Ad blocker detected: Our website is made possible by displaying online advertisements to our visitors. Please consider supporting us by disabling your ad blocker on our website.
Βρε μπας καί μας διαβάζουν στο ΠΑΟΚΜΑΝΙΑ από την παε.
Θά μιλήσω για μένα πού εστίασα πιο πολύ στον γεγονός ότι όι παίκτες μας έχουν ΜΈΤΑΛΛΟ(με εκνευρίζει η λέξη πνευματικά πνευματικά)από μέταλλο βούτυρο καί εχθές τους ΚΑΤΑΠΙΑΝ κυρίως στο πρώτο ημίχρονο κ όχι μόνο.
Έγραψα καί έγραψαν αρκετά παιδιά ότι η κερκίδα δεν πρέπει νά αποτελείται από νανουρίσματα αλλά από παλιά συνθήματα που σπρώχνουν την ομάδα καί είδαμε παλιά συνθήματα..
Βέβαια βοήθησε και η ομάδα σέ αυτό.
Στο πρώτο μου λάιβ στο 88 κάπου, λόγω τρέλας έγραψα αν θυμάμαι καλά κάντε τούς pressing με σκορ 5-1..
Επιτέλους τώρα είμαι σε θέση να να έχω επαφή με τα εγκόσμια.
Κατ' αρχήν τυχεροί όσοι το έζησαν από κοντά. Αυτό είναι κάτι που θα το θυμάστε για πάντα.
Τώρα μερικά πράγματα που μου βγαίνουν αυθόρμητα.
Εγώ δε θυμάμαι άλλο τέτοιο ματς του ΠΑΟΚ.
Ή μάλλον μόνο 2 αντίστοιχα μου έρχονται στο μυαλό.
Το ΠΑΟΚ - άρης 2-0 στα πλέι οφ την τελευταία χρονιά του Φερνάντο.
Το ΠΑΟΚ - οσφπ 3-0 με τον Άρι Χάαν.
Και προφανώς αν πηγαίνουμε πίσω δεκαετία 70 και 80 μπορεί να βρούμε αρκετές τέτοιες καταστάσεις.
Προσέξτε ματς που ο ΠΑΟΚ έπαιξε μπαλάρα θα βρούμε πολλά.
Στο 3-1 τη χρονιά του νταμπλ με το γαύρο παίξαμε φανταστικά.
Στο 5-1 με την Αίντχόφεν κρύψαμε το τόπι.
Στο 5-0 με την Μπρόντμπι θυμίσαμε Μάντσεστερ Σίτι
Στο 2-0 με την άεκ στον τελικό κυπέλλου κάναμε την άεκ να φαίνεται Παναρκαδικός.
Όλα αυτά ήταν εκπληκτικές ποδοσφαιρικές εμφανίσεις.
Χθες ο ΠΑΟΚ δεν έπαιξε μπαλάρα. Χθες ο ΠΑΟΚ έλιωσε τον αντίπαλο.
Χθες ο ΠΑΟΚ δεν έπαιξε ποδόσφαιρο. Χθες ο ΠΑΟΚ ήταν οδοστρωτήρας.
Για να χρησιμοποιήσω μια φράση που μου αρέσει. Χθες περάσαμε περάσαμε από πάνω τους.
Ήταν σαν να είμαστε ένα άρμα μάχης, ένα τεθωρακισμένο, που πέρασε πάνω από πάνω τους.
Χθες η ομαδάρα μας μου θύμισε κάτι αγώνες στο Άνφιελντ όταν η Λίβερπουλ πάταγε και στραγγάλιζε τους αντιπάλους της.
Στο τέλος της ημέρας δεν είχες να θυμάσαι συνδυασμούς, γκολάρες, τακουνάκια, τρίπλες κτλ. Απλά θυμόσουν ότι η Λίβερπουλ έλιωσε και εξαΰλωσε τον αντίπαλό της.
Αυτό έγινε χθες.
Χθες ο ΠΑΟΚ έπαιξε ένα πραγματικό ευρωπαϊκό νοκ άουτ ματς. Όποιος είδε προχθές για παράδειγμα το Ατλέτικο - Ίντερ
είδε ότι σε αυτό το επίπεδο η μπάλα πάει λίγο περίπατο. Η ένταση, τα τρεξίματα, η αυταπάρνηση, η μάχη για τις δεύτερες μπάλες, η συγκέντρωση, η λαχτάρα να βγω πρώτος σε κάθε διεκδικήσιμη μπάλα είναι το Α και το Ω. Πρώτα ξεκινάς από αυτά και μετά μπαίνουν τα υπόλοιπα. Ποιότητα παιχτών, αυτοματισμοί και τακτική είναι πολύ σημαντικά αλλά δευτερεύοντα. Αν σου λείπουν τα πρώτα στοιχεία δεν μπορείς να αντέξεις. Έχουν και οι 2 ομάδες αυτά τα στοιχεία; Βλέπεις ένα πόλεμο Ατλέτικο - Ίντερ. Έχει μόνο η μια ομάδα αυτά τα στοιχεία; Βλέπεις Λίβερπουλ - Μπάρτσα 4-0.
