λοιπόν έκατσα και έγραψα αυτά που λέει η εικόνα, για να μπορούν να τα διαβάσουν και οι πρεσβύωπες, κοινώς τα παπουδαριά,
αν και αυτοί λογικά τα γνωρίζουν
προσωπικά διαφωνώ στο σημείο που λέει για τις ελληνικές σημαίες
και στο σημείο που λέει ότι οι μπούκες τώρα δεν έχουν αιτία και αφορμή.
χρέος μου ήταν όμως να τα γράψω όλα (εκτός από 2 σειρές για ναρκωτικά)
γιατί δίνει μεγάλη τροφή για σκέψη και αυτοκριτική
ΚΑΠΟΤΕ…- Όταν έμπαινες στο πέταλο της 4 ο φόβος σε κυρίευε, κατέβαζες το κεφάλι και έκανες το μόνο που ήσουν υποχρεωμένος να κάνεις: φώναζες ασταμάτητα και σεβόσουν τους υπόλοιπους συνοπαδούς σου. Κάτι σαν τον στρατό όταν είσαι ψάρακας. Δεν σε έπαιρνε άλλωστε και για πολλά. Μόνο με αυτόν τον τρόπο και σειρά γινόσουν αποδεκτός από τους υπόλοιπους και μόνο έτσι γινόσουν πραγματικός μαχητής της ΘΥΡΑ 4. Με σεβασμό και ταπεινότητα.
- Ήταν τιμή να φεύγεις με κλειστή φωνή από την 4. Ήταν η επιβράβευσή σου και η αναγνώριση ότι έκανες ό,τι μπορούσες για την ομάδα μας. Ειδικά για τους πιτσιρικάδες ήταν σημαντικό πράγμα την επόμενη μέρα να πήγαιναν με κλειστή φωνή στο σχολείο.
- Το κασκόλ στο λαιμό ή στον καρπό του χεριού, σε συνοδεία με τα απαραίτητα fly jackets και τις αρβύλες Dc Martins ήταν το dress code της εποχής.
- Το γυρισμένο fly στο πορτοκαλί χρώμα και το κασκόλ στο πρόσωπό σου ήταν ο τρόπος προφύλαξης από τους μπάτσους σε περίπτωση επεισοδίων.
- Οι μπούκες στο γήπεδο είχαν αιτία και αφορμή.
- Για να μπεις στο γήπεδο χωρίς εισιτήριο έπρεπε να κάνεις ντου και να τις παίξεις με τους μπάτσους πολλές φορές. Ήταν ένα είδος εξάσκησης στις σχέσεις μας με τα γουρούνια. Και η ΤΟΥΜΠΑ τους έχει δώσει πολλά μαθήματα.
- Για να περάσεις πυρσό ή οτιδήποτε άλλο στο γήπεδο έπρεπε να καταστρώσεις ολόκληρο σχέδιο για να αποφύγεις τον έλεγχο των μπάτσων, ενώ ακόμα και το άναμμα πυρσών γινόταν με ιδιαίτερη δυσκολία, ειδικά την εποχή του νόμου Ορφανού.
- Στα κόρνερ έπεφταν πλαστικά μπουκάλια, κέρματα και αναπτήρες.
- Υπήρχαν απέναντί μας φιλοξενούμενοι οπαδοί. Για αυτούς ήταν τίτλος τιμής μόνο η παρουσία τους στην ΤΟΥΜΠΑ. Για εμάς ήταν μια ευκαιρία να δείξουμε τις δυνατότητές μας στην κερκίδα και να δούμε αν αξίζει κανείς τον σεβασμό μας.
- Τα συνθήματά μας ήταν μικρά και κοφτά, χωρίς πολλά λόγια, αλλά με μεγάλη διάρκεια. Τελείωνε το παιχνίδι και είχαμε τραγουδήσει μόνο 3-4 συνθήματα. Πάντως η ευρηματικότητα σε ρυθμούς και το χιούμορ ήταν σήμα κατατεθέν μας. Η έμπνευση ειδικά σε διάλογο με αντιπάλους ήταν αστείρευτη.
- Υπήρχε σεβασμός στους οργανωτές και έκανες πάντα ό,τι έλεγαν εκείνοι. Δεν υπήρχε «κάνω του κεφαλιού μου», η φάπα έπεφτε σύννεφο.
