20. Adelino André Vieira Freitas "Vieirinha"

[PAOK_Antarctica]

Περισσότερο από το γκολ μου άρεσε ο πανηγυρισμός σου.

[renegade]

Κάτι θα έλλειπε από το φετινό παραμύθι αν δεν υπήρχε" δράκος "...και τι δράκος

[Aureliano Buendia]

Είναι όλο το πακέτο.
Δεν είναι το άλβα ή το βήτα, το τάδε ή το δείνα. Είναι όλο το πακέτο.

Που ξεκινά, τουλάχιστον στο δικό μου τεφτέρι από διάφορα μικρά-μικρά.
Από το ότι ο Αντελίνο είχε την ψυχραιμία και το σθένος να ορθώσει ανάστημα ακόμη και στον μαινόμενο Σαββίδη στο αλησμόνητο περσινό ματς.
Σε μια εποχή όπου όλοι οι ποδοσφαιριστές και οπαδοί (ναι, και οι οπαδοί και όταν λέω οι οπαδοί εννοώ ΟΛΟΙ οι οπαδοί) είναι σούζα απέναντι στους μεγαλομετόχους λεφτάδες (εκτός αν πάψουν να πληρώνουν) ήταν υπέροχη η εικόνα ενός ανθρώπου που προσπαθούσε να διασώσει ό,τι γινόταν να διασωθεί σε μια στιγμή χάους.
Από το ότι ο Αντελίνο δεν κάνει ποτέ θέατρο. Δεν εκμαιεύει κάρτες, δεν κουτρουβαλάει, δεν κλαψουρίζει, δεν πάει καροτσάκι διαιτητές και επόπτες.
Από το ότι δεν παίζει ποτέ βρώμικα ή αντιαθλητικά.
Από τις δηλώσεις του. Πάντα στιβαρές, με καθαρό νου, με εξυπνάδα και αυτοπεποίθηση, χωρίς εκείνη τη βλαχομαγκιά που θεωρείται μαγκιά στην πιο άξεστη χώρα του πλανήτη Γη.

Και τώρα, πάμε στα αγωνιστικά.
Τι να πεις για έναν άνθρωπο που κατεδάφισε τον κανόνα που ορίζει ότι οι επιστροφές δεν έχουν happy end.
Για έναν παίκτη που και τις δύο σαιζόν ξεκίνησε με βαριά πόδια και χωρίς ανάσες, ωθώντας πολλούς άμπαλους συνοπαδούς να μιλήσουν για ηλικία, κιλά και ένσημα, αλλά ισάριθμες φορές τελειώνει τη χρονιά μαγικά, παρά το ότι έχει πατήσει τα 33.
Τι να πεις για ένα παίκτη που στον δεύτερο γύρο και υπό τον πανικό της φυγής Πρίγιοβιτς έχει βάλει από τη θέση του αριστερού μπακ 5 γκολ, εκ των οποίων τα 3 άνετα μπαίνουν στα τοπ της χρονιάς, έχει δώσει 4 ασίστ και έχει συμματάσχει συνολικά σε 9 τέρματα.
Τι να πεις για έναν τύπο που στο χαμένο ματς με τον Πανιώνιο, στο κύπελλο, απλώς είπε μέσα του "θα προκριθούμε, πάει και τελείωσε", αναγκάζοντας και τους υπόλοιπους να το πιστέψουν.
Τι να πεις για έναν παίκτη που σε κάθε επαφή με την μπάλα, κάνει όλα τα δύσκολα να μοιάζουν πανεύκολα, που βγάζει ποιότητα σε κάθε κοντρόλ, σε κάθε πάσα, σε κάθε διασκελισμό με την μπάλα.

