Re: 20. Adelino André Vieira Freitas "Vieirinha"
Δημοσιεύτηκε: Κυρ 24 Οκτ 2010, 12:21
κάποιες φορές, όταν λέμε τα οφθαλμοφανή, κατηγορούματε ως "προπονητές της εξέδρας".
ρίξτε και εδώ μια ματιά:
http://www.contra.gr/Columns/CaesarSalad/293990.html
Φυσικά κι είναι προτιμότερο να παίζουν πάντα οι καλύτεροι, οι βασικοί. Όμως, αν παίζουν συνέχεια, δεν έχουν την φρεσκάδα για να αποδείξουν στο χορτάρι την αξία τους, να βγάλουν τα προσόντα τους. Κάτι που εδώ και καιρό συμβαίνει με τον Βιεϊρίνια, αλλά για άλλους λόγους, όχι μόνο επειδή παίζει συνέχεια.
Εδώ και καιρό ο Πορτογάλος μετακόμισε στα αριστερά. Είτε ξεκινάει ο Σαλπιγγίδης, είτε ο Ελ Ζαρ, ο Βιερίνια είναι αυτός που “θυσιάζεται” και πάει στα αριστερά της επίθεσης. Οκ, όταν δεξιά είναι ο Σάλπι, το καταλαβαίνω. Ο Ελληνας διεθνής δεν μπορεί να δώσει τίποτα στα αριστερά, όποτε εκεί θα πάει αναγκαστικά ο Βιεϊρίνια. Με τον Ελ Ζαρ στα δεξιά, όπως απέναντι στην Βιγιαρεάλ, ποιός ο λόγος να περνάει όλο το 90’ στην αριστερή πλευρά;
Καταρχάς, ο Ελ Ζαρ δεν είναι Σαλπιγγίδης, μπορεί να παίξει αριστερά, το έχει κάνει και στην Λίβερπουλ. Δεύτερον, ακόμα και να ξεκινάει ο Βιερίνια στα αριστερά, δεν καταλαβαίνω γιατί δεν αλλάζει ποτέ κατά τη διάρκεια του αγώνα. Έστω για δέκα λεπτά, να μπορέσει να παίξει στη θέση του, στο καλό του πόδι. Τίποτα, ακόμα κι όταν ο Ελ Ζαρ έγινε αλλαγή και μπήκε ο Κουτσιανικούλης, ο Βιερίνια έμεινε αριστερά.
Ζορίζεται, δυσκολεύεται, αποκτά ταβάνι στην απόδοσή του. Ακόμα κι από τα αριστερά, βέβαια, θα προσφέρει πολλά. Θα κατέβει χαμηλά να πάρει την μπάλα, θα δώσει βοήθειες σ’όλες τις μάχες στο κέντρο, θα ντουμπλάρει τον μπακ, θα κινηθεί χωρίς την μπάλα, θα προσπαθήσει να παίξει με τους υπόλοιπους. Κάποια, όμως, δεν θα τα δώσει ποτέ παίζοντας αριστερά. Δεν μπορεί να φύγει από την εξωτερική του ακραίου μπακ, δεν θα πλαγιοκοπήσει, δεν θα πατήσει περιοχή, δεν θα κερδίσει φάουλ έξω απ’αυτήν, δεν θα βγει νικητής από συνεχόμενα “ένας μ’έναν”.
Στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ, ο Δερμιτζάκης τον είχε 90 λεπτά απέναντι στον καλύτερο παίκτη του αντιπάλου κι έναν από τους δύο καλύτερους δεξιούς μπακ του πρωταθλήματος. Ενενήντα λεπτά ο Βιερίνια έδωσα πράγματα, προσέφερε, παρά την προσπάθεια του Βύντρα. Ο ΠΑΟΚ, όμως, δεν πήρε το παραπάνω, αυτά που μπορεί να δώσει ο Πορτογάλος, αυτά που θα έκανε απέναντι στον Σπυρόπουλο.
Το ίδιο κι απέναντι στην Βιγιαρέαλ. Δεκάδες φορές ο Βιερίνια προσπάθησε να ανοίξει αντεπίθεση με προσωπική του ενέργεια. Απέτυχε σε όλες, αλλά δεν φταίει αυτός. Να φύγει από τα αριστερά, δεν μπορεί, δεν έχει την ίδια έκρηξη που έχει όταν παίζει στη θέση του. Μοιραία, μόνη λύση να συγκλίνει, να φέρει την μπάλα στο δεξί, να “πέσει” πάνω στους αμυντικούς μέσους. Τοίχος.
Πέρα απ’όλα τα υπόλοιπα προβλήματα που έχει ο ΠΑΟΚ, είναι έγκλημα να βάζει κι άλλο ένα, χωρίς λόγο. Δεν γίνεται να είσαι σε κακή αγωνιστική κατάσταση και να αφαιρείς από τον πιο ποιοτικό σου ποδοσφαιριστή τη δυνατότητα να σου δώσει το κάτι παραπάνω, την ικανότητα που έχει στο ένας μ’έναν. Κερασάκι στην τούρτα, ο Βιερίνια δεν προσφέρει πια ούτε στα στημένα, με το εκπληκτικό επιτόπιο άλμα που διαθέτει. Το γλυκό πόδι του Σορλέν έφυγε και πλέον τα στημένα τα χτυπάει ο ίδιος ο Βιερίνια.
