Paokmania.Gr

Η σοφία είναι μία αλεπού, η οποία, μετά από μεγάλο κυνήγι, θα σας ξεπληρώσει, στο τέλος, τους μόχθους του ξετρυπώματος. Είναι ένα τυρί το οποίο όσο ποιο πλούσιο περιεχόμενο έχει, τόσο ποιο παχύ, άσχημο και τραχύ είναι το περίβλημα του. Είναι ένα φλασκί με «posset» κρασί, όπου όσο πιο βαθιά κατεβαίνεις τόσο γλυκό το βρίσκεις. Η Σοφία είναι μια κότα, της οποίας πρέπει να εκτιμήσουμε τα κακαρίσματα γιατί θα συνοδευτούν από αυγό. Τελικά όμως, είναι και ένα καρύδι, το οποίο, αν δεν το διαλέξεις σωστά, μπορεί να σου κοστίσει κάποιο δόντι και να σε ανταμείψει με σκουλήκια μονάχα.

Τζόναθαν Σουίφτ

Σταυροβελονιά ο mi8rio πάλι...


Πως οι μεγάλοι ποταμοί και οι θάλασσες κερδίζουν τελικά όλα τα νερά των μικρών ποταμών και των βουνών;
Απλώς επειδή στέκονται λίγο πιο χαμηλά....

ΛΑΟ ΤΣΕ

Μακάρι η φράση αυτή του Λάο Τσε να μας ακολουθεί όλους στη ζωή μας...

Τα πλοία είναι ασφαλή στα λιμάνια, αλλά δεν φτιάχτηκαν γι' αυτά...

Ο αισιόδοξος ψάχνει ευκαιρία σε κάθε δυσκολία, ο απαισιόδοξος ψάχνει δυσκολία σε κάθε ευκαιρία...

Επιτυχία είναι να πηγαίνετε από αποτυχία σε αποτυχία χωρίς να χάνετε τον ενθουσιασμό σας...

Whinston Churchill

Η τελευταία ανάσα ήτανε πολύ βραχνή
Η τελευταία ανάσα όταν χανόταν η ζωή
Ο θεός να ευλογεί τις ψυχές εκεί ψηλά
Να το ξέρετε θα είμαστε μαζί πάλι ξανά
Όταν το κλάμα της μάνας ακουμπούσε την καρδιά
Όταν το κλάμα της μάνας φώναζε για τα παιδιά
Ο θάνατος φοβήθηκε και πήγε μακριά
Και η ζωή έκανε παρέα στην μοναξιά
Τέτοιες στιγμές ο λόγος είναι πλέον περιττός
Ακόμη και ο φόβος γίνετε τώρα εχθρός
Πόσα όνειρα μαζί χέρι χέρι είχαμε φτιάξει
Μα τώρα κάποιος θέλησε για πάντα να χαλάσει
Κοίτα πίσω χάρε για να δεις τι έχεις κάνει
Βγάλε πια την μάσκα σου και πέτα το δρεπάνι
Αυτή η δυστυχία που όλους κυριεύει
Μακάρι το μυαλό σου για πάντα να θεριεύει

Ρεφρέν
Τα παιδιά είναι ακόμα εδώ
Μα κανείς δεν νιώθει πλέον τον πόνο αυτό
Είναι μαζί σε κάθε λύπη μας και κάθε χαρά μας
Ζούνε μέσα στην σκέψη μας στα όνειρά μας

Όταν βλέπεις μια μάνα να κλαίει να γελά
Όταν βλέπεις τον πατέρα το παιδί του να πονά
Τα χέρια των παιδιών γίνονται πλέον φτερά
Και έτσι ξεκινάει το ταξίδι εκεί ψηλά
Γι’ αυτούς όλους που χάθηκαν σε εκείνο το σημείο
Εμείς χτίσαμε για εσάς ένα αόρατο μνημείο
Για να θυμάστε πάντα ότι είμαστε μαζί
Και πάντα θα υπάρχει σαν πατρίδα μας η γη
Τίποτα δεν άλλαξε και ούτε θα αλλάξει
Απλά ο χρόνος θέλησε για λίγο να πετάξει
Θέλησε να κάνει πιο πολύ την αγωνία
Και να είναι δύσκολος ο αγώνας για ελευθερία
Για τα παιδιά που χάθηκαν κρυφά μέσα στο σκοτάδι
Για τους γονείς που ταξιδεύουν κάθε μέρα στον Άδη
Απλά να ξέρετε ένα πράγμα
Θα μείνουν στην καρδιά μας τα παιδιά


Ρεφρέν

Τα παιδιά από τα Τέμπη
Τα παιδιά από το πέταλο




Στιχουργός:Javaspa

Πρώτη Εκτέλεση:Javaspa

Τίτλος:Τα παιδια ειναι ακομα εδω


Υ.Γ-Ξέρω οτι δεν ειναι ο χρόνος και η μέρα για να το γράψω..απλος καλο ειναι να μην ξεχνάμε καπια πράγματα.

Πολύ καλό αδελφέ....Πολύ καλό....