Και πάμε τώρα στο "ένας από εμάς".
Δεν είναι απλώς ένας από εμάς. Είναι η αποκρυστάλλωση της καλύτερης και ομορφότερης εκδοχής μας. Διότι έχουν υπάρξει άπειροι τάχα μου και να-χαμε-να-λέγαμε "ένας από εμάς" που μας έχουν βγάλει όχι τον καλύτερο, αλλά τον χειρότερο εαυτό μας.
Είναι, επιτέλους, "ένας από εμάς" για τον οποίο αξίζει να καμαρώνουμε σαν παγόνια, σα γύφτικα σκεπάρνια, γιατί δεν αναλώνεται σε ψευτομαγκιές, βλαχό-ντομπροσύνες, οπαδιλίκια, μόστρες και ταρατατζούμ, γιατί στο πρόσωπό του σμιλεύονται η λύσσα, η ανόθευτη αγάπη, η αυταπάρνηση, η ταπεινότητα, η ικανότητα, το ταλέντο, η διαύγεια, η ψυχραιμία.
Είναι "ένας από εμάς" γιατί είναι αρχηγός με την έννοια του ηγέτη, όπως απαντάται στη φύση, όπου όλα γίνονται αυτόματα και αυτοδίκαια χωρίς τη μεσολάβηση οποιουδήποτε άλλου παράγοντα. Ηγείται γιατί γνωρίζει, γιατί κατέχει, γιατί έχει την ικανότητα να μεταδίδει τη φλόγα.
Είναι "ένας από εμάς" γιατί ακόμη και σε αυτή τη χώρου βούρκου, στην πιο βαλτώδη της πίστα, αυτή του ποδοσφαίρου, ξεφυτρώνουν κάποιες αξίες στις οποίες ακόμη και η μιζέρια βγάζει το καπέλο. Καθολικός σεβασμός, αυτό είναι που εισπράττει ο Αντελίνο. Και αυτό είναι το πιο δύσκολο. Να είσαι ευγενής, κιμπάρης, stand-up guy, που λένε και στο Αμέρικα. Το να σαι τζάμπα μάγκας, τραμπούκος και οπορτούνας είναι το εύκολο παντού. Και στη ζωή και στην μπάλα. Ιδίως στην εν Ελλάδι ζωή και μπάλα.

Μπράβο ρε φίλε. Είσαι αληθινά σπουδαίος.

[Dimg4]

Δεν υπάρχει αυτό που έκανες χθες αρχηγαρα.
Από τις Πρέσπες το έβαλες

Σχολιο της χρονιας

[GI4NNEN4]

Οδεύω προς τα 40, και ο Βιερίνια είναι ο καλύτερος παίχτης που έχω δει ποτέ στον ΠΑΟΚ.

[navigator11]

Ο καλύτερος δεν ξέρω, ο πλέον αξιοσέβαστος σίγουρα. Και από πλευράς επιδόσεων και, πρωτίστως, από πλευράς επιπέδου.

Aureliano, είσαι κι εσύ σπουδαίος, ρε φίλε. ... Σεντονάτος.

[paok re niamou]

Βλεπω να ειναι πολυ μακρια απο την μεγαλη περιοχη, και σκεφτομαι θα πιασει το τελειο σουτ και θα το καρφωσει.
Και πριν τελειωσει η σκεψη μου το βαζει και αιντε παλι να με ακουει ολη η γειτονια.
και κλααααααααααμα τα ποκεμον .....

[Dimg4]

Οδεύω προς τα 40, και ο Βιερίνια είναι ο καλύτερος παίχτης που έχω δει ποτέ στον ΠΑΟΚ.

Μια απο τα ιδια. Τετοιο ολοκληρωμενο παικτη απο ολες τις πλευρες αλλα και τετοιο απιστευτο ΠΑΟΚ χαρακτηρα, δεν ειδαμε ποτε

[Sick Bastard]

Είναι όλο το πακέτο.
Δεν είναι το άλβα ή το βήτα, το τάδε ή το δείνα. Είναι όλο το πακέτο.

