Πόσες φορές στο παρελθόν θέλαμε να μείνει ένας παίχτης, διότι ήταν φιλότιμος, διότι ήταν αγαπητός, δεν είχε κάνει προβλήματα, για να μή πάει τζάμπα σε άλλη ομάδα κτλ.;
Πολλές. Και τι καταλάβαμε, τι κέρδος είχαμε;
Ρόστερ μεγάλο, υπερτιμημένο και πάει λέγοντας.
Ο Τζιώλης είναι καλός χρυσός, αλλά τέτοιοι είδους παίχτες(πολύ βαρύ κορμί), που μέχρι να γυρίσει 180 μοίρες του έχουν πάρει τη μπάλα εκατό φορές.
Η εξέλιξη του ποδοσφαίρου τον έχει προσπεράσει προ πολλού. Δεν θέλουμε τέτοιους παίχτες, αν θέλουμε να ανέβουμε επίπεδο. Και ο Γκαρσία ήταν βαρύς, αλλά γύριζε επι τόπου και έκανε και κλειστές ντρίμπλες και απο το πουθενά τις πάσες ακριβείας, διαγώνιες, κάθετες κτλ.
Εγώ δεν θ'έλω τον Τζιώλη πλέον του χρόνου στην ομάδα.
Θέλω γρήγορη, τεχνική, νεανική ομάδα, που να πνίγει τον αντίπαλο και οχι να τρέμουμε κάθε φορά να φάμε αντεπίθεση, αν χάσει ο Τζιώλης(και ο κάθε Τζιώλης) τη μπάλα στο κέντρο.
Πόσες φορές το έχουμε δει αυτό να παίρνει ο Τζιώλης τη μπάλα απο τον τερματά η τον σέντερμπακ και να παίζει παράλληλα και πίσω, διότι ακόμα και στο κοντρόλ του έφευγε η μπάλα ή δεν μπορούσε εγκαίρως να γυρίσει το κορμί του;
Και ο Κατσουράνης ήταν μεγάλος και αργός, αλλά ήταν ακριβώς το αντίθετο με τον Τζιώλη. Γρήγορα αντανακλαστικά, γύρισμα και δόσιμο της μπάλας δέκα φορές ποιο γρήγορα.
Λοιπόν κατα τη γνώμη μου; Ευχαριστούμε πολύ, μένεις στη καρδιά μας, και καλή τύχη όπου κι αν πας, όπως λέει και το τραγούδι.
