paokovia έγραψε:Γράψτε αν γίνεται και δυο λόγια γενικά για εκείνη την ομάδα του Χάαν, πώς έπαιζε κτλ...
Άρι Χάαν. Προπονητής μας σε δύο διαφορετικές περιόδους.
Στην πρώτη (1994-95), με πρόεδρο τον Βουλινό, το δόγμα του ήταν η
διαρκής επίθεση, γεγονός που οδήγησε σε μεγάλα σκορ είτε στις νίκες (4-0 την Καβάλα και τον Εθνικό εντός, με το ίδιο σκορ τον άρη στο χαριλάου, 3-0 τον οσφπ, 5-0 τη λάρισα), είτε δυστυχώς και στις ήττες (3-4 από αεκ εκτός, 0-3 από παο – με την απαράδεκτη όμως διαιτησία του χαρλαβάνη – 1-3 από πανιώνιο, 0-3 από ξάνθη, 1-3 από εθνικό).
Στα
θετικά της πρώτης αυτής περιόδου του συγκαταλέγονται:
- Η τρίτη θέση στο Πρωτάθλημα, που θεωρήθηκε μεγάλη επιτυχία αφού οδήγησε στην
εξάλειψη της ευρωπαϊκής μας τιμωρίας μετά τα γεγονότα στον αγώνα με την Παρί Σεν Ζερμέν,
- Η
διατήρηση του αήττητου στην Τούμπα, με μόνο τέσσερις ισοπαλίες σε 17 αγώνες (1-1 με αεκ, 0-0 με λεβαδειακό, 1-1 με απόλλωνα αθηνών, 0-0 με ηρακλή),
- Η αρκετά
καλή συγκομιδή στα ντέρμπι: νίκες στην Τούμπα με οσφπ (3-0) και παο (2-0 – σπάζοντας το αήττητο του αντιπάλου που κρατούσε 23 αγωνιστικές, ενώ ο βάντσικ δεν είχε δεχτεί γκολ για 430 λεπτά πριν από το 1-0 του Λαγωνίδη), δύο νίκες με άρη (με συνολικό σκορ 6-0),
- Το γενικά
καλό θέαμα που παρουσίασε η ομάδα με κάποιες εξαιρέσεις, βασισμένη στην ποιότητα των Φαν Ρόι, Μπότσιεκ, Ζαγοράκη, Λαγωνίδη, Τουρσουνίδη αλλά και στον επιθετικό οίστρο του Πάρη Ζουμπούλη (πρώτος σκόρερ της ομάδας με 9 γκολ).
Στα
αρνητικά:
- Ένας πρώιμος και ντροπιαστικός αποκλεισμός από τον Άγιο Νικόλαο από το Κύπελλο σε διπλή μάλιστα αναμέτρηση (1-1 στην Τούμπα και 0-0 στην Κρήτη)
- Μερικές «εύκολες» ήττες από μικρομεσαίες ομάδες εκτός έδρας (π.χ. από εδεσσαϊκό 0-2, εθνικό 1-3, ξάνθη 0-3, πανιώνιο 1-3)
- Η γκρίνια που προκάλεσε η απόφαση του Χάαν να δώσει τρεις μέρες ρεπό τα Χριστούγεννα του ’94 στους παίκτες, ενώ στις 28/12 υπήρχε δύσκολο ματς με τον (δυνατό εκείνη τη χρονιά) απόλλωνα αθ. στην Τούμπα (έληξε ισόπαλο 1-1…).
Είπαν γι’ αυτόν:
Θόδωρος Ζαγοράκης (ενώ πλέον αγωνιζόταν στη Λέστερ): «
Δεν συνηθίζω να κρίνω προπονητές. Κάθε τεχνικός κρίνεται από τα αποτελέσματα. Με τον Αρι Χάαν είχαμε πολύ καλή πορεία. Έχω δηλώσει στο παρελθόν ότι θεωρώ τον Χάαν ως έναν από τους καλύτερους προπονητές με τους οποίους συνεργάστηκα, αν όχι τον καλύτερο».
Πάρης Ζουμπούλης (ενώ πλέον αγωνιζόταν στην αεκ): «
Εκείνη τη χρονιά ο ΠΑΟΚ έπαιξε πολύ καλό ποδόσφαιρο. Εφαρμόσαμε τη "ζώνη" στην άμυνα, πρωτοποριακό σύστημα εκείνη την εποχή. Παίζαμε επιθετικά και στους εκτός έδρας αγώνες. Ο Χάαν είναι στυγνός επαγγελματίας. Δεν αναπτύσσει ιδιαίτερες σχέσεις με τους ποδοσφαιριστές. Δουλεύει πολύ, ο ποδοσφαιριστής δεν βαριέται στις προπονήσεις, χάρη στην ποικιλία ασκήσεων. Δεν είχαμε κανένα παράπονο από τη συμπεριφορά του, το κλίμα στα αποδυτήρια ήταν πολύ καλό»
Ο Χάαν, ενώ είχε συμβόλαιο δύο ετών, έφυγε τον Οκτώβρη του ’95 μετά από μια νίκη επί του άρη (1-0) στην 5η αγωνιστική του πρωταθλήματος 1995-96, μάλλον εξαιτίας των οικονομικών υποχρεώσεων της ομάδας απέναντί του…
Στη δεύτερη περίοδο (Φεβρουάριος – Νοέμβριος 1999), ο Χάαν αντικατέστησε τον Αναστασιάδη (με πρωτοβουλία του τότε αναπληρωτή προέδρου Ν. Βεζυρτζή) μετά από ένα ματς με τον ιωνικό στην Τούμπα που τελείωσε 0-0, και ένα απίστευτο κράξιμο της εξέδρας προς τον Άγγελο… Η ομάδα τερμάτισε τέταρτη στη σεζόν 98-99 και ο Χάαν παρέμεινε στον πάγκο μέχρι τον Οκτώβρη του 1999, όταν μια ήττα από τον Πανηλειακό στην Τούμπα, μια ακόμη βαριά ήττα από τον οσφπ (1-4 στο ΟΑΚΑ) και ένα Χ στο χαριλάου στοίχισαν τη θέση του και άνοιξαν το δρόμο για την πρόσληψη του Μπάγεβιτς, με ένα μικρό μεσοδιάστημα που την ευθύνη είχε ο Σταύρος Σαράφης. Αυτή η δεύτερη περίοδος του Χάαν στην ομάδα, εκεί στα τέλη των πέτρινων χρόνων, σίγουρα δεν μας άφησε και τις καλύτερες αναμνήσεις, με τρεις τρανταχτές εξαιρέσεις: το διπλό στο ΟΑΚΑ με τον παο (με το φάουλ του Φρατζέσκου), η εφτάρα στην Τιφλίδα και το διπλό στη Μπενφίκα (που όμως δεν έφτασε για την πρόκριση)... Τέλος, στην ίδια περίοδο διεξήχθη κι εκείνο το τρομερό 4-4 με την αεκ στην Τούμπα.
