Volley Ανδρών: Αγώνες & νέα 2022-2023

[Mitsospaoki4]

1ος Τελικός VolleyLeague: 18 Απριλίου

Γυμναστήριο Μελίνα Μερκούρη, Ρέντη, 19:15 (ΕΡΤ-3): Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. - Π.Α.Ο.Κ.

2ος Τελικός VolleyLeague:  22 Απριλίου

Γυμναστήριο PAOK Sports Arena, Πυλαία, 21:30 (ΕΡΤ-3): Π.Α.Ο.Κ. - Ολυμπιακός Σ.Φ.Π.

3ος Τελικός VolleyLeague:  25 Απριλίου

Γυμναστήριο Μελίνα Μερκούρη, Ρέντη, 19:15 (ΕΡΤ-3): Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. - Π.Α.Ο.Κ.

4ος Τελικός VolleyLeague (αν χρειαστεί): 28 Απριλίου

Γυμναστήριο PAOK Sports Arena, Πυλαία, 1915 (ΕΡΤ-3): Π.Α.Ο.Κ. - Ολυμπιακός Σ.Φ.Π.

5ος Τελικός VolleyLeague  (αν χρειαστεί): 2 Μαΐου

Γυμναστήριο Μελίνα Μερκούρη, Ρέντη, 19:15 (ΕΡΤ-3): Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. - Π.Α.Ο.Κ.

[PaokCuba4]

Και για όσους θέλουν να θυμούνται τις ωραίες στιγμές, στο YouTube θα βρείτε ολόκληρο τον ημιτελικό και τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος (θα τα έβαζα στο κανονικό τόπικ αλλά είναι κλειδωμένο πια).

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ! ΥΓΕΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΠΑΟΚΑΡΑ!

[youtube]gBtsAlpofb0[/youtube]

[youtube]IZwb__ghR9s[/youtube]

Υ.Γ. Maezono ετοιμάσου. Έρχεται κάτι ωραίο.

[Maezono Masakiyo]

H παραγγελία μου να υποθέσω;;;

[PaokCuba4]

Where are they now? -- Episode 2 -- Michael Lambert

Ζητήθηκε, ψάχτηκε, βρέθηκε και είναι εδώ!

2ο επεισόδιο της σειράς μας και θα ταξιδέψουμε στη δεκαετία του '90 και, πιο συγκεκριμένα, ένα βήμα πριν από το millennium. Χρόνια στα οποία η ομάδα μας, ο ΠΑΟΚ μας, προσπαθούσε με όσα μέσα διέθετε να κάνει το κάτι παραπάνω στην Ελλάδα. Κόντρα σε ομάδες με αστέρες, κόντρα σε ανερχόμενες δυνάμεις ο ΠΑΟΚ με σκληρή δουλειά και πλάνο προσπαθούσε να κάνει ένα δυνατό σύνολο. Το 1999 στην προσπάθεια αυτή θα φέρει και τους πρώτους Αμερικάνους στην ιστορία του τμήματος. Σε αυτό το πρώτο ντουέτο Αμερικάνων (foreshadowing για το επόμενο επεισόδιο) τα φώτα θα πέσουν σε έναν αθλητή, που ο κόσμος του βόλεϊ και του ΠΑΟΚ είχε τη χαρά να τον ζήσει τόσο στη σάλα όσο και στην άμμο γράφοντας τη δική του ιστορία.

Φυσικά μιλάμε για τον εκρηκτικό Michael Allen Lambert!



Τα κολλεγιακά χρόνια, η εκτόξευση και η κλήση στην Εθνική Αμερικής

Ο Μichael Allen "Lambo" Lambert γεννήθηκε στις 14 Aπριλίου 1974 στο νησάκι Kāneʻohe που ανήκει στο σύμπλεγμα νησιών της Χονολουλού, της πολιτείας της Χαβάης. Τα πετοσφαιρικά του βήματα θα γίνουν όμως μακριά από τη Χαβάη και όχι στο ομώνυμο Πανεπιστήμιο. Το 1993 θα ξεκινήσει τα κολλεγιακά και βολεϊκά βήματά του στο πανεπιστήμιο του Στάνφορντ. Εκεί θα ξεκινήσει να αγωνίζεται ως ακραίος και γρήγορα θα δείξει την αθλητικότητά του και την έφεσή του στο μπλοκ χάρη στα μεγάλα άκρα του, στο "διάβασμα" του αντιπάλου στο φιλέ και στην επίθεση. Σύντομα θα αλλάξει θέση και θα γίνει ο βασικός διαγώνιος και το βασικό επιθετικό βιολί της ομάδας. Η πρώτη του χρονιά ως freshman θα είναι το ξεπέταγμά του, οδηγώντας το Στάνφορντ στις πρώτες θέσεις, ενώ από την επόμενη θα κάνει ακόμα πιο αισθητή την παρουσία του.

Οι σεζόν 1994/1995 και 1995/1996 θα τον βρουν να βρίσκεται στην κορυφή των στατιστικών και μέλος της All-American ομάδας του ΝCAA (η καλύτερη επτάδα), ενώ τη χρονιά 1996/1997 δε θα αρκεστεί να βρίσκεται μόνο στην καλύτερη επτάδα του Πρωταθλήματος. Ο "Τhe Chief" (παρατσούκλι των συμφοιτητών του) θα κάνει μια εκπληκτική χρονιά και θα χαρίσει στο πανεπιστήμιό του το πρώτο Κολλεγιακό Πρωτάθλημα στην ιστορία του με τον ίδιο να παίρνει και τον τίτλο του πολυτιμότερου στο NCAA. Θα κλείσει τα κολλεγιακά του χρόνια ως το Νο. 2 στην επιθετική αποτελεσματικότητα και στους άσσους και το Νο.3 στα μπλοκ στο NCAA.



