Γιώργος Κουβεντίδης
Φεβ
22
2011
Ο θυμός, σε μια νύχτα περηφάνιας
Το ματς τελείωσε πριν από λίγο, η αλήθεια είναι ότι είμαι θυμωμένος. Όχι γιατί χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία για τον ΠΑΟΚ να ορθώσει περισσότερο το ανάστημά του στην Ευρώπη, εκεί που παίζεται κανονικό ποδόσφαιρο, χωρίς καιροσκόπους, λαμόγια και λοιπούς απατεώνες. Αυτές οι ευκαιρίες έρχονται, φεύγουν, αλλά ξαναέρχονται, όταν ξέρεις να τις κυνηγάς…
Ο θυμός είναι γιατί αυτή την ομάδα, την συμπεριφέρεται πολύς κόσμος σαν μια κοινή ταναπου. Στην καλή βραδιά της, όλοι θέλουν να της προσφέρουν ένα χάδι και να της κάνουν ένα κοπλιμέντο. Στην κακή της, αρκετοί νιώθουν την ανάγκη να της δώσουν ένα ξεγυρισμένο σκαμπίλι και να τη στείλουν τρία μέτρα μακριά.
Στη Μόσχα ο ΠΑΟΚ έκανε περήφανους τους οπαδούς του. Στην πραγματικότητα, τους κάνει περήφανους σταθερά εδώ και δυο – τρία χρόνια κι ας μην το έχουν πάρει είδηση πολλοί.
Μια ομάδα, που παλεύει με σφεντόνες για να ρίξει αεροπλάνα και τα τελευταία δύο – τρία χρόνια, έχει ψηλώσει τόσο πολύ, που φτάνει για τα ρίξει καμιά καρπαζιά στο σβέρκο. Μια ομάδα, που σκέφτεται και το τελευταίο ευρώ, που θα ξοδέψει και σ΄ αυτό το κολοπρωτάθλημα, που συμμετέχει, στο οποίο αν δεν παίξει καλά δεν θα κερδίσει, πρέπει να ανταγωνιστεί ομάδες, που σκορπάνε δεκάδες εκατομμύρια, με ότι αυτό συνεπάγεται και θα κερδίσουν κι όταν δεν παίξουν καλά. Και πάνε στο +16 και στο +26.
Ο ΠΑΟΚ έκανε μεγάλη εμφάνιση στη Μόσχα, όπου έκανε μια πραγματικά πολύ μεγάλη ομάδα (κι αυτό θα το δείτε στη συνέχεια του Γιουρόπα Λιγκ), να μοιάζει με νάνο. Η αλήθεια είναι ότι δεν μου έκανε εντύπωση. Όπως δεν θα μου κάνει εντύπωση, αν χάσει από την Καβάλα την Κυριακή. Διαβάστε το blog του Κωστίκου, θα καταλάβετε το γιατί.
Είχα γράψει ένα blog πριν λίγες μέρες με τίτλο «Αγαπήστε τον, είναι πολύ ΠΑΟΚ». Έχετε καμιά αμφιβολία ότι αυτή η ομάδα, που είδατε (και) σήμερα, είναι πολύ ΠΑΟΚ;
Δεν αναφέρομαι σε τίποτα ψαγμένους χαζοβιόληδες, ή ιντερνετικούς και ραδιοφωνικους σαχλαμάρες, από τους οποίους γέμισε ο τόπος τελευταία, που είτε πίστεψαν ότι ξαφνικά τα έμαθαν όλα κι ας μην ξέρουν που πέφτει η Σουρωτή, είτε γιατί είναι της άποψης πως όταν κράζεις και ισοπεδώνεις τα πάντα, γίνεσαι πιο σημαντικός στο μικρόκοσμό σου, αποκτάς «ρεύμα» και γίνεσαι σημείο αναφοράς.
Αναφέρομαι σ΄ αυτόν τον κόσμο, που μπαίνει σ΄ αυτό το τριπάκι και χάνει τις στιγμές, που μπορεί να του προσφέρει αυτή η ομάδα, μια ομάδα, που παίζει στα όριά της. Μια ομάδα, που είδατε στη Μόσχα τι μπορεί να κάνει. Μια ομάδα, που η αλήθεια είναι πως είναι στα τελευταία της, μ΄ αυτή τη μορφή, γιατί η ενδεκάδα της έχει μέσο όρο ηλικίας σχεδόν 32 χρόνια (η ΤΣΣΚΑ έχει γύρω στα 24). Αν αυτή η ομάδα, με την ικανότητα και το ταλέντο που έχει σήμερα, είχε μέσο όρο ηλικίας γύρω στα 25 χρόνια, θα κόστισε 15 εκατομμύρια παραπάνω.
