paok87 έγραψε:Αντιγράφω από τη δεύτερη σελίδα της εβδομαδιαίας εφημερίδας της Θύρας 4
http://www.paokgate4.gr/data/newspaper/ ... online.pdfτο άρθρο:
Ο θαυμασμός κόσμος των ερπετών
Σαν οπαδοί του ΠΑΟΚ οφείλουμε να γνωρίζουμε το μέγεθος του συλλόγου και να έχουμε πλήρη επίγνωση των δυνατοτήτων τόσο της ομάδας, όσο και του κόσμου μας. Σε αυτή την κατεύθυνση, πρέπει να αποφεύγουμε να ασχολούμαστε με ομάδες ασανσέρ ή σωματεία γειτονιάς τύπου Άρη Θεσσαλονίκης, εκτός και αν πλησιάζει η ώρα που το πρόγραμμα της αγωνιστικής μας φέρνει αντιμέτωπους. Αφού λοιπόν την ερχόμενη Κυριακή, ο ΠΑΟΚ θα παίξει στον παιδότοπο του Κλέανθη Βικελίδη (ο οποίος έμεινε στην ιστορία γιατί το 1957 έκανε το μεγάλο άλμα στην καριέρα του και διατέλεσε προπονητής του ΠΑΟΚ) θα ασχοληθούμε λίγο με τον θαυμαστό κόσμο των ερπετών.
Τα ερπετά είναι μία κάστα ανθρώπων που παραδοσιακά αγνοούνε την πραγματικότητα. Ζούνε στο δικό τους κόσμο, τόσο μεταφορικά, όσο και κυριολεκτικά. Μεταφορικά γιατί κανείς δεν βγάζει άκρη μαζί τους και κυριολεκτικά γιατί η ζωή τους περιοριζέται σε 5-6 οικοδομικά τετράγωνα στην οδό Παπαναστασίου (μετά τη Μαρτίου βέβαια). Εκεί τρώνε, εκεί πίνουν καφέ, εκεί πάνε για ποτό και μόνο εκεί μπορούν να μαζευτούν νιώθοντας μία σχετική ασφάλεια.
Έχουνε καθημερινά ψευδαισθήσεις, ενώ αυτά που τους κάνουν να ξεχωρίζουν είναι η απέχθεια για την αλήθεια
και η λατρεία τους προς το ψέμα. Τα ερπετά έχουν αποφασίσει να χτίσουν το δικό τους μικρόκοσμο γιατί μόνο έτσι μπορούνε να επιβιώσουν. Εννοείται πως αποφεύγουν συστηματικά την όποια επαφή με τον αληθινό κόσμο, όπως ο διαολος το λιβάνι, γιατ ί η παραμικρή επαφή μαζί του κινδυνεύει να γκρεμίσει μονομιάς τον μικρόκοσμό τους.
Ας δώσουμε μερικά παραδείγματα για να γίνουμε κατανοητοί.
Τα ερπετά έχουν μία μόνιμη τάση να παραμυθιάζονται μεταξύ τους και μιλάνε για πρωταθλήματα, κύπελλα, διακρίσεις και μεγάλες στιγμές που έχουν ζήσει. Η αλήθεια είναι ότι αν εξαιρέσουν το θρυλικό πρωτάθλημα που πήρανε το 1997-98 στην ένδοξη Β εθνική κατηγορία, ένα πρωτάθλημα το οποίο γιορτάσανε δεόντως με μία μεγαλειώδη φιέστα (γιατί ο τίτλος είναι πάντα τίτλος) και ένα κύπελλο που χάνεται κάπου στο 1970 (μόλις 41 χρόνια πριν) δεν έχουνε να μιλάνε για τίποτα.
Στο μικρόκοσμο των ερπετών, τα τουρνουά στα οποία συμμετείχαν μαζί με άλλες 2 ομάδες προπολεμικά, βαπτίζονται εθνικά πρωταθλήματα.
Στο μικρόκοσμο των ερπετών, είναι κάτι φυσιολογικό το να παίζεις ποδόσφαιρο το 1946, άσχετα αν η χώρα μόλις είχε βγει διαλυμμένη απο τη γερμανική κατοχή ενώ είχε ξεκινήσει και ο καταστροφικός εμφύλιος πόλεμος.