Κατά τη διάρκεια της παρουσίας του στο Στάνφορντ ο προπονητής της Εθνικής Αμερικής, Fred Sturm, θα εντυπωσιαστεί και το 1995 ο "Λάμπο" (το δεύτερο παρατσούκλι που θα τον ακολουθήσει για πάντα) θα βοηθήσει τα μέγιστα στο να κατακτήσει η Εθνική Αμερικής την 4η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην Ιαπωνία. Στα 22 του χρόνια θα βρεθεί και στο βασικό ρόστερ που θα αγωνιστεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996 στην Ατλάντα, αλλά θα περιοριστεί με την 9η θέση στο τουρνουά. Σύντομα όμως νέες προκλήσεις θα έρχονταν.


(Η Εθνική Αμερικής στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996. Ο Λάμπερτ διακρίνεται στη μέση).

Η Ιταλία που τον σημάδεψε, το μπιτς-βόλεϊ που ερωτεύτηκε και η εμπείρια του να παίζεις στον ΠΑΟΚ

Η πόρτα της Ευρώπης άνοιξε διάπλατα για τον Μάικλ και βρέθηκε αμέσως στην Α1 Ιταλίας φορώντας τη φανέλα της Ραβέννα. Εκεί θα συναντήσει μια ομάδα που ήταν σκιά του εαυτού της παρά την κατάκτηση του Τσάλεντζ Καπ της προηγούμενης περιόδου. Αγωνιζόμενος τώρα ως ακραίος, θα αρχίσει να γνωρίζει το Ευρωπαϊκό βόλεϊ και της απαιτήσεις του Ιταλικού Πρωταθλήματος και θα ξεκινήσει την προσπάθειά του να συνεισφέρει στην επίτευξη των στόχων της ομάδας. Και εκεί θα έρθει το μπιτς-βόλεϊ.

Έχοντας τις πρώτες επαφές του από τα κολλεγιακά του χρόνια ο φίλος του και πρώτος παρτενέρ του, Αndrew Witt, θα τον καλέσει να αγωνιστούν μαζί σε κάποια τουρνουά του AVP (η επαγγελματική λίγκα για το μπιτς-βόλεϊ στην Αμερική). Αμέσως θα γοητευτεί και θα αφήσει τη σάλα για το μεγαλύτερο μέρος του 1997. Θα κάνει το ντεμπούτο του στην άμμο συμμετέχοντας σε 2 τουρνουά και θα κατακτήσει τη 17η και 25η αντίστοιχα. Γρήγορα όμως θα επιστρέψει πάλι στη Ραβέννα για να αγωνιστεί στο υπόλοιπο της σεζόν, αλλά το μικρόβιο του μπιτς-βόλεϊ θα μπει για τα καλά μέσα του. Η Ραβέννα θα κινηθεί σε ρηχά νερά και θα κατακτήσει τη 10η θέση στο Πρωτάθλημα. Όμως η παρουσία του στην Ιταλία θα σημαδέψει τη ζωή του, καθώς ο Χαβανέζικος χαρακτήρας του θα "δέσει" υπέροχα με τη ζωή στην Ιταλία και θα γίνει το "δεύτερό" του σπίτι. Παράλληλα η πρώτη του χρονιά θα αποδειχτεί διδακτική έχοντας αγωνιστεί κόντρα στα μεγαλύτερα ονόματα του παγκοσμίου βόλεϊ. Γέγονος που θα αποδειχθεί στη συνέχεια.

Το καλοκαίρι του 1998 και ενώ ο Λάμπερτ θα ψάχνει τον επόμενο σταθμό της καριέρας του, μια ομάδα θα κάνει ένα δυναμικό μπάσιμο προκειμένου να κάνει το κάτι παραπάνω στο εγχώριο Πρωτάθλημα και να διεκδικήσει την έξοδο στην Ευρώπη. Αυτή η ομάδα ήταν ο ΠΑΟΚ.

Ο Μάικ θα πει το "ναι" και μαζί με τον έτερο Αμερικάνο Μάικλ Ντιλ (spoiler alert) θα γίνουν οι πρώτοι Αμερικάνοι που αγωνίζονται στον ΠΑΟΚ με τον Λάμπερτ να είναι και ο πρώτος διεθνής Αμερικάνος. Στον ΠΑΟΚ θα συναντήσει τους Καλμαζίδη, Χρηστοφορίδη και Μητρούδη, ενώ με τις οδηγίες του Χρήστου Πάτρα θα δημιουργηθεί για πρώτη φορά μετά από τη διεκδίκηση του Κυπέλλου το 1983 ένα αξιόμαχο σύνολο έτοιμο για την υπέρβαση. Ο Λάμπερτ θα κάνει θραύση στο Πρωτάθλημα χάρη στην αθλητικότητά του, τα σερβίς του, την επιθετική του δεινότητα και το μπλοκ. Σύντομα θα φιγουράρει στις καλύτερες επτάδες των αγωνιστικών, ενώ μαζί με τον Ντιλ θα συνεισφέρουν στην κατάκτηση της 3ης θέσης στην κανονική διάρκεια και το ξεπέταγμα του ΠΑΟΚ. Παράλληλα θα γνωρίσει και την τρέλα του ασπρόμαυρου λαού όταν το κλειστό της ΜΕΝΤ θα γεμίσει με 1.500 οπαδούς στο τοπικό ντέρμπι με τον Άρη. Ο ΠΑΟΚ θα μπει για πρώτη φορά στα πλέι οφ και στην προημιτελική φάση θα κάνει μια εξαιρετική εμφάνιση και θα βοηθήσει στην πρόκριση στα ημιτελικά επί της ΑΕΚ.