Που ξεκινά, τουλάχιστον στο δικό μου τεφτέρι από διάφορα μικρά-μικρά.
Από το ότι ο Αντελίνο είχε την ψυχραιμία και το σθένος να ορθώσει ανάστημα ακόμη και στον μαινόμενο Σαββίδη στο αλησμόνητο περσινό ματς.
Σε μια εποχή όπου όλοι οι ποδοσφαιριστές και οπαδοί (ναι, και οι οπαδοί και όταν λέω οι οπαδοί εννοώ ΟΛΟΙ οι οπαδοί) είναι σούζα απέναντι στους μεγαλομετόχους λεφτάδες (εκτός αν πάψουν να πληρώνουν) ήταν υπέροχη η εικόνα ενός ανθρώπου που προσπαθούσε να διασώσει ό,τι γινόταν να διασωθεί σε μια στιγμή χάους.
Από το ότι ο Αντελίνο δεν κάνει ποτέ θέατρο. Δεν εκμαιεύει κάρτες, δεν κουτρουβαλάει, δεν κλαψουρίζει, δεν πάει καροτσάκι διαιτητές και επόπτες.
Από το ότι δεν παίζει ποτέ βρώμικα ή αντιαθλητικά.
Από τις δηλώσεις του. Πάντα στιβαρές, με καθαρό νου, με εξυπνάδα και αυτοπεποίθηση, χωρίς εκείνη τη βλαχομαγκιά που θεωρείται μαγκιά στην πιο άξεστη χώρα του πλανήτη Γη.

Και τώρα, πάμε στα αγωνιστικά.
Τι να πεις για έναν άνθρωπο που κατεδάφισε τον κανόνα που ορίζει ότι οι επιστροφές δεν έχουν happy end.
Για έναν παίκτη που και τις δύο σαιζόν ξεκίνησε με βαριά πόδια και χωρίς ανάσες, ωθώντας πολλούς άμπαλους συνοπαδούς να μιλήσουν για ηλικία, κιλά και ένσημα, αλλά ισάριθμες φορές τελειώνει τη χρονιά μαγικά, παρά το ότι έχει πατήσει τα 33.
Τι να πεις για ένα παίκτη που στον δεύτερο γύρο και υπό τον πανικό της φυγής Πρίγιοβιτς έχει βάλει από τη θέση του αριστερού μπακ 5 γκολ, εκ των οποίων τα 3 άνετα μπαίνουν στα τοπ της χρονιάς, έχει δώσει 4 ασίστ και έχει συμματάσχει συνολικά σε 9 τέρματα.
Τι να πεις για έναν τύπο που στο χαμένο ματς με τον Πανιώνιο, στο κύπελλο, απλώς είπε μέσα του "θα προκριθούμε, πάει και τελείωσε", αναγκάζοντας και τους υπόλοιπους να το πιστέψουν.
Τι να πεις για έναν παίκτη που σε κάθε επαφή με την μπάλα, κάνει όλα τα δύσκολα να μοιάζουν πανεύκολα, που βγάζει ποιότητα σε κάθε κοντρόλ, σε κάθε πάσα, σε κάθε διασκελισμό με την μπάλα.

Και πάμε τώρα στο "ένας από εμάς".
Δεν είναι απλώς ένας από εμάς. Είναι η αποκρυστάλλωση της καλύτερης και ομορφότερης εκδοχής μας. Διότι έχουν υπάρξει άπειροι τάχα μου και να-χαμε-να-λέγαμε "ένας από εμάς" που μας έχουν βγάλει όχι τον καλύτερο, αλλά τον χειρότερο εαυτό μας.
Είναι, επιτέλους, "ένας από εμάς" για τον οποίο αξίζει να καμαρώνουμε σαν παγόνια, σα γύφτικα σκεπάρνια, γιατί δεν αναλώνεται σε ψευτομαγκιές, βλαχό-ντομπροσύνες, οπαδιλίκια, μόστρες και ταρατατζούμ, γιατί στο πρόσωπό του σμιλεύονται η λύσσα, η ανόθευτη αγάπη, η αυταπάρνηση, η ταπεινότητα, η ικανότητα, το ταλέντο, η διαύγεια, η ψυχραιμία.
Είναι "ένας από εμάς" γιατί είναι αρχηγός με την έννοια του ηγέτη, όπως απαντάται στη φύση, όπου όλα γίνονται αυτόματα και αυτοδίκαια χωρίς τη μεσολάβηση οποιουδήποτε άλλου παράγοντα. Ηγείται γιατί γνωρίζει, γιατί κατέχει, γιατί έχει την ικανότητα να μεταδίδει τη φλόγα.
Είναι "ένας από εμάς" γιατί ακόμη και σε αυτή τη χώρου βούρκου, στην πιο βαλτώδη της πίστα, αυτή του ποδοσφαίρου, ξεφυτρώνουν κάποιες αξίες στις οποίες ακόμη και η μιζέρια βγάζει το καπέλο. Καθολικός σεβασμός, αυτό είναι που εισπράττει ο Αντελίνο. Και αυτό είναι το πιο δύσκολο. Να είσαι ευγενής, κιμπάρης, stand-up guy, που λένε και στο Αμέρικα. Το να σαι τζάμπα μάγκας, τραμπούκος και οπορτούνας είναι το εύκολο παντού. Και στη ζωή και στην μπάλα. Ιδίως στην εν Ελλάδι ζωή και μπάλα.

