Παναθηναϊκός – ΠΑΟΚ 2-1,MVP,Σχολια & παραλειπομενα
Re: Παναθηναϊκός – ΠΑΟΚ 2-1,MVP,Σχολια & παραλειπομενα
Θα μπω και εγώ στην παρέα, αν και θεωρώ ότι επιπλέον υπάρχεθ και ωχαδελφισμός από ορισμένους πάιχτες!!!
Re: Παναθηναϊκός – ΠΑΟΚ 2-1,MVP,Σχολια & παραλειπομενα
εδω γλιτωσε την καρτα ο νατχο για το δολοφονικο κλεψιμο που εκανε εξω απο την περιοχη και εβγαινε φατσα με το τερμα ....



Re: Παναθηναϊκός – ΠΑΟΚ 2-1,MVP,Σχολια & παραλειπομενα
Kι εγω φιλε το ειδα,αλλά δεν μετραμε......Οσοι κραζουν ξερουν καλυτερα....και παντα οι ιδιοι...stephanos έγραψε:+1Othin έγραψε: Παρεμπιπτόντως, όποιος αγνοεί την συνεχιζόμενη καζούρα εις βάρος μας από το κάθε κοράκι, δεν μπορεί να με πείσει πως είναι σκεπτόμενος άνθρωπος. Και ξαναλέω, όπως και ο Στέφενς: ο βάζελος σήμερα δυστυχώς άξιζε να κερδίσει, αλλά αν ξανασυναντήσω το σημερινό κοράκι και αντίστοιχες διατησίες, τότε δεν αξίζω να απαιτώ σοβαρή αντιμετώπιση από κανέναν και δεν πρέπει να θεωρούμαι σοβαρός σύλλογος..
Ειλικρινά ρε μάγκες, τους περισσότερους δεν σας καταλαβαίνω.
Μάγια σας έκαναν και δεν είδατε το προφανές χθες;
Το παίζετε υπεράνω, να μήν μας την λένε τα αθηναϊκά ΜΜΕ;
Έχετε προηγούμενα με την διοίκηση, τον προπονητή, τους παίκτες και βρήκατε ευκαιρία να ξεσπαθώσετε;
Όλοι είδαμε ότι ο βάζελος έτρεχε και μάρκαρε, αλλά ΠΩΣ μάρκαρε το είδε κανείς; Ή μόνο εγώ ο teod, ο Othin και ο Χουμπ;
Re: Παναθηναϊκός – ΠΑΟΚ 2-1,MVP,Σχολια & παραλειπομενα
Odi έγραψε:Καταρχάς να πω πως η ομάδα ήταν άθλια,δεν άξιζε την νίκη,ήταν άψυχη και τραγική.
Αυτό δεν αλλάζει το γεγονός πως η διαιτησία σε έπαιξε 100-0.
-Στο 2ο λεπτό οφθαλμοφανές οφ σάιντ δεν δίνεται.
-Η πρώτη κίτρινη του Κατσουράνη είναι απλά ανύπαρκτη.
-Η κάρτα του Κάτσε ανύπαρκτη.
-Ο Αμπέιντ κάνει χέρι και σκοτώνει με μαρκάρισμα τον Σκόνδρα και δεν δέχεται ούτε μία κάρτα.
-Στο πρώτο ημίχρονο κλέβει καθαρά την μπάλα ο Νάτχο απ τον Ζέκα,πάει να βγει απέναντι απ τον Καπίνο,δίνεται ανύπαρκτο φάουλ.
-Το έχουμε κάνει 2-1,κάνουμε κλέψιμο και δίνει πάλι ανύπαρκτο φάουλ.
Δεν δικαιολογώ την ομάδα,αλλά να τα λέμε όλα.
MVP ο Τζαβέλλας και πολύ καλοί οι Νάτχο,Κλάους.
Re: Παναθηναϊκός – ΠΑΟΚ 2-1,MVP,Σχολια & παραλειπομενα
κάνουμε λες και χάσαμε 5-0....έπαιξε καλύτερο ο βάζελος αλλα δεν πιστεύω ότι δεν φταίει η διαιτησία...3 φάσεις θα αναφέρω...ofside του burg δεν δίνεται ευκαιρία του βάζελου κλέψιμο του abeid με φάουλ στον σκόνδρα ευκαιρία για βάζελο κλέψιμο του natxo καθαρό δίνεται ανύπαρκτο φάουλ και θα είχαμε ευκαιρίες...να αναφέρεις τις ανύπαρκτες κάρτες η και άλλες περιπτώσεις offside η ότι τα μισά μαρκαρίσματα του βάζελου ήταν φάουλ που δεν δόθηκαν..γλυκός τζαβέλλας klaus natxo ξεχώρισαν με τους 2 πρώτους να χουν ευθύνη στο πρώτο γκολ
Re: Παναθηναϊκός – ΠΑΟΚ 2-1,MVP,Σχολια & παραλειπομενα
Να αλλα ο παρατηρητής καλαθενος γνωστός βαζελος τον βαθμολόγησε με πολυ καλο βαθμό
Re: Παναθηναϊκός – ΠΑΟΚ 2-1,MVP,Σχολια & παραλειπομενα
Έχεις την υπομονή να ξαναδείς το στυλιάρι;desperando έγραψε: υγ με την πρωτη ευκαιρια θα βαλω σε βιντεο ολες τις αναποδες φασεις του παιχνιδιου

Για να μήν παιδεύεσαι, κόψε από όλο το ματς μόνο 20 δευτερόλεπτα πριν από το γκολ του Κλάους έως 10 δευτερόλεπτα μετά και έχεις όλες τις ανάποδες φάσεις.