Όμως παρά τη μεγάλη προσπάθεια ο Ηρακλής θα αποδειχθεί πολύ δυνατός και ο ΠΑΟΚ θα βρεθεί στους μικρούς τελικούς απέναντι στην Ορεστιάδα. Εκεί η εμπειρία της Ορεστιάδας θα αποδειχτεί καθοριστική και σε μια δυνατή σειρά θα σπάσει την έδρα και ο ΠΑΟΚ θα χάσει το ευρωπαϊκό εισιτήριο τερματίζοντας στην 4η θέση (τότε η 2η και 3η θέση οδηγούσαν στο Τσάλεντζ Καπ, ενώ ο Κυπελλούχος αγωνιζόταν στο CEV Cup). Στο Κύπελλο επίσης θα είναι καθοριστικός στην πρόκριση της ομάδας στην ημιτελική φάση με τον ΠΑΟΚ να αποκλείει τον Ηρακλή και την Ορεστιάδα, αλλά στο Final 4 της Δράμας θα περιοριστεί στην 3η θέση, καθώς ο Ολυμπιακός θα αποδειχτεί ανυπέρβλητο εμπόδιο.


(Η καλύτερη επτάδα της 21ης αγωνιστικής της σεζόν 1998-1999. Με το νούμερο 14 ο Μάικ Λάμπερτ.)

Η επιστροφή στην Ιταλία, το "Last Dance" στη σάλα και... the Hawaiian Curtain is here
H σεζόν 1999/2000 δε θα βρει τον Λάμπερτ να αγωνίζεται σε κάποιο σύλλογο, αλλά θα τον βρει να αγωνίζεται για τελευταία φορά με τα χρώματα της Εθνικής Αμερικής. Υπό τις οδηγίες του θρυλικού Doug Beal θα βοηθήσει στην κατάκτηση της 4ης στη World League, αλλά η παρουσία στους Ολυμπιακούς αγώνες δε θα είναι η αναμενόμενη και το κύκνειο άσθμα θα συνοδευτεί με την 11η θέση στο Σίδνεϋ και μια από τις χειρότερες του εθνικού συγκροτήματος.


(Η Εθνική Αμερικής στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Σίδνεϋ. Ο Λάμπερτ αγωνίζεται με το νούμερο 3).

Το καλοκαίρι όμως θα τον βρει ξανά στην Ιταλία, καθώς θα συμφωνήσει το καλοκαίρι με την Μοντικιάρι. Εκεί θα επιστρέψει οριστικά στη θέση του ακραίου και μαζί με τους Γκέριτς και Σιμεόνοφ θα βοηθήοσυν την ομάδα να φτάσει μέχρι τα ημιτελικά του Τσάλεντζ Καπ και τερματίζοντας στην 7η θέση του Πρωταθλήματος. Θα δείξει γρήγορα ξανά τις αρετές του στην υποδοχή, στο μπλοκ και στην επιθετική αποτελεσματικότητα.

Όμως θα επιλέξει να αγωνιστεί σε χαμηλότερης δυναμικότητας ομάδες και οι σεζόν 2001/2002 και 2002/2003 θα τον βρουν να αγωνίζεται με τις Φαλκονάρα και Πιατσέντζα (ακόμα στα χρόνια της δημιουργίας της). Κάτι που δε θα τον εμποδίσει να ανεβάσει την απόδοσή του και να βοηθήσει τις ομάδες του να πετύχουν τους στόχους τους, ενώ ο ίδιος θα βρεθεί να φιγουράρει στη 12άδα των καλύτερων ακραίων του Ιταλικού Πρωταθλήματος.

Μέσα στο 2002 θα επιστρέψει στο AVP και στην άμμο, όπου θα κάνει ένα δυναμικό comeback. Θα αγωνιστεί σε 4 τουρνουά κατακτώντας την 4η και 5η θέση σε 2 από αυτά και με τις ικανότητές του στο μπλοκ και στην επίθεση θα κερδίσει το βραβείο του "Rookie of the Year", ενώ η δυναμική του παρουσία στο φιλέ, θα του δώσει το παρατσούκλι "The Hawaiian Curtain", σπάζοντας τα κοντέρ στα μπλοκ.



Aυτό θα σημάνει παράλληλα το τέλος της καριέρας του στη σάλα, καθώς θα αγωνιστεί για 3 μόλις παιχνίδια με την Πάντοβα και έπειτα θα επικεντρωθεί στην καριέρα του στο μπιτς-βόλεϊ. Εκεί θα τον περιμένει μια ευχάριστη έκπληξη και ένα γεγονός που θα εκτοξεύσει την καριέρα του.

Showtime με τον Kiraly and the "year of Mike Lambert"

Μετά την χρονιά-αποκάλυψη στο AVP το 2002 θα λάβει την πρόσκληση από το πρότυπό του και θρύλο του βόλεϊ σάλας και άμμου, Karch Kiraly να αγωνιστούν μαζί για τα τουρνουά του 2004. Το ντουέτο Κiraly-Lambert θα αποδειχτεί "μυθικό" και θα κυριαρχήσει κατά κράτος τερματίζοντας στο πόντιουμ στα 10 από τα 12 τουρνουά κατακτώντας 4 φορές την πρώτη θέση (με highlight το Manhattan Open), 3 φορές τη 2η και τη 3η θέση, και κλείνοντας τη χρονιά στο Νο. 1 της παγκόσμιας κατάταξης και οι 2 θα μοιραστούν το βραβείο της ομάδας της χρονιάς.

Ο "Hawaiian Curtain" θα κάνει μια εκπληκτική χρονιά κυριαρχώντας στο μπλοκ, ενώ το διάβασμα του αντιπάλου του θα μείνει παροιμιώδες. Η επιθετική του δεινότητα δε θα έλειπε από την εξίσωση, ενώ στο τέλος της σεζόν θα κατακτήσει τον τίτλο του καλύτερου επιθετικού και του πολυτιμότερου της χρονιάς.


