Eκκενώσεις γηπέδων, ο… αχόρταγος!
Ο Βασίλης Σκουντής είδε το καρούμπαλο του Χριστοδούλου, θυμήθηκε τη… μάνα του Δουβή και ανησυχεί ότι μετά τα αντάρτικα πόλης ενσκήπτουν πλέον και τα αντάρτικα γηπέδων.
Έχουν περάσει καμιά τριανταριά χρόνια από τότε που κυκλοφορούσε στην Αθήνα εκείνο το βυτιοφόρο με τον εξ ορισμού δύσοσμο τίτλο «Εκκενώσεις βόθρων, ο… αχόρταγος»! Γελούσαμε τότε που το βλέπαμε στους δρόμους αλλά που να ‘φανταστούμε ότι κάποια στιγμή οι σωλήνες του θα απλώνονταν και στα γήπεδα.
Παραβρόμισε η δουλειά κι άντε τώρα να την καθαρίσεις…
Διάβασα το άρθρο του Μάνου Μανουσέλη στο www. gazzetta. gr και (σε κάποια σημεία του) διαφωνώ συμφωνώντας ή μάλλον συμφωνώ διαφωνώντας! Eχει βάση αυτό το οξύμωρο σχήμα, διότι καλό είναι το παραμύθι που βολεύει τη «μασονία μας» (ότι τάχα για όλα τα δεινά του μπάσκετ φταίνε οι παλιάνθρωποι του ποδοσφαίρου, οι εχθροί που απεργάζονται την ολοσχερή καταστροφή μας, το μνημόνιο, η τρόικα, ο πήξας και ο δείξας), αλλά δεν έχει πλέον δράκο!
Τι εννοώ με αυτό; Απλούστατα, για λάθη και αμαρτίες που μπορεί να κάνει μόνο του, το μπάσκετ δεν χρειάζεται τη συνενοχή του ποδοσφαίρου! Έχει και το μπάσκετ, την ικανότητα να εκτρέφει κάφρους (έστω κι αν ο αρχικός πυρήνας τους μεταγράφηκε από το ποδόσφαιρο) και έχει επίσης τη δυνατότητα να παράγει ή να αναπαράγει αυτοδυνάμως τη βία, προς τούτο άλλωστε εμφανίζονται όλοι πρόθυμοι να βάλουν ένα χεράκι. Όλοι ανεξαιρέτως…
Το θέμα είναι όντως σοβαρό και φοβάμαι πως θα σοβαρέψει περισσότερο στο μέλλον: θα επιβεβαιωθεί δηλαδή ο καθηγητής (και νεόκοπος πρόεδρος της Διαρκούς Επιτροπής Καταπολέμησης της Βίας) Γιάννης Πανούσης, που είχε τονίσει σε μια ημερίδα του ΠΣΑΤ ότι «η οικονομική κρίση θα προκαλέσει παράλληλα και επάλληλα κρούσματα βίας σε όλον τον κοινωνικό ιστό και επίσης θα αυξήσει τα εγκλήματα κατά της ζωής και της περιουσίας και τις αυτοκτονίες»!
Ε, για να το λέει, ένας καθηγητής εγκληματολογίας, κάτι παραπάνω θα ξέρει…
Το μπάσκετ (όπως και κάθε άλλη αθλητική δραστηριότητα) δεν έχει αυτή τη στιγμή τα ισχυρά αντισώματα για να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τη λαϊκή οργή, που εκδηλώνεται παντοιοτρόπως σε όλα τα γήπεδα. Στο πλαίσιο της λογικής «σκοτώνω και δεν πληρώνω» τα κάνουν λίμπα αδιαφορώντας πλήρως για τις συνέπειες των ακραίων συμπεριφορών τους. Δεν είμαι ειδικός στο θέμα, αλλά υποψιάζομαι ότι μετά τα αντάρτικα πόλεων, αρχίζουν να αναπτύσσονται και τα αντάρτικα γηπέδων!