Στον μικρόκοσμο των ερπετών μπορείς να περηφανεύεσαι για τα φιλικά που έπαιζες με τα ες ες την περίοδο της γερμανικής κατοχής, όπως αναφέρει ο ιστορικός τους Γιώργος Σερπετζής, αλλά την ίδια ώρα να διαμαρτύρεσαι γιατί ο διαιτητής Κώστας Γκικόπουλος (που είναι πρωην ποδοσφαιστής τους) ευνοούσε τα ες ες.
Στον μικρόκοσμο των ερπετών η ομάδα τους έχει κάνει μεγάλες πορείες στην Ευρώπη, άσχετα αν συνολικά τα παιχνίδια που έχουν δώσει στην Ευρώπη (μαζί με τα φιλικά με τα ες ες) είναι εμφανώς λιγότερα απο τα παιχνίδια που έχουν δώσει στην ένδοξη Β εθνική κατηγορία.
Αν εξαιρέσουμε την περίοδο που ένας πιθηκομούρης μπασκετμπολίστας απο την Αμερική μάγευε τις κομμώτριες και τις γούνες την δεκαετία του 1980, τα ερπετά ποτέ δεν κατάφεραν να δείξουν κάτι άξιο αναφοράς. Είναι κοινό μυστικό ανάμεσα στις τάξεις των ερπετών ότι η μεγαλύτερη ποδοσφαιρική επιτυχία τους είναι ένα τυχαίο γκολ κάποιου Βελώνη στο Αιγάλεω το 2006 που τους έδωσε τη δυνατότητα να ανέβουν ξανά στην Α΄ εθνική σαν τρίτοι και καταιδρωμένοι.
Αυτά σε γενικές γραμμές είναι η ιστορία του Άρη Θεσσαλονίκης σαν ομάδα.
Το μεγάλο γέλιο όμως δεν προκύπτει απο την προσπάθεια των ερπετών να πείσουν κάποιον που ζει έξω απο τον
μικρόκοσμό τους ότι υποστηρίζουν μία σοβαρή ομάδα. Προκύπτει απο την μάταιη προσπάθειά τους να δείξουν ότι έχουν κόσμο και οπαδούς. Η αλήθεια είναι ότι ο Άρης Θεσσαλονίκης έχει φιλάθλους και συμπαθούντες, κυρίως
στα 5-6 οικοδομικά τετράγωνα στην οδό Παπαναστασίου (μετά τη Μαρτίου βέβαια).
Οπαδούς δεν είχαν, δεν έχουν και μάλλον δεν θα αποκτήσουν ποτέ.
Η έννοια οπαδός και η ανιδιοτέλεια που αυτή συνεπάγεται, τους είναι παντελώς άγνωστη. Για τα ερπετά οι οπαδοί της ομάδας τους, είναι η ολιγομελής ομάδα των πρώην φιλάθλων του Άρη Θεσσαλονίκης και νυν διοικούντων, εκδοτών,δημοσιογράφων, οικονομικών κολοσσών και μεγαλοπαραγόντων σε ποδοσφαιρικές και καλαθοσφαιρικές ανώνυμες εταιρίες. Ούτε καν περνάει απο το μυαλό τους να ασχοληθούν με την ομάδα τους χωρίς να έχουν κάποιο οικονομικό ή επαγγελματικό όφελος και, επειδή δεν είμαστε κομπλεξικοί, σε αυτό τους βγάζουμε το καπέλο. Είναι καλοί επιχειρηματίες και αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς. Ξεκίνησαν κυριολεκτικά απο το μηδέν και σταδιακά κατάφεραν να βγάζουν το ψωμί ή το παντεσπάνι τους απο την ενασχόλησή τους με τον Άρη Θεσσαλονίκης. Πρώτα τα πήρανε απο τον Μητρούδη στις αρχές του 1990 για να τουμπεκιαστούν για τη φυγή του πιθηκομούρη, μετά απο λίγα χρόνια αναλάβανε τον ερασιτέχνη Άρη Θεσσαλονίκης, μετά κατοχυρώσανε το σήμα του Άρη Θεσσαλονίκης, μετά κάνανε κάτι μαγαζιά κάτω απο το Χαριλάου, μετά πουλήσανε σε υπερβολικά καλή τιμή αυτά τα μαγαζιά στον Κοντομηνά, μετά αναλάβανε την ΚΑΕ τους και εδώ και λίγα χρόνια έλέγχουν και την ΠΑΕ τους. Καθόλου άσχημα.
