Paokmania.Gr

icue έγραψε:Αντι να αναρωτιομαστε γιατι παντα οι Ελληνικες ομαδες ειναι πιασμενες, ας αναρωτηθουμε για ποιον λογο εχουν ξεκινησει ηδη τα πρωταθληματα σε Βουλγαρια και Ισραηλ, χωρες με ιδιες ή και χειροτερες κλιματικες συνθηκες αυτη την εποχη και εμεις θα ξεκινησουμε 20 Αυγουστου.

john4serres έγραψε:

icue έγραψε:Αντι να αναρωτιομαστε γιατι παντα οι Ελληνικες ομαδες ειναι πιασμενες, ας αναρωτηθουμε για ποιον λογο εχουν ξεκινησει ηδη τα πρωταθληματα σε Βουλγαρια και Ισραηλ, χωρες με ιδιες ή και χειροτερες κλιματικες συνθηκες αυτη την εποχη και εμεις θα ξεκινησουμε 20 Αυγουστου.

Του Ισραήλ ξεκινάει 20 Αυγούστου.

Όπως έγινε γνωστό λίγες ώρες πριν τη σέντρα, ο προπονητής της Λέφσκι, Στάνιμιρ Στοΐλοφ, είχε στη διάθεση του, 17 ποδοσφαιριστές, αφού του έλειπαν οι Τσουνάμι, Ποπόφ, Κράεφ και Στεφάνοφ, λόγω τραυματισμών.

Στον πάγκο της Λέφσκι χθες, κάθονταν δύο τερματοφύλακες (Αντρέεφ και Ζαγκόροφ), οι Στογιανόφ, Μιτκόφ και Πετκόφ, καθώς και ο Ολλανδός, Άλντερ. Οι τρεις τελευταίοι πέρασαν στον αγωνιστικό χώρο, στο τέλος του αγώνα και ο μοναδικός επαγγελματίας, ήταν ο 20χρονος, Άλντερ.

Πετκόφ και Μιτκόφ είναι 18 και 17, αντίστοιχα, ο Στογιανόφ, που έμεινε στον πάγκο, είναι 17χρονος, όπως και ο τερματοφύλακας, Αντρέεφ και ο Ζαγκόροφ, 16!

nunies4 έγραψε:

paokovios1974 έγραψε:Η ομάδα είναι άρωστη δεν έχει σχέση με χαλάρωση Ρυθμού δεν έχει σχέση με καλή προπόνηση.
Η ομάδα είναι άρωστη.

Εγω νομιζα οτι η περυσινη ηταν αρρωστη με τους παπουδες και με τους λιγους. Ακομα αρρωστη ειναι;
43 δευτερολεπτα κρατησε το in Boto we trust

mbison έγραψε:

WestBlock4 έγραψε:

mbison έγραψε:Ηλεκτροσόκ χρειάζεται. Απόλυση Λουτσεσκου και επιστροφή Άγγελου.
Και Λεοντιάδη γενικό αρχηγό. Να δούμε τότε αν τολμήσει να αδιαφορήσει κανείς.
Και για να μην μας κολοπιασουν ποτέ ξανά με τα υπέρογκο ποσά που ακούστηκαν ότι ξοδεύτηκαν (αν όντως ξοδεύτηκαν), Μπέο ή Γιδοπουλο Διευθυντή Οικονομικών.

Edit.
Φυσικά κ θα προτιμούσα Φερειρα κ Αρνεσεν που άφησαν το στίγμα τους

Εγω λεω να διώξουμε κ το Σαββίδη κ να ερθει ο φλωριδης. Τι λες?