Αυτό ακριβώς.desperando έγραψε:μπορει να χαναμε με την ιδια ευκολια και με μια σωστη διαιτησια, το κακο ειναι οτι δεν θα το μαθουμε ποτε αυτο και δεν ειχαμε την ευκαιρια να παιξουμε το παιχνιδι επι ισοις οροις
- paokovios1974
- Δημοσιεύσεις: 7419
- Εγγραφή: Κυρ 29 Δεκ 2013, 20:40
- Τοποθεσία: Οπου τολμουν οι Αετοι
Re: Παναθηναϊκός – ΠΑΟΚ 2-1,MVP,Σχολια & παραλειπομενα
Kαλα ρε εδω και αυτος ο πολυ κακος ΠΑΟΚ με 10 παιχτες στο 91 κανει το 2-1 και παλι το κορακι σε σταματαει με επιθετικο φαουλ τι αλλο θελετε ρε παιδια για να αντιληφθειτε οτι σε ειχαν στημενο για εκτελεση απλως με την αποδοση μας δεν δωσαμε στο κορακι το δικαιωμα να επεμβει πιο πολυ τι εδωσε δηλαδη 5-6 κιτρινες μια κοκκινη 2-3 αναποδα οφσαιτ φυσιολογικα πραγματα δηλαδη για ΠΑΟΚ,ΞΥΠΝΑΤΕ ΡΕ ο εχθρος ειναι εξω,με μερικες εξαιρεσεις
- mitsotakis
- Δημοσιεύσεις: 354
- Εγγραφή: Κυρ 29 Δεκ 2013, 19:15
Re: Παναθηναϊκός – ΠΑΟΚ 2-1,MVP,Σχολια & παραλειπομενα
Έχεις σοβαρό προσωπικό πρόβλημα με τον Κλάους. Σε ενοχλούν τα τατουάζ; Για να μην πω το κλασσικό αν σου έφαγε γκόμενα.GiorgosAtha έγραψε:Μπράβο γιατί??? Που ήταν σα να παίζαμε με 10 και μετά με 9??? Που είχε ΜΗΔΕΝ συμμετοχή στην ανάπτυξη του παιχνιδιού???Που κρυβόταν πίσω από τους αμυντικούς??? Που δεν έκανε κίνηση??? Που τον κατάπιαν τα πιο αργά CB του πρωταθλήματος???... Και εγώ είμαι ΠΑΟΚ... δεν πάω όμως να παίξω φορ!!!mitsotakis έγραψε:...Μπράβο σε Γλύκο , Κλάους και Τζαβέλα. Τέτοιους παίκτες χρειαζόμαστε...
Ο Hoesen μπήκε 20 λεπτά και... έτρεχε πέρα δώθε, κατέβαινε στο κέντρο να μαζέψει την μπάλα, προσπαθούσε να την κουβαλήσει μπροστά, να κάνει κίνηση στον κενό χώρο, να την σπάσει κτλ... και ο Κλάους 90 λεπτά ΠΕΡΠΑΤΑΓΕ!!!!!![]()
![]()
Σε μηδενική ανάπτυξη παιχνιδιού αναρωτιέσαι για τη συμμετοχή του φορ;;;

Μεγαλύτερη απ'των χαφ , φίλε μου. Και με μια πάσα που πήρε έβγαλε γκολ!
Άλλο πράγμα η κριτική και άλλο η εμπάθεια.
Re: Παναθηναϊκός – ΠΑΟΚ 2-1,MVP,Σχολια & παραλειπομενα
«Ζούμε ανάμεσά σας». Αυτό είναι το moto των ΠΑΟΚτσήδων που ζουν στην Αθήνα. «ΠΑΟΚτσήδων» και όχι «ΠΑΟΚτζήδων». Ούτε καν «μΠΑΟΚτζήδων», που είναι αφορμή να μαλώσω με οποίον φίλο ή γνωστό προσπαθεί να μου κάνει πλακίτσα. Ναι, είμαι κομπλεξικός με τέτοια θέματα. Ανέχομαι την καζούρα, έχω μάθει σε αυτή άλλωστε, έπειτα από τόσα χρόνια σε μια πόλη… αλλόθρησκη. Κάνω κι εγώ, όποτε με παίρνει. Και την τελευταία 5ετία, είχα πάρει πολύ αέρα. Την τελευταία διετία δε, άγγιξα τα 9 μποφόρ! Τόσος αέρας…
Τα 4 από τον Ολυμπιακό τα αντιμετώπισα συγκρατημένα. Ήταν και ένα άρθρο του Καίσαρη junior, για τα 5 της Μπαρτσελόνα στη Ρεάλ πιο παλιά, την 4αρα της Ντόρτμουντ (πάλι) στη Ρεάλ (ναι, φαίνεται, Μπαρτσελόνα είμαι). Υπέμεινα την καζούρα, κάτι ψέλλισα για Τούμπα, κάτι για τελικό κυπέλλου, ξεχάστηκε.