ρίξτε και εδώ μια ματιά:
http://www.contra.gr/Columns/CaesarSalad/293990.html
Φυσικά κι είναι προτιμότερο να παίζουν πάντα οι καλύτεροι, οι βασικοί. Όμως, αν παίζουν συνέχεια, δεν έχουν την φρεσκάδα για να αποδείξουν στο χορτάρι την αξία τους, να βγάλουν τα προσόντα τους. Κάτι που εδώ και καιρό συμβαίνει με τον Βιεϊρίνια, αλλά για άλλους λόγους, όχι μόνο επειδή παίζει συνέχεια.
Εδώ και καιρό ο Πορτογάλος μετακόμισε στα αριστερά. Είτε ξεκινάει ο Σαλπιγγίδης, είτε ο Ελ Ζαρ, ο Βιερίνια είναι αυτός που “θυσιάζεται” και πάει στα αριστερά της επίθεσης. Οκ, όταν δεξιά είναι ο Σάλπι, το καταλαβαίνω. Ο Ελληνας διεθνής δεν μπορεί να δώσει τίποτα στα αριστερά, όποτε εκεί θα πάει αναγκαστικά ο Βιεϊρίνια. Με τον Ελ Ζαρ στα δεξιά, όπως απέναντι στην Βιγιαρεάλ, ποιός ο λόγος να περνάει όλο το 90’ στην αριστερή πλευρά;
Καταρχάς, ο Ελ Ζαρ δεν είναι Σαλπιγγίδης, μπορεί να παίξει αριστερά, το έχει κάνει και στην Λίβερπουλ. Δεύτερον, ακόμα και να ξεκινάει ο Βιερίνια στα αριστερά, δεν καταλαβαίνω γιατί δεν αλλάζει ποτέ κατά τη διάρκεια του αγώνα. Έστω για δέκα λεπτά, να μπορέσει να παίξει στη θέση του, στο καλό του πόδι. Τίποτα, ακόμα κι όταν ο Ελ Ζαρ έγινε αλλαγή και μπήκε ο Κουτσιανικούλης, ο Βιερίνια έμεινε αριστερά.
Ζορίζεται, δυσκολεύεται, αποκτά ταβάνι στην απόδοσή του. Ακόμα κι από τα αριστερά, βέβαια, θα προσφέρει πολλά. Θα κατέβει χαμηλά να πάρει την μπάλα, θα δώσει βοήθειες σ’όλες τις μάχες στο κέντρο, θα ντουμπλάρει τον μπακ, θα κινηθεί χωρίς την μπάλα, θα προσπαθήσει να παίξει με τους υπόλοιπους. Κάποια, όμως, δεν θα τα δώσει ποτέ παίζοντας αριστερά. Δεν μπορεί να φύγει από την εξωτερική του ακραίου μπακ, δεν θα πλαγιοκοπήσει, δεν θα πατήσει περιοχή, δεν θα κερδίσει φάουλ έξω απ’αυτήν, δεν θα βγει νικητής από συνεχόμενα “ένας μ’έναν”.
Στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ, ο Δερμιτζάκης τον είχε 90 λεπτά απέναντι στον καλύτερο παίκτη του αντιπάλου κι έναν από τους δύο καλύτερους δεξιούς μπακ του πρωταθλήματος. Ενενήντα λεπτά ο Βιερίνια έδωσα πράγματα, προσέφερε, παρά την προσπάθεια του Βύντρα. Ο ΠΑΟΚ, όμως, δεν πήρε το παραπάνω, αυτά που μπορεί να δώσει ο Πορτογάλος, αυτά που θα έκανε απέναντι στον Σπυρόπουλο.
Το ίδιο κι απέναντι στην Βιγιαρέαλ. Δεκάδες φορές ο Βιερίνια προσπάθησε να ανοίξει αντεπίθεση με προσωπική του ενέργεια. Απέτυχε σε όλες, αλλά δεν φταίει αυτός. Να φύγει από τα αριστερά, δεν μπορεί, δεν έχει την ίδια έκρηξη που έχει όταν παίζει στη θέση του. Μοιραία, μόνη λύση να συγκλίνει, να φέρει την μπάλα στο δεξί, να “πέσει” πάνω στους αμυντικούς μέσους. Τοίχος.
Πέρα απ’όλα τα υπόλοιπα προβλήματα που έχει ο ΠΑΟΚ, είναι έγκλημα να βάζει κι άλλο ένα, χωρίς λόγο. Δεν γίνεται να είσαι σε κακή αγωνιστική κατάσταση και να αφαιρείς από τον πιο ποιοτικό σου ποδοσφαιριστή τη δυνατότητα να σου δώσει το κάτι παραπάνω, την ικανότητα που έχει στο ένας μ’έναν. Κερασάκι στην τούρτα, ο Βιερίνια δεν προσφέρει πια ούτε στα στημένα, με το εκπληκτικό επιτόπιο άλμα που διαθέτει. Το γλυκό πόδι του Σορλέν έφυγε και πλέον τα στημένα τα χτυπάει ο ίδιος ο Βιερίνια.