Τι θέλω να πω.
Η πρόκριση του ολυμπιακού ήταν πολύ μεγάλη. Το ματς όμως δεν είχε καμία σχέση με το δικό μας. Ήταν ένα ματς που σου θύμιζε ματς ομίλων conference του πρώτου στη βαθμίδα δυναμικότητας με τον τελυταίο. Πολλοί κενοί χώροι, ελάχιστο physical game, ευάλωτες πνευματικά ομάδες (ειδικά η Μακάμπι), με αδυναμία να μοχθήσουν για το αποτέλεσμα. Έβλεπες τον Φορτούνη να τζατζάρεται με Ισραηλινούς και να μένει όρθιος.
Το δικό μας ματς ήταν ένα πραγματικό ευρωπαϊκό νοκ άουτ ματς.
Αυτοθυσία και αυταπάρνηση έχει δείξει πολλές φορές η ομάδα. Ήταν όμως για να διαφυλάξει σκορ (Γάνδη, Μπενφίκα με Αμπέλ).
Ο χθεσινός οδοστρωτήρας του πρώτου ημιχρόνου δεν έχει επαναληφθεί..
Και λίγα ποδοσφαιρικά (που δεν έχουν και πολύ σημασία).
Είχα γράψει πριν τον αγώνα τις έντονες επιφυλάξεις για 2 πράγματα:
1) Η τριάδα Τάισον, Ντέλια, Αντρίγια δείχνει αναποτελεσματική. Ευχήθηκα να είμαστε τυχεροί και να προηγηθούμε από στημένη φάση. Όντως ήμασταν τυχεροί και ικανοί φυσικά και βγάλαμε μια ωραία κομπίνα και μπήκαμε με τη μπάλα στα δίχτυα. Και το δεύτερο γκολ μπήκε από ριμπάουντ στημένης φάσης και με λίγη δόση τύχης από μακρινό σουτ.
Στο πρώτο ημίχρονο κλέψαμε πολλές μπάλες στο δικό τους μισό που δεν κατέληγαν σε φάση είτε γιατί ο Ντέλιας και ο Τάισον δεν έκαναν κίνηση σε κενό χώρο και περίμεναν τη μπάλα στα πόδια είτε γιατί ο Αντρίγια δεν έχει δεξί πόδι να δώσει πλάτος και όποτε έπαιρνε τη μπάλα αναγκαζόταν να σταματάει το τρέξιμο προκειμένου να φέρει τη μπάλα στο αριστερό με αποτέλεσμα να κερδίζει χρόνο η αντίπαλη άμυνα και να προλαβαίνει να τοποθετείται.
Αντίστοιχα στο δεύτερο μόλις μπήκαν Ντεσπόντοφ και Μουργκ άνοιξε το γήπεδο και υπήρχε καλύτερο συνδυαστικό παιχνίδι. Η φάση που χάνει ο Μουργκ είναι απίστευτη δημιουργία. Δείτε πως βγαίνει στο χώρο ο Ντεσπόντοφ και δείτε την κίνηση που κάνει ο Μουργκ. Κοντοστέκεται κοιτάζει δεξιά και πάει στο σωστό χρόνο να γεμίσει τον κενό χώρο που δημιουργείται. Αυτήν την κίνηση χωρίς τη μπάλα, δεν την έχει ακόμα ο Ντέλιας.
Βέβαια στο ποδόσφαιρο δε μετράνε μόνο αυτά. Η αυταπάρνση που έδειχνε χθες ο Αντρίγια ξεπερνάει όλες τις αρετές του Ντεσπόντοφ και το πείσμα για κράτημα μπάλας του Ντέλια κάνει τον Μουργκ αχρείαστο σε ματς σαν το χθεσινό που είναι πόλεμος.
2) Χρησιμοποίηση του Βιεϊρίνια στο βασικό σχήμα. Είχα ταχθεί αναφανδόν κατά της εμφάνισής του στο βασικό σχήμα.
Γι' αυτό όμως εγώ είμαι εδώ να αμπελοφιλοσοφώ και να γράφω τις αρλούμπες μου και ο Λουτσέσκου είναι μεγάλος προπονητής. Τι έκανε λοιπόν εχθές η προπονητάρα.
