42. Dominik Kotarski
Re: 42. Dominik Kotarski
Ήθελε να γράψει κι αυτός μια ασίστ, αλλά πού να φανταστεί ότι ο άλλος είναι γίδι
Re: 42. Dominik Kotarski
Όλο το ματς γύρισε σε εκείνη την γαμημενη πάσα.
Από κει και μετά κυριαρχούσε η νευρικότητα και η ασυνεννοησία.
Από κει και μετά κυριαρχούσε η νευρικότητα και η ασυνεννοησία.
-
boogeyman77
- Δημοσιεύσεις: 6334
- Εγγραφή: Σάβ 20 Ιαν 2018, 14:15
- Τοποθεσία: Κάτω Νευροκόπι
- Επικοινωνία:
Re: 42. Dominik Kotarski
Εδώ και αρκετό καιρό μοιάζει το μυαλό του να είναι αλλού.Η σημερινή πάσα πάρε βάλε στο ταγαρι του αντιπάλου ( ευτυχώς κατάφερε και το έχασε) μου το επιβεβαίωσε.Ισως πρέπει να ξεκουραστεί λίγο κυρίως ψυχολογικά και να δούμε τι πουλιά πιάνει ο Pavlenka
Re: 42. Dominik Kotarski
Έχουμε φάει περισσότερα γκολ απ' ότι έχει φάει η Τρίπολη και το Αγρίνιο. Όσο και να έχει ευθύνη η άμυνα κάπου φταίει κι αυτός. Τον θεωρώ μεγάλο τερματοφύλακα αλλά πρέπει να κάτσει και λίγο στον πάγκο.
Re: 42. Dominik Kotarski
Ξυπνα,συνελθε,γ@μω τον μανατζερ σου.
Παιξε για τον ΠΑΟΚ μας,αν το μυαλο σου ειναι αλλου,φυγε,ευχαριστουμε τα λεμε.Δε θα σου χαιδευουμε τα μουσια συνεχεια.Μη μας αρρωσταινεις.Σ'εκτιμαω,σε σεβομαι,το μυαλο στην ομαδα ομως,συνελθε..
Παιξε για τον ΠΑΟΚ μας,αν το μυαλο σου ειναι αλλου,φυγε,ευχαριστουμε τα λεμε.Δε θα σου χαιδευουμε τα μουσια συνεχεια.Μη μας αρρωσταινεις.Σ'εκτιμαω,σε σεβομαι,το μυαλο στην ομαδα ομως,συνελθε..
Re: 42. Dominik Kotarski
Αυτό που γράφεις είναι το ακόμα πιο τρομακτικόMiles έγραψε:Καμία ευθύνη στα γκολ. Σιγά μη μιλάει στα κόρνερ σε 10 συμπαίκτες του που θα κάθονται, υποτίθεται αυτά δουλεύονται και ο καθένας ξέρει τι να κάνει.
Δηλαδή ότι δουλεύονται οι τοποθετήσεις των παικτών στα κόρνερ και τα στημένα
Πού και να μην δουλεύονταν δηλαδή..
Αυτός πριν κάποιο καιρό έκανε κάτι εξόδους και τους έπαιρνε όλους παραμάζωμα
Τώρα άρχισε τα ένα βήμα μπρος, δύο πίσω
Αντί να βελτιώνεται, χειροτερεύει
Re: 42. Dominik Kotarski
deforme αυτό το διάστημαkayde έγραψε:Ξυπνα,συνελθε,γ@μω τον μανατζερ σου.
Παιξε για τον ΠΑΟΚ μας,αν το μυαλο σου ειναι αλλου,φυγε,ευχαριστουμε τα λεμε.Δε θα σου χαιδευουμε τα μουσια συνεχεια.Μη μας αρρωσταινεις.Σ'εκτιμαω,σε σεβομαι,το μυαλο στην ομαδα ομως,συνελθε..
-
figurehead4
- Δημοσιεύσεις: 2202
- Εγγραφή: Δευ 19 Ιουν 2023, 20:22
Re: 42. Dominik Kotarski
Συνελθετε μερικοι με τον τροπο που μιλατε στους παικτες μας.kayde έγραψε:Ξυπνα,συνελθε,γ@μω τον μανατζερ σου.
Παιξε για τον ΠΑΟΚ μας,αν το μυαλο σου ειναι αλλου,φυγε,ευχαριστουμε τα λεμε.Δε θα σου χαιδευουμε τα μουσια συνεχεια.Μη μας αρρωσταινεις.Σ'εκτιμαω,σε σεβομαι,το μυαλο στην ομαδα ομως,συνελθε..
-
Μπαρκαρούτσος
- Δημοσιεύσεις: 54496
- Εγγραφή: Κυρ 01 Μαρ 2009, 17:27
- Τοποθεσία: Κάτω Χώρες
Re: 42. Dominik Kotarski
Καλημέρα σε όλους.
Ερώτηση προς κάποιον ή κάποιους που έχουν παίξει σχετικά πρόσφατα τη θέση του τερματοφύλακα.
Παλαιότερα οι τερματοφύλακες όταν είχαν να αντιμετωπίσουν δυνατά συρτά σουτ που πήγαιναν κοντά στο σώμα τους, τα απέκρουαν με το πόδι.