Εμείς σαν PAOK24, στο τριπάκι της ανθρωποφαγίας δεν μπήκαμε, ούτε θα μπούμε ποτέ και είστε πολλοί, που μας κατηγορείτε γι΄ αυτό. Επειδή και καλά είμαστε φίλοι του Χαλκιά, του Μπαλάφα και του Ίβιτς, επειδή φέραμε τον Σαλπιγγίδη, επειδή είμαστε λιβανιστήρια του Ζαγοράκη, επειδή θέλαμε να διώξουμε τον Κοντρέρας (διαβάστε τη συνέντευξή του στο PAOK24 να σας λυθούν οι απορίες), επειδή είναι κολλητός μας ο Χάβος και του κάνουμε πλάτες κι επειδή δεν ξέρω και γω τι άλλο.
Προσωπικά για μένα, ο Χάβος είναι πολύ καλός προπονητής (ακόμη κι όταν χάνει από τον Πανιώνιο) κι ας τον λένε Μάκη κι ας δούλευε πέρσι στον Αγροτικό Αστέρα. Ξέρω το πώς και πότε αποφασίστηκε να γίνει ο προπονητής του ΠΑΟΚ, ξέρω και το γιατί ή αν θέλετε, τα κριτήρια. Γι΄ αυτό δεν τον έχω κράξει ποτέ. Και ξέρω επίσης, ότι δεν είναι σκουπίδι την Πέμπτη και Θεός την Τρίτη.
Για να μην μακρηγορώ, αυτή την ομάδα, μπορεί να την αναπολείτε σε λίγο καιρό ή σε ένα χρόνο, γιατί είμαι σχεδόν βέβαιος, ότι ο ΠΑΟΚ δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να αντέξει τη φυγή τόσων πολλών, μεγάλων σε αξία παικτών, που ήρθαν κι έδεσαν όλοι μαζί κι έκαναν μια μεγάλη ομάδα. Δεν θα βρεις Γκαρσία και Ίβιτς με 350, δεν θα βρεις Βιεϊρίνια με 270, δεν θα βρεις Λίνο με 300. Είναι δύσκολο να βρεις ακόμη και Κοντρέρας με 600, τέτοιοι παίκτες δεν υπάρχουν. Δεν θα βρεις ούτε Σνάουτσνερ με 150!
Όπως δεν βρήκες και Σάντος με 600, όταν τον έψαχνες, γιατί οι Σάντος δεν κάνουν λιγότερο από ενάμισι εκατομμύριο και δεν βρίσκονται και εύκολα.
Αγαπήστε την, λοιπόν, αυτή την ομάδα λίγο παραπάνω, ειδικά στις στραβές της, και δώστε της την ευκαιρία, να βγάλει μέσα στο γήπεδο αυτά, που μπορεί να βγάλει. Ο ΠΑΟΚ δεν έχει τόση ανάγκη να πάει ο κόσμος να τον χειροκροτήσει στην επιστροφή από τη Μόσχα, όσο να τον χειροκροτήσει, αν δεν κερδίσει π.χ. την κάθε Καβάλα.
Γιατί οι χαρές, που μπορεί να προσφέρει αυτή η ομάδα, δεν τέλειωσαν με την περηφάνια που σας έδωσε με τη μπάλα, που έπαιξε στη Μόσχα.
Υ.Γ. Αυτή είναι η άποψή μου γι΄ αυτόν τον ΠΑΟΚ, και δεν θα αλλάξει, ακόμη κι αν αποτύχει παταγωδώς στους δύο στόχους, που του απέμειναν στην Ελλάδα. Συμβόλαιο ότι θα πετύχει, δεν υπογράφει κανείς. Η προσπάθεια, όμως, γίνεται. Λάθη έχουν γίνει, κάποια ενδεχομένως να είναι και μεγάλα, αλλά ποιος προσπαθεί για κάτι και δεν κάνει λάθη;