Έκρυψε την αδυναμία του Βιεϊρίνια. Πως την έκρυψε. Κάθε φορά που η μπάλα χανόταν από τα δεξιά μας, λυσσασμένα και αστραπιαία, τα 2 χαφ, ο Μπράντον και ο Αντρίγια έπεφταν πάνω στους παίκτες της Ντινάμο ώστε να μην τους αφήσουν να γυρίσουν μέτωπο. Να μην ψάξουν την εύκολη πάσα μπροστά στην πλευρά του Αντρέ. Τις περισσότερες φορές είτε τους την κλέβαμε είτε τους αναγκάζαμε να ψάξουν την άλλη πλευρά. Ο Αντρέ ελάχιστες φορές χρειάστηκε να κυνηγήσει μπάλες, ελάχιστες φορές χρειάστηκε να παίξει ένας με έναν, ελάχιστες φορές χρειάστηκε να τρέξει. Αν δεν γινόταν κάτι τέτοιο θα υπήρχε μεγάλο πρόβλημα γιατί όπως φάνηκε στη φάση του γκολ, μόλις παίχτης βρέθηκε μπροστά του και έσπασε τη μπάλα, ο Αντρέ έχασε εντελώς τη φάση, είχε μηδενική περιστροφή και ο παίχτης του έφυγε στην πλάτη χωρίς να το καταλάβει παρότι ήταν κανονικά στη θέση του.
Όμως όπως είπα, ο Ράσβαν δεν άφησε να γίνει αυτό όταν ήμασταν σε φάση επίθεσης με αποτέλεσμα ο Αντρέ να μην έχει μεγάλη ευθύνη στην πίεση των αντιπάλων ούτε να κυνηγάει συνεχώς στην πλάτη του και ουσιαστικά συμμετείχε μόνο στην ανάπτυξη κάτι το οποίο το κατέχει απίστευτα λόγω των φοβερών επαφών που έχει με τη μπάλα.
Υγ. Η ομάδα λοιπόν δε βρίσκεται σε καμία κατάρρευση. Η ομάδα λόγω των 4 συνεχόμενων ντέρμπι και των 5 συνεχόμενων εκτός έδρας, όπως μας εξήγησε ο καρπουζάς, δεν είχε χρόνο επαναφοράς. Πρώτη φορά μετά από 2 μήνες, έπαιξε εντός την Κυριακή, δεν είχε ταξίδι, αποθεραπεία τη Δευτέρα, 2 μέρες για 2 κανονικές προπονήσεις και ξαναέπαιξε εντός την Πέμπτη..
proedros έγραψε:Το έχω γράψει 50 φορές από την αρχή της χρονιάς…Ο Μειτέ δεν είναι για την θέση 6…Ένα από τα κλειδιά του χθεσινού αγώνα είναι πως τον βλέπουμε να γίνεται 8αρι σε πολλά σημεία του παιχνιδιού…πλέον έχει εντολή να πατάει περιοχή και να κλέβει ψηλά ειδικά σε καταστάσεις πίεσης…Από το ματς με την Λαμία άρχισε επιτέλους ο Λουτσέσκου να τον χρησιμοποιεί εκεί που πρέπει…Το καλοκαίρι φέρνεις ένα 6άρι στυλ Μίσιτς ο οποίος είναι καταπληκτικός από την πίσω ζώνη και τους κουμπώνεις και τους δυο…
Το θέμα ειναι ότι όταν δεν την κλέψει, χθες τις έκλεψε τις περισσότερες, είμαστε φουλ ανοιχτοί πίσω. Αεροδρόμιο.
Στάλθηκε από το MAR-LX1A μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Μεγάλη βραδιά που γεμίζουν συναισθήματα και δημιουργούν ΠΑΟΚΣΑΚΙΑ....Όλοι οι παίχτες ήταν συγκλονιστικοί, συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά για το πάθος τους και την αυταπάρνηση και στο σταφ που τους αφύπνισε και τους ντόπαρε....Πραγματικά δεν έχω συνέλθει ακόμα και δεν θα επεκταθώ. Αλλά θα πω σε κάποιους καλοθελητές "εντός κι εκτός τειχών"....
Παιχτες φοβερα τρομοκρατημενοι απο τα εκτενη επεισόδια στη Μεσημβρια. Ενας Μειτε φανερα ξενερωμενος απο τον τραμπουκο που του κανανε. Ο κλεφτοκοτας αποσβολωμενος, χωρις εναλλακτικες ιδεες, να βλεπει το αφήγημα του "Μεγαλου Στρατηγου" να καταρρεει, και ακομα ακομα ενας κοσμος παγωμένος, ετοιμος να ξεσπασει στους παιχτες της ομαδας.