- Οι σημαίες ήταν λίγες και μικρές και εμφανίζονταν σε ελάχιστα παιχνίδια. Τα χαρτάκια όμως ήταν συνηθισμένο φαινόμενο κάθε παιχνιδιού. Όλοι οι πιτσιρικάδες παρακαλούσαν να τους πεταχτεί ένας πάκος από χαρτάκια. Πολλοί έκοβαν από μόνοι τους στο σπίτι.
- Όταν η ομάδα βρισκόταν πίσω στο σκορ ή ήταν τραγική, το «ΠΑΟΚ ΠΑΙΞΕ ΤΗ ΜΠΑΛΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΟΥ ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΣΕ ……… ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΟΠΑΔΟΙ ΣΟΥ» ήταν η άμεση απάντησή μας. Όταν ο ΠΑΟΚ έχανε, τα λαικά δικαστήρια είχαν την τιμητική τους μετά τη λήξη.
- Ο χώρος έξω από την ΘΥΡΑ 4 ήταν γεμάτος με συνθήματα από σπρέι ψευδώνυμων οπαδών μας. Μια εικόνα ΠΑΟΚ αλλά άσχημη έτσι όπως ήταν γραμμένα το ένα πάνω στο άλλο. Το «ΝΙΚΟ ΓΑΜΑ ΤΗΝ ΕΦΗ ΓΙΑΤΙ ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ» έχει γράψει ιστορία.
- Εκτός του ΔΙΚΕΦΑΛΟΥ οι σημαίες που εμφανίζονταν στα κάγκελα της 4, ήταν η αγγλική και η βουλγάρικη. Η ελληνική απαγορευόταν όχι γιατί δεν ήμασταν έλληνες αλλά για την εναντίωσή μας στον πόλεμο του κράτους των Αθηνών. Με τον καιρό εμφανιζόταν και η σημαία της Βεργίνας γιατί πολύ απλά δεν είμαστε ούτε Βούλγαροι, ούτε Έλληνες, είμαστε ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ.
- Το πάθος, η τρέλα, η παράνοια, το χάος, ήταν μόνιμο στη θρυλική ΘΥΡΑ 4. Αυτά δεν υπήρχαν πουθενά αλλού στον κόσμο σε κανένα άλλο γήπεδο. Δεν υπήρχε άλλος να συγκριθεί μαζί μας, γιατί έτσι απλά ήμασταν οι καλύτεροι.
ΤΩΡΑ…- Όποιος περνά το πορτάκι της ΘΥΡΑΣ 4 δεν έχει την αίσθηση πού βρίσκεται, τι ιστορία έχει αυτό το πέταλο και τι αντιπροσωπεύει. Σεβασμός μηδέν στους συνοπαδούς μας ενώ ελάχιστοι γνωρίζουν ποιες είναι οι υποχρεώσεις τους σε αυτό το ιερό πέταλο. Φέρνουν τις κοπέλες τους, τραβούν φωτογραφίες και νομίζουν ότι είναι πραγματικοί μαχητές του ΠΑΟΚ. Η αλήθεια είναι ότι είναι μαχητές του…… facebook.
- Το να φωνάζεις συνθήματα υπέρ του ΠΑΟΚ είναι κουραστικό, καλύτερα να δούμε μπαλίτσα. Όταν είναι όμως να αναφερθούμε σε αλλόθρησκους όλοι γεμίζουν αγριάδα και κακία, ειδικά οι πιτσιρικάδες.
- Καπελάκι, φουτεράκι με κουκούλα όλα χρώματος μαύρου είναι το dress code. Όσο για τα θρυλικά κασκόλ, δίνεται εντολή να σηκωθούν και βλέπεις να σηκώνουν μόνο 200 άτομα σε ένα πέταλο 9.500 θέσεων.
- Κουκούλες, μπαλακλάβες και full face είναι το μέσο προφύλαξης από τους μπάτσους, σε συνδυασμό με το black block ντύσιμο.
- Οι μπούκες στο γήπεδο γίνονται για να γίνονται, χωρίς λόγο και αφορμή.
- Για να μπεις στο γήπεδο χωρίς εισιτήριο, περιμένεις κανέναν συνοπαδό σου για να μπεις μαζί. Έτσι και αλλιώς αντίσταση δεν υπάρχει από τη στιγμή που δεν υπάρχει η αστυνομία πλέον. Έτσι χάνεται μια γαλούχηση χρόνων των σχέσεών μας με τα γουρούνια με στολή. Συν ότι πολλοί το κάνουν όχι γιατί δεν έχουν χρήματα αλλά γιατί μέχρι εκεί φτάνει η αγάπη τους για το ΔΙΚΕΦΑΛΟ.
