοι ψηλολέλεκες στην ομάδα (ονόματα δεν λέμε γιατί θα πέσει φωτιά να μας κάψει), θα είχε γυρίσει ο τροχός και νωρίτερα και για περισσότερο.

Ο Συρίγος διαχρονικά ανεκδιήγητος.
Καταρχάς, κάκιστος εκφωνητής, συνεχώς λάθη και αφηρημάδες.
Δεύτερον, πάρα πολλή ποζεριά ρε παιδί μου, δεν το πήρε ποτέ απόφαση ότι δεν είναι ο ίδιος πρωταγωνιστής στο παρκέ.
Δεν πιστεύω πως υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος που να τον άκουγε στο φιλικό Ελλάδα-ΗΠΑ αυτό το καλοκαίρι και να μην το έβαλε στο mute.

[kostasff]

Έλα μωρέ. Σιγά τι πρόσφερε. Σαν προπονητής ήταν τραγικός άρα καλά έκανε ο κυρ Θανάσης και δεν του έδωσε την ομάδα
Ξεχνάμε πολύ εύκολα. Δείτε και τα αποτελέσματα των εκλογών. Α ρε Έλληνα.

[Trikaliotis]

Καλά από ρεσιτάλ παπαρολογίας πιστεύω πως ξεπερνάει Χατζηγεωργίου, Θεοφιλόπουλο, Σεφτελή, Ιωάννου και Παπαδημητρίου μαζί!!! (Πω πω τι θανατηφόρος συνδυασμός ήταν αυτός που έκανα!). Δε θα ξεχάσω σε ένα ματς πριν μερικά χρόνια νομίζω με το Μαρούσι, που τραυματίστηκε ένας παίχτης του και ο ηλίθιος φώναζε με το κλασσικό του "οοοοο-οουουυυυουου, πολύ σοβαρός φαινεται ο τραυματισμός του, ας ελπίσουμε να επιστρέψει σύντομα στους αγωνιστικούς χώρους"...................και ο παίχτης ξαναμπήκε 5 λεπτά μετά!!!

Υ.Γ. Πάντως ο Μπάνε αν προσέξετε παραμένει πολύ ώρα ξαπλωμένος στο παρκέ, αφού μετά τον Βράνκοβιτς πηγαίνει και ο Γιαννάκης να τον παρηγορήσει και μετά νομίζω και ο Κόρφας!

[Trikaliotis]

Έλα μωρέ. Σιγά τι πρόσφερε. Σαν προπονητής ήταν τραγικός άρα καλά έκανε ο κυρ Θανάσης και δεν του έδωσε την ομάδα
Ξεχνάμε πολύ εύκολα. Δείτε και τα αποτελέσματα των εκλογών. Α ρε Έλληνα.

Πάντως δημοτικός σύμβουλος βγήκε στο χαλαρό..!

[kostasff]

Γενικά πάει πολύς κόσμος. Φαίνονται διαρκώς παπούτσια να βαδίζουν προς το μέρος του και ελαφρώς το κεφάλι του ακόμα στο παρκέ.

[free4]

Όταν τα ντέρμπι Άρης – ΠΑΟΚ έκοβαν την ανάσα

Πριν από λίγες μέρες ο Άρης υποδέχθηκε τον ΠΑΟΚ στο παιχνίδι που κάποτε ήταν ίσως το μεγαλύτερο ντέρμπι της Ευρώπης. Ως Ιστορικός που είμαι έψαξα τα αρχεία μου για να βρω κάποια σχετικά θέματα κι έπεσα πάνω στο αφιέρωμα που είχε ετοιμάσει το MEGA πριν το ντέρμπι της Θεσσαλονίκης τη σεζόν 1991-92.