Ο Φερειρα καθιερωσε Γιαννουλη κ Τζωλη, κέρδος καμια 15 εκ, αυτάρκεια. Και συ λες αρλούμπες

faidon94 έγραψε:Έντονος και λογικός προβληματισμός σε όλους μας για τα όσα είδαμε. Ο προβληματισμός αυτός έχει μία αλήθεια και πηγάζει από κάτι πραγματικό, αλλά η στοιχειοθέτηση των γεγονότων και η ανάλυση είναι το μόνο ισχυρό αντιβιοτικό που ίσως αν πάρει ο οργανισμός ΠΑΟΚ τη δεδομένη χρονική στιγμή να του δώσει μία βδομάδα ταχείας ανάρρωσης. Επαναλαμβάνω η ανάλυση του τι συνέβη και όχι ο αναθεματισμός και το αυτομαστίγωμα. Θα αποπειραθώ να βάλω λοιπόν τη σκέψη μου σε μία σειρά. Πολλά ήταν τα ερωτηματικά που εκκινούσαν μαζί με αυτό το παιχνίδι και το βασικότερο: το αν και κατά πόσο μία ομάδα με διάρκεια συνοχής ενός μήνα είναι δυνατόν να εγγυηθεί επιτυχίες τόσο άμεσα.
Προέκυψε ένας συγκερασμός αναπάντεχων γεγονότων:

1. Όταν χτίζεις μία νέα ομάδα θέλεις τουλάχιστον στα πρώτα 4-5 επίσημα παιχνίδια κάποιες σταθερές. Ο ΠΑΟΚ φάνηκε ότι αυτές τις σταθερές είτε δεν της βρήκε ακόμα είτε τις στερήθηκε και εξηγούμαι. Δεν ήταν τυχαίο ότι ο Λούτσε ήθελε να ξεκινήσει τον Βιερίνια. Με Βιερίνια-Λύρατζης-Κουρτιτς-Μπίσεσβαρ-Ολιβέιρα-Τσόλακ-Καντουρί-Κρέσπο εκτός, χωρίς να σημαίνει ότι η νέα ομάδα θα βασιστεί στην ατομική τους ποιότητα, έχουν στην πλάτη τους μία σεζόν προπονήσεων που γνωρίζουν τι ακριβώς ζητά τακτικά και αγωνιστικά ο προπονητής τους. Το γιατί κάποιοι δεν ανανέωσαν ή πουλήθηκαν είναι πιο πολύ σύμπνοο με την μεταγραφική πολιτική και γίνεται κατανοητό, το πως κάποιοι παίκτες δεν προστατεύτηκαν αρκετά ή άργησαν να μπουν στην προετοιμασία και μπήκαν με μία χαλαρότητα είναι κάτι που εγείρει ερωτήσεις.

2. Μία πραγματικότητα που οφείλουμε να δεχτούμε είναι ότι όταν μία νέα ομάδα στο πρώτο της επίσημο αγώνα δέχεται 2 γκολ στις πρώτες δύο φάσεις του παιχνιδιού και μάλιστα το πρώτο γκολ στα 40¨ τότε τις κόβονται τα πόδια. Χωρίς την πνευματική διαύγεια για επανάκαμψη ξαφνικά ο αντίπαλος γίνεται μεγαθήριο τα πόδια βαραίνουν και όσο τα πόδια βαραίνουν υπό το φόβο του νέου λάθους, του αντιπάλου θα γεννάνε και τα κοκόρια του. Άργησε πολύ η ομάδα να αλλάξει ψυχολογία. Εκεί φάνηκε ότι οι Ίνγκασον και Σβαμπ δεν έφταναν. Ο Αουγκούστο και ο Ζιφκοβιτς όσο χαρισματικοί και αν είναι για την ομάδα δεν μπορούν να σηκώσουν το βάρος της κυρίως λόγο χαρακτήρα. Έλειπαν εκεί ο Κούρτιτς-Βιερίνια-Κρέσπο. Παρ΄όλα αυτά η ομάδα έκανε το ψυχολογικό come-back στο δεύτερο ημίχρονο κι όμως...κι εκεί έρχεται το επόμενο