Εδώ και 10 με 15 χρόνια περίπου έχει αλλάξει η συμπεριφορά σε τέτοια σουτ. Ακόμα και ακριβώς δίπλα από το πόδι να περάσει η μπάλα, δε θα απλώσουν λίγο το πόδι, θα πέσουν να τη βγάλουν με το χέρι. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, πολλές φορές επειδή τα σουτ είναι αρκετά δυνατά, να μπαίνει γκολ και ουσιαστικά η μπάλα να περνάει κάτω από τον τερματοφύλακα στην προσπάθειά του να αποκρούσει με το χέρι κάτω. Επειδή η απόσταση να έρθει το χέρι από ψηλά προς χαμηλά είναι μεγαλύτερη από το να απλώσει ελάχιστα το πόδι στο πλάι, η απορία μου είναι γιατί επιλέγεται αυτός ο τρόπος αντίδρασης. Ειδικά κάποιοι τερματοφύλακες που είναι αρκετά ψηλοί κάνουν ακόμα περισσότερο χρόνο να φτάσουν κάτω. Πχ. ο Πασχαλάκης έχει φάει πολλά τέτοια γκολ που η μπάλα έρχεται πολύ κοντά και χαμηλά στο σώμα του και λες, ρε φίλε, 5 πόντους από το πόδι περνάει η μπάλα, γιατί δεν διώχνει με το πόδι και κάνει όλη αυτήν την κίνηση με αποτέλεσμα να φάει το γκολ;
Έχει να κάνει με το που θα πάει η μπάλα μετά την απόκρουση; Υπάρχουν λόγοι ισορροπίας; Έχει υπολογισθεί ότι παρότι η απόσταση είναι μεγαλύτερη, ο χρόνος απόκρισης είναι μικρότερος;
Θα ήθελα πολύ να ακούσω κάποιον που γνωρίζει γιατί είναι μια απορία που την έχω χρόνια.
Ερώτηση προς κάποιον ή κάποιους που έχουν παίξει σχετικά πρόσφατα τη θέση του τερματοφύλακα.
Παλαιότερα οι τερματοφύλακες όταν είχαν να αντιμετωπίσουν δυνατά συρτά σουτ που πήγαιναν κοντά στο σώμα τους, τα απέκρουαν με το πόδι.
Εδώ και 10 με 15 χρόνια περίπου έχει αλλάξει η συμπεριφορά σε τέτοια σουτ. Ακόμα και ακριβώς δίπλα από το πόδι να περάσει η μπάλα, δε θα απλώσουν λίγο το πόδι, θα πέσουν να τη βγάλουν με το χέρι. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, πολλές φορές επειδή τα σουτ είναι αρκετά δυνατά, να μπαίνει γκολ και ουσιαστικά η μπάλα να περνάει κάτω από τον τερματοφύλακα στην προσπάθειά του να αποκρούσει με το χέρι κάτω. Επειδή η απόσταση να έρθει το χέρι από ψηλά προς χαμηλά είναι μεγαλύτερη από το να απλώσει ελάχιστα το πόδι στο πλάι, η απορία μου είναι γιατί επιλέγεται αυτός ο τρόπος αντίδρασης. Ειδικά κάποιοι τερματοφύλακες που είναι αρκετά ψηλοί κάνουν ακόμα περισσότερο χρόνο να φτάσουν κάτω. Πχ. ο Πασχαλάκης έχει φάει πολλά τέτοια γκολ που η μπάλα έρχεται πολύ κοντά και χαμηλά στο σώμα του και λες, ρε φίλε, 5 πόντους από το πόδι περνάει η μπάλα, γιατί δεν διώχνει με το πόδι και κάνει όλη αυτήν την κίνηση με αποτέλεσμα να φάει το γκολ;
Έχει να κάνει με το που θα πάει η μπάλα μετά την απόκρουση; Υπάρχουν λόγοι ισορροπίας; Έχει υπολογισθεί ότι παρότι η απόσταση είναι μεγαλύτερη, ο χρόνος απόκρισης είναι μικρότερος;
Θα ήθελα πολύ να ακούσω κάποιον που γνωρίζει γιατί είναι μια απορία που την έχω χρόνια.
Re: 42. Dominik Kotarski
Κανέναν τερματοφύλακα δεν έχουμε στο φόρουμ;
Η Λούτσος FC και η ΑντιΛούτσος FC ποιους έχουν τερματοφύλακες να απευθύνω σε αυτούς το προηγούμενο ερώτημα;
Η Λούτσος FC και η ΑντιΛούτσος FC ποιους έχουν τερματοφύλακες να απευθύνω σε αυτούς το προηγούμενο ερώτημα;
-
Jean Valjean
- Δημοσιεύσεις: 655
- Εγγραφή: Τετ 14 Αύγ 2024, 07:28
- Τοποθεσία: Αθήνα
Re: 42. Dominik Kotarski
Καλημέρα φίλε marsantos. θα απαντήσω αν και δεν ανήκω στις κατηγορίες που ζητάς.