(Το ντουέτο που άφησε εποχή. Με το ροζ καπελάκι είναι ο Κίραλυ και στα δεξιά ο Λάμπερτ.)

Η κυριαρχία στην άμμο συνεχίζεται και το δεύτερο Showtime

Ο "Λάμπο" με τον Κίραλυ θα συνεχίσουν μαζί και για το 2005. Όμως η ατυχία θα χτυπήσει την πόρτα και ένας τραυματισμός θα αναγκάσει τον θρυλικό Καρτς να αποχωρήσει από την ενεργό δράση έχοντας προλάβει να κατακτήσουν μαζί το τουρνουά στο Huntington Beach. Ο Μάικ δε θα πτοηθεί και με νέο παρτενέρ τον ικανότατο John Hyden θα ανεβούν άλλες 4 φορές στο βάθρο (κατακτώντας 2 φορές την 1η θέση και από 1 φορά την 2η και 3η θέση) με τον Λάμπερτ να φιγουράρει στην 3η θέση των καλύτερων μπλοκέρ με 334 μπλοκ. Στο τέλος της χρονιάς θα βρεθούν στο Νο. 8 της κατάταξης.


(Οι Χάιντεν και Λάμπερτ πανηγυρίζουν την κατάκτηση του Cincinnati Open).

Το 2006 ο Λάμπερτ θα ενώσει δυνάμεις με τον αδερφικό φίλο του, Stein Metzger, και οι δύο θα δώσουν ένα ρεσιτάλ βόλεϊ. Θα περάσουν σαν οδοστρωτήρας από κάθε διοργάνωση του AVP φτάνοντας 14 φορές στο βάθρο σε 16 διοργανώσεις (5 φορές στην 1η θέση, 4 φορές στην 2η θέση και 5 φορές στην 3η θέση), κατακτώντας το Crocs Cup και τερματίζοντας στο Νο. 1 της κατάταξης.

Οι δύο τους θα μοιραστούν το βραβείο της καλύτερης ομάδας, ενώ ο Λάμπερτ θα βρεθεί στην τετράδα των καλύτερων μπλοκέρ (2.08 μπλοκ ανά παιχνίδι) και στην 3η θέση σε επιθετική αποτελεσματικότητα (.615 στην επίθεση).


(Μέτζγκερ και Λάμπερτ σε κλασσικές στιγμές.)

Το πρόωρο τέλος σε μια καριέρα με πολλές υποσχέσεις

Το 2007 και ενώ όλοι περίμεναν μια ακόμα δυνατή χρονιά, άπαντες έμειναν με το στόμα ανοικτό όταν ο Μάικλ Λάμπερτ ανακοίνωσε την απόσυρσή του στο τέλος της χρονιάς για προσωπικούς λόγους. Κανείς δεν περίμενε ότι θα σταματήσει ο "Λάμπο" τόσο πρόωρα την καριέρα του. Όμως ο ίδιος ήθελε να αφιερώσει περισσότερο χρόνο στην οικογένειά του και κανείς δεν μπορούσε να τον εμποδίσει.

Παρά την ανακοίνωση της απόσυρσής του ο Λάμπερτ μαζί με τον Μέτζγκερ και στη συνέχεια με τον Χάιντεν ως παρτενέρ θα δώσει έναν υπέροχο επίλογο σε μια σύντομη αλλά λαμπερή καριέρα φτάνοντας 12 φορές στο βάθρο σε 18 διοργανώσεις (4 φορές στην 1η θέση, 2 στη 2η θέση και 6 στην 3η θέση) με τον ίδιο να αναδεικνύεται 3ος καλύτερος μπλοκέρ (1.91 ανά παιχνίδι) και 2ος σε αποτελεσματικότητα στην επίθεση (.605).

Θα κάνει μια σύντομη επανεμφάνιση το 2008 και 2012 αλλά σε πολύ μικρά τουρνουά, έχοντας δηλώσει προ πολλού ότι δε θα συμμετάσχει στα επαγγελματικά.


(Ο Μάικ Λάμπερτ εν δράσει.)

Το μέλλον του

O Μάικ δεν ασχολήθηκε ξανά με το βόλεϊ και επικεντρώθηκε στην οικογένειά του και θα τον βρούμε σήμερα στη "δεύτερή" του πατρίδα, την Ιταλία και συγκεκριμένα στο Σαν Ρέμο. Πια έχει ιδιωτεύσει και έχει υψηλόβαθμη θέση σε εταιρεία marketing στην Ιταλία.

Αποτέλεσε ένα σημείο αναφοράς για το μπιτς-βόλεϊ, όπου παρά τη σύντομη καριέρα του άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του με τις ικανότητές του και το ταλέντο του. Ήταν και είναι ιδιαίτερα αγαπητός από φίλους και αντιπάλους, καθώς με τη Χαβανέζικη νοοτροπία του έβγαζε πάντα ένα υπέροχο πρόσωπο. Αξέχαστες είναι οι φορές που έφερνε την κιθάρα του κατά τη διάρκεια των διοργανώσεων για να παίξει μπροστά στους συμπαίκτες και αντιπάλους του, φτάνοντας κιόλας να τραγουδήσει τον ύμνο του AVP το 2004 και 2005.

Αποτελεί ένα πρόσωπο μεγάλου σεβασμού και η είσοδός του στο Hall of Fame το 2018 ήταν η ύψιστη ανταμοιβή σε έναν σπουδαίο παίκτη και άνθρωπο.

Οι παλιοί θα θυμούνται τι έκανε στο κλειστό της ΜΕΝΤ και εγώ ως νέος έμαθα και θέλω να ευχαριστήσω αυτόν τον παίκτη, καθώς μέσα από τη συνεχή αναζήτηση έμαθα για τις ικανότητες του και αφουγκράστηκα τις εποχές των '90s στον ΠΑΟΚ. Eποχές που έβλεπες από κοντά σε ένα μικρό κλειστό αστέρες του βόλεϊ και ένα μπλοκ, μια στιγμή ή ένα αυτόγραφο σε ένα περιοδικό ή ένα εισιτήριο ήταν αρκετό για να σου μείνει χαραγμένο το βόλεϊ.

ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ MIKE LAMBERT!!!

Στιγμές ενός cool τύπου:

[youtube]SZb6pDHL-X4[/youtube]

[youtube]W9_lTC0p93I[/youtube]

[youtube]mId1Wu5wv3Y[/youtube]

[Maezono Masakiyo]

Φίλε μου Κουβανέ τέτοιο αφιέρωμα για παίχτη βόλεί ειδικά για κάποιον που αγωνίστηκε πριν το 2000 δεν νομίζω να μπορούσε να κάνει άλλος φίλαθλος είτε δημοσιογράφος.Tέτοιες γνώσεις για εκείνη την εποχή παίζει να χει μόνο ο Χατζηιωαννίδης που ήταν σπίκερ στις μαγνητοσκοπημένες μεταδόσεις της ΤV100. Νιώθω πολύ μεγάλη συγκίνηση γιατι εκείνη τη χρονιά δεν πήγαινα φροντιστήριο για να πάω ΜΕΝΤ. Με τον Ντηλ μιλούσαμε μετα απο κάθε παιχνίδι και ήταν πολύ προσιτός με τους οπαδούς. Θέλω να σου πω χαρακτηριστικά οτι στους ημιτελικούς με τον Ηρακλή είχα πάει και στους 2 μέσα στο Κατσάνειο και μάλιστα ο Γαβρήλος( ηρακληδέας που έδινε εισητήρια) κατάλαβε οτι είμαι Παοκτσης αλλα ευτυχώς δεν έφαγα ξύλο. Γενικά και στα παιχνίδια που ανέφερες έχω πάει σχεδόν σε όλα εκτός απο τον ημιτελικό στη Δράμα και στον τελευταίο μικρό τελικό με την Ορεστιάδα που λόγω τιμωρίας είχε γίνει στη Ναουσα. Και ο Ντηλ πολυ καλός (2ης ταχύτητας ίσως) διαγώνιος που ήταν εκείνη τη χρονιά ψηλά στους σκόρερς (πρώτη 4αδα η 5αδα) και στο σερβίς αν θυμάμαι καλά και λογικά θα θυμούνται περισσότερο οι φίλοι του Εθνικού Αλεξανδρούπολης. Αν κάνεις τέτοιο αφιέρωμα και σε αυτόν τότε νομίζω πρέπει να σου πληρώσουμε τα εισητήρια να γυρίσεις Ελλάδα και να αναλάβεις το γραφείο τύπου.

Επέτρεψε μου να ζητήσω μια χάρη. Μιας και έκανες αναφορά στο κολέγιο που έβγαλε ο Λάμπερτ(πτυχιουχος πολιτικών επιστημών) και το κολέγιο αυτό έχει βγάλει μεγάλους παίκτες όπως οι αδερφοί Soji επέτρεψε μου να βάλω ένα κουίζ που εσύ πιθανότατα θα ξέρεις. Ποιος είναι ο έτερος απόφοιτος του Stanford που έχει αγώνιστει στον ΠΑΟΚ;

[PaokCuba4]

Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Εγώ θέλω να σε ευχαριστήσω για την ευκαιρία που μου έδωσες να ψάξω ακόμα πιο πολύ για την ιστορία του ΠΑΟΚ στη δεκαετία του '90 και για τους παίκτες που αγωνίστηκαν τότε. Μόνο και μόνο τα άρθρα που διάβασα για να βρω τον Λάμπερτ, και τα διάφορα άρθρα από τα Νέα που έλεγαν τα αποτελέσματα με έβαλαν στο να αφουγκραστώ τη συγκίνηση και τις αναμνήσεις.

Οι αναμνήσεις που μου διηγείσαι με κάνουν πολύ χαρούμενο γιατί πραγματικά μου δίνεις την ευκαιρία να μάθω περισσότερα για το παρελθόν από έναν άνθρωπο που τα έχει ζήσει και να χτίσω το κενό που έχω πριν αρχίσει η δική μου ενασχόληση. Εκείνες οι εποχές στη ΜΕΝΤ έχουν τη δική τους αύρα και ιστορία.

Χαρά μου επίσης που σου ξυπνάω αναμνήσεις και θα χαρώ πολύ μέσω των αφιερωμάτων μου να μοιραστείς ακόμα περισσότερες στο φόρουμ.

Άμα θυμάσαι, γιατί έγινε στη Νάουσα ο τελευταίος μικρός τελικός;

Όσο για το κουίζ σου, δεν είναι άλλος από τον Kevin Hansen. Πασαδόρος, διεθνής με την Εθνική Αμερικής, έπαιξε σε εμάς το 2006/2007 σε μια χρονιά που τη θυμάμαι κυρίως για την ευρωπαϊκή μας αναμέτρηση με την Αρκάς στους
"16" του Top Teams Cup (την επόμενη χρονιά έγινε CEV Cup). Είχαμε χάσει 3-0 στη Σμύρνη, αλλά στο Παλατάκι κάναμε το 3-2 και πήγαμε στο χρυσό σετ (τότε δεν μέτραγαν οι βαθμοί όπως σήμερα, αλλά οι νίκες), αλλά δεν τα καταφέραμε. Μου είχε κάνει τότε εντύπωση ο πρόεδρος της Αρκάς που μίλησε άπταιστα ελληνικά και ας ήταν Τούρκος και είχε εκδηλώσει τη χαρά του για αυτά τα παιχνίδια.

Διακρίνεται στη φωτό με το Νο. 1.

[PaokCuba4]

Και μια ατομική φωτό του παικταρά!