Μπράβο ρε φίλε. Είσαι αληθινά σπουδαίος.

Ναι.
Αλλά είναι χοντρός.

[giapas]

Χοντρούλης είναι αλλά είναι κι όλα τα άλλα !!

Το γκολ που έβαλε είναι εκπληκτικό όπως και όλη η παρουσία του από το Δεκέμβρη και μετά.

[xanapaok]

Είναι όλο το πακέτο.
Δεν είναι το άλβα ή το βήτα, το τάδε ή το δείνα. Είναι όλο το πακέτο.

Που ξεκινά, τουλάχιστον στο δικό μου τεφτέρι από διάφορα μικρά-μικρά.
Από το ότι ο Αντελίνο είχε την ψυχραιμία και το σθένος να ορθώσει ανάστημα ακόμη και στον μαινόμενο Σαββίδη στο αλησμόνητο περσινό ματς.
Σε μια εποχή όπου όλοι οι ποδοσφαιριστές και οπαδοί (ναι, και οι οπαδοί και όταν λέω οι οπαδοί εννοώ ΟΛΟΙ οι οπαδοί) είναι σούζα απέναντι στους μεγαλομετόχους λεφτάδες (εκτός αν πάψουν να πληρώνουν) ήταν υπέροχη η εικόνα ενός ανθρώπου που προσπαθούσε να διασώσει ό,τι γινόταν να διασωθεί σε μια στιγμή χάους.
Από το ότι ο Αντελίνο δεν κάνει ποτέ θέατρο. Δεν εκμαιεύει κάρτες, δεν κουτρουβαλάει, δεν κλαψουρίζει, δεν πάει καροτσάκι διαιτητές και επόπτες.
Από το ότι δεν παίζει ποτέ βρώμικα ή αντιαθλητικά.
Από τις δηλώσεις του. Πάντα στιβαρές, με καθαρό νου, με εξυπνάδα και αυτοπεποίθηση, χωρίς εκείνη τη βλαχομαγκιά που θεωρείται μαγκιά στην πιο άξεστη χώρα του πλανήτη Γη.

Και τώρα, πάμε στα αγωνιστικά.
Τι να πεις για έναν άνθρωπο που κατεδάφισε τον κανόνα που ορίζει ότι οι επιστροφές δεν έχουν happy end.
Για έναν παίκτη που και τις δύο σαιζόν ξεκίνησε με βαριά πόδια και χωρίς ανάσες, ωθώντας πολλούς άμπαλους συνοπαδούς να μιλήσουν για ηλικία, κιλά και ένσημα, αλλά ισάριθμες φορές τελειώνει τη χρονιά μαγικά, παρά το ότι έχει πατήσει τα 33.
Τι να πεις για ένα παίκτη που στον δεύτερο γύρο και υπό τον πανικό της φυγής Πρίγιοβιτς έχει βάλει από τη θέση του αριστερού μπακ 5 γκολ, εκ των οποίων τα 3 άνετα μπαίνουν στα τοπ της χρονιάς, έχει δώσει 4 ασίστ και έχει συμματάσχει συνολικά σε 9 τέρματα.
Τι να πεις για έναν τύπο που στο χαμένο ματς με τον Πανιώνιο, στο κύπελλο, απλώς είπε μέσα του "θα προκριθούμε, πάει και τελείωσε", αναγκάζοντας και τους υπόλοιπους να το πιστέψουν.
Τι να πεις για έναν παίκτη που σε κάθε επαφή με την μπάλα, κάνει όλα τα δύσκολα να μοιάζουν πανεύκολα, που βγάζει ποιότητα σε κάθε κοντρόλ, σε κάθε πάσα, σε κάθε διασκελισμό με την μπάλα.

