Re: Γαυρος - ΠΑΟΚ 1-2 MVP Σχόλια & Παρελειπόμενα
Δημοσιεύτηκε: Τρί 18 Οκτ 2022, 11:29
Μόνος του και όλοι τους, 1-2
sdna - Αλέξης Σπυρόπουλος
Χάμες-ΠΑΟΚ 1-2. Καιρό είχαμε να δούμε στη Σούπερ Λιγκ, πολύ καιρό για την ακρίβεια, τέτοιο one man play. Ο Κολομβιανός, με κάποιον τρόπο ήταν παντού στον αγωνιστικό χώρο. Οι επαφές του με τη μπάλα, οι αποφάσεις του επίσης, ανήκουν στην κατηγορία "υψηλής περιωπής". Top class. Μία και μία. Σαν το ποδόσφαιρο, το street football, στις παλαιές γειτονιές. Οπου ο παικταράς της παρέας έλεγε όταν τα παιδιά χώριζαν ομάδες, σας παίζω μόνος μου και όλοι σας. Το one man play κράτησε εβδομήντα λεπτά.
Υστερα, αφού έχουν μεσολαβήσει καμιά πενηνταριά μεταγραφές, πάλι το τελευταίο όπλο του Ολυμπιακού, η τελευταία ελπίδα, ήταν το all-time-classic Βαλμπουένα/Ελ Αραμπί. Κι ένας Μασούρας. Ο "τελικός" για τον οποίο μίλησε ο Παπασταθόπουλος μετά το Μπακού, χάθηκε. Η απαρχή "καλών ημερών" την οποία ανήγγειλε ο Μίτσελ πριν το ματς, αναβάλλεται. Ο Ολυμπιακός ηττήθηκε σε άλλο ένα ντέρμπι, πρώτα Αρης τώρα ΠΑΟΚ, ενόσω ακόμη δεν έχει παίξει καν με τους δύο που πάνε μπροστά, Παναθηναϊκό και ΑΕΚ. Οπότε, ας μη βιαζόμαστε να διαχωρίζουμε από τώρα τους διεκδικητές και τους μη-διεκδικητές του τίτλου.
Τώρα, μπορούμε να διαχωρίζουμε ομάδες και μη-ομάδες. Εν προκειμένω λοιπόν, μη-ομάδα εναντίον ομάδας 1-2. Οι δυνατότητες του ΠΑΟΚ αυτή τη στιγμή, είναι πιο χαμηλά σε σχέση με το πού θα κυμαίνονται οι δυνατότητές του όταν το γκρουπ μεγαλώσει και ωριμάσει. Εκείνο για το οποίο ο ΠΑΟΚ δεν επιτρέπει κανένα δικαίωμα ν' αμφισβητηθεί, είναι ότι ήδη πρόκειται για ομάδα. Πώς, με καθαρές πάσες μιας επαφής, έσπασαν στο 1' την πίεση ψηλά και ταξίδεψαν ως την άλλη άκρη του γηπέδου για ν' απειλήσουν, αυτό το κάνει μόνον ομάδα που δουλεύει. Αλλιώς, δεν γίνεται.
Στην, κιόλας, πρώτη επαναφορά του Ολυμπιακού η εμφανής "διακήρυξη προθέσεων" του ΠΑΟΚ ήταν, όχι να περιμένει στη σέντρα, αλλά να πιέσει το κόκκινο build-up από την πρώτη πάσα. Αυτό το κάνει, μόνον ομάδα που αντιλαμβάνεται τον εαυτό της (ανεξάρτητα από τις τρέχουσες δυνατότητές της) ως μεγάλη ομάδα. Ετσι, οδήγησαν τον Ολυμπιακό είτε σε βολέ του τερματοφύλακα είτε σε μακρινές πάσες των σέντερ-μπακ, συνήθως (και τα μεν και οι δε) στον βρόντο. Ο Λουτσέσκου εμφάνισε στον Πειραιά ποδοσφαιριστές χαλαρούς, συγκεντρωμένους, οργανωμένους, στις σωστές αποστάσεις, δίχως φοβίες. Συνειδητοποιημένους ότι κατέβηκαν να παίξουν, με τα κουκιά τους μετρημένα ένα προς ένα. Καμιά φορά, βγαίνει σε καλό. Η πιο εύκολη επιλογή ενδεκάδας!