- Όποιος θέλει περνά οτιδήποτε στην ΤΟΥΜΠΑ χωρίς έλεγχο. Αυτό δεν είναι κακό, το κακό είναι ότι οι πυρσοί που περνιούνται στο πέταλο είναι για την αυτοπροβολή και το κομμάτι των κατόχων. Να βγουν καμιά φωτογραφία και να το παίξουν δάσκαλοι ανάβοντάς τους απροστάτευτοι χωρίς την απαραίτητη κάλυψη.
- Στα κόρνερ πέφτουν δυναμίτες και …….. μαλαματίνες.
- Τους φιλοξενούμενους τους βλέπουμε με το κιάλι. Και αυτοί που έρχονται είναι χαμηλής δυναμικής με αποτέλεσμα να μη δείχνουμε τις δυνατότητές μας. Πάντως η παρουσία κάποιων στην ΤΟΥΜΠΑ συνεχίζει να αποτελεί τίτλο τιμής.
- Τα συνθήματά μας είναι πιο μακρόσυρτα και πιο τραγουδιστά. Η εναλλαγή πολλών συνθημάτων τη διάρκεια του αγώνα πιο πολύ μπερδεύει παρά ξεσηκώνει. Δυστυχώς σε νέους ρυθμούς πάσχουμε ενώ το χιούμορ έχει στερέψει στην κερκίδα μας.
- Ο σεβασμός στους οργανωτές δεν είναι αυτός που πρέπει. Πολλοί έχουν το θράσος να συνεχίζουν να είναι ατάραχοι ακόμα και αν ο ίδιος οργανωτής τους παρακινεί να φωνάζουν. Δυστυχώς οι φάπες δεν είναι αρκετές αν και δεν είναι ο πιο σωστός τρόπος αλλά δε γίνεται αλλιώς.
- Οι σημαίες είναι αρκετές και μεγάλες, δίνοντας ένα άλλο, πιο όμορφο χρώμα στο κατάμαυρο πέταλο της 4. Τα χαρτάκια έχουν μικρύνει σε ποσότητες, ενώ πολλοί όταν ένας πάκος πέφτει στα χέρια τους δεν ξέρουν τι να τον κάνουν.
- Όταν η ομάδα χάνει ή είναι τραγική το «ΚΟΠΡΟΣΚΥΛΑ» και «ΠΑΟΚ ΠΑΙΞΕ ΤΗΝ ΜΠΑΛΑ…..», είναι η απάντησή μας αλλά στο καπάκι τραγουδάμε το «ΣΕ ΛΥΠΕΣ ΚΑΙ ΧΑΡΕΣ». Μήπως τελικά δεν ξέρουμε τι θέλουμε; Λαικά δικαστήρια πλέον δεν υπάρχουν και όλοι φεύγουμε κατευθείαν στα σπίτια μας και οι παίκτες ανέγγιχτοι.
- Ο εξωτερικός χώρος της ΘΥΡΑΣ 4 ομόρφυνε με τα δεκάδες γκράφιτι που έγιναν. Δυστυχώς κάποιοι θεώρησαν ότι έπρεπε να βάλουν την προσωπική τους υπογραφή τους ασχημαίνοντας ξανά την εικόνα. Το «ΝΙΚΟ ΓΑΜΑ ΤΗΝ ΕΦΗ…» παραμένει διαχρονικά.
- Τελευταία οι ελληνικές σημαίες έχουν πληθύνει στα κάγκελα της 4 χωρίς κάποιον ουσιαστικό λόγο. Καλύτερα θα ήταν να υπήρχαν σημαίες της Βεργίνας που είναι και επίκαιρες.
- Το πάθος, η τρέλα, η παράνοια, το χάος, εμφανίζονται ελάχιστες φορές στη θρυλική ΘΥΡΑ 4. Αυτό συνεχίζουν να μην υπάρχουν πουθενά αλλού στον κόσμο, σε κανένα άλλο γήπεδο. Τώρα ο μόνος που πρέπει να συγκριθεί μαζί μας είναι ο κακός μας εαυτός και δυστυχώς τελευταία επικρατεί αρνητικά.
και από οπαδοί να γίνουμε φίλαθλοι.