Ο Βαγγέλης Αλεξανδρής, ο Νίκος Φιλίππου, ο Ντούσαν Ίβκοβιτς ο Στηβ Γιατζόγλου και ο Μάνθος Κατσούλης μιλούν για το παιχνίδι, ενώ εκτός του Σέρβου οι υπόλοιποι τέσσερις αναφέρονται στο γεγονός ότι έφυγαν από τη μια ομάδα για την άλλη.

Και μετά το αφιέρωμα, ακολουθεί το ξέσπασμα του Λευτέρη Σούμποτιτς μετά τη νίκη του Άρη που εκείνη την εποχή είχε πολλά προβλήματα…
[youtube]9yZQvdD-ZU0&feature=player_embedded[/youtube]
http://www.superbasket.gr/?c=456&a=133152

[Trikaliotis]

Μιας και ο Free θυμήθηκε τις τεράστιες μάχες ΠΑΟΚ-Άρη, ποστάρω εδώ ένα άρθρο του Σκουντή για τον νέο μας Σκουληκιάρη δήμαρχο που αναφέρει μέσα και ενδιαφέροντα στοιχεία για τη χρυσή εκείνη εποχή και την ομάδα μας:

Γίνε Άρης, να… Μπουτάρης!

Ο Γιάτσεκ Γκμοχ επέστρεψε ύστερα από 25 χρόνια στην τεχνική ηγεσία του Παναθηναϊκού και ο Βασίλης Σκουντής ξαναγυρίζει στην ίδια εποχή και διερωτάται αν ο άνθρωπος που άλλαξε τον ρου του ελληνικού μπάσκετ έχει τα κότσια ν’ αλλάξει και την πορεία της Θεσσαλονίκης. Ήδη άλλωστε γκρέμισε μια «παράγκα». Τον Γιάννη Μπουτάρη τον εκτιμώ ιδιαιτέρως και τον συμπαθώ κιόλας, απλώς δεν τον ψηφίζω, γιατί δεν είμαι δημότης Θεσσαλονίκης. Εφόσον βεβαίως η υπόθεση οδεύει προς το Εκλογοδικείο, ο κυρ Γιάννης θα προτιμούσε να τον αντιπαθώ, αλλά να του ‘χω ρίξει την ψήφο μου για να τις κάνει (από 329 που τον χωρίζουν από τον Γκιουλέκα) 330 ώστε να ταιριάζουν με όσα εκατομμύρια έδωσε τέτοια εποχή, το 1988 για να επιστρέψει στον Άρη ο Γιαννάκης! Κοντά στα 330 εκατομμύρια δραχμές, όχι κατοχικά ή πληθωριστικά ή πέτσινα ή μιλητά, αλλά κανονικά και… ζεστά!

Άρχισα επίτηδες αυτή την ιστορία από τη μέση της, για να δέσω την κίτρινη κλωστή στη ανέμη και ν’ αρχίσει η διήγηση του παραμυθιού, το οποίο ασφαλώς είχε δράκο και μάλιστα ράτσας! Έναν δράκο, τον οποίο ο Μπουτάρης (κατά την προσφιλή συνήθεια του: βλέπε Αρκτούρος) μάντρωσε στον Άρη το καλοκαίρι του 1984 και άλλαξε τη ρότα της πορτοκαλί μπάλας με τα σπιράκια.

Γι’ αυτό κιόλας αναρωτιέμαι εάν μετά το μπάσκετ της Θεσσαλονίκης, θα καταφέρει ν’ αλλάξει και την ίδια τη Θεσσαλονίκη… Γελώ τώρα που το γράφω αυτό, αλλά στη δεύτερη επιχείρησή του να αναλάβει τη Δημαρχία της πόλης, το πεπρωμένο του έγραφε να επιζήσει ενός ενδοσυλλογικού θρίλερ με τον Κώστα Γκουλέκα (του οποίου ο αδελφός, ο Άκης είναι φόλα Αρειανός και ιδρυτικό μέλος της Genesis), να κλειδώσει την εκλογή του (όπως έμαθα) στην καταμέτρηση από τα τελευταία τμήματα στην περιοχή της Τούμπας και να υπερπληρώσει με τις ψήφους του το Καυτανζόγλειο!