3. Σα να μη διάβασαν και να μην ασχολήθηκαν ποτέ με το παιχνίδι της Λέφσκι. Θυμάμαι όταν παίζαμε τα διπλά παιχνίδια με τη Μπενφίκα στο Champions League 18/19 να μου γίνεται κάτι πολύ ξεκάθαρο ποδοσφαιρικά. Η Μπενφικά ούτε μας έβλεπε. Δεν ενδιαφέρονταν για το παιχνίδι μας, ήταν έτοιμη ομάδα, ήξερε το πόσο ισχυρή ήταν, ήξερε τι ζητούσε στο γήπεδο και ήξερε πως θα το κάνει. Δεν έβλεπε αντίπαλο. Το έκανε ξανα στο Champions League 20/21 στο μονό αγώνα. Τότε τα πράγματα όμως ήταν αλλιώς. Έπαιζε με έναν ΠΑΟΚ που είχε στηθεί άριστα για να αντιμετωπίσει τις αδυναμίες της την ώρα που αυτή υιοθετούσε ένα καινούργιο στυλ built-up, με νέες προσθήκες και ιδέες από τον καινούργιο Jorge Jesus. Τότε την πάτησε πανηγυρικά. Ο ίδιος τους ο παίκτης, που έφυγε σαν αποτυχημένος, τους έκανε γιογιο και έστειλε ένα πρότζεκτ 500εκατ. σε έναν γρήγορο και απρόσμενο αποκλεισμό. Ήταν όμως απρόσμενος. Που στο παιχνίδι η Μπενφίκα κοίταξε τους προσανατολισμούς του ΠΑΟΚ; ΠΟΥΘΕΝΑ. Βασίστηκε μόνο στην ατομική ποιότητα των παικτών της και στο 8χ της αξίας της στο transfermarkt. Το ίδιο έκανε χθες ο ΠΑΟΚ.

4. Και αυτό το ίδιο το εξόφθαλμο είναι η άρνηση των Λουτσέσκου-Bacci να προσαρμοστούν τακτικά. Οριακά δεν σταμάτησα να φωνάζω (άδικα στην οθόνη ούτως ή άλλως κανείς δεν άκουγε) γιατί δεν τοποθετούνται δύο παίκτες Ζιφκοβιτς-Κούτσιας στην γραμμή του κέντρου όταν η Λέφσκι κάνει επίθεση. Παίζεις με μία ομάδα που έχει απόσταση αμυντικών τερματοφύλακα 30 μέτρα και δρας σαν να μη σημαίνει τίποτα αυτό ως προς την τακτική που πρέπει να ακολουθήσεις. Δύο γρήγοροι επιτιθέμενοι στη γραμμή του κέντρου σπάνε άμεσα την πολιορκία της Λέφσκι γυρνάνε τους αμυνομένους τουλάχιστον 10-15 μέτρα πίσω και μεγαλώνουν την απόσταση από τους δικούς τους επιτιθέμενους και έτσι σμπαραλιάζεις το transition τους. Οι γραμμές κοντά...οι ΓΡΑΜΕΕΣ ΚΟΝΤΑ. Οι παίκτες μας είχαν τρομερά μεγάλες αποστάσεις, απέναντι σε μία ομάδα που αμύνονταν σε 2 ζώνες. Η πρώτη μπροστά από το κέντρο στο ύψος της περιοχής μας και η δευτερη στο 3-4 μέτρα έξω από το δικό τους ημικύκλο....ΔΕΝ ΘΕΣ 10ΑΡΙ ΚΑΙ WINGER για να σπάσεις τις ζώνες άμυνας. Θες 4-5 παίκτες στο κέντρο για να σπάσεις τη γραμμή τους. 3χαφ και δύο ακραία χαφ όχι εξτρεμ. Να παίζουν στα ανάμεσα στα πρώτα 10-20 μέτρα από το κέντρο και προς την περιοχή της Λέφσκι. Αλλιώς πως θα χαλάσεις το παιχνίδι τους.

ΑΝΤΙΔΟΤΟ: ΔΙΑΚΡΙΣΗ-ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ.
-Η διάκριση λέει το εξής: Δεν έχω τις σταθερές για να διατηρήσω τακτικά την ομοιογένεια της ομάδας σε συνθήκες άμεσης ανάγκης όπως το να φάω 2 γκολ σε 2 επιθέσεις. Άρα πάω με παίκτες που αντιλαμβάνονται πιο καλά το ρόλο στο γήπεδο.
-Η διαχείριση λέει το εξής: Δεν παίζω με την Ρεαλ ΑΛΛΑ...Δεν είμαι έτοιμος να κάνω το δικό μου παιχνίδι, βασίζομαι στην ποιότητα των ποδοσφαιριστών μου και τους κατευθύνω με τέτοιο τρόπο ώστε να πάω να χτυπήσω τακτικά στις ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ του αντιπάλου μου που είναι καταφανείς.

