Τέλος εποχής
Το σημερινό παιχνίδι ήτανε το τέλος εποχής για μια ομάδα που σαν σύνολο μας χάρισε ξεχωριστά και ανάμεικτα συναισθήματα αυτά τα 3 χρόνια. Είναι το τέλος ενός προέδρου που κατάφερε να συσπειρώσει τον απλό φίλαθλο ή φανατικό οπαδό του Π.Α.Ο.Κ. και να τον κάνει να πιστέψει στο όραμα της αναγέννησης από τις στάχτες των Γουμενοπαγώνηδων των διοικήσεων πρωτοδικείων, επαγγελματιών ‘παλαιμάχων’ κλπ. Όμως δυστυχώς αυτό το όραμα θάφτηκε σήμερα στον αγώνα κυπέλλου.
Σε αυτά τα 3-4 χρόνια ο Σκύλος κατάφερε να κάνει τόσα πολλά και διαδοχικά λάθη που ακόμα και πιστοί-κολλημένοι όπως ο υπογράφων έτρεφαν αυταπάτες ότι κάποτε ο Πρόεδρος θα μάθει από τα λάθη του. Καταφέραμε να γίνουμε όλοι λογιστές και να αναλύουμε τα οικονομικά της ΠΑΕ, καταφέραμε να αναπωλούμε έναν ‘πρώην πρόεδρο’ που από εργοδότης-αφεντικό έγινε μεταφορέας κώνων και σκάουτερ των βλάχων που παίζουν στο ‘αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα’! Αμ το άλλο? Αναπωλήσαμε τον κλέφτη μεν αλλα μπεσαλή δε Βουλινό! (Τον οποίο διώξαμε με άλλα επεισόδια με την ίδια πάλι ομάδα το 1995). Δεν θέλουμε να μας ευνοήσει κανένας αλλά ‘έλεος προστάτεψέ μας ρε Ζαγόρ’…
Για μένα όλα αυτά είναι αηδίες. Για μένα ρε Θόδωρα απέτυχες γιατί πολύ απλά δεν είσαι παράγοντας. Δεν το χεις ρε φίλε και σου μιλώ από την καρδιά μου. Είχες μια λάβα εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που με ένα πρόσταγμα θα έκανε τα πάντα κι εσύ αποδειχτηκες ανάξιος στρατηγός. Έθεσες την ιδέα που ονομάζεται ΠΑΟΚ βορά στα αβυσσαλέα δόντια και νύχια δημοσιογραφίσκων, κολλητών, ανθρώπων που αποδείχθηκαν ανάξιοι για νευραλγικές θέσεις στον Π.Α.Ο.Κ. Έφερες με την αρωγή του Βρύζα στον ΠΑΟΚ δύο ανθρώπους που διχάσανε τον κόσμο, τον Γκαγκάτση και τον Σαλπιγγίδη. Είχες πει ότι θα συμμαχούσες με τον διάολο για να πάρουμε πρωτάθλημα αλλά μάλλον δεν του προσέφερες αρκετά. Γνωρίζω πολύ καλά ότι είσαι φιλότιμος και τίμιος άνθρωπος αλλά δες πόσοι απλώς φιλότιμοι και τίμιοι (και όχι γνωστοί σαν εσένα) άνθρωποι σε αυτήν την χώρα νικάνε στη ζωή. Κανένας. Στην χώρα που ο κλέφτης και το λαμόγιο είναι κολακευτικός προσδιορισμός και περιγραφή για τον οποιοδήποτε, δεν μπορείς να είσαι αλλιώς. Τους τίμιους τους τρώει η μαρμάγκα.
Δεν είναι λοιπόν η αιτία το κύπελλο απλά η αφορμή. Δεν πρόκειται να γράψω πολλά για τα 100 17χρονα που κάνανε ντου. Αλλωστε αυτοί απλά μέχρι σήμερα απλά ακουστά την είχανε αυτήν την λέξη και γενικότερα ακούγανε από τους παλιότερους γεγονότα όπως τα επεισόδια με την Παρί. Αυτός είναι ο ΠΑΟΚσης που ‘γέννησε’ η τετραετία Ζαγοράκη και που ποτέ δεν έζησε μαύρες νύχτες (τι να πουμε κι εμείς ή οι ακόμα πιο παλιοί δηλαδή). Η εξέλιξη δεν είναι άσχημο πράγμα, το αντίθετο μάλιστα. Αλλά πλέον μπορούμε να μιλάμε για μια μετάλλαξη των οπαδών-συνδέσμων-φιλάθλων. Πάμε στο ιστορικότερο πέταλλο του ηλιακού μας συστήματος με την γκόμενα για βιντεάκια, ποζάρουμε με ένα μείγμα Βουγιουκλάκης και Κόναν για φωτό, δεν φωνάζουμε δευτερόλεπτο, πάμε να να πιούμε την πρέζα μας κλπ. Και φυσικά κανείς δεν τους λέει τίποτα. Το τέλος αυτής της εποχής σηματοδοτεί ταυτόχρονα και το φιλτράρισμα των οπαδών από τους επιδειξίες.
Βέβαια σήμερα από την άλλη είχες και μια προκλητικά αδιάφορη ομάδα να διασύρεται από 11 αδερφές 2 φορές σε 10 μέρες και αντί να βγεί το πάθος, το πείσμα, να βγεί το γαμώτο ρε αδερφέ, αυτοί φτουρίσανε και παραδόθηκαν άνευ όρων. Η δικαιολογία του φόβου-άγχους-τρόμου από 35.000 κόσμο προφανώς υπάρχει μόνο στην Τούμπα. Μόνο ο Γκαρσία και άντε ο Τσιρίλο βάζανε τα πόδια στις κόντρες. Οι άλλοι? Σήμερα είναι η μεγαλύτερη ήττα αυτής της τριετίας για τον ΠΑΟΚ και μαζί με τον αποκλεισμό από τον Άγιαξ είναι οι ημερομηνίες ορόσημο για αυτήν την ομάδα. Αλλάζανε πολλά αν έκανες τουλάχιστον το ένα απο τα δύο. Από την μία θα άλλαζες οικονομικό επίπεδο όντας στα σαλόνια του τσου λου και από την άλλη θα εξαφάνιζες αυτό το μπουρδέλο, αυτήν την ντροπή της προσφυγιάς που σου έκλεβε οπαδούς τόσα χρόνια.
Ο Π.Α.Ο.Κ. θα συνεχίσει να υπάρχει ΟΠΟΙΟΣ και να έρθει και ΟΠΟΙΟΣ και να φύγει. Αυτή η ιδέα φυλάσσεται με όσιο τρόπο σε πάρα πολλές ψυχές και ακόμα και ο θεός ο ίδιος να έρθει, αυτή η λαίλαπα θα αναζωπυρωθεί για να μεγαλουργήσει ξανά. Ο Π.Α.Ο.Κ. ρε κουφάλες δεν πεθαίνει. Όταν ήμουνα 7 χρόνων και είδα πρώτη φορά τον Π.Α.Ο.Κ. απο τηλεόραση είδα ενα πανό που πλέον πολύ καλά καταλαβαίνω το νόημά του:
ΟΣΟ ΜΕ ΠΛΗΓΩΝΕΙΣ ΤΟΣΟ ΜΕ ΠΟΡΩΝΕΙΣ.
Υπομονή αδέρφια...να έχετε σαν ευαγγέλιο το δίστιχο στο Τατουάζ του Γκαρσία.
http://paokworld.com/index.php/articles ... 21-07.html