Ξεκαθαριζω ότι δεν έχω παίξει την θεση, παρά μόνον ως πιτσιρικάς τη δεκαετία του 70 στις αλάνες της Παραλίας (στη Σαλονίκη) κι αυτό σε ελάχιστες περιπτώσεις. Συνήθως έπαιζα "κέντρο" όπως λέγαμε. Συμπαθούσα όμως πάντοτε τη θέση αυτή και την ξεχώριζα μιας και θεωρώ ότι είναι η πιο δύσκολη στο ποδόσφαιρο. Επομένως, στο μέτρο του δυνατού, παρατηρώ ειδικά τους τερματοφύλακες.
Υπάρχει όμως κι ένας άλλος λόγος που απαντώ. Από καθαρή τύχη, την δεκαετία του 80 βρισκόμενος στο Παρίσι και θέλοντας να είμαι δίπλα σε μια κοπελιά που μου άρεσε, δήλωσα συμμετοχή και βρέθηκα σε μια ομάδα ανθρώπων που εξέταζε για λογαριασμό του εκεί Αμερικάνικου Νοσοκομείου, το ζήτημα της επανένταξης ανθρώπων που είχαν υποστεί (είτε από ατύχημα, είτε από ασθένεια) σοβαρή εγκεφαλική βλάβη κι έπρεπε να ξαναμάθουν να περπατούν και να κινούνται γενικότερα (πόδια, χέρια κλπ.). Σημειωτέον ότι η ομάδα ήταν διεπιστημονική (βρεθήκαμε εκεί καμιά δεκαριά ειδικότητες, γιατροί, βιολόγοι, κινησιολόγοι, στατιστικοί, μαθηματικοί, οικονομολόγοι, κοινωνιολόγοι, μηχανικοί, κομπιουτεράδες κλπ.) και καμιά εικοσαριά άτομα συνολικά ασχοληθήκαμε οργανωμένα και μεθοδικά με το ζήτημα. Εκεί έμαθα τη σημασία και τη δυσκολία να δουλεύεις σε ομάδες κι έμαθα να συνεργάζομαι.
Αυτό που έμαθα λοιπόν πρώτα πρώτα, είναι ότι οποιαδήποτε ηθελημένη κίνηση του ανθρώπινου σώματος βασίζεται σε ένα στατιστικό μοτίβο (pattern) που επεξεργάζεται ο ανθρώπινος εγκέφαλος. Από το σημείο μηδέν (στα βρέφη και στα μωρά) μέχρι την ενηλικίωση ένας άνθρωπος έχει κάνει δεκάδες χιλιάδες φορές μια σειρά από κινήσεις. Το να πιάσεις κάτι που σου πετάνε, ή το να ανέβεις και να κατέβεις σκαλοπάτια είναι κινήσεις όπου το τι θα κάνεις και πώς θα το κάνεις βασίζονται σε στατιστική επεξεργασία του εγκεφάλου μας. Αυτός είναι ο λόγος που οι μηχανικοί χτίζουν σκαλοπάτια που έχουν πάνω κάτω ίδιες διαστάσεις (σε ύψος και σε πλάτος, στην σχέση ύψους-πλάτους που είναι πολύ σημαντική αλλά και στην γωνία κλισης της σκάλας). Αλλιώς θα γκρεμοτσακιζόμασταν! Οι διαστάσεις αυτές είναι εμπειρικές, όμως έχει ασχοληθεί με το θέμα μέχρι και το Ινστιτούτο Max Planck!!!
Όπως εμείς λοιπόν μαθάινουμε να ανεβοκατεβαίνουμε σκάλες χωρίς να γκρεμοτσακιζόμαστε, έτσι κι οι τερματοφύλακες μαθαίνουν να αντιδρούν απέναντι στα σουτ. Προφανώς η πολυπλοκότητα είναι πολύ μεγαλύτερη στην περίπτωση του τερματά και των σουτ. Ο τρόπος αντίδρασης είναι όμως ο ίδιος: στατιστικός! Χρειάζεται φυσικά πολύ περισσότερη προπόνηση κι εκπάιδευση απ'ότι να κατέβεις τρέχοντας τις σκάλες. Πολλές φορές στραβοπατάμε στα σκαλοπάτια. Οι λόγοι είναι βασικά δυο: είτε δεν είμαστε συγκεντρωμένοι, άρα ο εγκέφαλος δεν ασχολείται μέ την στατιστική πρόβλεψη του βήματος αλλά με κάτι άλλο, είτε ένα σκαλοπάτι είναι ελαφρώς διαφορετικά κατασκευασμένο είτε ακόμη έχουμε κάποιο κινητικό πρόβλημα. Το ίδιο συμβαίνει και με τα γκολ που δέχεται ένας τερματοφύλακας, είτε δεν είναι συγκεντρωμένοι είτε η τροχιά της μπάλας είναι αναπάντεχη είτε ακόμη δεν είναι καλά προπονημένοι.
Η προπόνηση και ο τρόπος αντίδρασης των τερματοφυλάκων έχει αλλάξει από παλιά, εκτός των άλλων κι επειδή έχει αλλάξει και ο τρόπος που σουτάρουν οι αντίπαλοι. Οι αντίπαλοι στοχέυουν σε συγκεκριμένα σημεία και το κάνουν αυτό επειδή λαμβάνουν υπόψη τους τα εξής βασικά στοιχεία που αφορούν τον τερματοφύλακα:
1. Η αντίδραση με τα χέρια είναι πάντοτε πιο γρήγορη από την αντιδραση με τα πόδια. Επίσης η αντίδραση σε μέσο ύψος είναι ευκολότερη απ'ότι χαμηλά ή αρκετά ψηλά. Στατιστικά αποδεδειγμένο, εμπειρικά τεσταρισμένο και θεωρητικά τεκμηριωμένο.
