Ένα απλό παράδειγμα.navigator11 έγραψε:Δηλαδή ας πούμε έκανε μια συγκεκριμένη προσφορά η κοινοπραξία του Σαββίδη για το Μακεδονία Παλλάς ενώ υπήρχαν άλλες, ανώτερες χρηματικά, αλλά λόγω αναγνωρισιμότητας πήρε την μπίζνα ο Ιβάν. Κοντολογίς, αυτό λες.
Οι κοινοπραξίες συνηθίζεται να βγάζουν Εγγυητικές Επιστολές συμμετοχής σε διαγωνισμό. Όταν πήρε ο Σαββίδης τον ΟΛΘ αντιμετώπισε θέμα με την Εγγυητική που πήρε από τη Ρώσικη Τράπεζα καθώς δεν γινόταν αποδεκτή από το ΤΑΙΠΕΔ λόγω αξιοπιστίας της Τράπεζας και θα έχανε το διαγωνισμό. Τελικά βρήκε τη λύση με νέα ΕΕ από την ίδια Τράπεζα η οποία έγινε τελικώς αποδεκτή. Για να εγκριθεί όμως η μεταβίβαση του ΟΛΘ, έπρεπε να περάσει από την Επιτροπή Ανταγωνισμού και να επικυρωθεί μετά με νόμο από τη Βουλή, ενώ υπήρχαν ενστάσεις από τον Αμερικανό πρέσβη για την ταυτότητα των επενδυτών.
Όπως είναι λογικό, δεν θα είχε την ίδια αντιμετώπιση ένας επενδυτής με έδρα την Ρωσία που εμφανίστηκε μια μέρα απλά για να πάρει το δεύτερο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας. Με κυβέρνηση Μητσοτάκη πιθανόν να ήταν αλλιώς τα πράγματα. Στην Ελλάδα ζούμε που καμία δουλειά δεν γίνεται χωρίς πολιτική παρέμβαση, πόσο μάλλον ιδιωτικοποίηση.
Οπότε η αναγνωρισιμότητα, η πιστοποιημένη καταβολή χρημάτων στον ΠΑΟΚ (και δη χρέη προς το ελληνικό δημόσιο) και ίσως η δυναμική του κόσμου (στην Ελλάδα συνηθίζουμε πέρα από οπαδοί ομάδας να είμαστε και οπαδοί προέδρων) πιθανόν έπαιξε το ρόλο της.
