JohnEconomist έγραψε:Παρακολουθώ τις απόψεις για Λουτσέσκου και αναρωτιέμαι για το εξής:
Πως είναι δυνατόν να κατηγορείτο συστηματικά και μαζικά ο Φερέιρα για εμμονές και όχι ο Λουτσέσκου π.χ. στο θέμα του συστήματος ή παικτών. Αν π.χ. ο Φερέιρα είχε πάρει την πρωτοβουλία να κρατήσει τους δύο τερματοφύλακες που έχουμε, νομίζω ότι θα υπήρχε γενική κατακραυγή εναντίον του. Αντίθετα ο Λουτσέσκου αντιμετωπίζει , σε γενικές γραμμές "κατανόηση" σε οτιδήποτε. Ενδεχομένως, εξαργυρώνεται το νταμπλ. Ενδεχομένως... συμπληρώστε το εσείς...
Για μένα ο καθρέφτης της πραγματικής πορείας μιας ομάδας είναι η Ευρώπη*. Και η πορεία μας δεν είναι καλή.
* Όταν ήμουνα μικρός, παθιασμένος Ολυμπιακός, δεν έκλαιγα όταν ο "θρύλος" έχανε από τον Παναθηναϊκό ή οποιαδήποτε ελληνική ομάδα, παρά μόνο όταν αποτύγχανε στην Ευρώπη. Από τότε αυτό ήταν, για μένα, το κριτήριο της επιτυχίας.
Ο Φερέιρα είναι ένας νεαρός προπονητής, άπειρος όταν ήρθε στην ομάδα, για τις απαιτήσεις του ΠΑΟΚ.
Είχε αρκετά σύγχρονες ιδέες για το ποδόσφαιρο που ήθελε να παίξει, αλλά 1) δεν βοηθήθηκε μεταγραφικά από την διοίκηση (ποιος ξέρει που θα ήταν η ομάδα αν είχε διαλέξει τον Palhinha?) 2) δεν κατάφερε να πείσει τους παίκτες πως το πλάνο του ήταν το κατάλληλο. Μπορεί προπονητικά να είναι αρκετά καλά καταρτισμένος, αλλά έχει δυσκολίες στη διαχείριση του γκρουπ.
Παρόμοια προβλήματα αντιμετώπισε μετά και στην επόμενη ομάδα του σε κάποια φάση, παρά την κατάκτηση τίτλων.
Λογικά με τα χρόνια, θα αρχίσει να βελτιώνεται και αυτός προπονητικά σε επίπεδο διαχείρισης.
Ο Λουτσέσκου, είναι προπονητής με εμπειρία χρόνων και ήρθε στην ομάδα έχοντας πλήρη επίγνωση της ελληνικής πραγματικότητας. Οι εμμονές του συνήθως, αφορούν την επιμονή του σε ένα κυριαρχικό, ισορροπημένο τρόπο παιχνιδιού με 4-2-3-1. Ο κόσμος να χαλάσει, δεν θα το αλλάξει, διότι θέλει το γκρουπ των ποδοσφαιριστών του να είναι σίγουρο ανά πάσα στιγμή, πως αυτό είναι το κατάλληλο. Θέλει να έχουν την αυτοπεποίθηση πως αυτό που ξέρουν, αν δουλεύουν και αποδίδουν, θα φέρει τα ανάλογα αποτελέσματα.
Ως προσωπικότητα κερδίζει τους ποδοσφαιριστές του, τους οποίους προφανώς ψυχολογεί κατάλληλα για να πάρει το 100% από αυτούς.
Σίγουρα εξαργυρώνει την επιτυχία της προηγούμενης διετίας, όπου είχε να αντιμετωπίσει τέρατα και τα διαχειρίστηκε εξαιρετικά. Σημειωτέον, πως και αυτός αμφισβητήθηκε έντονα το πρώτο διάστημα.
Προβλήματα και λάθη προκύπτουν με όλους τους προπονητές. Κανείς δεν είναι τέλειος, και αν ήταν δεν θα βρισκόταν στο ελληνικό πρωτάθλημα. Αλλά όταν έχεις στον πάγκο τον πιο πετυχημένο προπονητή της ιστορίας σου, όχι μόνο σε επίπεδο τίτλων, όσο στην εμφύσηση της winner νοοτροπίας σε όλο το σύλλογο, είναι πιο εύκολο να δείξει εμπιστοσύνη και να κάνεις υπομονή.