Δυστυχως δεν επαληθεύτηκαν οι προσδοκιες καποιων. Δεν πειραζει, την επομενη φορα.
Υ.γ. Ελειψαν σε κανεναν αραγε αυτοι οι 7-8 χιλιαδες πανηγυρτζηδες-εγκαθετοι απο το γηπεδο χθες; Αυτοι που ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ να πανε αλλα σνομπαραν το γεγονος οτι η ομαδα ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ θα εγραφε ιστορία περνωντας στου ΟΧΤΩ ΕΥΡΩΠΑΪΚΉΣ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗΣ;
Προσωπικα καθολου. Ας εχει το γηπεδο και 10 χιλιαδες ορκισμενα ΠΑΟΚια οπως χθες και ας μη γεμισει ποτε ξανα, καλυτερα.
Υ.γ.2. Ερχεται προγραμμα φωτια, οι πιθανες αφορμές για κραξιμο αρκετές. Λιγη υπομονη και τα σοσιαλ θα ειναι ξανα ολα δικα σας για να βγειτε ξανα στην επιφανεια. Μεχρι τοτε, ξυδακι.
Δεν έχω δει πιο άρρωστο ΠΑΟΚτσή παίχτη αντίπαλο από τον Μισιτς. Εφαγε 5 γκολ και δεν κράτησε ούτε τους τύπους, αγκάλιαζε και φιλούσε και γελούσε τους πάντες στην ομάδα του ΠΑΟΚ με μία φανέλα του ΠΑΟΚ στο χέρι έχοντας βγάλει εντελώς την φανέλα της δυναμό ενώ άλλοι συμπαίκτες του μόνο που δεν έκλεψαν. Ακόμα και το πέναλτι που κάνει στο τέλος μπορούσε να μην το κάνει, αυτός τον κλάδεψε και μετά σήκωσε το χέρι του σαν παίχτης του μπασκετ και όλα καλά χωρίς καμία διαμαρτυρία απλώς ζήτησε από τον διαιτητή να μην φάει κόκκινη. Μιλάμε ο παίχτης μόνο που δεν ζήτησε να σκοράρει ο ίδιος να εκτελέσει το πέναλτι. Κοιτούσε την θύρα 4 και χαμογελούσε.
Και αυτόν τον παίχτη δεν θα πας να τον πάρεις τον καλοκαίρι ? Κανόνισε.
Ο Μεγαλύτερος ξένος ΠΑΟΚτσής που ήρθε στην Τούμπα ως αντίπαλος.
Παιδιά τελειώνει το ματς και δεν θέλω να φύγω από το γήπεδο. Περπατάω στην ανηφόρα για περιφερειακό και αισθάνομαι περίεργα. Δεν είναι χαρά, αυτό το έχω ξεπεράσει. Νομίζω νιώθω δικαίωση. Δικαίωση για όσες φορές το πίστεψα, το πάλεψα, φώναξα και δεν έγινε. Εχθές ήταν διαφορετικά. Όσοι ήμασταν μέσα το καταλαβαίνουμε. Δώσε Θεέ μου το ευρωπαϊκό στον ΠΑΟΚ, το αξίζουμε.
Τελείωσα την δουλειά και είδα τον αγώνα από το 22΄ακριβώς και μετά (γουρλής!!! ). Ενώ δεν ήμουν όπως είπα και πολύ αισιόδοξος για πρόκριση, όταν είδα τα πρόσωπα των Μπάμπα, Κουλιεράκη, Αντρίγια και αρχηγού να βγάζουν φωτιές από μάτια, μύτη και στόμα, δεν μπορούσα πλέον να παραμένω σε απαισιόδοξη διάθεση. Ειδικά μετά το 1-0 δεν μπορούσα να φανταστώ πως θα μείνουμε εκτός.
Μαζί με τον Μεϊτέ στο ψευτο-εξάρι έτσι όπως παίζει η ομάδα, εγώ δεν θα ήθελα τον Μίσιτς όσο κι αν τον εκτιμώ σαν ποδοσφαιρική και όχι μόνον αξία. Θα ήθελα κάποιον πολύ καλύτερο, με τρεις πνεύμονες και μιάμιση καρδιά που θα καταπίνει 3 και 4 αντιπάλους στον άξονα και θα αφήνει περιθώρια για περισσότερα στον ψηλό. Αλλά έχουμε πολύ και δύσκολο δρόμο ακόμα, μας περιμένουν πολλοί και συνεχείς αγώνες. Η ομάδα έχει δυόμιση εβδομάδες ξεκούρασης, ανάταξης και επιστροφής τραυματιών και να συνεχίσουμε έτσι όπως χθες και ακόμα καλύτερα.
