ο τζο ο νάγκμπε έγραψε:Το ματς το είδα μακριά από τη Θεσσαλονίκη, με μικτό κοινό. Γι αυτό θα πάω κόντρα στο συλλογικό κλίμα πανικού και καταστροφής παρά την πίκρα. Ο πανικός και οι κραυγές δεν είναι μόνο αδυναμία είναι και πολύ κακός σύμβουλος. Θα πω και γω μια γνώμη ψύχραιμα οπως τα κουβεντιάζαμε με κάποιους ανθρώπους ποδοσφαιρικούς. Παίζαμε με μια δεμένη ομάδα που έχει βρει τρόπο να παίρνει αποτελέσματα όπως το έδειξε καιδυο φορές κόντρα στη Μίλαν. Έχει κρατήσει τον ίδιο προπονητή, τέλειωσε με πολύ καλό μομέντουμ πέρυσι, απολαμβάνουν όλοι εμπιστοσύνης και είναι με φουλ αυτοπεποίθηση. Παρότι ουσιαστικά έχουν κάνει αντίστοιχες γκέλες με μας και είμαστε μαζί στη βαθμολογία. Εμείς θέλουμε ακόμα δουλειά σε πολλούς τομείς για να βγάλουμε αυτό που μπορούμε σαν ομάδα και να αποβάλλουμε παθογένειες, τελειώσαμε άσχημα τη χρονιά πέρυσι, αλλάξαμε τρεις προπονητές το καλοκαίρι, ψαχνόμαστε να δέσουμε με καινούριους παίχτες, έχουμε ένα διαρκές κλίμα αμφισβήτησης, πανικού και έλλειψης πίστης, ακόμα κι αν είμαστε ουσιαστικά στην κορυφή. Παρόλα αυτά και στα δύο ντέρμπι που χάσαμε παγωμένα, είχαμε κατοχή και έλεγχο που δεν κάναμε ποτέ τα τελευταία χρόνια. Έχουμε σαφή προοπτική να είμαστε η καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα αλλά δεν είμαστε έτοιμοι ακόμα. Δεν είμαστε ακόμα αποτελεσματικοί, επικίνδυνοι, κυνικοί. Αυτό είναι θέμα γενικά στα εκτός, και πρέπει να το δουλέψουν και να βρούν λύσεις.
Το πρωτάθλημα έχει δρόμο και θα κριθεί στη συνέπεια με μικρομεσαίους. Αν βρούμε λύσεις εκεί, θα φτάσουμε με αυτοπεποίθηση στα εντός έδρας ντέρμπι και θα δούμε τον ΠΑΟΚ που πρέπει. Ποιές είναι οι λύσεις; Κάνει δεν κάνει ο προπονητής; Προσθήκες, αποχωρήσεις, σχήματα, σύνθεση; Μπορούμε να τα συζητάμε όσο θέλουμε, αλλά εγώ να με συμπαθάτε εμπιστεύομαι τους ανθρώπους που είναι εντός της ομάδας. Όχι γιατί έχουν πάντα δίκιο, αλλά γιατί είναι θέμα αρχής. Σε έναν οργανισμό για να προχωρά ο καθένας πρέπει να κάνει κουμάντο στο χώρο ευθύνης και δουλειάς του. Το τεχνικό σταφ στις επιλογές και τη λειτουργία της ομάδας, οι οπαδοί στην στήριξή της στην κερκίδα κοκ. Αν η ομάδα είναι στημένη καλά με σαφείς ρόλους και ικανούς ανθρώπους προχωράς. Αν όχι πάλι η ομάδα πρέπει να το αξιολογήσει με ψυχραιμία και όχι πανικό και να το δουλέψει. Ευτυχώς ή δυστυχώς άλλη λύση μακροπρόθεσμα δεν υπάρχει. Προσωπικά επικεντρώνομαι στην αγάπη μου για τον ΠΑΟΚ, θέλω να βλέπω την ομάδα να είναι οικογένεια και να παλεύει, ακολουθώ το ταξίδι χρόνια τώρα, χαίρομαι, πικραίνομαι και να σας πω αυτό με φτάνει, με γεμίζει. Καλή δύναμη σε όλους και στην ΠΑΟΚΑΡΑ μας!
ΥΓ Και ας έχουμε στο νου μας αν θέλουμε και πρωτάθλημα, οτι οργανισμοί με έφεση στο να κάνουν πόλεμο στο εσωτερικό τους δεν το παίρνουν σχεδόν ποτέ. Φτάνουν οι καλοθελητές εκεί έξω, ας στηρίζουμε.