2. Επειδή ο εγκέφαλος λειτουργεί στατιστικά, η εκτίμηση που κάνει για την πιθανότερη πορεία της μπάλας και η προσοχή του είναι στραμμένη στις γωνιες του τέρματος, ή εκεί που έχει το μεγαλύτερο άνοιγμα. Επίσης η αντίδραση πολύ κοντά στο σώμα βάζει σε κίνδυνο την ισορροπία του τερματοφύλακα. Να θυμόμαστε ότι ο τερματοφύλακας βρίσκεται σε τέτοιες καταστάσεις σχεδόν πάντοτε σε ασταθή ισορροπία καθώς δεν πατάει όλο του το πέλμα στο έδαφος. Πατάει περισσότερο στις μύτες για να έχει μεγαλύτερη δυνατότητα εκτίναξης σώματος και χεριών. Ουσιαστικά λειτουργεί όπως εμείς όταν κατεβαίνουμε σκαλοπάτια!!!
Συμπέρασμα: τα πιο δύσκολα σουτ είναι εκείνα που περνούν κοντά και δίπλα στα πόδια του τερματοφύλακα. Φυσικά και εκέινα που σημαδεύουν γωνία. Εάν μάλιστα τα σουτ είναι πλασέ, έχουν πολλά φάλτσα, η απόκρουση είναι ακόμη δυσκολότερη. Οι καλοί επιθετικοί είναι εκείνοι που κάνουν πλασέ με πολλά φάλτσα και σημαδεύουν γωνία, κάτω χαμηλά (πλαινό δίχτυ) ή ψηλά (στις αράχνες). Παρατήρησε π.χ. τα σουτ του Λεβαντόφσκι, του Ρονάλντο, του Μέσι, του Σοάρες (παλιά). Όλοι τους κάνουν αυτό που περιγράφω. Μια στις εκατό να κάνουν μύτο, μπορεί και καθόλου. Κοίταξε έπειτα έναν επιθετικό που πολλοί τον θεωρούν πολύ καλό, για μένα είναι μέτριος, τον Λιβάι Γκαρσία. Τα πλασέ και το σημαδεμα γωνίας είναι η εξαίρεση, όχι ο κανόνας γι αυτόν.
Αυτοί νομίζω είναι οι λόγοι που οι επιθετικοί όλο και πιο συχνά σημαδέυουν κοντά στα πόδια του τερματοφύλακα. Αυξάνουν τις πιθανότητές τους για γκολ. Βέβαια όσο συχνότερα κάνουν τέτοια σουτ οι επιθετικοί τόσες περισσότερες περιπτώσεις θα εγγράψει ο εγκέφαλος των τερματοφυλάκων κι από ένα σημείο κι έπειτα θα έχουν τον απαραίτητο όγκο εμπειριών ώστε η στατιστική τους πρόβλεψη να είναι καλύτερη και να βελτιωθούν.
Επαναλαμβάνω, δεν είμαι ειδικός. Όσα έγραψα στηρίζονται στην όποια παρατηρητικότητα διαθέτω και στην γενικότερη εμπειρία και γνωσεις μου.
Ελπίζω να βοήθησα.
Ξεκαθαριζω ότι δεν έχω παίξει την θεση, παρά μόνον ως πιτσιρικάς τη δεκαετία του 70 στις αλάνες της Παραλίας (στη Σαλονίκη) κι αυτό σε ελάχιστες περιπτώσεις. Συνήθως έπαιζα "κέντρο" όπως λέγαμε. Συμπαθούσα όμως πάντοτε τη θέση αυτή και την ξεχώριζα μιας και θεωρώ ότι είναι η πιο δύσκολη στο ποδόσφαιρο. Επομένως, στο μέτρο του δυνατού, παρατηρώ ειδικά τους τερματοφύλακες.
Υπάρχει όμως κι ένας άλλος λόγος που απαντώ. Από καθαρή τύχη, την δεκαετία του 80 βρισκόμενος στο Παρίσι και θέλοντας να είμαι δίπλα σε μια κοπελιά που μου άρεσε, δήλωσα συμμετοχή και βρέθηκα σε μια ομάδα ανθρώπων που εξέταζε για λογαριασμό του εκεί Αμερικάνικου Νοσοκομείου, το ζήτημα της επανένταξης ανθρώπων που είχαν υποστεί (είτε από ατύχημα, είτε από ασθένεια) σοβαρή εγκεφαλική βλάβη κι έπρεπε να ξαναμάθουν να περπατούν και να κινούνται γενικότερα (πόδια, χέρια κλπ.). Σημειωτέον ότι η ομάδα ήταν διεπιστημονική (βρεθήκαμε εκεί καμιά δεκαριά ειδικότητες, γιατροί, βιολόγοι, κινησιολόγοι, στατιστικοί, μαθηματικοί, οικονομολόγοι, κοινωνιολόγοι, μηχανικοί, κομπιουτεράδες κλπ.) και καμιά εικοσαριά άτομα συνολικά ασχοληθήκαμε οργανωμένα και μεθοδικά με το ζήτημα. Εκεί έμαθα τη σημασία και τη δυσκολία να δουλεύεις σε ομάδες κι έμαθα να συνεργάζομαι.