[Maezono Masakiyo]

Φίλε Κουβανέ. Αν θυμάμαι καλά η τιμωρία επιβλήθηκε επειδή στο τελευταίο παιχνίδι της σειράς των ημιτελικών ώπου χάσαμε 3-1 (και σε καίριο σημείο του 4ου σετ υπήρξε αμφισβητούμενη φάση ώπου άσσος του Ντήλ δόθηκε άουτ) οπαδοί της ομάδος μας επιχείρησαν να μπουν στο Κατσάνειο με αποτέλεσμα να υπάρξουν επεισόδια και καπνογόνα. Απ'ότι θυμάμαι και ο Ηρακλής είχε τιμωρηθεί καθώς έχω εικόνες απο τον τελευταίο τελικο 0-3 με ολυμπιακο σε άλλο γήπεδο. Αν δεν κάνω λάθος (όχι οτι είναι και σημάντικες πληροφορίες) ήταν η πρώτη χρονιά που λειτούργησε το σύστημα των 25 πόντων και επίσης εκείνη τη χρονιά ο 'ασσος μετρούσε για 2 πόντους. Τρελό face control οι ηρακληδεις τότε. Να φανταστείς στον τελευταίο ημιτελικό πριν απο μένα πήγε να μπει ένα παλικάρι που ισχυρίστηκε οτι είναι βολείμπολίστας του Ηφαίστου Δράμας και ούτε καν ψάξαν να δουν αν είχε κάποια διαπίστευση αλλα του παν "ρε φίλε για τελικό πάμε" και τον διώξανε. Επίσης εκείνη την χρονιά είχε και φάση των "8" και παίξαμε με την αεκ η οποία έσπασε την έδρα μας στον πρώτο αγώνα με 2-3. Αλλα μετά σπάσαμε και εμείς την έδρα τους(εκείνη τη χρονιά πρέπει να έπαιζαν στο Λαύριο) και προκριθήκαμε άνετα στο 3ο παιχνίδι της σειράς.Χωρίς να είμαι σίγουρος νομίζω οτι τότε έπαιζε και ο Γιουρι Φιλίποφ στη αεκ.

Ναι η Αρκάς του βολείκού ειδώλου μου Paul Duerden.Πρώτη χρονιά που λειτούργησε το χρυσό σετ και αιτία ήταν τα παιχνίδια μας με την Πάντοβα την προηγούμενη χρονία.
Σωστός για τον Χάνσεν. Άλλος ένας αμερικανός που έκανε μεγάλη καριέρα μετα τον ΠΑΟΚ. Δίδυμο πασαδόρων με Μπολ στο χρυσο του 2008 αν δεν κάνω λάθος και δίδυμο αμερικάνων με Σέφτικ(ο έτερος που απεικονίζεται στην φωτογραφια που έβαλες) σε εμάς. Εκείνη την χρονιά πήγαμε να κάνουμε την έκπλήξη σπάζωντας την έδρα του παναθηναϊκού(1-3) των Ντάντε,Γκόμεζ,Μαρσελίνιο. Στο δεύτερο παιχνίδι στην Πυλαία και στο τρίτο σετ με σκορ 1-1 προηγηθήκαμε 24-21 αλλα το χάσαμε με συνέπεια να χάσουμε και το παιχνίδι. Πονεμένη ιστορία.

Ντοκουμέντα απο τις εποχές που συζητάμε :

https://www.youtube.com/watch?v=4w7nf9V6yCc&t=340s

https://www.youtube.com/watch?v=4_wqSqzSiLY&t=91s (στο 5.53 η αμφισβητούμενη που σου λεγα το 1999)

[PaokCuba4]

Φίλε μου, καθόλου ασήμαντη πληροφορία. Δεν ήξερα ότι ο άσσος μετρούσε για 2 πόντους και σε ευχαριστώ που μου το είπες. Γενικά έχω αρχίσει να ψάχνω για τους παλαιούς κανόνες και πως ήταν τα πρώτα βήματα με το τωρινό σύστημα.

Στο παρακάτω άρθρο θα διαβάσεις για την πρόκριση επί της ΑΕΚ στους ημιτελικούς:

https://www.tanea.gr/1999/04/29/sports/alma-paok/

Ο Μουσένκο αναφέρεται τότε ως παίκτης της ΑΕΚ.

Την φάση εν τω μεταξύ την είδα και πιστεύω ότι όντως ήταν άσσος. Βέβαια τότε τέτοιες οριακές φάσεις δύσκολα έβγαζες άκρη. Ω ρε τρέλα στο Κατσάνειο. Οι αθεόφοβοι έδιωξαν τον παίκτη.

Σωστά θυμάσαι. Μέλος εκείνης της Αμερικής στους Ολυπιακούς του Πεκίνο (πρώτη μου επαφή με το βόλεϊ) και σπουδαία καριέρα σε Ρωσία, Γαλλία και Τουρκία. Ωραίες εποχές τότε. Γενικά μπορεί να μην είχαμε τη δυναμική των αντιπάλων μας, αλλά για τα οικονομικά μας δεδομένα τότε παλεύαμε πολύ και είχαμε κάνει και αρκετές κηδείες. Βέβαια το κάτι παραπάνω τότε ήθελε και άλλα πράγματα τα οποία ήρθανε αργότερα. Άμα σκεφτούμε ότι η οργάνωσή μας ήταν ακόμα πολύ πίσω.

Στην Αρκάς τότε ήταν προπονητής και ο Μουνιοθ τότε. Ήταν όταν άρχισε να κάνει το όνομά του στην Τουρκία. Paul Duerden, πρέπει να ήταν μεγάλη παικτάρα που βλέπω τώρα τα βίντεο.