Και πάμε τώρα στο "ένας από εμάς".
Δεν είναι απλώς ένας από εμάς. Είναι η αποκρυστάλλωση της καλύτερης και ομορφότερης εκδοχής μας. Διότι έχουν υπάρξει άπειροι τάχα μου και να-χαμε-να-λέγαμε "ένας από εμάς" που μας έχουν βγάλει όχι τον καλύτερο, αλλά τον χειρότερο εαυτό μας.
Είναι, επιτέλους, "ένας από εμάς" για τον οποίο αξίζει να καμαρώνουμε σαν παγόνια, σα γύφτικα σκεπάρνια, γιατί δεν αναλώνεται σε ψευτομαγκιές, βλαχό-ντομπροσύνες, οπαδιλίκια, μόστρες και ταρατατζούμ, γιατί στο πρόσωπό του σμιλεύονται η λύσσα, η ανόθευτη αγάπη, η αυταπάρνηση, η ταπεινότητα, η ικανότητα, το ταλέντο, η διαύγεια, η ψυχραιμία.
Είναι "ένας από εμάς" γιατί είναι αρχηγός με την έννοια του ηγέτη, όπως απαντάται στη φύση, όπου όλα γίνονται αυτόματα και αυτοδίκαια χωρίς τη μεσολάβηση οποιουδήποτε άλλου παράγοντα. Ηγείται γιατί γνωρίζει, γιατί κατέχει, γιατί έχει την ικανότητα να μεταδίδει τη φλόγα.
Είναι "ένας από εμάς" γιατί ακόμη και σε αυτή τη χώρου βούρκου, στην πιο βαλτώδη της πίστα, αυτή του ποδοσφαίρου, ξεφυτρώνουν κάποιες αξίες στις οποίες ακόμη και η μιζέρια βγάζει το καπέλο. Καθολικός σεβασμός, αυτό είναι που εισπράττει ο Αντελίνο. Και αυτό είναι το πιο δύσκολο. Να είσαι ευγενής, κιμπάρης, stand-up guy, που λένε και στο Αμέρικα. Το να σαι τζάμπα μάγκας, τραμπούκος και οπορτούνας είναι το εύκολο παντού. Και στη ζωή και στην μπάλα. Ιδίως στην εν Ελλάδι ζωή και μπάλα.

Μπράβο ρε φίλε. Είσαι αληθινά σπουδαίος.

Φίλε πολύ ωραίο ποστάρισμα, πέρα για πέρα αληθινό, που αντικατοπτρίζει και τις αξίες του γράφοντος, ήρωα ενός από τα πιο ωραία μυθιστορήματα του περασμένου αιώνα.

[painkiller4]

Είναι όλο το πακέτο.
Δεν είναι το άλβα ή το βήτα, το τάδε ή το δείνα. Είναι όλο το πακέτο.

Που ξεκινά, τουλάχιστον στο δικό μου τεφτέρι από διάφορα μικρά-μικρά.
Από το ότι ο Αντελίνο είχε την ψυχραιμία και το σθένος να ορθώσει ανάστημα ακόμη και στον μαινόμενο Σαββίδη στο αλησμόνητο περσινό ματς.
Σε μια εποχή όπου όλοι οι ποδοσφαιριστές και οπαδοί (ναι, και οι οπαδοί και όταν λέω οι οπαδοί εννοώ ΟΛΟΙ οι οπαδοί) είναι σούζα απέναντι στους μεγαλομετόχους λεφτάδες (εκτός αν πάψουν να πληρώνουν) ήταν υπέροχη η εικόνα ενός ανθρώπου που προσπαθούσε να διασώσει ό,τι γινόταν να διασωθεί σε μια στιγμή χάους.
Από το ότι ο Αντελίνο δεν κάνει ποτέ θέατρο. Δεν εκμαιεύει κάρτες, δεν κουτρουβαλάει, δεν κλαψουρίζει, δεν πάει καροτσάκι διαιτητές και επόπτες.
Από το ότι δεν παίζει ποτέ βρώμικα ή αντιαθλητικά.
Από τις δηλώσεις του. Πάντα στιβαρές, με καθαρό νου, με εξυπνάδα και αυτοπεποίθηση, χωρίς εκείνη τη βλαχομαγκιά που θεωρείται μαγκιά στην πιο άξεστη χώρα του πλανήτη Γη.