Την Κυριακή που πέρασε, την περιμέναμε όπως ο ανθοπώλης την 14η Φεβρουαρίου. Τόση προσμονή. Σίγουροι, εγώ και ο κολλητός μου ο Γιώργος, για νίκη σε ντέρμπι. «Ποιος Παναθηναϊκός τώρα, με τα παιδαρέλια», είναι η ατάκα που λέμε. Για την ακρίβεια, ακούγαμε για χρόνια ακριβώς την ίδια επωδό για την ομάδα μας και τώρα ήρθε η -ευλογημένη- εποχή να την αντιστρέψουμε. Έπαιξα στοίχημα, (1-2 σκορ), την «είπα» στον κυριούλη που είχε το ΠΡΟΠΟτζήδικο (και όχι «ΠΡΟΠΑτζηδικό», όπως το λένε κάποιοι στην Αθήνα), «φοβάμαι μην έρθει 1-4» και με αυτήν την έπαρση ξεκίνησα να πάρω τον κολλητό από το σπίτι για να «κατέβουμε» στο «Απόστολος Νικολαϊδης».
Παρκάρουμε εύκολα Πανόρμου, μπαίνουμε μετρό… Πράσινο και λαχανί, παντού. Μπαμπάδες με τα παιδάκια τους, κασκόλ, παρέες… Καλή φάση, υγιής. «Αύριο θέλω να είσαι ο καλύτερος μαθητής», έλεγε ένας μπαμπάς στον μικρό του και θυμήθηκα το δικό μου, που με πήγαινε Τούμπα με αυτό το αντάλλαγμα. Το γήπεδο αποτελεί, άλλωστε, μια από τις καλύτερες αφορμές για να χτιστεί μια υγιή σχέση ανάμεσα σε έναν πατέρα που όλη την εβδομάδα τρέχει και έναν γιο, που τον βλέπει απόμακρο.
Βγαίνοντας από το μετρό μυρίζεις… γήπεδο, χωρίς απαραίτητα να το βλέπεις. Οι ψησταριές είναι εκείνες που σε βάζουν πρώτα στο νόημα, που δίνουν τον τόνο του ραντεβού. Έχουμε στείλει φίλους για τα εισιτήρια, γιατί δεν θέλουμε να μπλέκουμε με ταυτότητες που γράφουν «Θεσσαλονίκη», αν και πάντα κάνουμε τη σχετική πλακίτσα του τύπου «γήπεδο χωρίς μπουγατσατζήδικο απέξω ρε μαλλλάκα… Μπαρ, χωρίς μπάρα!».
Συμφωνούμε να γιορτάσουμε με «βρώμικο», μετά τη νίκη και ο Γιώργος σταμπάρει μια κυρία, ηλικίας άνω των 55 που έχει στήσει τον πάγκο της. «Από εδώ θα πάρουμε, θα το κάνει και… σπιτικό», μου λέει. Που και που, βγάζω φωτογραφίες. Ειδικά, εκείνο τον πάγκο που ανάμεσα σε λουκάνικα, σουβλάκια (θεσσαλονικιώτικα, αυτά με το ξύλο στη μέση) και πατάτες, στέκει ένα μπουκάλι Vat 69.
Στο γήπεδο μπαίνουμε πολύ νωρίς. Μία ώρα πριν το ματς, δεν έχει και πολύ κόσμο. Σταματάμε σχεδόν αμέσως, γιατί ακούμε γιουχαΐσματα. Όταν ζεις στην Αθήνα, ξέρεις… Εσένα και την ομάδα σου θα γιουχάρουν, οπότε κάθε «γιούχα» και «βρισίδι», οτιδήποτε σε «γαλλικά» ακούς, ένα καμπανάκι ηχεί ευχάριστα… «Τα παιδιά μας», σκεφτόμαστε ταυτόχρονα με τον Γιώργο και κοιταζόμαστε στα μάτια. Είναι λογικό να έχουμε αναπτύξει κανόνες συνομωσιολογίας, έπειτα από τόσα χρόνια. Στεκόμαστε και βλέπουμε τα παιδιά μας, στα πέντε μέτρα, να έχουν βγει για ζέσταμα. Ο κολλητός βγάζει με τρόπο δύο-τρεις φωτογραφίες. Εγώ πιάνω κουβέντα με τον κύριο που πουλάει πατατάκια. «30 χρόνια είμαι στο γήπεδο», μου λέει. «Ναι, ε;», του απαντάω και αρχίζει να μου μιλάει. Είναι χρυσή ευκαιρία για να είμαστε κοντά στα «παιδιά μας» και να τα χαζεύουμε. Τον Νάτχο, που είναι και καινούργιος, τον περνάμε «αξονική». Κάθε βήμα, κάθε κοντρόλ… Ο ψιλικατζής συνεχίζει ακάθεκτος να μου λέει για τον αγώνα με τον Ερυθρό Αστέρα, που βγάζει ένα χαρτζιλίκι, αλλά η ΠΑΕ σκέφτεται να τους πετάξει έξω από το γήπεδο. Μας φωνάζουν και οι άλλοι που έχουν ήδη καθίσει, οπότε ανεβαίνουμε.
Είναι ευτυχία να κάθεσαι κάπου, που δεν υπάρχει πολύς κόσμος για να μπορείς να μιλάς για το ματσάκι άνετα. Πάντα, με το που καθόμαστε, τσεκάρουμε τους γύρω. Μερικές φορές μάλιστα, γινόμαστε και γραφικοί, προσπαθώντας να ανακαλύψουμε και κάποιον άλλον που είναι σαν κι εμάς, που «ζει ανάμεσά τους». Η κερκίδα γεμίζει και είναι όλοι ξεκάθαρα φίλοι του Παναθηναϊκού.