Αν αναλογιστούμε ότι όλα αυτά τα κατάφεραν πλασάροντας την εικόνα του “αγνού οπαδού που τρέχει για την
καψούρα του”, τότε η επιτυχία τους γίνεται ακόμα μεγαλύτερη.
Το σημείο τριβής ανάμεσα σε εμάς και τα ερπετά δημιουργείται όταν κάποιοι δεν αρκούνται στο να παραμυθιάζονται μεταξύ τους ή στο να βγάζουν φράγκα, αλλά πάνε να συγκριθούν μαζί μας. Αυτή η προσπάθειά τους σε συνδυασμό με όσα λένε και γράφουν πέρα απο τον μικρόκοσμό τους, οδηγεί σε δυσάρεστες καταστάσεις. Γιατί μεταξύ τους μπορεί να κάνουν ότι θέλουν, να λένε ότι θέλουν και να πιστεύουν ότι θέλουν.
Όταν αρχίζουν να ενοχλούν και να λοιδωρούν ένα μέγεθος ασύληπτα μεγαλύτερο απο αυτούς τότε ξεκινάνε τα
προβλήματα. Τα προβλήματα της πραγματικότητας και όχι του μικρόκοσμου των ερπετών.
Τα τελευταία χρόνια έχει ξεκινήσει μία φιλόδοξη προσπάθεια για να καταστούν συγκρίσιμα τα μεγέθη ΠΑΟΚ
και Άρης Θεσσαλονίκης. Η προσπάθεια αυτή παρουσιάζεται κυρίως στα όρια της πόλης του ΠΑΟΚ. Τα αθλητικά ΜΜΕ σκέφτηκαν ότι είναι ευκαιρία να μεγαλώσει η πίτα και να αυξηθεί το αγοραστικό κοινό τους. Μας λένε λοιπόν τα ΜΜΕ ότι ΠΑΟΚ και Άρης Θεσσαλονίκης είναι ομάδες. Αφού είναι ομάδες, τότε είναι και το ίδιο πράγμα. Είναι η λογική τύπου το ψυγείο είναι ηλεκτρική συσκευή, ο φούρνος είναι ηλεκτρική συσκευή, άρα το ψυγείο είναι φούρνος.
Μάλιστα κάποιοι έχουν προχωρήσει ακόμη περισσότερο και λένε κόσμο έχει ο ΠΑΟΚ, κόσμο έχει ο Άρης Θεσσαλονίκης, άρα και οι 2 έχουν κόσμο. Ο στόχος τους είναι να τσιμπήσει ο μέσος οπαδός του ΠΑΟΚ που δεν ασχολείται και πολύ και να δημιουργήσει στο υποσυνείδητό του έναν εχθρό για να έχει να ασχολείται.
Έτσι όμως χωρίς να το καταλαβαίνει μικραίνει τον ΠΑΟΚ και τον φέρνει στα μέτρα του φανταστικού εχθρού. Ο πραγματικός εχθρός του ΠΑΟΚ ήταν, είναι και θα είναι η ανισονομία, η υποκρισία και η πουστιά που συγκεντρώναν ανέκαθεν στον ελληνικό αθλητισμό ο κόκκινος και ο πράσινος.
Για αυτό οι φανατικοί οπαδοί του ΠΑΟΚ δεν τρώνε ούτε απο τα τερτίπια των ΜΜΕ, ούτε απο την προπαγάνδα των
ερπετών. Ασχολούνται μαζί τους μόνο όταν πρέπει και με τη σωστή μέθοδο. Γιατί, εκτός των άλλων, εμείς ξέρουμε
ποιοι μας φωνάζανε στο Παλέ «βρίστε βρίστε να δείξετε ποιοί είστε», ξέρουμε ποιοί πήγαν στην Ευκαρπία με λεωφορεία και στη Μυτιλήνη με καραβάκι, ξερουμε ποιοί δεν πάνε ούτε για κατούρημα χωρίς αστυνομία, ξέρουμε ποιοί δεν έχουν περπατήσει ποτέ μέσα στην Αθήνα.
Οπότε, ΠΑΟΚ εμπρός και πρόλογο μην τρως...