Αυτό που έμαθα λοιπόν πρώτα πρώτα, είναι ότι οποιαδήποτε ηθελημένη κίνηση του ανθρώπινου σώματος βασίζεται σε ένα στατιστικό μοτίβο (pattern) που επεξεργάζεται ο ανθρώπινος εγκέφαλος. Από το σημείο μηδέν (στα βρέφη και στα μωρά) μέχρι την ενηλικίωση ένας άνθρωπος έχει κάνει δεκάδες χιλιάδες φορές μια σειρά από κινήσεις. Το να πιάσεις κάτι που σου πετάνε, ή το να ανέβεις και να κατέβεις σκαλοπάτια είναι κινήσεις όπου το τι θα κάνεις και πώς θα το κάνεις βασίζονται σε στατιστική επεξεργασία του εγκεφάλου μας. Αυτός είναι ο λόγος που οι μηχανικοί χτίζουν σκαλοπάτια που έχουν πάνω κάτω ίδιες διαστάσεις (σε ύψος και σε πλάτος, στην σχέση ύψους-πλάτους που είναι πολύ σημαντική αλλά και στην γωνία κλισης της σκάλας). Αλλιώς θα γκρεμοτσακιζόμασταν! Οι διαστάσεις αυτές είναι εμπειρικές, όμως έχει ασχοληθεί με το θέμα μέχρι και το Ινστιτούτο Max Planck!!!
Όπως εμείς λοιπόν μαθάινουμε να ανεβοκατεβαίνουμε σκάλες χωρίς να γκρεμοτσακιζόμαστε, έτσι κι οι τερματοφύλακες μαθαίνουν να αντιδρούν απέναντι στα σουτ. Προφανώς η πολυπλοκότητα είναι πολύ μεγαλύτερη στην περίπτωση του τερματά και των σουτ. Ο τρόπος αντίδρασης είναι όμως ο ίδιος: στατιστικός! Χρειάζεται φυσικά πολύ περισσότερη προπόνηση κι εκπάιδευση απ'ότι να κατέβεις τρέχοντας τις σκάλες. Πολλές φορές στραβοπατάμε στα σκαλοπάτια. Οι λόγοι είναι βασικά δυο: είτε δεν είμαστε συγκεντρωμένοι, άρα ο εγκέφαλος δεν ασχολείται μέ την στατιστική πρόβλεψη του βήματος αλλά με κάτι άλλο, είτε ένα σκαλοπάτι είναι ελαφρώς διαφορετικά κατασκευασμένο είτε ακόμη έχουμε κάποιο κινητικό πρόβλημα. Το ίδιο συμβαίνει και με τα γκολ που δέχεται ένας τερματοφύλακας, είτε δεν είναι συγκεντρωμένοι είτε η τροχιά της μπάλας είναι αναπάντεχη είτε ακόμη δεν είναι καλά προπονημένοι.
Η προπόνηση και ο τρόπος αντίδρασης των τερματοφυλάκων έχει αλλάξει από παλιά, εκτός των άλλων κι επειδή έχει αλλάξει και ο τρόπος που σουτάρουν οι αντίπαλοι. Οι αντίπαλοι στοχέυουν σε συγκεκριμένα σημεία και το κάνουν αυτό επειδή λαμβάνουν υπόψη τους τα εξής βασικά στοιχεία που αφορούν τον τερματοφύλακα:
1. Η αντίδραση με τα χέρια είναι πάντοτε πιο γρήγορη από την αντιδραση με τα πόδια. Επίσης η αντίδραση σε μέσο ύψος είναι ευκολότερη απ'ότι χαμηλά ή αρκετά ψηλά. Στατιστικά αποδεδειγμένο, εμπειρικά τεσταρισμένο και θεωρητικά τεκμηριωμένο.
2. Επειδή ο εγκέφαλος λειτουργεί στατιστικά, η εκτίμηση που κάνει για την πιθανότερη πορεία της μπάλας και η προσοχή του είναι στραμμένη στις γωνιες του τέρματος, ή εκεί που έχει το μεγαλύτερο άνοιγμα. Επίσης η αντίδραση πολύ κοντά στο σώμα βάζει σε κίνδυνο την ισορροπία του τερματοφύλακα. Να θυμόμαστε ότι ο τερματοφύλακας βρίσκεται σε τέτοιες καταστάσεις σχεδόν πάντοτε σε ασταθή ισορροπία καθώς δεν πατάει όλο του το πέλμα στο έδαφος. Πατάει περισσότερο στις μύτες για να έχει μεγαλύτερη δυνατότητα εκτίναξης σώματος και χεριών. Ουσιαστικά λειτουργεί όπως εμείς όταν κατεβαίνουμε σκαλοπάτια!!!