Μου κάνει εντύπωση που στη Θύρα 13 δεν ακούγεται ούτε ένα σύνθημα. 3’ πριν βγουν οι ομάδες, ακούγεται μόνο ο Ζουγανέλης… «Σιγά που θα χαχάναμε» και άλλες διαφημίσεις του ΟΠΑΠ. Οι οργανωμένοι του Παναθηναϊκού φαίνεται πως ετοιμάζουν κάτι, όταν ένα λεπτό πριν την έναρξη, προβάρουν ένα κορεό.
Βγαίνουν οι ομάδες, χαλασμός για τον Παναθηναϊκό, «άντε ρε αρρώστια ΠΑΟΚαρα», ψελλίζουμε εμείς, πάλι συνωμοτικά. Θέλοντας να τσιγκλήσουμε και τους βάζελους φίλους, αλλά και να επικοινωνήσουμε με τα ΠΑΟΚια, κάνουμε και μια ανάρτηση στο Facebook, για να φαίνεται πως είμαστε στο γήπεδο. Και όταν κάτω από την ανάρτηση γράφουν σχόλια οι δικοί μας, «φέρτε το διπλό», γεμίζουν τα στήθη από υπερηφάνεια.
Με το που ξεκινάει το ματς, έχουμε μια υποψία ευκαιρίας και τότε συμβαίνει το κλασικό. Επειδή δεν μπορείς να μιλήσεις, χτυπάς με το πόδι σου, το πόδι του κολλητού σου. Από το ξεκίνημα της φάσης, όταν και «μυρίζει γκολ».
Δυστυχώς, στο παιχνίδι αυτό, μια φορά έμελλε να γίνει αυτό. Αν και πολλές φορές, η ένταση του χτυπήματος είναι μεγάλη, που μπορεί να πονέσει μέχρι και ο προσαγωγός, αυτό το σήμα «έρχεται-το-γκολ» είναι ένας πόνος που τον γουστάρεις. Που και που, ρίχνουμε και κλεφτές ματιές στο κινητό, σε Facebook και Twitter, για να έχουμε… νέα από τον «έξω κόσμο», τον δικό μας. «Τι γράφουν τα άλλα ΠΑΟΚια που βλέπουν το ματς;», είναι η ερώτηση και ένας από τους δύο μπαίνει στο κινητό με τρόπο… Βλέπεις, τα ΠΑΟΚτσηδικα σύμβολα είναι παντού!
Για τα υπόλοιπα 88 λεπτά, τρίβαμε τα μάτια μας, νιώθαμε πόνο στο μυαλό, «δεν έχουμε και κολίριο», μονολογούσε ο Γιώργος, ο κολλητός. «Τα παιδιά μας» ήταν εξαφανισμένα, κάποιοι άμπαλοι τύποι χωρίς ψυχή, «σκορποχώρι», που απλώς φορούσαν το «δικέφαλο» στο στήθος, ήταν στο γρασίδι του «Απόστολος Νικολαΐδης» και έδιναν το… έναυσμα για το πράσινο party.
Και όταν το βρίσιμο φτάνει στα όρια της γελοιοποίησης και δεν είναι εκείνο του «αδυνάτου», αλλά του «νικητή», τότε γίνεται ενοχλητικό. 10 λεπτά μετά το 2-0, θέλω να φύγω. Υπομένω… Για άλλη μια φορά. Είναι που έχω αναπτύξει και αντισώματα, έπειτα από τόσες ήττες που έχω δει σε ντέρμπι. Στο 85’ ξεκινάμε, σιγά σιγά, την κάθοδο.
Ο κόσμος πανηγυρίζει, φωνάζει συνθήματα, μας κράζει και εμείς κατεβαίνουμε με ένα πικρό χαμόγελο, ταυτιζόμενοι με την κατρακύλα της ομάδας.
Στεκόμαστε λίγο στα κάγκελα, που είναι μαζεμένος κόσμος και βλέπουμε τα τελευταία λεπτά. Ο Κλάους πλασάρει, εμείς τραβάμε ο ένας το μανίκι του άλλου. Παγωμάρα στη «Λεωφόρο», τα μάτια μας βγάζουν σπίθες, που ένα λεπτό μετά σβήνουν. Κι επανέρχεται εκείνο της αγελάδας. Πάμε για το βρώμικο στην κυριούλα. «Από όλα» της λέω, «να τιμωρήσουμε τους βάζελους στο μετρό». Δεν γελάμε. Δεν έχουμε όρεξη. Στο αυτοκίνητο κράζουμε «τα παιδιά μας». Τον Χουμπ. Όλους. Φτάνουμε στο σπίτι του Γιώργου, κατεβαίνει αμίλητος. Ξέρουμε τον αυριανό... Γολγοθά μας. Όλοι θα περάσουν να πουν την εξυπνάδα τους από το γραφείο. Εκείνο που σιχαίνομαι όμως πιο πολύ, είναι το φιλικό χτύπημα στην πλάτη. Για αυτό φροντίζω να κρατάω τις αποστάσεις και την πλάτη μου να βλέπουν τα βουνά και τα λαγκάδια που ξεπροβάλλουν από το παράθυρο του γραφείου.