Η Μπαρτσελόνα για χρόνια κινούνταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας μέχρι που πέρσι με τον Τσάβι αποφάσισε να κάνει το ολικό restart. Δεν είχε βγει cl, στο europa αποκλείστηκε από την Φρανκφούρτη και οι φάπες στην La Liga ήταν πολλές. Στηρίχθηκε, το σύνολο άρχισε να δένει και φέτος με κάποιες εκ νέου ποιοτικές προσθήκες και έχοντας 3-4 από τα σπουδαιότερα Wonderkids (Gavi-Fati-Pedri-Araujo) ξεκινάει να διαμορφώνει το νέο στυλ ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου. Τι έκανε; ΥΠΟΜΟΝΗ. Λάθη; Μόνο ένα; Έδιωξε τον Σουάρεζ και αυτός μόνος του το πήρε με την Ατλετικό...και άλλα πόσα λάθη!

Η αλήθεια είναι ότι είμαστε με το ένα πόδι εκτός Ευρωπαϊκής συνέχειας. Ως απόρροια πολλών συνεχόμενων λαθών. Αλλά το να λοιδορούμε αυτό που φτιάχνεται, ως αποκύημα του δικαιολογημένου φόβου μας για έναν άμεσο αποκλεισμό είναι κάτι άλλο. Υπάρχουν παίκτες που πραγματικά αν μεγαλώσουν μαζί με το σύλλογο (Κουαλιάτα-Ντάντας-Ρικαρντο-Κωνσταντελιας-Κουλιερακης-Μιχαηλιδης-Κοτάρσκι-Κούτσιας-Λύρατζης-Αουγκουστο) μπορούν με το ταλέντο και την εξέλιξη τους να φέρουν χρυσές στιγμές στην ομάδα.

aivas19 έγραψε:

faidon94 έγραψε:Έντονος και λογικός προβληματισμός σε όλους μας για τα όσα είδαμε. Ο προβληματισμός αυτός έχει μία αλήθεια και πηγάζει από κάτι πραγματικό, αλλά η στοιχειοθέτηση των γεγονότων και η ανάλυση είναι το μόνο ισχυρό αντιβιοτικό που ίσως αν πάρει ο οργανισμός ΠΑΟΚ τη δεδομένη χρονική στιγμή να του δώσει μία βδομάδα ταχείας ανάρρωσης. Επαναλαμβάνω η ανάλυση του τι συνέβη και όχι ο αναθεματισμός και το αυτομαστίγωμα. Θα αποπειραθώ να βάλω λοιπόν τη σκέψη μου σε μία σειρά. Πολλά ήταν τα ερωτηματικά που εκκινούσαν μαζί με αυτό το παιχνίδι και το βασικότερο: το αν και κατά πόσο μία ομάδα με διάρκεια συνοχής ενός μήνα είναι δυνατόν να εγγυηθεί επιτυχίες τόσο άμεσα.
Προέκυψε ένας συγκερασμός αναπάντεχων γεγονότων:

1. Όταν χτίζεις μία νέα ομάδα θέλεις τουλάχιστον στα πρώτα 4-5 επίσημα παιχνίδια κάποιες σταθερές. Ο ΠΑΟΚ φάνηκε ότι αυτές τις σταθερές είτε δεν της βρήκε ακόμα είτε τις στερήθηκε και εξηγούμαι. Δεν ήταν τυχαίο ότι ο Λούτσε ήθελε να ξεκινήσει τον Βιερίνια. Με Βιερίνια-Λύρατζης-Κουρτιτς-Μπίσεσβαρ-Ολιβέιρα-Τσόλακ-Καντουρί-Κρέσπο εκτός, χωρίς να σημαίνει ότι η νέα ομάδα θα βασιστεί στην ατομική τους ποιότητα, έχουν στην πλάτη τους μία σεζόν προπονήσεων που γνωρίζουν τι ακριβώς ζητά τακτικά και αγωνιστικά ο προπονητής τους. Το γιατί κάποιοι δεν ανανέωσαν ή πουλήθηκαν είναι πιο πολύ σύμπνοο με την μεταγραφική πολιτική και γίνεται κατανοητό, το πως κάποιοι παίκτες δεν προστατεύτηκαν αρκετά ή άργησαν να μπουν στην προετοιμασία και μπήκαν με μία χαλαρότητα είναι κάτι που εγείρει ερωτήσεις.

