Re: Καφενείο "ΠΑΟΚΜΑΝΙΑ"
Δημοσιεύτηκε: Δευ 20 Ιούλ 2015, 17:42
4 μήνες χωρίς να πατήσω στεριά πέρασα, ακόμα και για τους έμπειρους Ναυτικούς, είναι πολύς καιρός χωρίς να βγει... Αλλά εντάξει, άντεξα καλά.
Το θέμα είναι πώς διαχειρίζεται κανείς τη κατάσταση, δεν το περνούν όλοι το ίδιο.. Υπάρχουν 2 διαθέσιμοι υπολογιστές για internet, εγώ μπαίνω σχεδόν καθημερινά, ενώ άλλοι μια φορά την εβδομάδα... Φυσικά υπάρχει και τηλέφωνο, το οποίο όμως το πληρώνουμε.. Οι όροι χρήσης τηλεφώνου και internet αλλάζουν βέβαια από εταιρία σε εταιρία ή και από βαπόρι σε βαπόρι, αλλού πχ μπορείς να έχεις internet στη καμπίνα σου, αλλά εκεί τα σκας τα γκαφρά!
Η κούραση είναι ανάλογα το φόρτο εργασίας κάθε πλοίου.. Εδώ που μπαρκάρω εγώ είναι όλα καινούρια, οπότε σαν Μηχανικοί είμαστε λίγο στη πούδρα, σε σχέση με άλλους σε άλλα βαπόρια... Εντάξει, η δουλειά στη Γέφυρα είναι πάνω-κάτω το ίδιο παντού..
Βαρεμάρα νιώθεις μόνο όταν δεν δουλεύεις. Πολλές Κυριακές πιάνω τον εαυτό μου να βαριέται στη καμπίνα.. Γι'αυτό υπάρχει το γυμναστήριο, το "καπνιστήριο" (χώρος που μαζευόμαστε για ταινία, κουβέντα, playstation, κανένα χαρτί ή τάβλι, οτιδήποτε..), αλλού μπορούν να στήσουν και μπασκέτες ή να φτιάξουν χώρο για ποδόσφαιρο.. Περνά η ώρα..
Η ναυτία είναι καθαρά θέμα οργανισμού. Εγώ είμαι σκληραγωγημένος στα αστικά της Θεσσαλονίκης και στα ΧΤΕΛ, οπότε klein mein..
Η νοσταλγία είναι φυσικό να έρθει από κάποια στιγμή και μετά.. Τη παλεύουμε όμως με την επικοινωνία με τη πατρίδα... Άλλος αντέχει παραπάνω, άλλος λιγότερο.. Είναι και πότε μπαρκάρεις, μπορεί να χάσεις Πάσχα, Χριστούγεννα.. Αλλά όλοι οι Ναυτικοί χάνουν γενέθλια, γιορτές, πάρτυ, θανάτους, γεννήσεις, γάμους, ωρκωμωσείαις (το έγραψα τόσο λάθος επίτηδες επειδή δεν θυμάμαι τα ο), οπότε πρέπει να 'σαι έτοιμος να τα χάσεις όλα αυτά...
Εγώ νοσταλγίες κτλ άρχισα επάνω στο 4μηνο να νιώθω πιο έντονα, μια χαρά για 1ο μπάρκο... Αντέχω 6μηνο, εντάξει..άλλοι Δόκιμοι που μπάρκαραν μαζί μου, θα φύγουν στο 5μηνο.. Αλλά σιγά μην κάνω 5 μήνες τώρα και να κάνω 7 στο άλλο, θα σαλέψω, να πα να γαμηθεί!
Το θέμα είναι πώς διαχειρίζεται κανείς τη κατάσταση, δεν το περνούν όλοι το ίδιο.. Υπάρχουν 2 διαθέσιμοι υπολογιστές για internet, εγώ μπαίνω σχεδόν καθημερινά, ενώ άλλοι μια φορά την εβδομάδα... Φυσικά υπάρχει και τηλέφωνο, το οποίο όμως το πληρώνουμε.. Οι όροι χρήσης τηλεφώνου και internet αλλάζουν βέβαια από εταιρία σε εταιρία ή και από βαπόρι σε βαπόρι, αλλού πχ μπορείς να έχεις internet στη καμπίνα σου, αλλά εκεί τα σκας τα γκαφρά!
Η κούραση είναι ανάλογα το φόρτο εργασίας κάθε πλοίου.. Εδώ που μπαρκάρω εγώ είναι όλα καινούρια, οπότε σαν Μηχανικοί είμαστε λίγο στη πούδρα, σε σχέση με άλλους σε άλλα βαπόρια... Εντάξει, η δουλειά στη Γέφυρα είναι πάνω-κάτω το ίδιο παντού..
Βαρεμάρα νιώθεις μόνο όταν δεν δουλεύεις. Πολλές Κυριακές πιάνω τον εαυτό μου να βαριέται στη καμπίνα.. Γι'αυτό υπάρχει το γυμναστήριο, το "καπνιστήριο" (χώρος που μαζευόμαστε για ταινία, κουβέντα, playstation, κανένα χαρτί ή τάβλι, οτιδήποτε..), αλλού μπορούν να στήσουν και μπασκέτες ή να φτιάξουν χώρο για ποδόσφαιρο.. Περνά η ώρα..
Η ναυτία είναι καθαρά θέμα οργανισμού. Εγώ είμαι σκληραγωγημένος στα αστικά της Θεσσαλονίκης και στα ΧΤΕΛ, οπότε klein mein..
Η νοσταλγία είναι φυσικό να έρθει από κάποια στιγμή και μετά.. Τη παλεύουμε όμως με την επικοινωνία με τη πατρίδα... Άλλος αντέχει παραπάνω, άλλος λιγότερο.. Είναι και πότε μπαρκάρεις, μπορεί να χάσεις Πάσχα, Χριστούγεννα.. Αλλά όλοι οι Ναυτικοί χάνουν γενέθλια, γιορτές, πάρτυ, θανάτους, γεννήσεις, γάμους, ωρκωμωσείαις (το έγραψα τόσο λάθος επίτηδες επειδή δεν θυμάμαι τα ο), οπότε πρέπει να 'σαι έτοιμος να τα χάσεις όλα αυτά...
Εγώ νοσταλγίες κτλ άρχισα επάνω στο 4μηνο να νιώθω πιο έντονα, μια χαρά για 1ο μπάρκο... Αντέχω 6μηνο, εντάξει..άλλοι Δόκιμοι που μπάρκαραν μαζί μου, θα φύγουν στο 5μηνο.. Αλλά σιγά μην κάνω 5 μήνες τώρα και να κάνω 7 στο άλλο, θα σαλέψω, να πα να γαμηθεί!