Το χρυσό σετ τότε να φανταστείς παίχτηκε στους 25 πόντους και όχι στους 15. Το παιχνίδι με την Πάντοβα θα έχει αφιέρωμα γιατί το ψάχνω αρκετά και μάλιστα είχε αναφερθεί όταν χάσαμε την υπόθεση με τον Σεπέδα. Γενικά είχε γίνει γερό σούσουρο γιατί ουσιαστικά θα πήγαινες στους "4" καθώς η Σόρια (Ισπανία) δεν ήταν το μεγαθήριο. Αρκετά ύποπτο κιόλας ότι το F4 θα γινόταν τότε στην Πάντοβα.

[teacher]

Τα αφιερώματα του PAOKcuba4 είναι απλά καταπληκτικά!

[Mitsospaoki4]

Αύριο ο πρώτος τελικός!

Δεν παίρναν οι ώρες..

[Cylon-4]

Γαμηστε τον πουστη τον ολυμπιακο

[PaokCuba4]

Η θέληση που δείχνει το δρόμο προς το πεπρωμένο

Αύριο ξεκινάει η σειρά που όλοι περιμέναμε. Μια σειρά αγώνων που ελάχιστοι πίστευαν ότι θα βρει τον ΠΑΟΚ να συμμετέχει σε αυτή. Μια σειρά που οι παίκτες και ο προπονητής ενωμένοι σα γροθιά την πίστεψαν και πέτυχαν τη συμμετοχή τους σε αυτή. Μια σειρά αγώνων που μπορεί να οδηγήσει τα παιδιά αυτά, τον προπονητή και τον οργανισμό που λέγεται ο ΠΑΟΚ στο πεπρωμένο τους, στην επιστροφή στο θρόνο του Πρωταθλητή μετά από 6 χρόνια.

Απέναντί του ο ΠΑΟΚ έχει έναν ισχυρό αντίπαλο. Έναν αντίπαλο που μπορεί να κέρδισε στον τελικό του Κυπέλλου. Έναν αντίπαλο που έχασε πρόσφατα το Λιγκ Καπ. Αλλά έναν αντίπαλο που κατέκτησε το Challenge Cup και έβαλε για 3η φορά το όνομά του στον κατάλογο των νικητών ευρωπαϊκών διοργανώσεων, τον Ολυμπιακό.

Ένας Ολυμπιακός που έχει στις τάξεις του παίκτες όπως ο Τράβιτσα, ο Ιντάλγκο, ο Στερν, ο Παγιένκ και αποκαλύψεις όπως ο Τζιάβρας (που κέρδισε με το σπαθί του τη θέση του βασικού λίμπερο). Μια ομάδα που αρέσκεται στο να τελειώνει γρήγορα τις φάσεις, να πιέζει από το σερβίς και να διαθέτει παίκτες που μπορούν να κρίνουν τις λεπτομέρειες, καθώς και έναν πασαδόρο μεγάλης κλάσης και ικανό να αλλάξει τις ισορροπίες. Ο προπονητής τους, Αλμπέρτο Τζουλιάνι, είναι ένας προπονητής με πολλές παραστάσεις και ξέρει ότι η ομάδα του δε θα αρκεστεί μόνο με τον ευρωπαϊκό τίτλο, αλλά θα δώσει τα πάντα για να επιστρέψει στη θέση που βρέθηκε ξανά το 2021. Το Κύπελλο και το Λιγκ Καπ είναι τελείως διαφορετικές διοργανώσεις και τελείως διαφορετικά παιχνίδια. Κάθε παιχνίδι είναι ξεχωριστό και κανένα σερί, καμία παράδοση και καμία έδρα δεν παίζουν ρόλο.

Ο ΠΑΟΚ έχει να αντιπαραθέσει παίκτες που δεν είναι αστέρες. Παίκτες που αμφισβητήθηκαν από το πρώτο κιόλας λεπτό. Παίκτες όμως που δεν αρέστηκαν σε μεγάλα λόγια. Παίκτες που δούλεψαν αθόρυβα. Παίκτες που έβαλαν το "εμείς" πάνω από το εγώ τους. Παίκτες που έδειξαν το στοιχείο που διέπει τις αρχές του βόλεϊ και οποιουδήποτε ομαδικού αθλήματος, το στοιχείο της ομαδικότητας. Υπό τις καθοδηγίες ενός ανθρώπου που έχει αφήσει τη δική του παρακαταθήκη στο βόλεϊ, του Γιόσκο Μιλενκόσκι, και εμφυσώντας τους τη σκληρή δουλειά, τα παιδιά βγήκαν μπροστά και πέτυχαν αυτό που για πολλούς μήνες φαινόταν ουτοπικό. Και το έδειξαν με τον πιο εμφατικό τρόπο. Όταν ένας παίκτης δεν έκανε τη διαφορά, υπήρχε πάντα ένας να βγει μπροστά και να βοηθήσει όλη την ομάδα. Κανένας δεν υστέρησε και όλοι έκαναν την υπέρβαση που βλέπουμε σήμερα. Και αυτό είναι ο ορισμός της ομάδας.

Ο ΠΑΟΚ έδειξε ότι είναι μια καλοκουρδισμένη μηχανή, βγάζοντας τη δύναμή της στην υποδοχή, στην άμυνα, στην κόντρα μπάλα και στο μπλοκ-άμυνα. Μια ομάδα που επιδιώκει τις πολλές επαφές, τα πολλά σπασίματα και παίζει πάντα με συγκέντρωση και το μυαλό της στις 5 γραμμές του τάραφλεξ. Με παίκτες που βρίσκονται στην καλύτερή τους κατάσταση και θέλοντας να αποδείξουν ότι η κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδος δε θα είναι ο μοναδικός τίτλος για το 2023. Στην επιστροφή του στους τελικούς μετά από 4 χρόνια, ο ΠΑΟΚ θέλει να παρουσιάσει ένα καλύτερο πρόσωπο.