Και τώρα, πάμε στα αγωνιστικά.
Τι να πεις για έναν άνθρωπο που κατεδάφισε τον κανόνα που ορίζει ότι οι επιστροφές δεν έχουν happy end.
Για έναν παίκτη που και τις δύο σαιζόν ξεκίνησε με βαριά πόδια και χωρίς ανάσες, ωθώντας πολλούς άμπαλους συνοπαδούς να μιλήσουν για ηλικία, κιλά και ένσημα, αλλά ισάριθμες φορές τελειώνει τη χρονιά μαγικά, παρά το ότι έχει πατήσει τα 33.
Τι να πεις για ένα παίκτη που στον δεύτερο γύρο και υπό τον πανικό της φυγής Πρίγιοβιτς έχει βάλει από τη θέση του αριστερού μπακ 5 γκολ, εκ των οποίων τα 3 άνετα μπαίνουν στα τοπ της χρονιάς, έχει δώσει 4 ασίστ και έχει συμματάσχει συνολικά σε 9 τέρματα.
Τι να πεις για έναν τύπο που στο χαμένο ματς με τον Πανιώνιο, στο κύπελλο, απλώς είπε μέσα του "θα προκριθούμε, πάει και τελείωσε", αναγκάζοντας και τους υπόλοιπους να το πιστέψουν.
Τι να πεις για έναν παίκτη που σε κάθε επαφή με την μπάλα, κάνει όλα τα δύσκολα να μοιάζουν πανεύκολα, που βγάζει ποιότητα σε κάθε κοντρόλ, σε κάθε πάσα, σε κάθε διασκελισμό με την μπάλα.

Και πάμε τώρα στο "ένας από εμάς".
Δεν είναι απλώς ένας από εμάς. Είναι η αποκρυστάλλωση της καλύτερης και ομορφότερης εκδοχής μας. Διότι έχουν υπάρξει άπειροι τάχα μου και να-χαμε-να-λέγαμε "ένας από εμάς" που μας έχουν βγάλει όχι τον καλύτερο, αλλά τον χειρότερο εαυτό μας.
Είναι, επιτέλους, "ένας από εμάς" για τον οποίο αξίζει να καμαρώνουμε σαν παγόνια, σα γύφτικα σκεπάρνια, γιατί δεν αναλώνεται σε ψευτομαγκιές, βλαχό-ντομπροσύνες, οπαδιλίκια, μόστρες και ταρατατζούμ, γιατί στο πρόσωπό του σμιλεύονται η λύσσα, η ανόθευτη αγάπη, η αυταπάρνηση, η ταπεινότητα, η ικανότητα, το ταλέντο, η διαύγεια, η ψυχραιμία.
Είναι "ένας από εμάς" γιατί είναι αρχηγός με την έννοια του ηγέτη, όπως απαντάται στη φύση, όπου όλα γίνονται αυτόματα και αυτοδίκαια χωρίς τη μεσολάβηση οποιουδήποτε άλλου παράγοντα. Ηγείται γιατί γνωρίζει, γιατί κατέχει, γιατί έχει την ικανότητα να μεταδίδει τη φλόγα.
Είναι "ένας από εμάς" γιατί ακόμη και σε αυτή τη χώρου βούρκου, στην πιο βαλτώδη της πίστα, αυτή του ποδοσφαίρου, ξεφυτρώνουν κάποιες αξίες στις οποίες ακόμη και η μιζέρια βγάζει το καπέλο. Καθολικός σεβασμός, αυτό είναι που εισπράττει ο Αντελίνο. Και αυτό είναι το πιο δύσκολο. Να είσαι ευγενής, κιμπάρης, stand-up guy, που λένε και στο Αμέρικα. Το να σαι τζάμπα μάγκας, τραμπούκος και οπορτούνας είναι το εύκολο παντού. Και στη ζωή και στην μπάλα. Ιδίως στην εν Ελλάδι ζωή και μπάλα.

