renegade έγραψε:Όσον αφορά το τελευταίο που έγραψες, δεν καταλαβαίνω πώς το ένα αναιρεί το άλλο.
Χαχαχαχα, όταν είδα τι έγραψα και εγώ το ίδιο σκέφτηκα. Μα δεν αναιρεί το ένα το άλλο.
Θα προσπαθήσω να εξηγήσω πως το σκέφτομαι και ελπίζω να το καταφέρω βοηθούμενος απο αυτό που έγραψες περί προσπάθειας παραγωγής σωστού ποδοσφαίρου.
Αν πεις στον Ράσβαν, "Κοίτα, στα λεφτά που κινούμαστε σου βρήκα 2 παίκτες, τον Σιμανσκι και τον Νταντας, ποιον θες;".
Ο Ράσβαν θα διάλεγε τον Νταντας. Δεν θα τον ενδιέφεραν τα aggressive στοιχεία του Σιμανσκι, θα προτιμουσε Νταντας γιατί θα τον βοηθούσε να παίξει αυτό το "σωστό" ποδόσφαιρο όπως λες. Στο μυαλό του, πιστεύω, θεωρεί πως αν οι παίκτες του πρωτίστως ξέρουν να υποδέχονται μπάλα, μπορούν να σηκώσουν κεφάλι και να πασάρουν τότε με τις κατάλληλες κινήσεις, αποστάσεις, εντασεις, αυτοματοποιημενα και ταχύτατα η ομάδα θα παράγει ένα συνδυαστικο ποδόσφαιρο που θα είναι αποδοτικό κι ας υστερεί σε στοιχεία δύναμης και σκληραδας.
Εδώ λοιπόν ισχύει αυτό που εύστοχα είπες. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Μπορούν ταυτόχρονα να συνυπάρχουν η σκληραδα με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Και έχουμε παίκτες που τα συνδυάζουν και τα 2.
Για μένα το πιο σημαντικό είναι το άλλο που αναφέρεις.
Φυσικά και είναι σημαντικό να παίζουμε σωστά αλλά πρέπει όταν χρειάζεται να βάζουμε και άλλα πράγματα στο παιχνίδι τα οποία θα μας δίνουν τη νίκη. Καλώς ή κακώς στο ποδόσφαιρο δεν χρειάζεται να είσαι καλύτερος για να κερδίσεις. Εμείς σπάνια παίρνουμε κάτι θετικό όταν δεν είμαστε καλοί...κ αυτό είναι ένα πρόβλημα για μένα.
Αυτό νομίζω δε θα το αποκτήσουμε με την έννοια που το θέτεις. Μια ομάδα που μαθαινει να παίζει σε καλούπια είναι δύσκολο να ξεφύγει από το manual. Είναι όντως πρόβλημα αυτό όπως λες; Δεν ξέρω. Μεγάλη κουβέντα. Σίγουρα είναι πρόβλημα αλλά δεν ξέρω πόσο μεγάλο είναι στην παρούσα φάση. Όμως ξέρεις τι πιστευω; Όταν μια ομάδα αποκτά αυτοπεποίθηση, τότε σιγά σιγά αποκτά ηρεμία και υπομονή οπότε μοιραία αρχίζει και συμπεριφερεται καλύτερα σε καταστάσεις που δεν αποδίδει καλά. Θα σου δώσω ένα παράδειγμα. Το φετινό ματς στο Περιστέρι. Ήταν αυτό που περιγράφεις. Δεν ήμασταν καλοί. Όμως ήμασταν ήρεμοι, έξυπνοι και υπομονετικοί. Και πήραμε το αποτέλεσμα με κόντρα διαιτησία. Η ομάδα όμως είχε αύρα κατάκτησης πρωταθλήματος και πρόκριση στο europa league που ήταν ο μίνιμουμ ευρωπαϊκός στόχος. Πως το είχε πει ο Φερνάντο στην τελευταία του ομιλία στους παίκτες πριν από τον αδιάφορο αγωνα στο Χαριλάου; Οι νίκες φέρνουν νίκες.
Μέσα από τις νίκες η ομάδα μαθαίνει και πως να νικά.
Οκ, η φετινή χρονιά φτάνει στο τέλος και τέτοια skills είναι δύσκολο ξαφνικά να εμφανιστούν.
Με φόντο την επόμενη χρονιά όμως..
Ας συνεχίσει η ομάδα να λύνει τα καθαρά αγωνιστικά προβλήματα της. Ακολούθως ας ξεκινήσει να παίρνει αποτελέσματα μέσα από την αποδοση της και μετά πιστεύω σιγά σιγά, αυξάνοντας την αυτοπεποίθηση της, θα αποκτήσει χαρακτήρα και ικανότητα να διαχειρίζεται τις δύσκολες καταστάσεις.
Κάπως έτσι δεν έγινε πέρυσι και στους 3 τελευταίους αγώνες; Πιο πολύ έξυπνοι, υπομονετικοί και ικανοί ήμασταν παρά σούπερ αποδοτικοί.
Υγ. Ερώτηση. Τώρα που η ομάδα απέκτησε παίκτες που ξέρουν να παίρνουν τη μπάλα και να τη μοιράζουν και τώρα που η μπαλίτσα αρχίζει και κυλάει, θεωρεις πως ο Ταρικ θα μπορούσε να βρει ρόλο; Γιατί όπως σωστά ειχες πει, ο Ταρικ, να κυνηγάει ψηλές μπάλες και να παλεύει με τα στόπερ, δεν μπορούσε. Τώρα η νέα κατάσταση πιστευεις θα τον βόλευε ή δε θα μπορούσε με τίποτα να σταθεί μόνος μπροστά;