Τουθ’ όπερ «Άρης, ΠΑΟΚ, Ηρακλής, ενωμένοι και οι τρεις» ή μάλλον (όπως φώναζαν οι ψηφοφόροι του τα ξημερώματα, «η πόλη γουστάρει, Δήμαρχο Μπουτάρη»! Το γράφω επίτηδες αυτό διότι (λέγεται ότι) οι Ηρακλειδείς δεν τον συγχώρησαν όταν τις προάλλες που τέθηκε το αίτημα της κατασκευής ενός νέου γηπέδου χωρητικότητας 35.000 θεατών, ο Μπουτάρης αναρωτήθηκε «άντε και το κάναμε, πώς θα το γεμίζετε;».

Ε, δεν είχε κι άδικο ο κυρ Γιάννης, διότι (με όλη μου τη συμπάθεια και την αγάπη προς τον ιστορικό Ηρακλή) για να γεμίσουν τέτοιο γήπεδο οι «γριές», θα έπρεπε να κάνουν γενική απογραφή των ΚΑΠΗ ολόκληρης της επικράτειας!

Αστειεύομαι, μην το πάρετε τοις μετρητοίς αυτό, άλλωστε επειδή είμαι τίμιος, οφείλω να αναφέρω ότι στο Καυτανζόγλειο κατεγράφη η μεγαλύτερη μάζωξη στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, προτού ανοίξει το ΟΑΚΑ: τη σεζόν 1970-71 (όπως μου μαρτυρά ο συνάδερφος Τάσος Παπαχρήστου) όταν στον αγώνα Ηρακλής-Παναθηναϊκός (1-0, με γκολ του Ζαφειρίδη) κόπηκαν 46.132 εισιτήρια!

Επιστροφή στον πλανήτη Άρη και… back to the 80s! Σπουδαγμένος χημικός, φημισμένος οινοπαραγωγός (με κέντρο τον αμπελώνα στο κτήμα του κυρ Γιάννη στο Γιαννακοχώρι της Νάουσας), γόνος καλής και πλούσιας οικογενείας, κολεγιόπαις (από το Ανατόλια) και bon viveur ο Μπουτάρης ήταν φιλοαρειανός, αλλά δεν είχε αναμειχθεί ποτέ στα κοινά.

Τον «έψησαν» ωστόσο ένα βράδυ στο στέκι τους, τo «Gallery», μεταξύ σνακ και ουίσκι, ο (γενικός αρχηγός και τοτέμ της ομάδας) Ανέστης Πεταλίδης και ο (καρδιολόγος) Παναγιώτης Σπύρου και τον πήγαν σηκωτό στον (προπονητή) Γιάννη Ιωαννίδη και στον πρόεδρο (Άκη) Μιχαηλίδη οι οποίοι τον ευλόγησαν! Ήδη είχε αρχίσει να αναμειγνύεται και ο επίσης φορτωμένος» (γενικός αντιπρόσωπος της BMW Βορείου Ελλάδος) Θεόφιλος Μητρούδης και συστήθηκε η τρόικα, που επέπρωτο να αλλάξει θεαματικά τα δεδομένα του ελληνικού μπάσκετ…

Τα τρία Μι! Τον Απρίλιο του 1984, ο Άρης έπαιξε τα ρέστα του σε δύο τελικούς (του Κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ και στο μπαράζ της Κέρκυρας με τον Παναθηναϊκό) και έμεινε ταπί και όντως ψύχραιμος. Ζύγισαν την κατάσταση και έβαλαν σε εφαρμογή το σχέδιο «η αρπαγή της ωραίας Ελένης», που δεν κατοικοέδρευε στην Τροία, αλλά στην οδό Πάτμου στην Παλιά Κοκκινιά…

Το 1982 ο Γιαννάκης είχε συμφωνήσει με τον Ολυμπιακό, αλλά η μεταγραφή ματαιώθηκε την τελευταία στιγμή κι ενώ ο Παναγιώτης είχε ήδη ποζάρει με τη φανέλα με το «Νο 6», που τότε φορούσε ο Αρης Ραφτόπουλος. Έναν χρόνο αργότερα έμεινε με το στυλό στο χέρι στο κότερο του Γιώργου Βαρδινογιάννη στη Βάρκιζα και η δουλειά με τον Παναθηναϊκό χάλασε πάλι στις λεπτομέρειες.