Στην κάθε εκδήλωση επίθεσης του Ολυμπιακού, για να σταθούμε και στη μη-ομάδα του ζευγαριού, ο όποιος παραλήπτης της όποιας μπάλας έψαχνε εκείνη τη στιγμή τι να την κάνει. Ποτέ δεν είδαμε, κάτι προσχεδιασμένο. Κάτι συγχρονισμένο. Πολύ περισσότερο, κάτι αυτοματοποιημένο. Η αντίθεση αδούλευτοι-δουλεμένοι, έβγαζε μάτι. Από Πέμπτη σε Δευτέρα, άλλαξαν στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού οκτώ παίκτες! Ο Ολυμπιακός, και δεν είναι παράξενο, έχει συμπαίκτες... που δεν γνωρίζονται. Αναπόφευκτα, το ποδόσφαιρό του είναι "στην τύχη". Γι' αυτό και εκτέθηκαν καμιά δεκαριά φορές, όφσαϊντ. Οσο δεν ξέρεις την κίνηση του συμπαίκτη, όφσαϊντ θα τον βγάζεις. Συχνά, θα το είδατε, για να μπουν τα πράγματα σε μια υποτυπώδη σειρά δεν αρκούσε να χαμηλώνει ανάμεσα στους στόπερ ο Μ'Βιλά. Επρεπε να χαμηλώνουν, Μ'Βιλά και Χουάνγκ μαζί. Πράγμα που βέβαια, μεγάλωνε τις αποστάσεις των ούτως ή άλλως ασύνδετων συμπαικτών.
Μιλώντας για τις τρέχουσες δυνατότητες του ΠΑΟΚ, τις πνευματικές πρωτίστως, το πρόβλημα του ΠΑΟΚ ήταν ότι αρκετά νωρίς... σταμάτησε να παίζει. Λίγο-λίγο, έχανε τον έλεγχο επάνω στη ροή των γεγονότων. Αυτοπεριορίστηκαν σταδιακά, απλώς να αντιμετωπίζουν το παιγνίδι κατοχής και την ασύντακτη πίεση του Ολυμπιακού. Αρκεί, όταν οι άλλοι έρχονται και ξανάρχονται δίχως να τους κρατάς απασχολημένους στα δικά τους μετόπισθεν, για να πειράζεται το καθαρό μυαλό και για να σφίγγουν οι γάμπες. Οταν συνέβη το ένα-ένα, η εξέλιξη ήταν από ώρα συμβατή με το πώς κυλούσε, εκεί και τότε, η αναμέτρηση. Η ζωή έπειτα, έδειξε ότι οι παίκτες του ΠΑΟΚ είχαν ανάγκη την ανάσα της ανάπαυλας. Νοητική ανάσα. Να ακούσουν ό,τι άκουσαν από τον προπονητή. Να ξεϊδρώσουν, μυαλό και γάμπες.
Επανερχόμενοι για το δεύτερο ημίχρονο, ήταν σαν να είχε ξαναρχίσει...το πρώτο ημίχρονο. Πάλι έσπαζαν την πίεση, πάλι άλλαζαν πλευρά συνεχώς, πάλι σκόραραν γρήγορα. Το πράσινο λέιζερ (...αν είναι ποτέ δυνατόν, πράσινο μες στη φωλιά του Ολυμπιακού;) δεν είναι καλός αμυντικός. Και αυτή τη φορά, τη δεύτερη φορά που πήραν προβάδισμα στο σκορ, το μυαλό δεν πειράχτηκε ξανά τόσο εύκολα. Μετά Χάμες, το μοναδικό στοίχημα του αγώνα ήταν τα κουκιά του Ραζβάν. Βλέποντας τη λίστα των αναπληρωματικών, από το μεσημέρι θα μπορούσε κανείς και να στοιχηματίσει ότι ο ΠΑΟΚ το βράδι θα κάνει... μία έως καμία αλλαγή. Εν τέλει έκανε, μόνο τις αναγκαστικές.