Βάζω Sport FM, να ακούσω τι θα πουν οι Καρπετόπουλος και Πανούτσος. Πίκρα. Με τον αδερφό μου δεν μιλάμε συνήθως μετά από ήττες. Ούτε με τον μπαμπά μου. Ειδικά μετά από τέτοιες, που χάνεις με κατεβασμένα τα χέρια, που δεν παλεύεις, που η νική έχει χαθεί από τα αποδυτήρια. Λίγο πριν φτάσω, σκάει ένα μήνυμα…
«Την Τετάρτη Ριζούπολη», στέλνει ο κολλητός.
«Ναι ρε, ΠΑΟΚ είσαι», του απαντάω.
http://provocateur.gr/post/1595/enas-pa ... oro-hellip
Τα 4 από τον Ολυμπιακό τα αντιμετώπισα συγκρατημένα. Ήταν και ένα άρθρο του Καίσαρη junior, για τα 5 της Μπαρτσελόνα στη Ρεάλ πιο παλιά, την 4αρα της Ντόρτμουντ (πάλι) στη Ρεάλ (ναι, φαίνεται, Μπαρτσελόνα είμαι). Υπέμεινα την καζούρα, κάτι ψέλλισα για Τούμπα, κάτι για τελικό κυπέλλου, ξεχάστηκε.
Την Κυριακή που πέρασε, την περιμέναμε όπως ο ανθοπώλης την 14η Φεβρουαρίου. Τόση προσμονή. Σίγουροι, εγώ και ο κολλητός μου ο Γιώργος, για νίκη σε ντέρμπι. «Ποιος Παναθηναϊκός τώρα, με τα παιδαρέλια», είναι η ατάκα που λέμε. Για την ακρίβεια, ακούγαμε για χρόνια ακριβώς την ίδια επωδό για την ομάδα μας και τώρα ήρθε η -ευλογημένη- εποχή να την αντιστρέψουμε. Έπαιξα στοίχημα, (1-2 σκορ), την «είπα» στον κυριούλη που είχε το ΠΡΟΠΟτζήδικο (και όχι «ΠΡΟΠΑτζηδικό», όπως το λένε κάποιοι στην Αθήνα), «φοβάμαι μην έρθει 1-4» και με αυτήν την έπαρση ξεκίνησα να πάρω τον κολλητό από το σπίτι για να «κατέβουμε» στο «Απόστολος Νικολαϊδης».
Παρκάρουμε εύκολα Πανόρμου, μπαίνουμε μετρό… Πράσινο και λαχανί, παντού. Μπαμπάδες με τα παιδάκια τους, κασκόλ, παρέες… Καλή φάση, υγιής. «Αύριο θέλω να είσαι ο καλύτερος μαθητής», έλεγε ένας μπαμπάς στον μικρό του και θυμήθηκα το δικό μου, που με πήγαινε Τούμπα με αυτό το αντάλλαγμα. Το γήπεδο αποτελεί, άλλωστε, μια από τις καλύτερες αφορμές για να χτιστεί μια υγιή σχέση ανάμεσα σε έναν πατέρα που όλη την εβδομάδα τρέχει και έναν γιο, που τον βλέπει απόμακρο.
Βγαίνοντας από το μετρό μυρίζεις… γήπεδο, χωρίς απαραίτητα να το βλέπεις. Οι ψησταριές είναι εκείνες που σε βάζουν πρώτα στο νόημα, που δίνουν τον τόνο του ραντεβού. Έχουμε στείλει φίλους για τα εισιτήρια, γιατί δεν θέλουμε να μπλέκουμε με ταυτότητες που γράφουν «Θεσσαλονίκη», αν και πάντα κάνουμε τη σχετική πλακίτσα του τύπου «γήπεδο χωρίς μπουγατσατζήδικο απέξω ρε μαλλλάκα… Μπαρ, χωρίς μπάρα!».
Συμφωνούμε να γιορτάσουμε με «βρώμικο», μετά τη νίκη και ο Γιώργος σταμπάρει μια κυρία, ηλικίας άνω των 55 που έχει στήσει τον πάγκο της. «Από εδώ θα πάρουμε, θα το κάνει και… σπιτικό», μου λέει. Που και που, βγάζω φωτογραφίες. Ειδικά, εκείνο τον πάγκο που ανάμεσα σε λουκάνικα, σουβλάκια (θεσσαλονικιώτικα, αυτά με το ξύλο στη μέση) και πατάτες, στέκει ένα μπουκάλι Vat 69.
Στο γήπεδο μπαίνουμε πολύ νωρίς. Μία ώρα πριν το ματς, δεν έχει και πολύ κόσμο. Σταματάμε σχεδόν αμέσως, γιατί ακούμε γιουχαΐσματα. Όταν ζεις στην Αθήνα, ξέρεις… Εσένα και την ομάδα σου θα γιουχάρουν, οπότε κάθε «γιούχα» και «βρισίδι», οτιδήποτε σε «γαλλικά» ακούς, ένα καμπανάκι ηχεί ευχάριστα… «Τα παιδιά μας», σκεφτόμαστε ταυτόχρονα με τον Γιώργο και κοιταζόμαστε στα μάτια. Είναι λογικό να έχουμε αναπτύξει κανόνες συνομωσιολογίας, έπειτα από τόσα χρόνια. Στεκόμαστε και βλέπουμε τα παιδιά μας, στα πέντε μέτρα, να έχουν βγει για ζέσταμα. Ο κολλητός βγάζει με τρόπο δύο-τρεις φωτογραφίες. Εγώ πιάνω κουβέντα με τον κύριο που πουλάει πατατάκια. «30 χρόνια είμαι στο γήπεδο», μου λέει. «Ναι, ε;», του απαντάω και αρχίζει να μου μιλάει. Είναι χρυσή ευκαιρία για να είμαστε κοντά στα «παιδιά μας» και να τα χαζεύουμε. Τον Νάτχο, που είναι και καινούργιος, τον περνάμε «αξονική». Κάθε βήμα, κάθε κοντρόλ… Ο ψιλικατζής συνεχίζει ακάθεκτος να μου λέει για τον αγώνα με τον Ερυθρό Αστέρα, που βγάζει ένα χαρτζιλίκι, αλλά η ΠΑΕ σκέφτεται να τους πετάξει έξω από το γήπεδο. Μας φωνάζουν και οι άλλοι που έχουν ήδη καθίσει, οπότε ανεβαίνουμε.