Το καλοκαίρι του ’84 ο Δημήτρης Μελισσανίδης έκανε το προξενιό με τον τότε πρόεδρο της ΑΕΚ Τέρη Παναγίδη και απέμεναν μονάχα οι υπογραφές και η συναίνεση του Βασίλη Γκούμα να κατηφορίσει, ως αντάλλαγμα, προς Νίκαια μεριά! Τότε παίχτηκε το μεγάλο κόλπο! Ο (επιβεβαιωμένος) αστικός μύθος της εποχής αναφέρει πολιτικό δάκτυλο κι αυτός ήταν του τότε ΓΓΑ Κίμωνα Κουλούρη, στο πλαίσιο της ενίσχυσης του θεσσαλονικιώτικου μπάσκετ. Ξαφνικά πάγωσαν οι συζητήσεις με την ΑΕΚ και το ίδιο βράδυ οι παράγοντες του Ιωνικού (Σπανός, Εμιρτζόγλου, Συμεωνίδης, Βασιλάκης κα) ειδοποιήθηκαν να ανέβουν στην Αθήνα, σε ένα διαμέρισμα της οδού Σκουφά.

Το κουδούνι της πόρτας έγραφε «Ιωάννης Μπουτάρης» κι όταν το χτύπησαν είδαν να ξεπροβάλει ένας αριστοκρατικός κύριος που τους συστήθηκε και τους συνόδευσε στα ενδότερα «για να τελειώσουμε τη δουλειά»! Η δουλειά ήταν σχεδόν τελειωμένη, διότι πριν από το ραντεβού στο Κολωνάκι ο Μητρούδης είχε ήδη κατέβει στη Νίκαια, όπου συμφώνησε με τον τότε πρόεδρο του Ιωνικού (και πατέρα του νυν προέδρου του Ατρόμητου, Γιώργου) Μιχάλη Σπανό.

Ο Μπουτάρης ήταν μαζί του, απλώς προτίμησε να περιμένει στο αυτοκίνητο και έφυγε πρώτος για να περιμένει την αντιπροσωπεία του Ιωνικού στο διαμέρισμα του και να τους «σκάσει» την προκαταβολή.

Συνολικά η μεταγραφή κόστισε 40.000.000 δραχμές, ποσόν που για τα δεδομένα της εποχής, ήταν μυθικό, καθότι το ρεκόρ ανήκε στο Νίκο Σταυρόπουλο, ο οποίος την προηγούμενη χρονιά μετακόμισε από τη Λάρισα στον ΠΑΟΚ αντί δέκα εκατομμυρίων, μάλιστα είχε βγει τότε ο Θέμης Χολέβας και μίλησε για «τεράστια πρόκληση»!

Δρώντας στην αρχή ως… εξωκοινοβουλευτικός, ο Γιάννης Μπουτάρης «γλυκάθηκε» για τα καλά με το μπάσκετ και τον Άρη, αργότερα εισήλθε στη διοίκηση ως αντιπρόεδρος και ήταν απίκο σε όλους τους αγώνες, ακόμη και εκτός έδρας. Τον θυμάμαι εκείνη τη σεζόν, που ο Άρης έφτασε στους ημιτελικούς του Κυπέλλου Κόρατς να συνοδεύει την ομάδα (φορώντας πάντοτε σιελ πουκάμισα και μπλε σκούρα μπλέιζερ ) μαζί με τον αδερφό του, Κωνσταντίνο σε όλα τα ταξίδια: στο Λιβόρνο, στο Λε Μαν, στη Μαδρίτη, στο Βαρέζε, παντού!