Συμπέρασμα: τα πιο δύσκολα σουτ είναι εκείνα που περνούν κοντά και δίπλα στα πόδια του τερματοφύλακα. Φυσικά και εκέινα που σημαδεύουν γωνία. Εάν μάλιστα τα σουτ είναι πλασέ, έχουν πολλά φάλτσα, η απόκρουση είναι ακόμη δυσκολότερη. Οι καλοί επιθετικοί είναι εκείνοι που κάνουν πλασέ με πολλά φάλτσα και σημαδεύουν γωνία, κάτω χαμηλά (πλαινό δίχτυ) ή ψηλά (στις αράχνες). Παρατήρησε π.χ. τα σουτ του Λεβαντόφσκι, του Ρονάλντο, του Μέσι, του Σοάρες (παλιά). Όλοι τους κάνουν αυτό που περιγράφω. Μια στις εκατό να κάνουν μύτο, μπορεί και καθόλου. Κοίταξε έπειτα έναν επιθετικό που πολλοί τον θεωρούν πολύ καλό, για μένα είναι μέτριος, τον Λιβάι Γκαρσία. Τα πλασέ και το σημαδεμα γωνίας είναι η εξαίρεση, όχι ο κανόνας γι αυτόν.
Αυτοί νομίζω είναι οι λόγοι που οι επιθετικοί όλο και πιο συχνά σημαδέυουν κοντά στα πόδια του τερματοφύλακα. Αυξάνουν τις πιθανότητές τους για γκολ. Βέβαια όσο συχνότερα κάνουν τέτοια σουτ οι επιθετικοί τόσες περισσότερες περιπτώσεις θα εγγράψει ο εγκέφαλος των τερματοφυλάκων κι από ένα σημείο κι έπειτα θα έχουν τον απαραίτητο όγκο εμπειριών ώστε η στατιστική τους πρόβλεψη να είναι καλύτερη και να βελτιωθούν.
Επαναλαμβάνω, δεν είμαι ειδικός. Όσα έγραψα στηρίζονται στην όποια παρατηρητικότητα διαθέτω και στην γενικότερη εμπειρία και γνωσεις μου.
Ελπίζω να βοήθησα.
Re: 42. Dominik Kotarski
Είσαι καταπληκτικός.
Σε ευχαριστώ για το χρόνο που αφιέρωσες.
Δεν είμαι ειδικός σε όσα απάντησες επί του θέματος αλλά όσα είπες είναι κοντά σε μερικά από τα οποία καταπιάνομαι ως πληροφορικός. Η μηχανική και κυρίως η βαθειά μάθηση έχουν μέσα τους αρκετά από αυτά που αναφέρεις με την έννοια της αυτοδιόρθωσης και της αυτορύθμισης.
Κάπως έτσι λειτουργεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος. Η στατιστική επεξεργασία του εγκεφάλου όπως πολύ σωστά αναφέρεις προκειμένου να εκτελέσουμε μια κίνηση έχει ως βάσει το μοντέλο θέσιμο στόχου και εκπλήρωση στόχου. Με την συνεχή επανάληψη της κίνησης, την συνεχή ρύθμιση και διόρθωση αυτής φτάνουμε στην εκπλήρωση του στόχου. Με την εκπλήρωση στόχου έχουμε παγίωση της κίνησης (κάτω από παρόμοιες συνθήκες όπως πολύ σωστά είπες).
Μου αρέσει τρομερά ο τρόπος προσέγγισης σου γιατί βασίζεται στο εξής απλό. Η κίνηση που έχει εκπαιδευτεί ένας τερματοφύλακας να κάνει είναι προτιμότερο να εξελιχθεί παρά να προστεθεί και άλλη μία που πιθανώς να μπλοκάρει τον εγκέφαλο στο τι να επιλέξει.
Θα σου πω ένα άλλο παράδειγμα. Έχω δει πολλά παιδιά που παίζουν μπάσκετ πως όταν τα βάζουν στην πλατεία να παίξουν μπάλα ως τερματοφύλακες αυτά σε όλα τα χαμηλά σουτ αποκρούουν με τα πόδια πιο εύκολα από όλα τα άλλα παιδιά. Κλέβοντας τη δική σου προσέγγιση, τα μπασκετόπαιδα έχουν μυηθεί στα πλαϊνά βήματα οπότε έχουν μικρότερο χρόνο απόκρισης σε μια τέτοια κίνηση από τα υπόλοιπα παιδιά. Τους είναι πιο οικείο να κάνουν μια πλαϊνή έκταση.
Θέλω να σε ευχαριστήσω για 2 λόγους.
Πρώτον, με το κείμενο σου αναδεικνύεις την ολότητα της γνώσης. Η γνώση δεν είναι κατακερματισμένη. Υπάρχουν επιστημονικές μέθοδοι και προσεγγίσεις που μπορείς να τις εφαρμόσεις σε διαφορετικά επιστημονικά πεδία και να καταλήγεις σε ορθά συμπεράσματα ακόμα κι αν δεν είναι η επιστημονική σου ιδιότητα.
Δεύτερον, σαν το Paomania δεν έχει.. (παραφράζοντας το "σαν τη Χαλκιδική δεν έχει").
Υγ. Σήμερα μου έδωσες έναν ακόμα λόγο προκειμένου να μαζευτούμε οι "Αθηναίοι". Οι πιο παλιοί που ξέρετε τον know how τέτοιων μαζώξεων δώστε τα φώτα σας.
