trouman έγραψε:Η κάθε προσπάθεια περιγραφής της πραγματικότητας αυτά τα χρόνια, θα πρέπει να συμπεριλάβει και τα εξωαγωνιστικά, τα οποία έπαιξαν δραματικό ρόλο και αν και χρυσόψαρα , δεν ξεχνιούνται. Πολύ πιθανόν να σήμαιναν κι άλλους τίτλους, με ό,τι άλλο μπορεί αυτό να σημαίνει. Ελλάδα γαρ.
Αλλιώς δε βλέπουμε το δάσος και εστιάζει ο καθένας εκεί που θέλει, συνειδητά ή ασυνείδητα.
"Δυαράκι" πάντως να δέχεται τέτοιο πόλεμο δεν έχω ξαναδεί.
Και σίγουρα είναι άδικο να λέμε ότι ο Σαββίδης μας έσωσε απλά από τον γκρεμό. Πέτυχε πολλά περισσότερα, που τα νιώθουμε καλύτερα ίσως εμείς εδώ εις τας Αθήνας.
Trouman παντα ετσι ηταν και ισως παντα ετσι θα ναι. Ενοχλει ο ΠΑΟΚτσης και η σταση ζωης που εχει. Δεν ηταν χαπατο, δε βολευει να ναι δυνατος.
Δε ξερω τι ζησατε, εγω ομως δε θα ξεχασω Λιτσες και Ψυχομανιδες. Να φευγει ο Ζησης μονος στην αντεπιθεση, να τον κλαδευει ο γαυρος (καθαρη κοκκινη) και το καθικι να δινει επιθετικο φαουλ. Να χτυπας το κεφάλι στο καγκελο και να μη νοιωθεις. Μη μου λετε για πολεμο.Χειροτερα ζησαμε στο παρελθον.
Με δεδομενο τον πολεμο της χαβουζας το δικο μου ποιντ ειναι η προσπαθεια δημιουργιας μιας ισχυρης ομαδας. Μιας ομαδας με αρχη μεση και τέλος, ξεκαθαρες αρμοδιοτητες, οργανωση και στοχευση για το μελλον. Αυτο δεν ειδα κι αυτος ειναι ο καημος μου.
Παρε ενα καλο ΤΔ, κρατα ενα προπονητη που δειχνει έργο (στυλ Λουτσε, Ιβιτς) 3 χρονια, στηριξε τον με τις μεταγραφες που θελει κι αυτη η ομαδα θα γραψει ιστορια. Γιατι? Γιατι απο πισω θα υπαρχει ενας λαος να την κανει 2 φορες καλυτερη στο γήπεδο. Αρκει να πιστεψει.