Το «απίκο» βεβαίως περιλαμβάνει και τα ανεπανάληπτα ολονύχτια γλέντια στο «Ακρόαμα» μαζί με τη Μαρινέλλα, τον Πάριο, τον Τσιβιλίκα και τον Φίστα που άλλωστε τραγουδούσε κανονικά και με το νόμο εκεί… Ο Μπουτάρης ήταν πάντα εκεί. Σε όλα τα μεγάλα διοικητικά και οικονομικά ζόρια του Άρεως έβαζε πλάτη στον Πεταλίδη.

Πέρυσι που ανέβηκα στη Θεσσαλονίκη για ένα αφιέρωμα στην επέτειο των τριάντα χρόνων από το ντεμπούτο του Γκάλη (2 Δεκεμβρίου 1979) ο Ανέστης ανέτρεξε σε εκείνες τις μέρες και μου εκμυστηρεύθηκε ότι «έκανα του κόσμου τις… λαμογιές με τους φίλους μου στις Τράπεζες για να εξοικονομήσω τα λεφτά κι ευτυχώς που βοήθαγε ο Μπουτάρης». Στα άλλα ζόρια, όταν δηλαδή έπρεπε να γεφυρώσει τις διαφορές του Γκάλη με τον Γιαννάκη, «ε, εκεί καθάριζε η… πουτανίτσα ο Σούμποτιτς»!!!

Το καλοκαίρι του ’88 υπήρξε μαρτυρικό διότι τα λεφτά είχαν σωθεί και ο Γιαννάκης απείχε από την προετοιμασία. Στις 5 Νοεμβρίου ο ΠΑΟΚ νίκησε τον Άρη (81-78) και του διέκοψε το σερί των 80 συνεχών νικών (από τις 2 Μαρτίου του ’85 στη Νέα Σμύρνη) με τον Δοξάκη να παίζει επί 40 λεπτά και τον Νίκο Βεζυρτζή να δηλώνει (έμπλεος ενθουσιασμού και αυταρέσκειας) «κηρύσσω την έναρξη της δικής μας αυτοκρατορίας». Του αντιτείναμε τότε ότι με τον Άρη δεν έπαιζε ο Γιαννάκης και ο πρόεδρος του ΠΑΟΚ σχολίασε «ποιος Γιαννάκης και ποιος Κωστάκης»!

Δεν ξέρω ποιον εννοούσε ως Κωστάκη, αλλά μερικές ώρες αργότερα αποδείχτηκε ότι ο Γιαννάκης δεν ήταν ο Παναγιώτης, αλλά ο… Μπουτάρης! Ο κυρ Γιάννης παρενέβη και πάλι ως από μηχανής θεός και πρόσφερε στον Άρη όλο το ετήσιο συμβόλαιο του «δράκου», που ξεπερνούσε τα τριακόσια εκατομμύρια! Το καλοκαίρι του 1989 μετά το Φάιναλ Φορ του Μονάχου, ο Άκης Μιχαηλίδης εξεδήλωσε για πρώτη φορά την πρόθεσή του να αποχωρήσει από τον προεδρικό θώκο και αναζητούσε διάδοχο σχήμα.

Το όνομα που κυκλοφόρησε περισσότερο ήταν του (μετέπειτα προέδρου της ΠΑΕ Άρης) Λάμπρου Γράντα, ωστόσο η παλιά παρέα του «Gallery» συνασπίστηκε, αντιτέθηκε σε αυτό το ενδεχόμενο και το… χιόνισε. Εκείνες τις μέρες ο Μπουτάρης έβαλε πάλι το χέρι στην τσέπη και έδωσε μια εγγυητική επιταγή 100.000 δολαρίων για τη μεταγραφή του Νικ Κατσίκη, ο οποίος ωστόσο κατέληξε στον ΠΑΟΚ, μάλιστα ότι εκείνη η υπόθεση υπήρξε η αφορμή για να διαταραχθούν οι σχέσεις του με τον Ιωαννίδη.