Είναι ευτυχία να κάθεσαι κάπου, που δεν υπάρχει πολύς κόσμος για να μπορείς να μιλάς για το ματσάκι άνετα. Πάντα, με το που καθόμαστε, τσεκάρουμε τους γύρω. Μερικές φορές μάλιστα, γινόμαστε και γραφικοί, προσπαθώντας να ανακαλύψουμε και κάποιον άλλον που είναι σαν κι εμάς, που «ζει ανάμεσά τους». Η κερκίδα γεμίζει και είναι όλοι ξεκάθαρα φίλοι του Παναθηναϊκού.
Μου κάνει εντύπωση που στη Θύρα 13 δεν ακούγεται ούτε ένα σύνθημα. 3’ πριν βγουν οι ομάδες, ακούγεται μόνο ο Ζουγανέλης… «Σιγά που θα χαχάναμε» και άλλες διαφημίσεις του ΟΠΑΠ. Οι οργανωμένοι του Παναθηναϊκού φαίνεται πως ετοιμάζουν κάτι, όταν ένα λεπτό πριν την έναρξη, προβάρουν ένα κορεό.
Βγαίνουν οι ομάδες, χαλασμός για τον Παναθηναϊκό, «άντε ρε αρρώστια ΠΑΟΚαρα», ψελλίζουμε εμείς, πάλι συνωμοτικά. Θέλοντας να τσιγκλήσουμε και τους βάζελους φίλους, αλλά και να επικοινωνήσουμε με τα ΠΑΟΚια, κάνουμε και μια ανάρτηση στο Facebook, για να φαίνεται πως είμαστε στο γήπεδο. Και όταν κάτω από την ανάρτηση γράφουν σχόλια οι δικοί μας, «φέρτε το διπλό», γεμίζουν τα στήθη από υπερηφάνεια.
Με το που ξεκινάει το ματς, έχουμε μια υποψία ευκαιρίας και τότε συμβαίνει το κλασικό. Επειδή δεν μπορείς να μιλήσεις, χτυπάς με το πόδι σου, το πόδι του κολλητού σου. Από το ξεκίνημα της φάσης, όταν και «μυρίζει γκολ».
Δυστυχώς, στο παιχνίδι αυτό, μια φορά έμελλε να γίνει αυτό. Αν και πολλές φορές, η ένταση του χτυπήματος είναι μεγάλη, που μπορεί να πονέσει μέχρι και ο προσαγωγός, αυτό το σήμα «έρχεται-το-γκολ» είναι ένας πόνος που τον γουστάρεις. Που και που, ρίχνουμε και κλεφτές ματιές στο κινητό, σε Facebook και Twitter, για να έχουμε… νέα από τον «έξω κόσμο», τον δικό μας. «Τι γράφουν τα άλλα ΠΑΟΚια που βλέπουν το ματς;», είναι η ερώτηση και ένας από τους δύο μπαίνει στο κινητό με τρόπο… Βλέπεις, τα ΠΑΟΚτσηδικα σύμβολα είναι παντού!
Για τα υπόλοιπα 88 λεπτά, τρίβαμε τα μάτια μας, νιώθαμε πόνο στο μυαλό, «δεν έχουμε και κολίριο», μονολογούσε ο Γιώργος, ο κολλητός. «Τα παιδιά μας» ήταν εξαφανισμένα, κάποιοι άμπαλοι τύποι χωρίς ψυχή, «σκορποχώρι», που απλώς φορούσαν το «δικέφαλο» στο στήθος, ήταν στο γρασίδι του «Απόστολος Νικολαΐδης» και έδιναν το… έναυσμα για το πράσινο party.
Και όταν το βρίσιμο φτάνει στα όρια της γελοιοποίησης και δεν είναι εκείνο του «αδυνάτου», αλλά του «νικητή», τότε γίνεται ενοχλητικό. 10 λεπτά μετά το 2-0, θέλω να φύγω. Υπομένω… Για άλλη μια φορά. Είναι που έχω αναπτύξει και αντισώματα, έπειτα από τόσες ήττες που έχω δει σε ντέρμπι. Στο 85’ ξεκινάμε, σιγά σιγά, την κάθοδο.
Ο κόσμος πανηγυρίζει, φωνάζει συνθήματα, μας κράζει και εμείς κατεβαίνουμε με ένα πικρό χαμόγελο, ταυτιζόμενοι με την κατρακύλα της ομάδας.