Μπράβο ρε φίλε. Είσαι αληθινά σπουδαίος.

Φίλε πολλά μπράβο!
Τα είπες όλα σχεδόν όπως αισθάνομαι και εγώ.
Προσωπικά έχοντας διαβεί τα δεύτερα αντα είναι μακράν ο καλύτερος πιο ποιοτικός και ταυτόχρονα ηγέτης με κεφαλαία που θα εμπνεύσει και θα πορωσει όλους δίπλα του και αφετέρου να μπορεί να πάρει την ομάδα στις πλάτες του και να ηγείται.

ΑΡΧΗΓΟΣ ΜΕ @ΔΙΑ

[ioanmits]

Είναι όλο το πακέτο.
Δεν είναι το άλβα ή το βήτα, το τάδε ή το δείνα. Είναι όλο το πακέτο.

Που ξεκινά, τουλάχιστον στο δικό μου τεφτέρι από διάφορα μικρά-μικρά.
Από το ότι ο Αντελίνο είχε την ψυχραιμία και το σθένος να ορθώσει ανάστημα ακόμη και στον μαινόμενο Σαββίδη στο αλησμόνητο περσινό ματς.
Σε μια εποχή όπου όλοι οι ποδοσφαιριστές και οπαδοί (ναι, και οι οπαδοί και όταν λέω οι οπαδοί εννοώ ΟΛΟΙ οι οπαδοί) είναι σούζα απέναντι στους μεγαλομετόχους λεφτάδες (εκτός αν πάψουν να πληρώνουν) ήταν υπέροχη η εικόνα ενός ανθρώπου που προσπαθούσε να διασώσει ό,τι γινόταν να διασωθεί σε μια στιγμή χάους.
Από το ότι ο Αντελίνο δεν κάνει ποτέ θέατρο. Δεν εκμαιεύει κάρτες, δεν κουτρουβαλάει, δεν κλαψουρίζει, δεν πάει καροτσάκι διαιτητές και επόπτες.
Από το ότι δεν παίζει ποτέ βρώμικα ή αντιαθλητικά.
Από τις δηλώσεις του. Πάντα στιβαρές, με καθαρό νου, με εξυπνάδα και αυτοπεποίθηση, χωρίς εκείνη τη βλαχομαγκιά που θεωρείται μαγκιά στην πιο άξεστη χώρα του πλανήτη Γη.

Και τώρα, πάμε στα αγωνιστικά.
Τι να πεις για έναν άνθρωπο που κατεδάφισε τον κανόνα που ορίζει ότι οι επιστροφές δεν έχουν happy end.
Για έναν παίκτη που και τις δύο σαιζόν ξεκίνησε με βαριά πόδια και χωρίς ανάσες, ωθώντας πολλούς άμπαλους συνοπαδούς να μιλήσουν για ηλικία, κιλά και ένσημα, αλλά ισάριθμες φορές τελειώνει τη χρονιά μαγικά, παρά το ότι έχει πατήσει τα 33.
Τι να πεις για ένα παίκτη που στον δεύτερο γύρο και υπό τον πανικό της φυγής Πρίγιοβιτς έχει βάλει από τη θέση του αριστερού μπακ 5 γκολ, εκ των οποίων τα 3 άνετα μπαίνουν στα τοπ της χρονιάς, έχει δώσει 4 ασίστ και έχει συμματάσχει συνολικά σε 9 τέρματα.
Τι να πεις για έναν τύπο που στο χαμένο ματς με τον Πανιώνιο, στο κύπελλο, απλώς είπε μέσα του "θα προκριθούμε, πάει και τελείωσε", αναγκάζοντας και τους υπόλοιπους να το πιστέψουν.
Τι να πεις για έναν παίκτη που σε κάθε επαφή με την μπάλα, κάνει όλα τα δύσκολα να μοιάζουν πανεύκολα, που βγάζει ποιότητα σε κάθε κοντρόλ, σε κάθε πάσα, σε κάθε διασκελισμό με την μπάλα.