Υγ2. Θα ήταν χρήσιμο να βγει ένας προπονητής τερματοφυλάκων και να μας πει γιατί συνέβη αυτή η αλλαγή από τη δική του σκοπιά και να ανακαλύπταμε το πως κρύβονται όσα ανέφερες.
Σε ευχαριστώ για το χρόνο που αφιέρωσες.
Δεν είμαι ειδικός σε όσα απάντησες επί του θέματος αλλά όσα είπες είναι κοντά σε μερικά από τα οποία καταπιάνομαι ως πληροφορικός. Η μηχανική και κυρίως η βαθειά μάθηση έχουν μέσα τους αρκετά από αυτά που αναφέρεις με την έννοια της αυτοδιόρθωσης και της αυτορύθμισης.
Κάπως έτσι λειτουργεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος. Η στατιστική επεξεργασία του εγκεφάλου όπως πολύ σωστά αναφέρεις προκειμένου να εκτελέσουμε μια κίνηση έχει ως βάσει το μοντέλο θέσιμο στόχου και εκπλήρωση στόχου. Με την συνεχή επανάληψη της κίνησης, την συνεχή ρύθμιση και διόρθωση αυτής φτάνουμε στην εκπλήρωση του στόχου. Με την εκπλήρωση στόχου έχουμε παγίωση της κίνησης (κάτω από παρόμοιες συνθήκες όπως πολύ σωστά είπες).
Μου αρέσει τρομερά ο τρόπος προσέγγισης σου γιατί βασίζεται στο εξής απλό. Η κίνηση που έχει εκπαιδευτεί ένας τερματοφύλακας να κάνει είναι προτιμότερο να εξελιχθεί παρά να προστεθεί και άλλη μία που πιθανώς να μπλοκάρει τον εγκέφαλο στο τι να επιλέξει.
Θα σου πω ένα άλλο παράδειγμα. Έχω δει πολλά παιδιά που παίζουν μπάσκετ πως όταν τα βάζουν στην πλατεία να παίξουν μπάλα ως τερματοφύλακες αυτά σε όλα τα χαμηλά σουτ αποκρούουν με τα πόδια πιο εύκολα από όλα τα άλλα παιδιά. Κλέβοντας τη δική σου προσέγγιση, τα μπασκετόπαιδα έχουν μυηθεί στα πλαϊνά βήματα οπότε έχουν μικρότερο χρόνο απόκρισης σε μια τέτοια κίνηση από τα υπόλοιπα παιδιά. Τους είναι πιο οικείο να κάνουν μια πλαϊνή έκταση.
Θέλω να σε ευχαριστήσω για 2 λόγους.
Πρώτον, με το κείμενο σου αναδεικνύεις την ολότητα της γνώσης. Η γνώση δεν είναι κατακερματισμένη. Υπάρχουν επιστημονικές μέθοδοι και προσεγγίσεις που μπορείς να τις εφαρμόσεις σε διαφορετικά επιστημονικά πεδία και να καταλήγεις σε ορθά συμπεράσματα ακόμα κι αν δεν είναι η επιστημονική σου ιδιότητα.
Δεύτερον, σαν το Paomania δεν έχει.. (παραφράζοντας το "σαν τη Χαλκιδική δεν έχει").
Υγ. Σήμερα μου έδωσες έναν ακόμα λόγο προκειμένου να μαζευτούμε οι "Αθηναίοι". Οι πιο παλιοί που ξέρετε τον know how τέτοιων μαζώξεων δώστε τα φώτα σας.
Υγ2. Θα ήταν χρήσιμο να βγει ένας προπονητής τερματοφυλάκων και να μας πει γιατί συνέβη αυτή η αλλαγή από τη δική του σκοπιά και να ανακαλύπταμε το πως κρύβονται όσα ανέφερες.
-
Jean Valjean
- Δημοσιεύσεις: 655
- Εγγραφή: Τετ 14 Αύγ 2024, 07:28
- Τοποθεσία: Αθήνα
Re: 42. Dominik Kotarski
Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Συμφωνώ μεχρι κεραίας, σε όσα γράφεις.
Η μέθοδος προσέγγισης και επίλυσης προβλημάτων είναι το σημαντικό.