sdna - Αλέξης Σπυρόπουλος
Χάμες-ΠΑΟΚ 1-2. Καιρό είχαμε να δούμε στη Σούπερ Λιγκ, πολύ καιρό για την ακρίβεια, τέτοιο one man play. Ο Κολομβιανός, με κάποιον τρόπο ήταν παντού στον αγωνιστικό χώρο. Οι επαφές του με τη μπάλα, οι αποφάσεις του επίσης, ανήκουν στην κατηγορία "υψηλής περιωπής". Top class. Μία και μία. Σαν το ποδόσφαιρο, το street football, στις παλαιές γειτονιές. Οπου ο παικταράς της παρέας έλεγε όταν τα παιδιά χώριζαν ομάδες, σας παίζω μόνος μου και όλοι σας. Το one man play κράτησε εβδομήντα λεπτά.
Υστερα, αφού έχουν μεσολαβήσει καμιά πενηνταριά μεταγραφές, πάλι το τελευταίο όπλο του Ολυμπιακού, η τελευταία ελπίδα, ήταν το all-time-classic Βαλμπουένα/Ελ Αραμπί. Κι ένας Μασούρας. Ο "τελικός" για τον οποίο μίλησε ο Παπασταθόπουλος μετά το Μπακού, χάθηκε. Η απαρχή "καλών ημερών" την οποία ανήγγειλε ο Μίτσελ πριν το ματς, αναβάλλεται. Ο Ολυμπιακός ηττήθηκε σε άλλο ένα ντέρμπι, πρώτα Αρης τώρα ΠΑΟΚ, ενόσω ακόμη δεν έχει παίξει καν με τους δύο που πάνε μπροστά, Παναθηναϊκό και ΑΕΚ. Οπότε, ας μη βιαζόμαστε να διαχωρίζουμε από τώρα τους διεκδικητές και τους μη-διεκδικητές του τίτλου.
Τώρα, μπορούμε να διαχωρίζουμε ομάδες και μη-ομάδες. Εν προκειμένω λοιπόν, μη-ομάδα εναντίον ομάδας 1-2. Οι δυνατότητες του ΠΑΟΚ αυτή τη στιγμή, είναι πιο χαμηλά σε σχέση με το πού θα κυμαίνονται οι δυνατότητές του όταν το γκρουπ μεγαλώσει και ωριμάσει. Εκείνο για το οποίο ο ΠΑΟΚ δεν επιτρέπει κανένα δικαίωμα ν' αμφισβητηθεί, είναι ότι ήδη πρόκειται για ομάδα. Πώς, με καθαρές πάσες μιας επαφής, έσπασαν στο 1' την πίεση ψηλά και ταξίδεψαν ως την άλλη άκρη του γηπέδου για ν' απειλήσουν, αυτό το κάνει μόνον ομάδα που δουλεύει. Αλλιώς, δεν γίνεται.
Στην, κιόλας, πρώτη επαναφορά του Ολυμπιακού η εμφανής "διακήρυξη προθέσεων" του ΠΑΟΚ ήταν, όχι να περιμένει στη σέντρα, αλλά να πιέσει το κόκκινο build-up από την πρώτη πάσα. Αυτό το κάνει, μόνον ομάδα που αντιλαμβάνεται τον εαυτό της (ανεξάρτητα από τις τρέχουσες δυνατότητές της) ως μεγάλη ομάδα. Ετσι, οδήγησαν τον Ολυμπιακό είτε σε βολέ του τερματοφύλακα είτε σε μακρινές πάσες των σέντερ-μπακ, συνήθως (και τα μεν και οι δε) στον βρόντο. Ο Λουτσέσκου εμφάνισε στον Πειραιά ποδοσφαιριστές χαλαρούς, συγκεντρωμένους, οργανωμένους, στις σωστές αποστάσεις, δίχως φοβίες. Συνειδητοποιημένους ότι κατέβηκαν να παίξουν, με τα κουκιά τους μετρημένα ένα προς ένα. Καμιά φορά, βγαίνει σε καλό. Η πιο εύκολη επιλογή ενδεκάδας!
