Paokmania.Gr

Σαν σημερα το 2014 ο αγαθος γιγαντας μας αφησε. Καλο παραδεισο να εχεις Παναγιωταρε Ποικιλιδη.

Πόσο πολύ σκέφτηκα ότι λείπεις στο σκηνικό με το λεωφορείο στην Τζαμπα Σοφιά και σε πόσα άλλα σκηνικά θα ήσουν υπερπολύτιμος...

Γενικα ποσο λειπει η ψυχαρα, δε μας κουνιοταν κανεις με αυτον μπροσταρη.

ReignMan έγραψε:Σαν σημερα το 2014 ο αγαθος γιγαντας μας αφησε. Καλο παραδεισο να εχεις Παναγιωταρε Ποικιλιδη.

Λείπεις γίγαντα

Ποίκιλος.

Θυμάμαι το 91 όταν τον είχα γνωρίσει (τότε ήμουν κοντά στο οικογενειακό του περιβάλλον και τον γνώρισα εντελώς τυχαία).

Αθάνατος.

Λίγο πριν την έναρξη του αγώνα μεταξύ Glasgow Rangers-PAOK κι ενώ έχουμε πάρει τις θέσεις μας στο Ibrox Park πέφτει η είδηση του χαμού του σαν κεραυνός και τα λόγια που μου έλεγε πάντα μου τρυπάνε σαν καρφιά το μυαλό:

"Εμείς είμαστε ο ΠΑΟΚ, εμείς, ο ΛΑΟΣ του.
Εμάς φοβούνται όλοι οι αντίπαλοι, εμάς είναι αναγκασμένοι να σέβονται. Μόνο εμάς υπολογίζουν και αν λείψουμε εμείς, ο ΠΑΟΚ θα ορφανέψει".

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ (1966-1998).

O Γιώργος Μπεληγιάννης, ο "Μπέλλος" της ασπρόμαυρης κερκίδας, δεν ήταν πια μαζί μας. Χάθηκε πρόωρα, έσβησε σαν αστέρι στα 32 του χρόνια αφήνοντας δυσαναπλήρωτο το κενό του. Και αυτό που οφείλουμε να κάνουμε είναι να θυμόμαστε ποιος ήταν, για να μείνει στις καρδιές των παλιών και να γίνει γνωστός στους νεότερους.

Ο Γιώργος ήταν ένα χρυσό παιδί. Ένας γίγαντας με καρδιά μικρού παιδιού. Μία ηγετική φυσιογνωμία που μπορούσε να αντιμετωπίσει με χιούμορ και αισιοδοξία ακόμα και την πιο δύσκολη περίσταση.
Από πολύ μικρός στρατεύθηκε με την ΙΔΕΑ τού ΠΑΟΚ γιατί, όπως έλεγε, ήταν από τα λίγα πράγματα που τον γέμιζαν.
Ποτέ δεν επεδίωξε να γίνει μεγάλος. Ποτέ δεν επεδίωξε να γίνει γνωστός, αλλά ούτε υποτιμούσε τον εαυτό του και τις δυνατότητές του.
H ηγετική του φυσιογνωμία και ο ανοιχτός χαρακτήρας τον έκαναν πολύ αγαπητό σε όλους και έτσι το 1992 εκλέχθηκε πρόεδρος στον ΣΦ ΠΑΟΚ Νεάπολης, τον οποίο ανέβασε στα ύψη.

Ο Γιώργος αποτέλεσε πραγματικό στυλοβάτη για την ομάδα μας, διοργανώνοντας δεκάδες εκδρομές ακόμα και στα πιο απίθανα παιχνίδια και προορισμούς. Λειτουργώντας ως πόλος έλξης συγκέντρωσε γύρω του μία ομάδα ανθρώπων και δημιούργησε έναν πυρήνα που ακολουθούσε τον ΠΑΟΚ παντού, σε εποχές που κάποιοι δεν ήθελαν ούτε να λέγονται ΠΑΟΚτσήδες
Έδωσε τα πάντα για τον ΠΑΟΚ και κυρίως για το μεγαλείο του ΛΑΟΥ του. Ποτέ του δεν επιχείρησε κολλητιλίκια με κάποιον αθλητή ή παράγοντα, οποιονδήποτε μπορούσε να του χαρίσει 5' δημοσιότητας.

Αντιθέτως, προτιμούσε να δείχνει απλόχερη την αγάπη του στα παιδιά που ταξίδευαν μαζί του στις εκδρομές. Ο σεβασμός και η εμπιστοσύνη προς το πρόσωπό του άγγιζαν πολλές φορές τα όρια του παράλογου.

Στο μάτι του κυκλώνα να έμπαινε, τον ακολουθούσαν όλοι, μια και ήξεραν ότι δεν θα τους παρατήσει ποτέ και πουθενά.
Ο Μπέλλος έφυγε σαν σήμερα, στις 11 Αυγούστου, πριν εικοσιτρία χρόνια και στην τελευταία του κατοικία μπήκε σκεπασμένος με το πανό του συνδέσμου της Νεάπολης,ο οποίος από εκείνη την ημέρα, φέρει τιμητικά το όνομα του...
Έτσι είναι πάντα αναμέσα μας, "ζει" τις χαρές και τις λύπες της ομάδας, όπως έκανε πάντα, σιωπηλά και αθόρυβα, με εκείνο το παραπονιάρικο ύφος και το πλατύ χαμόγελο στα χείλη.
_________________________
αρχείο: εφημερίδα "ΠΑΟΚΤΣΗΣ".
Photo Credits Kvls

Τιμη μου που σε γνωρισα απο κοντα και ταξιδεψα μαζι σου.
Μπελλο ζεις για παντα ΠΑΟΚτσης.