Και πάμε τώρα στο "ένας από εμάς".
Δεν είναι απλώς ένας από εμάς. Είναι η αποκρυστάλλωση της καλύτερης και ομορφότερης εκδοχής μας. Διότι έχουν υπάρξει άπειροι τάχα μου και να-χαμε-να-λέγαμε "ένας από εμάς" που μας έχουν βγάλει όχι τον καλύτερο, αλλά τον χειρότερο εαυτό μας.
Είναι, επιτέλους, "ένας από εμάς" για τον οποίο αξίζει να καμαρώνουμε σαν παγόνια, σα γύφτικα σκεπάρνια, γιατί δεν αναλώνεται σε ψευτομαγκιές, βλαχό-ντομπροσύνες, οπαδιλίκια, μόστρες και ταρατατζούμ, γιατί στο πρόσωπό του σμιλεύονται η λύσσα, η ανόθευτη αγάπη, η αυταπάρνηση, η ταπεινότητα, η ικανότητα, το ταλέντο, η διαύγεια, η ψυχραιμία.
Είναι "ένας από εμάς" γιατί είναι αρχηγός με την έννοια του ηγέτη, όπως απαντάται στη φύση, όπου όλα γίνονται αυτόματα και αυτοδίκαια χωρίς τη μεσολάβηση οποιουδήποτε άλλου παράγοντα. Ηγείται γιατί γνωρίζει, γιατί κατέχει, γιατί έχει την ικανότητα να μεταδίδει τη φλόγα.
Είναι "ένας από εμάς" γιατί ακόμη και σε αυτή τη χώρου βούρκου, στην πιο βαλτώδη της πίστα, αυτή του ποδοσφαίρου, ξεφυτρώνουν κάποιες αξίες στις οποίες ακόμη και η μιζέρια βγάζει το καπέλο. Καθολικός σεβασμός, αυτό είναι που εισπράττει ο Αντελίνο. Και αυτό είναι το πιο δύσκολο. Να είσαι ευγενής, κιμπάρης, stand-up guy, που λένε και στο Αμέρικα. Το να σαι τζάμπα μάγκας, τραμπούκος και οπορτούνας είναι το εύκολο παντού. Και στη ζωή και στην μπάλα. Ιδίως στην εν Ελλάδι ζωή και μπάλα.

Μπράβο ρε φίλε. Είσαι αληθινά σπουδαίος.

Γαλουχημένος ποδοσφαιρικά στην πρώτη του θητεία ως νεαρός και ταλέντο "ρούφηξε" ότι καλύτερο σε αρχηγική συμπεριφορά από τους τότε του συμπαίκτες (Γκαρσία, Κοντρέρας, Λίνο, Κονσεισάο κτλ.) και επέστρεψε ώριμος για να δώσει στην ομάδα και στην πόλη που ανδρώθηκε και αγάπησε αυτό που εκείνη η φουρνιά δεν κατάφερε λόγω των περιορισμένων οικονομικών δυνατοτήτων.

[sourmenetes]

Αν καποιοι παικτες αξιζουν να εχουν την ιδια μεταχειριση με σενα,γιατι σταθηκανε σπαθατοι στον ΠΑΟΚ ειναι ο μεγαλος Παμπλο και ο τεραστιος Λινο.

Αξιζαν να παρουν τιτλους,βοηθησαν τα μεγιστα,αλλαξαν το επιπεδο,αλλα θα καμαρωνουν που σε γαλουχησαν και θα τα σηκωσεις εσυ σαν αρχηγος.

[Sick Bastard]

Αν καποιοι παικτες αξιζουν να εχουν την ιδια μεταχειριση με σενα,γιατι σταθηκανε σπαθατοι στον ΠΑΟΚ ειναι ο μεγαλος Παμπλο και ο τεραστιος Λινο.

Αξιζαν να παρουν τιτλους,βοηθησαν τα μεγιστα,αλλαξαν το επιπεδο,αλλα θα καμαρωνουν που σε γαλουχησαν και θα τα σηκωσεις εσυ σαν αρχηγος.

Και ο Μαλεζάς.