Κοινώς γίναμε Σικάγο την εποχή της ποτοαπαγόρευσης ή… American Bar όπως έλεγε με το παροιμιώδες ύφος του ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος ως υπομοίραρχος της Χωροφυλακής στη «Βίλα των οργίων».
Ο Θεός να βάλει το χέρι του, λοιπόν, διότι ο κόσμος είναι απογοητευμένος, αγανακτισμένος, θυμωμένος και δεν συμμαζεύεται. Στην κυριολεξία δεν συμμαζεύεται, διότι όταν η εγγενής αθλητική βία παντρεύεται με τη λαϊκή οργή και την κοινωνική έκρηξη, τότε τα γήπεδα μετατρέπονται στο πι και φι σε πεδίο βολής φτηνό που ασκούνται βρίζοντας (και κτυπώντας και πετώντας ό,τι βρουν μπροστά τους) ντόπιοι φαντάροι!
Χθες το βράδυ οι διαιτητές πήγαν στα αποδυτήρια αποφασισμένοι να διακόψουν τον αγώνα, αλλά εντέλει υπέκυψαν στις πιέσεις των γηπεδούχων, στην απροθυμία ή στη δήλωση αδυναμίας των οργάνων της τάξεως και στο… νόμο των πιθανοτήτων που συνήθως μετατρέπει τη διακοπή σε εκκένωση των κερκίδων. Παρεμπιπτόντως στην Ελλάδα αυτή τη φάμπρικα την άνοιξε πριν από 25 χρόνια (σεζόν 1985-86) ο Σταύρος Δουβής, όταν πενήντα δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη του αγώνα Απόλλων Πατρών-Ιωνικός Νικαίας έδωσε εντολή ν’ αδειάσουν οι εξέδρες, επειδή τον έβριζαν οι θεατές.
Μερικές εβδομάδες αργότερα (στις 22 Μαρτίου του 1986) ο Δουβής το διέπραξε και πάλι και μάλιστα σε ντέρμπι Άρης-ΠΑΟΚ, με τη διαφορά ότι τότε η εντολή του περί εκκένωσης των κερκίδων δεν εισακούσθηκε και αφού είδε κι απόειδε αποφάσισε την οριστική διακοπή του αγώνα εις βάρος του ΠΑΟΚ.
Στο ίδιο γήπεδο καταγράφηκε και η πρώτη επί ελληνικού εδάφους εκκένωση εξέδρας σε αγώνα του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης: τη σεζόν 1990-91 οι διαιτητές διέκοψαν το ματς Άρης-Μπαρτσελόνα ένα λεπτό και 15 δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη του και έθεσαν ως όρο την αποχώρηση όλων των θεατών για να επιστρέψουν στον αγωνιστικό χώρο, όπερ και εγένετο. Ούτως ή άλλως αυτό το ματς ήταν…στοιχειωμένο από την αρχή καθώς «έπεφταν» συνεχώς τα φώτα και με τον ρυθμό που εξελισσόταν, θα κρατούσε δυο μερόνυχτα!
Ε περίπου τόσο κράτησαν ο τελικός Κυπέλλου Άρης-Ολυμπιακός το 1994 στη Λαμία ο προπέρσινος τρίτος τελικός των πλέι οφς Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός, η χθεσινή παρωδία της Πυλαίας και η καταμέτρησις (θα) συνεχίζεται…
ΥΓ: Θα συνεχίζεται επίσης η αποτυχία (που άλλοτε οφείλεται σε αδυναμία και άλλοτε σε απροθυμία) του συστήματος να αντιμετωπίσει τον Φρανκεστάιν που το ίδιο δημιούργησε, αλλά αυτή είναι μια άλλη και πολύ μεγάλη κουβέντα…
Κώδικας: Επιλογή όλων
http://www.gazzetta.gr/bloggers/vasilis-skoundis/item/125819-Eκκενώσεις-γηπέδων,-ο…-αχόρταγος#itemCommentsAnchor