Στεκόμαστε λίγο στα κάγκελα, που είναι μαζεμένος κόσμος και βλέπουμε τα τελευταία λεπτά. Ο Κλάους πλασάρει, εμείς τραβάμε ο ένας το μανίκι του άλλου. Παγωμάρα στη «Λεωφόρο», τα μάτια μας βγάζουν σπίθες, που ένα λεπτό μετά σβήνουν. Κι επανέρχεται εκείνο της αγελάδας. Πάμε για το βρώμικο στην κυριούλα. «Από όλα» της λέω, «να τιμωρήσουμε τους βάζελους στο μετρό». Δεν γελάμε. Δεν έχουμε όρεξη. Στο αυτοκίνητο κράζουμε «τα παιδιά μας». Τον Χουμπ. Όλους. Φτάνουμε στο σπίτι του Γιώργου, κατεβαίνει αμίλητος. Ξέρουμε τον αυριανό... Γολγοθά μας. Όλοι θα περάσουν να πουν την εξυπνάδα τους από το γραφείο. Εκείνο που σιχαίνομαι όμως πιο πολύ, είναι το φιλικό χτύπημα στην πλάτη. Για αυτό φροντίζω να κρατάω τις αποστάσεις και την πλάτη μου να βλέπουν τα βουνά και τα λαγκάδια που ξεπροβάλλουν από το παράθυρο του γραφείου.
Βάζω Sport FM, να ακούσω τι θα πουν οι Καρπετόπουλος και Πανούτσος. Πίκρα. Με τον αδερφό μου δεν μιλάμε συνήθως μετά από ήττες. Ούτε με τον μπαμπά μου. Ειδικά μετά από τέτοιες, που χάνεις με κατεβασμένα τα χέρια, που δεν παλεύεις, που η νική έχει χαθεί από τα αποδυτήρια. Λίγο πριν φτάσω, σκάει ένα μήνυμα…
«Την Τετάρτη Ριζούπολη», στέλνει ο κολλητός.
«Ναι ρε, ΠΑΟΚ είσαι», του απαντάω.
http://provocateur.gr/post/1595/enas-pa ... oro-hellip
Re: Παναθηναϊκός – ΠΑΟΚ 2-1,MVP,Σχολια & παραλειπομενα
Παντα μου αρεσε να μιλώ και να λέω αλήθειες.
Ποτε μα ποτε δεν ήμασταν αλλα και ουτε θα ειμαστε μεσα στα κεντρα εξουσίας και ποτε οσο περνά απο το χερι τους δεν θα μας βοηθήσουν, αυτα τα λέω για αυτους που ασχολούνται με την εκάστοτε διαιτησία.
Αυτο που σαν φιλαθλος-οπαδος θελω να βλέπω ειναι την ομάδα μου να γίνεται καλύτερη, αν το βλέπετε εσεις πουθενά αυτο (εκτος απο τις εγκαταστάσεις) να μας το πειτε και σε μας που αυτο που βλέπουμε ειναι μια εικονα απο ομαδα που γυρνάει απο την προετοιμασία και ο προπονητής δοκιμάζει σχήματα, την μια με χαφ τον Νινη την αλλη με μπακ τον κιτσιου και ποτε τον Σκόνδρα, εγω ....................αυτο βλέπω, βλέπω μια ομάδα χωρίς παθος, μια ομάδα χωρίς ΑΡΧΗΓΟ, μια ομάδα που κερδίζει ή δεν χανει λόγο της εμπειρίας κάποιων παικτων καθαρά.
Αν υπάρχει χρονοδιάγραμμα π.χ 3-4 ετων να μας το πουν και σε μας, αλλα κατι τετοιο δεν ισχυει, γιατι εχθες ο κοουτς δεν θα εβγαινε να κράξει τα κορακια, θα έλεγε χτιζουμε-ω τον πύργο της βαβέλ ( γιατι περι αυτού πρόκυτε), αυτην την εικονα εχουμε και εμεις, ενα συνονθύλευμα καλών-έμπειρων παικτων, οι οποιοι δεν μπορουν ουτε να συνεννοηθούν αλλα ουτε να αποδώσουν αυτά που ξέρουν.
Αν ο προεδρος νομιζει οτι ο Στεφενς θα μας κανει ομάδα πρωταθλητισμού, μαζι με τα εισιτήρια του κάθε αγώνα, ας μας δίνουν και φαρμακα για την υπέρταση και ολα καλα και ολα ωραία που λέει και το τραγουδι.
Αυτη η ομάδα συντομα πολύ συντομα θα κατρακυλήσει πολύ πιο κατω σε αυτον τον βαθμολογικο πίνακα και αυτο σημαινει ενα πράγμα, ΚΑΤΑΝΤΙΑ αν μερικοι νομίζουν οτι η δευτερη θεση ειναι επιτυχία τότε με ενα πράγμα μπορω να το συγκρίνω, με τους πόντιους που επαιξαν πόλο και ενω εχασαν με 20 γκολ διαφορά πανηγύριζαν γιατι δεν πνίγηκε κανείς, αν ειναι ετσι τοτε ήμαστε σε καλό δρόμο.
Ποτε μα ποτε δεν ήμασταν αλλα και ουτε θα ειμαστε μεσα στα κεντρα εξουσίας και ποτε οσο περνά απο το χερι τους δεν θα μας βοηθήσουν, αυτα τα λέω για αυτους που ασχολούνται με την εκάστοτε διαιτησία.