"Εφυγε" ο τεραστιος Σαββουλιδης, τερματοφυλακας της φοβερης ομαδας του '70.
Μεγαλος ΠΑΟΚτσης, ψυχαρα.
Στο γνωστο ντιρλανταντα "τα στορια ειχε κατεβασει".
Συλληπητηρια στην οικογενεια του και καλο παραδεισο.

Καλό παράδεισο να έχει

Η Ασπρόμαυρη Βίβλος
4 ώρ.
·
«Ευτυχώς που επενέβη και πάλιν η χωροφυλακή».
Ο Απόστολος Σαββουλίδης έπαιξε με τον Δικέφαλο στο στήθος σε 125 αγώνες, αλλά η διασημότερη φωτογραφία του προέρχεται από ματς όπου έμεινε στον πάγκο: Από το ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός Πειραιά 0-0 της 3 Ιανουαρίου 1971, δηλαδή το πρώτο παιχνίδι της μεγάλης παράδοσης που δεν κέρδισαν οι φιλοξενούμενοι και δεν θα κέρδιζαν ξανά στην Τούμπα έως το 1992.
Τρία χρόνια νωρίτερα, στις 24 Μαρτίου 1968, ο Σαββουλίδης ήταν πρωταγωνιστής σε παρόμοιο περιστατικό: Μετά το ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός Πειραιά 1-0, αρκετοί ποδοσφαιριστές των Πειραιωτών δήλωναν πως «δεν θα ξαναπεράσουν ούτε έξω από την Τούμπα», «δεν πρέπει να ξαναγίνει αγώνας στην Τούμπα», «δεν ξανάρχομαι στην Τούμπα επειδή έχω οικογένεια», σε αγώνα όπου όλες οι πηγές, από Θεσσαλονίκη και Αθήνα, αναφέρουν πως στην κερκίδα δεν συνέβη το παραμικρό και όλα τα επεισόδια είχαν πρωταγωνιστές τους 22 παίκτες.
Ίσως αυτοί οι δύο αγώνες να συνέβαλαν στον μύθο του Σαββουλίδη που «κυνηγά παίκτες του Ολυμπιακού», αλλά, αν έχεις μελετήσει τις συνθήκες εκείνης της εποχής, οι καυγάδες ανάμεσα στους παίκτες την ώρα του αγώνα ήταν συνηθισμένοι, ενώ οι υπερβολές των εφημερίδων (ιδιαιτέρως του αθηναϊκού Τύπου σε αγώνες της Θεσσαλονίκης και του θεσσαλονικιώτικου σε αγώνες της Αθήνας) είναι εμφανείς στη διασταύρωση των πηγών -πάντα έφταιγαν οι άλλοι. Σύμφωνα με τους συμπαίκτες του, τους προπονητές του αλλά και τους παράγοντες του ΠΑΟΚ, ο Απόστολος Σαββουλίδης ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος.
Αυτός ο υπέροχος άνθρωπος μας άφησε σήμερα, στα 78 του χρόνια. Αγωνίστηκε στον ΠΑΟΚ για 8 έτη, από τη σεζόν 1966-67 έως το 1973-74, καταγράφοντας 125 συμμετοχές. Το καλοκαίρι του 1974 μετεγγράφηκε στον Παναιτωλικό, μαζί με τον Χρήστο Καλλιφούλη και τον Δημήτρη Βούλγαρη, όπου προπονητής ήταν ο παλιός ποδοσφαιριστής του ΠΑΟΚ Γιώργος Χασιώτης.

Επική η δεύτερη φώτο. Αυτό είναι ΠΑΟΚ.

Μες στα γκολ ποστ ο Σαβουλιδης
τα στόρια έχει κατεβάσει...

Καλό Παράδεισο!

σαν σημερα δολοφονηθηκε απο τρεις οπαδους του αρη ο Αριστειδης Δημητριαδης το 1983
πολυ περηφανος που η ομαδα που αγαπησε κι εκεινος κι εμεις δεν εκμεταλλευτηκε ποτε αυτη τη δολοφονια
πολυ περηφανος που το ονομα του δεν αναφερεται ποτε στον καταλογο των θυματων οπαδικης βιας απο τους "αντικειμενικους"
και που δεν πηρε καμια οδος το ονομα του 42 χρονια αργοτερα
αιωνια του η μνημη

υγ για να μη ξεχνιομαστε, εκ των τριων αδελφων δολοφονων, αυτος που, με την ενοχη ανοχη της "δικαιοσυνης", το πηρε πανω του ηταν εξω σε 6-7 χρονια, οι αλλοι δυο αθωοι

Καλό παράδεισο να έχει
Και σε ευχαριστούμε που δεν μας αφήνεις να τον ξεχάσουμε παλίκαρε

tasso85 έγραψε: Πέμ 04 Σεπ 2025, 21:48 σαν σημερα δολοφονηθηκε απο τρεις οπαδους του αρη ο Αριστειδης Δημητριαδης το 1983
πολυ περηφανος που η ομαδα που αγαπησε κι εκεινος κι εμεις δεν εκμεταλλευτηκε ποτε αυτη τη δολοφονια
πολυ περηφανος που το ονομα του δεν αναφερεται ποτε στον καταλογο των θυματων οπαδικης βιας απο τους "αντικειμενικους"
και που δεν πηρε καμια οδος το ονομα του 42 χρονια αργοτερα
αιωνια του η μνημη

υγ για να μη ξεχνιομαστε, εκ των τριων αδελφων δολοφονων, αυτος που, με την ενοχη ανοχη της "δικαιοσυνης", το πηρε πανω του ηταν εξω σε 6-7 χρονια, οι αλλοι δυο αθωοι

Ενας απο τους τρεις, δουλευε μεχρι προσφατα security στην σκουληκοπαε.