Ο ΔΩΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΒΡΑΧΜΑ

Μη φθείρης την υγεία σου μ ανώφελ εργασία
Απόφευγε την ηδονή και τιν ακολασία.
Έχε το σπήτι σ ανοικτό ΄ς εκείνον που κρυώνει.
Ξεχώριζε τον άνθρωπο με άλλον ΄σαν μαλώνη.
Ποτέ σε ξένα πράγματα να μην απλώνης χέρι.
Μη δίδης εις τα τέκνα σου χρυσάφι και μαχαίρι,
΄Σαν αρρωστήσ΄η μάνα σου μη την αφήνης μόνη.
Να φεύγης η γυναίκα σου με σένα σαν θυμώνη.
Ποτέ΄ς το δούλο το ψωμί να μη του το κλειδώνεις.
΄Σ τον πλούσιοο για δάνειο το χέρι μην απλώνης.
Το μυστικό σε φίλο σου να μη το λες κανένα
και σαν σε βρίζουν κράτησε τα χείλη σου κλεισμένα.



Υ.Γ. (1) ΙΝΔΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤA R. PAYHOT.
Έτος έκδοσης άγνωστο.

(2) Δεν ξέρω αν έπαιζε bowling o PAYHOT.

gash04 έγραψε:Ο ΔΩΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΒΡΑΧΜΑ

Μη φθείρης την υγεία σου μ ανώφελ εργασία
Απόφευγε την ηδονή και τιν ακολασία.
Έχε το σπήτι σ ανοικτό ΄ς εκείνον που κρυώνει.
Ξεχώριζε τον άνθρωπο με άλλον ΄σαν μαλώνη.
Ποτέ σε ξένα πράγματα να μην απλώνης χέρι.
Μη δίδης εις τα τέκνα σου χρυσάφι και μαχαίρι,
΄Σαν αρρωστήσ΄η μάνα σου μη την αφήνης μόνη.
Να φεύγης η γυναίκα σου με σένα σαν θυμώνη.
Ποτέ΄ς το δούλο το ψωμί να μη του το κλειδώνεις.
΄Σ τον πλούσιοο για δάνειο το χέρι μην απλώνης.
Το μυστικό σε φίλο σου να μη το λες κανένα
και σαν σε βρίζουν κράτησε τα χείλη σου κλεισμένα.

Υ.Γ. (1) ΙΝΔΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤA R. PAYHOT.
Έτος έκδοσης άγνωστο.

Tον Payhot σε ελευθερη αποδοση Μπαγιαντέρα που τον ξετρυπωσες ρε γκας? Μπουζουκι ποιος παιζει στο κομματι??

'Ελα ντε!
Πάντως το βιβλίο είναι έτοιμο να χάσει τις σελίδες του απο την παλιότητα του!

Ινδιάνικο παραδοσιακό τραγούδι


Ξυπνώ να πάω στον πόλεμο
γη κι ουρανός μπροστά μου
κι οδηγάει το δρόμο μου
το βραδινό αστέρι

Οσμή Θανάτου, μυρίζω του θανάτου την οσμή
ερχότανε ζέστη, και πίσω της σερνότανε της μάχης η βουή
Οσμή Θανάτου, μυρίζω του θανάτου την οσμή

Ω του πολέμου φτερωτά
ακούστε τη φωνή μου
από τις σάρκες του εχθρού
σας ετοιμάζω δείπνο

Οσμή Θανάτου, μυρίζω του θανάτου την οσμή
ερχότανε ζέστη, και πίσω της σερνότανε της μάχης η βουή

Ορμούν της μάχης τα πουλιά
από τον ουρανό
και των γενναίων μοναχά
τη σάρκα καταδέχονται

Οσμή Θανάτου, μυρίζω του θανάτου την οσμή
ερχότανε ζέστη, και πίσω της σερνότανε της μάχης η βουή
Οσμή Θανάτου, μυρίζω του θανάτου την οσμή…

-------------------------------------------------------------

http://www.youtube.com/watch?v=13UVfCSDR44

( Συνεχίζω άλλω τo τρόπω )

" Τίνος είναι ρε γυναίκα τα παιδιά ; "

Την ερώτηση απηύθυνε ο υπάλληλος Θ. Γιουπιγιάγιας στην κυρά του, ένα βράδι που 'βρεχε, που 'βρεχε μονότονα.

ΧΑϊΚΟΥ ΚΑΙ ΣΕΝΡΙΟΥ
( γιαπωνέζικα τρίστιχα )

1.
"Υπέροχο" λέω
και με κάθε τι που βλέπω
η άνοιξη σβήνει

2.
Ως την καρδιά παγωμένος
απ' του Σινάνο τα χιόνια
να 'μαι απόβλητος

3.
Έχασε την αγάπη του
και του κόβονται τα πόδια
- μούσκεμα απ' το τζιν

''..από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ήμουν πολύ ευερέθιστος. Περίμενα πως και πως την ώρα της γυμναστικής για να δω τους συμμαθητες μου να ξεντύνονται και να εχω ετσι απροσκοπτη οπτικη επαφη με τα ημίγυμνα σωματα τους. Το μόριο μου αν και πολύ μικρό διεγείρονταν ασύστολα στη θέα ενός αρσενικου γλουτού. Αυτός ήταν και ο βασικός λόγος που απόφασισα να γίνω διαιτητης...''


Απόσπασμα απο την πολυαναμενόμενη αυτοβιογραφία του τάσου κάκου ''Ηχο δε πουτα, εξομολογήσεις με τη σφυρίχτρα στο στόμα'' εκδόσεις παραγκα 2009

''Τον δικο μου το γιο τον είπα Αριστείδη για να γίνει σωστός και τίμιος, τούτον εδώ τον λένε άρη σαν το θεό του πολέμου. Δεν μπορεί να είναι δικό μου παιδί κανενού Τούρκου θα 'ναι.''

Ταδε Εφη Αντωνης Σουρούνης στο ''Μονοπάτι στη θάλασσα''

Επιτέλους κάπου συμφωνούμε.

+1