Αυτο που σαν φιλαθλος-οπαδος θελω να βλέπω ειναι την ομάδα μου να γίνεται καλύτερη, αν το βλέπετε εσεις πουθενά αυτο (εκτος απο τις εγκαταστάσεις) να μας το πειτε και σε μας που αυτο που βλέπουμε ειναι μια εικονα απο ομαδα που γυρνάει απο την προετοιμασία και ο προπονητής δοκιμάζει σχήματα, την μια με χαφ τον Νινη την αλλη με μπακ τον κιτσιου και ποτε τον Σκόνδρα, εγω ....................αυτο βλέπω, βλέπω μια ομάδα χωρίς παθος, μια ομάδα χωρίς ΑΡΧΗΓΟ, μια ομάδα που κερδίζει ή δεν χανει λόγο της εμπειρίας κάποιων παικτων καθαρά.
Αν υπάρχει χρονοδιάγραμμα π.χ 3-4 ετων να μας το πουν και σε μας, αλλα κατι τετοιο δεν ισχυει, γιατι εχθες ο κοουτς δεν θα εβγαινε να κράξει τα κορακια, θα έλεγε χτιζουμε-ω τον πύργο της βαβέλ ( γιατι περι αυτού πρόκυτε), αυτην την εικονα εχουμε και εμεις, ενα συνονθύλευμα καλών-έμπειρων παικτων, οι οποιοι δεν μπορουν ουτε να συνεννοηθούν αλλα ουτε να αποδώσουν αυτά που ξέρουν.
Αν ο προεδρος νομιζει οτι ο Στεφενς θα μας κανει ομάδα πρωταθλητισμού, μαζι με τα εισιτήρια του κάθε αγώνα, ας μας δίνουν και φαρμακα για την υπέρταση και ολα καλα και ολα ωραία που λέει και το τραγουδι.
Αυτη η ομάδα συντομα πολύ συντομα θα κατρακυλήσει πολύ πιο κατω σε αυτον τον βαθμολογικο πίνακα και αυτο σημαινει ενα πράγμα, ΚΑΤΑΝΤΙΑ αν μερικοι νομίζουν οτι η δευτερη θεση ειναι επιτυχία τότε με ενα πράγμα μπορω να το συγκρίνω, με τους πόντιους που επαιξαν πόλο και ενω εχασαν με 20 γκολ διαφορά πανηγύριζαν γιατι δεν πνίγηκε κανείς, αν ειναι ετσι τοτε ήμαστε σε καλό δρόμο.
Re: Απ: Παναθηναϊκός – ΠΑΟΚ 2-1,MVP,Σχολια & παραλειπομενα
Φίλε, επειδή έχω σκοπό να κάνω με τα πιο τρανταχτά του γαύρου για ένα...οικογενειακό φίλο, πες μου που τα βρίσκεις (αν με θύμιζες και καμία μην δω όλα τα παιχνίδια του, Καλά θα ήτανdesperando έγραψε:
υγ με την πρωτη ευκαιρια θα βαλω σε βιντεο ολες τις αναποδες φασεις του παιχνιδιου για να δω τι εχουν να πουν οι ΄΄αντικειμενικοι΄΄.

Re: Παναθηναϊκός – ΠΑΟΚ 2-1,MVP,Σχολια & παραλειπομενα
pgetso περιμενε θα κανουν πολλα ακομα!!αν και στην νοβα...
- paokovios1974
- Δημοσιεύσεις: 7419
- Εγγραφή: Κυρ 29 Δεκ 2013, 20:40
- Τοποθεσία: Οπου τολμουν οι Αετοι
Re: Παναθηναϊκός – ΠΑΟΚ 2-1,MVP,Σχολια & παραλειπομενα
ΠΑΟΚ μ ακους τα παιδια σου δεν σε πιστευουν μ ακους τα παιδια σου σε βριζουν μ ακους τα παιδια σου προβλεπουν την κατρακυλα σου μ ακους τα παιδια σου μαλωνουν μεταξυ τους μ ακους που εισαι ΠΑΟΚ γιατι κρυφτηκες χθες γιατι δεν δειχνεις αυτο που πραγματικα αξιζεις,γιατι τα παιδια σου ειναι τοσο ολιγοψυχα,γιατι διαγωνιζονται στο ποιος θα σε βρισει πιο εξυπνα,γιατι ο ενας αδερφος επιτιθεται στον αλλο μηπως δεν το εχουμε ξαναζησει αυτο μηπως δεν ξερουμε τι παιζεται ξερουμε και γι αυτο δεν εχουμε καμια δικαιολογια μ ακους.Κρατα γερα ΠΑΟΚ εδω σε θελω στα δυσκολα τωρα ολοι σε χτυπανε τωρα ολοι σε λιδωρουν ακομα και τα παιδια σου ΚΡΑΤΑ ΓΕΡΑ ΠΑΟΚ
Re: Παναθηναϊκός – ΠΑΟΚ 2-1,MVP,Σχολια & παραλειπομενα
Οταν κάποιος προβλέπει κατι κακό δεν σημαίνει οτι αυτο το επιθυμεί να το δει στην ομαδα του, αλλα το λεει για να το αποφύγει, απο την αλλη εσεις που ολα τα βλέπετε ρόδινα μάλλον εισατε χειρότεροι γιατι προσπαθείτε να χρυσώσετε το χαπι, εμεις εχουμε μάθει να λεμε αυτο που βλέπουμε, τα αλλα ολα είναι να χαμε να λέγαμε.