Στην προέκταση τους, αυτές οι φήμες, θέλουν τον Μπουτάρη να έχει παίξει σημαντικό ρόλο στο διαζύγιο (του επόμενου καλοκαιριού, 1990) του Άρεως με τον «Ξανθό», που (γι’ αυτό μάλιστα λένε ότι) δεν πίνει ποτέ πια κρασιά του Μπουτάρη ή του κυρ Γιάννη!

ΥΓ-1: Κάνω τον διαχωρισμό ανάμεσα στο όνομα και στο επώνυμο, διότι κάποια στιγμή τα δύο αδέρφια χώρισαν τα τσανάκια τους και ο νυν Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, που αποκαλείται «ο Άρχοντας του Ξινόμαυρου» (!) κράτησε την πατροπαράδοτη ετικέτα του κυρ Γιάννη. Δικής του παραγωγής μάλιστα είναι ο εξαιρετικός ερυθρός ξηρός, μακεδονικός οίνος «Παράγκα», που έγινε πρωτοσέλιδος τον Ιανουάριο του 2006, όταν ο Τζίγκερ έστειλε από ένα μπουκάλι μαζί με ένα dvd (γεμάτο από διαιτητικά λάθη εις βάρος του Παναθηναϊκού) σε όλους τους προέδρους των ΠΑΕ της Α’ Εθνικής.

ΥΓ-2: Ένεκα αυτής της ετικέτας του, ο κυρ Γιάννης μπορεί να καμαρώνει από σήμερα ότι γκρέμισε μετά από 24 χρόνια και την… «παράγκα» της Νέας Δημοκρατίας στη Δημαρχία της Θεσσαλονίκης!

http://www.gazzetta.gr/bloggers/vasilis ... E%B7%CF%82

Το θέμα είναι πως ο Βεζυρτζής από ότι φαίνεται από την μετέπειτα καταγραφή της ιστορίας, σπατάλησε τότε πολλά λεφτά τζάμπα σε παλαίμαχους καλαθοσφαιριστές (βλέπε Κορωναίο, Γιατζόγλου, ακόμα και Καρατζουλίδη), αντί να χτυπήσει τον Γιαννάκη που θα άλλαζε τον ρου της ιστορίας. Ακόμα και για τον Σταυρόπουλο που έδωσε ένα κάρο λεφτά τότε, η επιλογή αυτή σε σύγκριση με τον κλαψιάρη μάλλον δεν είχε τα επιθυμητά αποτελέσματα. Ιστορικά πάντα βέβαια..Μεγάλος παίχτης ο Μάτζικ, αλλά δεν είχε εκείνη τη στόφα να κερδίζει παιχνίδια μόνος του, όπως ο κλάψας και στην Εθνική, αλλά και σε συλλογικό επίπεδο.

Καλά για την περίπτωση των αδελφών Κατσίκη που σφαζόμασταν τότε γιατί τους θεωρούσαμε τους νέους Γκάληδες (μιας και προερχόταν από το ίδιο πανεπιστήμιο και μάλιστα με εκπληκτικές χρονιές) θα το αφήσω ασχολίαστο..Μια φορά κι εμείς τους πήραμε παίχτη και γελούσε όλη η Ελλάδα μετά που τους είδαμε να παίζουν!

[Trikaliotis]

Ένα τρομερό αφιέρωμα για τον τεράστιο "Truth" εδώ:

http://paokarare.koolhost.com/berry.html

[free4]

Απίστευτο ρετρό!!
Θα μπορούσε να ονομαστεί κι ως "Γουώλτερ Μπέρυ, η ζωή του όλη"