2. Μία πραγματικότητα που οφείλουμε να δεχτούμε είναι ότι όταν μία νέα ομάδα στο πρώτο της επίσημο αγώνα δέχεται 2 γκολ στις πρώτες δύο φάσεις του παιχνιδιού και μάλιστα το πρώτο γκολ στα 40¨ τότε τις κόβονται τα πόδια. Χωρίς την πνευματική διαύγεια για επανάκαμψη ξαφνικά ο αντίπαλος γίνεται μεγαθήριο τα πόδια βαραίνουν και όσο τα πόδια βαραίνουν υπό το φόβο του νέου λάθους, του αντιπάλου θα γεννάνε και τα κοκόρια του. Άργησε πολύ η ομάδα να αλλάξει ψυχολογία. Εκεί φάνηκε ότι οι Ίνγκασον και Σβαμπ δεν έφταναν. Ο Αουγκούστο και ο Ζιφκοβιτς όσο χαρισματικοί και αν είναι για την ομάδα δεν μπορούν να σηκώσουν το βάρος της κυρίως λόγο χαρακτήρα. Έλειπαν εκεί ο Κούρτιτς-Βιερίνια-Κρέσπο. Παρ΄όλα αυτά η ομάδα έκανε το ψυχολογικό come-back στο δεύτερο ημίχρονο κι όμως...κι εκεί έρχεται το επόμενο

3. Σα να μη διάβασαν και να μην ασχολήθηκαν ποτέ με το παιχνίδι της Λέφσκι. Θυμάμαι όταν παίζαμε τα διπλά παιχνίδια με τη Μπενφίκα στο Champions League 18/19 να μου γίνεται κάτι πολύ ξεκάθαρο ποδοσφαιρικά. Η Μπενφικά ούτε μας έβλεπε. Δεν ενδιαφέρονταν για το παιχνίδι μας, ήταν έτοιμη ομάδα, ήξερε το πόσο ισχυρή ήταν, ήξερε τι ζητούσε στο γήπεδο και ήξερε πως θα το κάνει. Δεν έβλεπε αντίπαλο. Το έκανε ξανα στο Champions League 20/21 στο μονό αγώνα. Τότε τα πράγματα όμως ήταν αλλιώς. Έπαιζε με έναν ΠΑΟΚ που είχε στηθεί άριστα για να αντιμετωπίσει τις αδυναμίες της την ώρα που αυτή υιοθετούσε ένα καινούργιο στυλ built-up, με νέες προσθήκες και ιδέες από τον καινούργιο Jorge Jesus. Τότε την πάτησε πανηγυρικά. Ο ίδιος τους ο παίκτης, που έφυγε σαν αποτυχημένος, τους έκανε γιογιο και έστειλε ένα πρότζεκτ 500εκατ. σε έναν γρήγορο και απρόσμενο αποκλεισμό. Ήταν όμως απρόσμενος. Που στο παιχνίδι η Μπενφίκα κοίταξε τους προσανατολισμούς του ΠΑΟΚ; ΠΟΥΘΕΝΑ. Βασίστηκε μόνο στην ατομική ποιότητα των παικτών της και στο 8χ της αξίας της στο transfermarkt. Το ίδιο έκανε χθες ο ΠΑΟΚ.