Στην κάθε εκδήλωση επίθεσης του Ολυμπιακού, για να σταθούμε και στη μη-ομάδα του ζευγαριού, ο όποιος παραλήπτης της όποιας μπάλας έψαχνε εκείνη τη στιγμή τι να την κάνει. Ποτέ δεν είδαμε, κάτι προσχεδιασμένο. Κάτι συγχρονισμένο. Πολύ περισσότερο, κάτι αυτοματοποιημένο. Η αντίθεση αδούλευτοι-δουλεμένοι, έβγαζε μάτι. Από Πέμπτη σε Δευτέρα, άλλαξαν στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού οκτώ παίκτες! Ο Ολυμπιακός, και δεν είναι παράξενο, έχει συμπαίκτες... που δεν γνωρίζονται. Αναπόφευκτα, το ποδόσφαιρό του είναι "στην τύχη". Γι' αυτό και εκτέθηκαν καμιά δεκαριά φορές, όφσαϊντ. Οσο δεν ξέρεις την κίνηση του συμπαίκτη, όφσαϊντ θα τον βγάζεις. Συχνά, θα το είδατε, για να μπουν τα πράγματα σε μια υποτυπώδη σειρά δεν αρκούσε να χαμηλώνει ανάμεσα στους στόπερ ο Μ'Βιλά. Επρεπε να χαμηλώνουν, Μ'Βιλά και Χουάνγκ μαζί. Πράγμα που βέβαια, μεγάλωνε τις αποστάσεις των ούτως ή άλλως ασύνδετων συμπαικτών.
Μιλώντας για τις τρέχουσες δυνατότητες του ΠΑΟΚ, τις πνευματικές πρωτίστως, το πρόβλημα του ΠΑΟΚ ήταν ότι αρκετά νωρίς... σταμάτησε να παίζει. Λίγο-λίγο, έχανε τον έλεγχο επάνω στη ροή των γεγονότων. Αυτοπεριορίστηκαν σταδιακά, απλώς να αντιμετωπίζουν το παιγνίδι κατοχής και την ασύντακτη πίεση του Ολυμπιακού. Αρκεί, όταν οι άλλοι έρχονται και ξανάρχονται δίχως να τους κρατάς απασχολημένους στα δικά τους μετόπισθεν, για να πειράζεται το καθαρό μυαλό και για να σφίγγουν οι γάμπες. Οταν συνέβη το ένα-ένα, η εξέλιξη ήταν από ώρα συμβατή με το πώς κυλούσε, εκεί και τότε, η αναμέτρηση. Η ζωή έπειτα, έδειξε ότι οι παίκτες του ΠΑΟΚ είχαν ανάγκη την ανάσα της ανάπαυλας. Νοητική ανάσα. Να ακούσουν ό,τι άκουσαν από τον προπονητή. Να ξεϊδρώσουν, μυαλό και γάμπες.
Επανερχόμενοι για το δεύτερο ημίχρονο, ήταν σαν να είχε ξαναρχίσει...το πρώτο ημίχρονο. Πάλι έσπαζαν την πίεση, πάλι άλλαζαν πλευρά συνεχώς, πάλι σκόραραν γρήγορα. Το πράσινο λέιζερ (...αν είναι ποτέ δυνατόν, πράσινο μες στη φωλιά του Ολυμπιακού;) δεν είναι καλός αμυντικός. Και αυτή τη φορά, τη δεύτερη φορά που πήραν προβάδισμα στο σκορ, το μυαλό δεν πειράχτηκε ξανά τόσο εύκολα. Μετά Χάμες, το μοναδικό στοίχημα του αγώνα ήταν τα κουκιά του Ραζβάν. Βλέποντας τη λίστα των αναπληρωματικών, από το μεσημέρι θα μπορούσε κανείς και να στοιχηματίσει ότι ο ΠΑΟΚ το βράδι θα κάνει... μία έως καμία αλλαγή. Εν τέλει έκανε, μόνο τις αναγκαστικές.