Κι όμως είμαι ακόμα εδώ!
Ο Πασχάλης Παπαδόπουλος επανέρχεται και σχολιάζει την ασπρόμαυρη πραγματικότητα με αφορμή την παρουσία του 17χρονου Κωστή Παναγιωτούδη στον ΠΑΟΚ
Γράφει ο Πασχάλης Παπαδόπουλος
Πάει καιρός από την τελευταία φορά που τα είπαμε. Αρκετός! Η μιζέρια του τελευταίου διαστήματος με κράτησε μακριά από το πληκτρολόγιο, αν και υπήρξαν στιγμές που ήθελα να τοποθετηθώ.
Προτίμησα, ωστόσο, να αποτραβηχτώ και να καταστώ απλός παρατηρητής της νέας κατάστασης στον ΠΑΟΚ, αλλά και της περιρρέουσας ατμόσφαιρας γύρω από την ομάδα.
Αυτό που με ώθησε, ωστόσο, να ανοίξω το pc για κάτι άλλο πλην facebook ήταν η ελπίδα που γέννησε η παρουσία ενός ανήλικου, ενός παιδιού που ήρθε, κατά τα φαινόμενα, για να μείνει -άγνωστο για πόσο- στην ασπρόμαυρη πραγματικότητα.
Το όνομα αυτού, Κώστας Παναγιωτούδης. Τυγχάνει φίλος της αδερφής μου ο Κωστής, αλλά, χωρίς να τον γνωρίζω προσωπικά, οφείλω να του βγάλω το καπέλο.
Απλός με την μπάλα στα πόδια, με εκπληκτική αίσθηση του χώρου, με ποιοτικά τρεξίματα, με έξοχο χειρισμό της μπάλας, με ψυχραιμία πρωτόγνωρη για παιδί 17 χρονών και με ένα έξοχο γκολ στο ενεργητικό του. Ντεμπούτο ονειρικό για τον ίδιο, αχτίδα φωτός για όλους εμάς.
Παρόλα αυτά, το δικό μου πουλέν είναι πιο ψηλό, πιο μελανό και φοράει το 88. Δεν ξέρω (και δεν νομίζω, για να είμαι ειλικρινής) αν αξίζει να φορά τη φανέλα του ΠΑΟΚ. Δεν είναι επ' ουδενί αριστερό εξτρέμ, αλλά είναι ένας από εμάς. Και το απέδειξε, δείχνοντας τον Δικέφαλο στο γκολ που σημείωσε. Φρέντι, μείνε για πάντα!
Στα στενόχωρα, η παντελής απουσία-αδιαφορία του κόσμου. Αποτυπώνεται στο γήπεδο, στα ασπρόμαυρα site, στις ασπρόμαυρες εφημερίδες, παντού! Και σε όσους θέσουν ως βασική αιτία την οικονομική κρίση, θα πω ότι το ποδόσφαιρο θα μπορούσε να αποτελεί μια πρώτης τάξεως διέξοδο για κάθε φίλαθλο.
Εδώ στην Τούμπα δεν έρχονται πλέον ούτε αυτοί που -ουσιαστικά- έχουν πληρώσει, αγοράζοντας στην εκκίνηση της περιόδου εισιτήριο διαρκείας.
Δεν ξέρω αν η αγωνιστική εικόνα της ομάδας, τα διοικητικά τεκταινόμενα ή και τα δύο έδιωξαν τον κόσμο από το γήπεδο, ξέρω, όμως, ότι μόνο οι επιτυχίες μπορούν να τον ωθήσουν να επιστρέψει.
Και τα πλέι-οφ είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να συμβεί κάτι τέτοιο. Τα οποία πλέι-οφ, σημειωτέον, ξεκινούν την Κυριακή. Γιατί αν ο ΠΑΟΚ δει ως αγγαρεία την αναμέτρηση με τον Λεβαδειακό και δεν πασχίσει να κερδίσει, θα κυνηγά στα πλέι οφ να καλύψει μια διαφορά που στην καλύτερη περίπτωση θα ισοδυναμεί με απόσταση μιας νίκης.
Σε τελική ανάλυση, ασχοληθείτε με τον ΠΑΟΚ, θαυμάστε τον Παναγιωτούδη, εκθειάστε τον Σταφυλίδη, αγαπήστε τον Νιμανί και υποστηρίξτε την ομάδα ενόψει της διαδικασίας των πλέι οφ.
Αφήστε κατά μέρους τα περί αδειοδότησης, τα... ανοίγματα και τα συναφή. Εκτός αν είστε έγκριτος οικονομολόγος ή δισεκατομμυριούχος!
http://voria.gr/index.php?module=news&f ... &sid=89594