Paokmania.Gr

painkiller4 έγραψε:Δείτε τα αίσχη από τους αιπηστειμωναις τα παιδιά του μόχθου.
Εντάξει τώρα θα είναι λίγο πιο τσουχτερό ίσως το πρόστιμο της τιμωρίας ε καλο ε
ΚΑΝΑΜΕ ΤΟ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΟ ΓΛΕΝΤΙ ΜΕΣ ΤΟΥ ΡΕΝΤΗ ΜΕΣ ΤΟΥ ΡΕΝΤΗ! !!!!!!!
[youtube]zV1C84TAQnQ[/youtube]

obanebane έγραψε:Κανένα λάθος δεν έγινε στον προγραμματισμό,η ομάδα ήταν από την αρχή μέχρι το τέλος γεμάτη προβλήματα τραυματισμών,δε φταίει κανένας προγραμματισμός γι'αυτό.
Μήπως έφταιγε πάλι ο προγραμματισμός με όσα συνέβησαν με τον Κουβανό πασσαδορο;
Μας "μουτζωσαν" φέτος,φουλ της ατυχίας λέγετε αυτό.
Παρόλα αυτά στο τέλος δικαιώθηκε η προσπάθεια όλων και τους αξίζουν πολλά πολλά συγχαρητήριά.

pilotos έγραψε:

RoMaN έγραψε:Συνειδητά δεν είδα χθες τον αγώνα. Μπήκα μόνο εδώ ελάχιστα, όταν μας πήραν το σετ εκείνοι (χωρίς να το ξέρω).

ΕΓΩ το πήρα το πρωτάθλημα!!!! Αν το έβλεπα, το χάναμε...

Να σκεφτείτε μήπως πρέπει να γίνει το ίδιο στο μπάσκετ;

Γιατί για το ποδόσφαιρο είναι σίγουρο ότι πιάνει...

SM-G935F

goran 64 έγραψε:

Kat, μην καταρρέεις...Όχι εγώ ρε φίλε...
Ο ίδιος ο Π.Α.Ο.Κ. έχει τα δικά του κονέ εκεί πάνω αδερφέ μου...
Οι τόσοι "πρεσβευτές" μας που έφυγαν τόσο νωρίς και τόσο άδικα για εκεί, θυμίζουν στον Θεό τον "ξεριζωμό" μας...

Κι Εκείνος όταν βλέπει τέτοιες εικόνες σε κάθε μεγάλη επιτυχία του Ασπρόμαυρου Δικέφαλου Αετού,

παράλληλα με όλους τους αλλόθρησκους από απέναντι-γύρω να εξαπολύουν μαζικές, αχρείαστες, άδικες, ανήθικες, άνανδρες, βίαιες έως δολοφονικές (σαν την χθεσινή) επιθέσεις σε βάρος του Π.Α.Ο.Κ., τότε κοιτάει γύρω του και βλέπει βασανισμένους νέους, μεσήλικες, γέροντες και γερόντισες γεννημένους τον 19ο αιώνα και δυστυχώς πολλά νέα παιδιά του 20ου και τότε θυμάται...
Θυμάται αρχικά το '22 & το '23 με τον άδικο ξεριζωμό, θυμάται το 1926 που κάποιοι συγγενείς τούτων εκεί (με πολλούς απ αυτούς να είναι εκεί με μια πένα στο χέρι κι ένα μελανοδοχείο παραδίπλα για τις υπογραφές) έκαναν το Καταστατικό μιας προσφυγικής ομάδας, πριν καταφέρουν καν να χτίσουν το πρώτο τους σπίτι στην "νέα" πατρίδα...
Ένα Καταστατικό μιας προσφυγικής ομάδας που περιείχε μέσα του τις βασικές αρχές που πορεύονται στην ζωή όσοι το δέχονται αναντίρρητα σαν φίλαθλοι-οπαδοί του Πανθεσσαλονίκειου Αθλητικού Ομίλου Κωνσταντινουπολιτών...

Π. αλεύω ασταμάτητα με όλες μου τις δυνάμεις...
Α. ντιστέκομαι στην αδικία και στην ατιμία...
Ο. νειρεύομαι με υπομονή και επιμονή...
Κ. ατακτώ τα πάντα και πάντα τίμια, παραμένοντας ηθικός!!!!

Τίποτα δεν είναι τυχαίο kat...
Στον αέναο πόλεμο μεταξύ του Καλού και του Κακού χάνουμε πολλές μάχες αλλά εντέλει εμείς θα τον κερδίσουμε...

Τα λόγια του αρχηγού μας χθες μέσα σε δάκρυα χαράς για μια δικαίωση που ήρθε σε μια χρονιά με τόσες ατυχίες και χαμένες μάχες, σαν επιβεβαίωση των όσων πιστεύω, μου έφεραν μια εικόνα στον νου που σήκωσε την πέτσα μου:

Παρακολουθώντας ολόκληρο τον αγώνα, έναν αγώνα δίχως αύριο, "είδα" τον Θεό να χει αγκαλιασμένο με το δεξί του χέρι ένα παλικάρι και αμέσως μετά τον τελευταίο (pipe σημειωτέον) πόντο του Ντάντε να τον σφίγγει κοντά του φιλώντας του τα μαλλιά και να του λέει: Κι αυτό για σένα ρε Νάσο...