Καλημέρα παίδες. Σήμερα που φτάσαμε στον τρίτο τελικό και με την ομάδα πιο πολύ στριμωγμένη στα σχοινιά από ποτέ ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάποιες γρήγορες σκέψεις. Σήμερα λοιπόν ακόμα και να πέσει αμαχητί δε θα σταματήσει ποτέ να μου φέρνει στο μυαλό: Τον υπερηχητικό Χαρι Γκόμεζ και τις τεράστιες εμφανίσεις σε όλες τις έδρες της Ελλάδας, τον Παντακίδαρο την ψυχάρα που είχε καθαρίσει ακόμα και τελικούς, τον μεγάλο Χιμένεθ και τους απίθανους πανηγυρισμούς του, τη τρομερή αντεπίθεση της ομάδας για τον τίτλο του 2016 όπου έπρεπε να σπάσει ότι έδρα βρήκε μπροστά της με έναν Σεπέδα που κυριολεκτικά πετούσε, την περσινή κατάκτηση με ουσιαστικά έναν πασαδόρο και 1μιση ακραίο που ανέβασε την καύλα μας σε άλλα επίπεδα με την τελευταία παϊπ του Ντάντε. Όλα αυτά η ομάδα τα κέρδισε και μας τα πρόσφερε απλόχερα και κανένας δε θα μας τα αφαιρέσει. Αύτη η αρσενική ομάδα μας ξεφτύλισε πολλές φορές δειχνοντάς μας ότι τελικά δεν ξέρουμε τίποτα με τις άπειρες ανατροπές της και τέλος αυτη η αρσενική και πιο ΠΑΟΚ ομάδα της δεκαετίας μας έκανε χαρούμενους σε εποχές που η μαυρίλα μας έπνιγε. ΜΑΣ ΚΑΝΑΤΕ ΚΑΙ ΜΑΣ ΚΑΝΕΤΕ ΠΕΡΗΦΑΝΟΥΣ!!!