Ο κατακερματισμός της γνώσης που ήρθε με την απόλυτη εξειδίκευση, έχει πάνω από 60 χρόνια που τίθεται σε αμφισβήτηση στην Ευρώπη. Ήδη από την δεκαετία του 60 δημιουργήθηκαν οι πρώτες ομάδες διεπιστημονικής εξέτασης προβλημάτων, όπου διάφορες ειδικότητες εξέταζαν από κοινού και η καθεμιά από τη σκοπιά της, ένα πρόβλημα. Η ανάγκη για ομαδική εργασία ανέδειξε ένα σωρό άλλα θέματα όπως π.χ. ότι κανείς δεν περισσεύει, ότι δεν έχει σημασία (από την πλευρά της ποσότητας και ποιότητας της πληροφορίας) εάν κάτι ακούγεται "περίεργο" ή "κουφό", ίσα-ίσα το αντίθετο. Και επίσης ότι λίγο ενδιαφέρει, από την σκοπιά του κοινού στόχου, ποιός είναι "καλύτερος", αλλά ενδιαφέρει ποιός μπορεί να είναι παραγωγικός για τον κοινό στόχο, ποιός έιναι πιο συνεργάσιμος και ποιός τελικά βάζει το εγώ του στην υπηρεσία του κοινού στόχου. Θυμάμαι πως την εποχή που ανέφερα σε κείνη την ομάδα, οι πρώτες τρεις συναντήσεις αφορούσαν το ξεκαθάρισμα της ορολογίας (π.χ. άλλο εννοεί όταν λέει "μεταβλητή" ένας μαθηματικός και άλλο ένας πληροφορικάριος) με στόχο να αποκτήσουμε ένα κοινό λεξιλόγιο απαλλαγμένο από αμφισημίες ώστε όταν λέμε κάτι όλοι να αντιλαμβανόμαστε το ίδιο πράγμα, δηλαδή να έχουμε "συνοχή" ως ομάδα στην πράξη, κι αυτό δεν είναι εύκολο να το πετύχεις αν δεν μάθεις πώς γίνεται. Την αναλογία με το ποδόσφαιρο μπορεί κανείς να την κάνει εύκολα. Πίστευα και πιστεύω ότι το ποδόσφαιρο είναι ο βασιλιάς των σπορ επειδή είναι μια συνεχής καθημερινή "ασκηση δημοκρατίας" όταν γίνεται σωστά.
Τέλος το σημαντικό και εδώ και παντού είναι περισσότερο να θέτουμε τα σωστά ερωτήματα και λιγότερο να "αποστηθίζουμε" απαντήσεις. Επειδή τα ερωτήματα είναι παντοτινά ενώ οι απαντήσεις πρόσκαιρες, σήμερα είναι αυτές αύριο μπορεί να είναι άλλες (στο ίδιο ερώτημα), δεν θα πρέπει να κουραζόμαστε να αναρωτιόμαστε για το ο,τιδήποτε, ειδικά για όσα θεωρούμε δεδομένα.
Συμφωνώ μεχρι κεραίας, σε όσα γράφεις.
Η μέθοδος προσέγγισης και επίλυσης προβλημάτων είναι το σημαντικό.
Ο κατακερματισμός της γνώσης που ήρθε με την απόλυτη εξειδίκευση, έχει πάνω από 60 χρόνια που τίθεται σε αμφισβήτηση στην Ευρώπη. Ήδη από την δεκαετία του 60 δημιουργήθηκαν οι πρώτες ομάδες διεπιστημονικής εξέτασης προβλημάτων, όπου διάφορες ειδικότητες εξέταζαν από κοινού και η καθεμιά από τη σκοπιά της, ένα πρόβλημα. Η ανάγκη για ομαδική εργασία ανέδειξε ένα σωρό άλλα θέματα όπως π.χ. ότι κανείς δεν περισσεύει, ότι δεν έχει σημασία (από την πλευρά της ποσότητας και ποιότητας της πληροφορίας) εάν κάτι ακούγεται "περίεργο" ή "κουφό", ίσα-ίσα το αντίθετο. Και επίσης ότι λίγο ενδιαφέρει, από την σκοπιά του κοινού στόχου, ποιός είναι "καλύτερος", αλλά ενδιαφέρει ποιός μπορεί να είναι παραγωγικός για τον κοινό στόχο, ποιός έιναι πιο συνεργάσιμος και ποιός τελικά βάζει το εγώ του στην υπηρεσία του κοινού στόχου. Θυμάμαι πως την εποχή που ανέφερα σε κείνη την ομάδα, οι πρώτες τρεις συναντήσεις αφορούσαν το ξεκαθάρισμα της ορολογίας (π.χ. άλλο εννοεί όταν λέει "μεταβλητή" ένας μαθηματικός και άλλο ένας πληροφορικάριος) με στόχο να αποκτήσουμε ένα κοινό λεξιλόγιο απαλλαγμένο από αμφισημίες ώστε όταν λέμε κάτι όλοι να αντιλαμβανόμαστε το ίδιο πράγμα, δηλαδή να έχουμε "συνοχή" ως ομάδα στην πράξη, κι αυτό δεν είναι εύκολο να το πετύχεις αν δεν μάθεις πώς γίνεται. Την αναλογία με το ποδόσφαιρο μπορεί κανείς να την κάνει εύκολα. Πίστευα και πιστεύω ότι το ποδόσφαιρο είναι ο βασιλιάς των σπορ επειδή είναι μια συνεχής καθημερινή "ασκηση δημοκρατίας" όταν γίνεται σωστά.
Τέλος το σημαντικό και εδώ και παντού είναι περισσότερο να θέτουμε τα σωστά ερωτήματα και λιγότερο να "αποστηθίζουμε" απαντήσεις. Επειδή τα ερωτήματα είναι παντοτινά ενώ οι απαντήσεις πρόσκαιρες, σήμερα είναι αυτές αύριο μπορεί να είναι άλλες (στο ίδιο ερώτημα), δεν θα πρέπει να κουραζόμαστε να αναρωτιόμαστε για το ο,τιδήποτε, ειδικά για όσα θεωρούμε δεδομένα.