Τι να πεί κανείς για τον.. Κρέσπουρα..
Αυτόν που μας έκανε να καταλάβουμε τί σημαίνει ΚΩΛΟΤΟΥΜΠΑ.
Ο νομάς που άλλαζε ομάδες και έπαιζε σε club που υποβιβαζόντουσαν, ο μέτριος και που τον βρήκαμε αυτόν... εξελίχτηκε σε έναν πραγματικό Ηγέτη της ομάδας.
Μαζί με το Βαρέλα αποτέλεσε τους ογκόλιθους της πορείας των Invicibles, έγραψε και αυτός το όνομα του με χρυσά γράμματα στην ΠΑΟΚτσίδικη ιστορία.
Φάτσα που δε γίνεται να μην το συμπαθήσεις, αυτός που λες με τη μία...είναι καλό παιδί!
Τίμιος. Πληρώθηκε πολύ λιγότερα από αθλητές που αυτά τα χρόνια πέρασαν και δεν ακούμπησαν.
Η πορεία του στον ΠΑΟΚ τελειώνει λόγω μιας..λεπτομέρειας. Την πίστη στον εαυτό του. Την πίστη ότι η περυσινή χρονιά με τους αρκετούς τραυματισμούς και τα λαθάκια (με αποκορύφωμα αυτό με τη Μαρσέιγ) θα ήταν μια παρένθεση. Και ότι είχε τουλάχιστον ακόμα 2 χρόνια μπροστά του. Εκεί ήταν και η διαφωνία της ομάδας που δείχνει να προχωράει σε πιο συνετά και...επαγγελματικά βήματα, παραμερίζοντας λίγο το συναισθηματισμό χάριν της ορθής διαχείρισης..
Δεν θα κρίνω αν είναι σωστό ή λάθος, θα αρκεστώ να ομολογήσω όμως ότι κάποια στιγμή πρέπει να καταλάβουμε ότι ο ΠΑΟΚ είναι το κέντρο και όλοι εμείς κινούμαστε απλά τριγύρω. Άλλοι φεύγουν, άλλοι μένουν ο ΠΑΟΚ όμως παραμένει πάντα εκεί.
Κρέσπουρα καλή επιτυχία και είμαι σίγουρος ότι θα τα ξαναπούμε στην ΠΑΟΚΑΡΑ τα επόμενα χρόνια...