4. Και αυτό το ίδιο το εξόφθαλμο είναι η άρνηση των Λουτσέσκου-Bacci να προσαρμοστούν τακτικά. Οριακά δεν σταμάτησα να φωνάζω (άδικα στην οθόνη ούτως ή άλλως κανείς δεν άκουγε) γιατί δεν τοποθετούνται δύο παίκτες Ζιφκοβιτς-Κούτσιας στην γραμμή του κέντρου όταν η Λέφσκι κάνει επίθεση. Παίζεις με μία ομάδα που έχει απόσταση αμυντικών τερματοφύλακα 30 μέτρα και δρας σαν να μη σημαίνει τίποτα αυτό ως προς την τακτική που πρέπει να ακολουθήσεις. Δύο γρήγοροι επιτιθέμενοι στη γραμμή του κέντρου σπάνε άμεσα την πολιορκία της Λέφσκι γυρνάνε τους αμυνομένους τουλάχιστον 10-15 μέτρα πίσω και μεγαλώνουν την απόσταση από τους δικούς τους επιτιθέμενους και έτσι σμπαραλιάζεις το transition τους. Οι γραμμές κοντά...οι ΓΡΑΜΕΕΣ ΚΟΝΤΑ. Οι παίκτες μας είχαν τρομερά μεγάλες αποστάσεις, απέναντι σε μία ομάδα που αμύνονταν σε 2 ζώνες. Η πρώτη μπροστά από το κέντρο στο ύψος της περιοχής μας και η δευτερη στο 3-4 μέτρα έξω από το δικό τους ημικύκλο....ΔΕΝ ΘΕΣ 10ΑΡΙ ΚΑΙ WINGER για να σπάσεις τις ζώνες άμυνας. Θες 4-5 παίκτες στο κέντρο για να σπάσεις τη γραμμή τους. 3χαφ και δύο ακραία χαφ όχι εξτρεμ. Να παίζουν στα ανάμεσα στα πρώτα 10-20 μέτρα από το κέντρο και προς την περιοχή της Λέφσκι. Αλλιώς πως θα χαλάσεις το παιχνίδι τους.

ΑΝΤΙΔΟΤΟ: ΔΙΑΚΡΙΣΗ-ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ.
-Η διάκριση λέει το εξής: Δεν έχω τις σταθερές για να διατηρήσω τακτικά την ομοιογένεια της ομάδας σε συνθήκες άμεσης ανάγκης όπως το να φάω 2 γκολ σε 2 επιθέσεις. Άρα πάω με παίκτες που αντιλαμβάνονται πιο καλά το ρόλο στο γήπεδο.
-Η διαχείριση λέει το εξής: Δεν παίζω με την Ρεαλ ΑΛΛΑ...Δεν είμαι έτοιμος να κάνω το δικό μου παιχνίδι, βασίζομαι στην ποιότητα των ποδοσφαιριστών μου και τους κατευθύνω με τέτοιο τρόπο ώστε να πάω να χτυπήσω τακτικά στις ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ του αντιπάλου μου που είναι καταφανείς.

Η Μπαρτσελόνα για χρόνια κινούνταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας μέχρι που πέρσι με τον Τσάβι αποφάσισε να κάνει το ολικό restart. Δεν είχε βγει cl, στο europa αποκλείστηκε από την Φρανκφούρτη και οι φάπες στην La Liga ήταν πολλές. Στηρίχθηκε, το σύνολο άρχισε να δένει και φέτος με κάποιες εκ νέου ποιοτικές προσθήκες και έχοντας 3-4 από τα σπουδαιότερα Wonderkids (Gavi-Fati-Pedri-Araujo) ξεκινάει να διαμορφώνει το νέο στυλ ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου. Τι έκανε; ΥΠΟΜΟΝΗ. Λάθη; Μόνο ένα; Έδιωξε τον Σουάρεζ και αυτός μόνος του το πήρε με την Ατλετικό...και άλλα πόσα λάθη!

Η αλήθεια είναι ότι είμαστε με το ένα πόδι εκτός Ευρωπαϊκής συνέχειας. Ως απόρροια πολλών συνεχόμενων λαθών. Αλλά το να λοιδορούμε αυτό που φτιάχνεται, ως αποκύημα του δικαιολογημένου φόβου μας για έναν άμεσο αποκλεισμό είναι κάτι άλλο. Υπάρχουν παίκτες που πραγματικά αν μεγαλώσουν μαζί με το σύλλογο (Κουαλιάτα-Ντάντας-Ρικαρντο-Κωνσταντελιας-Κουλιερακης-Μιχαηλιδης-Κοτάρσκι-Κούτσιας-Λύρατζης-Αουγκουστο) μπορούν με το ταλέντο και την εξέλιξη τους να φέρουν χρυσές στιγμές στην ομάδα.

Να γραφεις πιο συχνα