Ισχύουν κάποια απ αυτά τα πράγματα, κάποια είναι θεωρητικά γενικά και σε κάποια δεν συμφωνώ
κυρίως λόγω της εικόνας της ομάδας που αποτυπώνεται στο γήπεδο.
Γιατί όντως, μπορεί να είναι θέμα αρχής να κάνει κανείς κουμάντο στο χώρο του, αλλά όταν ο χώρος
έχει σχεδιαστεί για σαλόνι κι ο μάστορας (και δεν εννοώ κατ ανάγκη τον προπονητή) τον κάνει απόπατο
τότε συγνώμη, αλλά δεν εμπιστεύομαι κανένα.
Για πολλοστή φορά, η εμπιστοσύνη και η στήριξη κερδίζονται δεν χαρίζονται.
Αν για τα δύο ματς, είδες ότι ''χάσαμε παγωμένα'' κι ότι ''είχαμε κατοχή κι έλεγχο που δεν είχαμε στο παρελθόν''
είναι υποχρέωσή μου να σου πω, σαν συνοπαδός, ότι κάνεις μεγάλο λάθος.
Ξαναγράφω τα γεγονότα μετά την αποβολή του Αραούχο:
1. Χάσαμε κατοχή κι έλεγχο του αγώνα.
2. Φάγαμε γκολ
3. Ο Ρεϋ έβγαλε το σουτ το Γιόχανσον τετ-α-τετ (η καλύτερη ευκαιρία του αγώνα)
4. Φάγαμε άλλες 3 κίτρινες
5. Φάγαμε κόκκινη
(ο προπονητής σου, αυτός που σύμφωνα με την διοίκηση
στηρίζεται γιατί θα φέρει το πρωτάθλημα, είπε πως εκεί τελείωσε το ματς για εμας).
Αυτό, αγαπητέ Τζο, είναι εικόνα διάλυσης, δεν είναι εικόνα ελέγχου και κατοχής.
Το ματς χτες ήταν Βατερλώ. Δεν κάναμε ούτε μία τελική προσπάθεια από ανάπτυξη
μείναμε με 9 παίχτες και τα μυαλά στα κάγκελα.
Στο τηγάνι, παίξαμε στοιχειωδώς καλά στα πρώτα 20 λεπτά, μας πίεσαν λίγο
χάσαμε τα βήματά μας, φάγαμε το γκολ, δεν κάναμε τίποτα, όπως πήγαμε έτσι ήρθαμε.
Καμία τελική σε ροή αγώνα.
Στη Λάρισα τα ίδια, ένα γκολ, καμία άλλη φάση σχεδόν σε 45 λεπτά αγώνα
μασήσαμε στον αγωνιστικό/αθέμιτο τσαμπουκά των τυριών και πάπαλα στο 90'.
Ωραία λοιπόν, όλα αυτά που λέει το ''μικτο κοινό'' και οι ''ποδοσφαιράνθρωποι''
αλλά το μοτίβο είναι επαλαμβανόμενο, δεν έχει να κάνει τόσο με τον αντίπαλο
έχει να κάνει με τον ΠΑΟΚ.
Όλα κρίνονται με βάση το πρωτάθλημα, αυτό πρέπει να το καταλάβουμε άπαντες.Έτσι πρωτάθλημα δεν υπάρχει περίπτωση να πάρουμε κι ας ήμαστε 2 πόντους πίσω
ας μένουν άλλοι 100 αγώνες, όπως κι αν παίζαμε μέχρι την Τρίτη, γκολ δε βάζαμε
αν οι άλλοι δεν πέθαναν απ την κούραση.
Όταν ο προπονητή της ομάδας, βγαίνει και λέει ότι στο 30' τελείωσε ο αγώνας για μας
τι να εμπιστευτώ, να μου φέρει το πρωτάθλημα όταν στο τέλος το κάθε παιχνίδι θα καίει;
Μου φταίνε οι ''εσωτερικοί εχθροί'' και ότι δικαιολογία σκαρφιστεί ο καθένας
για να κρύψει τα σκατά;
Και η ερώτηση επιστρέφει αμείλικτη.
Βλέπετε εσεις απ τους άμεσα εμπλεκόμενους (προπονητή, παίχτες) καμία πείνα, καμία δίψα
να εκφράζεται κατ εξακολούθηση έστω και στο μέτρο του δυνατού μέσα στο γήπεδο;
Γιατί εκτός αυτού, η γλώσσα πάει ροδάνι αλλά το γαμημένο το χορτάρι είναι ο καθρέφτης
κι όχι η γλώσσα και τα social media.