Όμως αυτή η σειρά είναι ξεχωριστή. Είναι μια σειρά που και οι 2 ομάδες ξεκινούν από την ίδια αφετηρία. Είναι μια σειρά αγώνων στην οποία καμία ομάδα δεν έχει να κρύψει κάτι από την άλλη τακτικά. Γνωρίζονται και ξέρουν την κάθε λεπτομέρεια από τον τρόπο παιχνιδιού τους. Είναι μια σειρά που δε μετράει καμία ήττα, καμία κούραση και καμία απουσία. Είναι η σειρά που θα την κερδίσει αυτός που θα το θέλει περισσότερο.

Ο Ολυμπιακός είχε μια εβδομάδα να ξεκουραστεί και να ετοιμαστεί μετά το Λιγκ Καπ. Θέλει τη ρεβάνς απέναντι στον ΠΑΟΚ και αυτό θέλει να το αποδείξει μπροστά στον κόσμο του. Θέλει να αποδείξει ότι τα σκήπτρα στην Ελλάδα ανήκουν σε αυτόν. Όμως κανείς δεν ξέρει κατά πόσο θα προλάβει να διορθώσει τα κακώς κείμενα των προηγούμενων αναμετρήσεων.

Ο ΠΑΟΚ ξεκουράστηκε και δούλεψε τα λάθη του. Πολλοί έχουν την ανησυχία (δικαιολογημένη) ότι η έλλειψη αγωνιστικού ρυθμού ίσως να αποτελέσει πρόβλημα. Η αλήθεια είναι ότι ο ΠΑΟΚ ήταν ιδιαίτερα φορμαρισμένος και η διακοπή των 2 εβδομάδων ίσως να έκοψε το ρυθμό του. Όμως η ομάδα ήδη άρχισε να δείχνει την σωματική και πνευματική της κόπωση στο 3ο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό, όπου έκανε πολλά λάθη. Και λογικό αν αναλογιστεί κανείς ότι οι παίκτες παίζουν στα κόκκινα για να κάνουν τα τέλεια παιχνίδια και να κάνουν τις υπερβάσεις που έχουμε ζήσει. Από την άλλη διακοπή μπορεί να λειτουργήσει ακριβώς για να βοηθήσει τους παίκτες να αγωνιστούν με καθαρό μυαλό και να αφοσιωθούν στη μεγαλύτερη πρόκληση της χρονιάς. Ο ΠΑΟΚ θέλει να επιστρέψει στην κορυφή της Ελλάδας μετά από 6 χρόνια και να κλείσει με τον τελειότερο τρόπο μια χρονιά που είναι ήδη πετυχημένη και να γράψει μια ακόμα χρυσή σελίδα σαν και αυτές που άρχισε να γράφει από το 2015.

Αύριο δεν υπάρχουν "καλά" και "κακά" φεγγάρια, δεν υπάρχει κόπωση, δεν υπάρχουν απουσίες. Υπάρχει η θέληση. Η θέληση να πάρεις τον πόντο με κάθε τρόπο. Η θέληση να πάρεις έναν καθοριστικό άσσο. Η θέληση να πάρεις ένα κρίσιμο πόντο. Η θέληση να πάρεις τη νίκη. Η θέληση να στεφτείς Πρωταθλητής. Και αυτός που θα το θελήσει περισσότερο, στο τέλος θα τα καταφέρει κόντρα σε όλα.

Ευχή όλων μας ο ΠΑΟΚ να δείξει ακόμα μεγαλύτερη θέληση γιατί το αξίζει και οι κόποι και οι θυσίες μια ολόκληρης χρονιάς αξίζουν τη μεγαλύτερη δικαίωση.

ΓΙΑΤΙ ΟΤΑΝ Ο ΠΑΟΚ ΘΕΛΕΙ, ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΟΝ ΣΤΑΜΑΤΑ!

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΠΑΟΚΑΡΑ!

Υ.Γ. Είχα γράψει σε προηγούμενο άρθρο μου για τη σπουδαιότητα του πασαδόρου σε μια ομάδα. Ο Ουολς μετά από ένα κάκιστο τρίμηνο από τον Νοέμβριο μέχρι και τον Ιανουάριο είναι ένας τελείως διαφορετικός παίκτης. Με το μοίρασμά του και την αντίληψή του έχει συμβάλλει τα μέγιστα στην αγωνιστική άνοδο των ακραίων, των κεντρικών και του διαγώνιου και δείχνει σε όλους μας το πόσο κομβικός είναι. Αθόρυβη δουλειά από τον ίδιο και εύχομαι να παρουσιαστεί το ίδιο αποφασιστικός.

Υ.Γ.2 Είναι η στιγμή σας παιδιά. Για όλα αυτα που ζήσατε και περάσατε. 3 βήματα έχουν μείνει ακόμα. 3 βήματα για την απόλυτη ευτυχία. 3 βήματα για την αιωνιότητα!

[PaokCuba4]

Τα αφιερώματα του PAOKcuba4 είναι απλά καταπληκτικά!

Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Όλα τα μέλη αυτού του τόπικ μου έχουν δώσει τη μεγάλη ευκαιρία και την ώθηση όχι απλά να γράφω αφιερώματα, αλλά και να μαθαίνω από εσάς έναν ΠΑΟΚ που δεν γνώρισα. Υπέροχες αναμνήσεις που βγάζουν μια γοητεία και ρομαντισμό που δεν βρίσκεις εύκολα στη σημερινή εποχή.

Υ.Γ. Και που σαι ακόμα. Έχω κάποια πράγματα κατά νου.

[PaokCuba4]

Αύριο ο πρώτος τελικός!

Δεν παίρναν οι ώρες..

Πραγματικά δεν περνάνε και με βλέπω να τρώω τα λυσσακά μου που θα μπλέξω με μια αποθήκη αύριο.