Aureliano Buendia έγραψε:Είναι τεράστια η χαρά της πρόκρισης. Αντίστοιχη της προσμονής και της λαχτάρας. Και ήρθε με έναν τρόπο σχεδόν μεταφυσικά αντί-ΠΑΟΚ. Ευρώπη τον Μάρτη, αυριανή κλήρωση, προοπτική ενός ευρωπαϊκού προημιτελικού. Σκέτη τρέλα. Και παρόλα αυτά, η χαρά μου είναι μαγκωμένη, αμήχανη. Αν κάποιος θεωρήσει ότι μιζεριάζω, ας μην διαβάσει παρακάτω. Ούτως ή άλλως θα διαφωνήσει.
Στο γήπεδο δεν μπορούσα να πάω λόγω αδιανόητου φόρτου εργασίας και κούρασης αυτή την περίοδο. Και άνετος και χαλαρός να ήμουν, όμως, έτρεμα στην ιδέα ότι θα ακούσω ή θα δω κάποιο πανό για τα “αδέρφια μας”. Και, δυστυχώς, συνέβη. Κάθε φορά που έμπαινε το σιχαμένο πανό στο κάδρο, ανακατωσούρα στο στομάχι και αναγούλα στο στόμα. Η μεγαλύτερη ίσως ξεφτίλα και ντροπή στην ιστορία του πιο θρυλικού γηπέδου της Ελλάδας. Από ντροπές, φυσικά, χορτάσαμε τα τελευταία χρόνια, αλλά όλα τα κρύβουμε κάτω από το χαλί. Ψέματα, δεν τα κρύβουμε καν. Δεν μας νοιάζει. Η ομάδα. Οι νίκες. Να περνάμε καλά την Κυριακή. Ο Ιβάν. Να πάρουμε τίτλους. Οτιδήποτε έξω από αυτά, είναι περιττό πλέον, σχεδόν απαγορευμένο, ταμπού, δεν πρέπει να πούμε οτιδήποτε, για να μην γίνει “εμφύλιος”. Προτιμότερη η μούγκα, λοιπόν. Το είδα και σε σχόλια στο τόπικ. “Καλά, με αυτά θα ασχολούμαστε;”. Ο καθένας ας ασχοληθεί με ό,τι τον πονά και τον νοιάζει θα απαντήσω σε αυτό. Kάποιος φίλος έγραψε ότι είναι ήσσονος σημασίας το πανό. Στο απόλυτο οπαδικό παλκοσένικο, στη θρυλική θύρα 4, κρεμασμένο για 2,5 ώρες, για να το χαζεύει όλη η Ελλάδα μη τυχόν και το χάσει κανείς, ανέβηκε ένα πανό απόλυτης ντροπής. Τι θα ήταν αληθινά σημαντικό, δηλαδή, και άξιο αναφοράς; Να φωνάζει εν χορώ το γήπεδο κανά σύνθημα που θα αποθεώνει τη δολοφονία; Πρέπει να ανεβάσουμε τον πήχη ψηλότερα, να μην πέσουμε στη λούπα της συλλογικής ευθύνης, αλλά συγχρόνως να μην είμαστε ευθυνόφοβοι. Να το κάνουμε δική μας ευθύνη το να κοπούν μαχαίρι όλα αυτά.
Για την ΠΑΕ, πλέον, τόσο για τους υπαλλήλους της όσο και για την κεφαλή, δεν έχω λόγια. Μάσα, καλοπέραση και άγιος ο θεός, οι πρώτοι. Σε κάποιο σύμπαν που δεν επικοινωνεί με τον πλανήτη γη, η δεύτερη. Εγώ έτρεμα το πανό της ντροπής εδώ και μέρες, η ΠΑΕ δεν πολύ-ενδιαφέρεται μάλλον. “Και τι να κάνει ρε φίλε, να βάλει χέρι στον κόσμο;”. Ξέρω ‘γω τι να κάνει, κάτι να κάνει. Να πιάσει όσους ξέρει και μπορεί να ελέγξει, να διαμηνύσει δεξιά κι αριστερά ότι δεν πρέπει να γίνει τέτοια μαλακία ολκής. Και πάνω απ’ όλα να το κατεβάσει το γαμήδι. Να μην το αφήσει να μας ντροπιάζει για 2,5 ώρες σε όλη την Ελλάδα. Δεν θέλω, όμως, κλάψες και παραπονάκια τώρα. Κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας για να μισήσουν όλοι. Κάποιοι ίσως νιώθουν και περήφανοι γι’ αυτό.
Όσο για τα “ναι μεν, αλλά”, τα γνωρίζω και τα βλέπω όλα. Τη χυδαία τυμβωρυχία. Τη φρικτή εργαλειοποίηση ενός τραγικού θανάτου για την εξυπηρέτηση μιας μικροπρεπούς ατζέντας. Τις βαθιές ρίζες ενός κοινωνιολογικού-πολιτισμικού μίσους για τον ΠΑΟΚ από την αστική νομενκλατούρα της πόλης. Τις αφόρητες κοινοτοπίες και ύφος χιλίων καρδιναλίων από τους ουδέτερους που δεν ασχολούνται, αλλά ξάφνου τα ξέρουν όλα. Παρόλα αυτά, σήμερα δεν έχω το κουράγια για “ναι μεν, αλλά”, διότι πιάσαμε πάτο και εμείς οι ίδιοι. Ειλικρινά, μου προκαλεί αποστροφή η σκέψη να χοροπηδήσω και να φωνάξω πλάι σε ανθρώπους που εγκρίνουν ή επιδοκιμάζουν αυτή τη στάση ζωής. Μου λεκιάζουν κάτι στο οποίο έχω δοθεί ολόψυχα και ταυτοτικά στη ζωή μου. Είναι μια μορφή βίας κι αυτό. Έμμεση μεν, αλλά και πάλι βία.
Υγ: υπέροχη η ομάδα, μπήκε δυνατά, άντεξε στην τρικυμία, ανασυντάχθηκε και κυνήγησε την απευθείας πρόκριση, έδωσε ρεσιτάλ στην καταραμένη διαδικασία. Χίλια μπράβο σε όλους τους παίκτες και στον προπονητή. Είναι μεγάλη υπόθεση η σημερινή πρόκριση.
Υγ2: για όσους θεωρούν ότι όλα αυτά δεν αφορούν τον ΠΑΟΚ (έχοντας μια πολύ περιοριστική αντίληψη περί του τι σημαίνει ΠΑΟΚ κατά τη δική μου ταπεινή γνώμη), ας αναλογιστούν πως οι επιπτώσεις είναι ολέθριες και στα πιο χειροπιαστά και ταπεινά επίπεδα. Εκτός αν κατοικείς στη Χουλιγκανολάνδη ή στον Ultras Planet, δεν γίνεται να μην έχεις πάρει πρέφα του τι συμβαίνει. Υπάρχει κόσμος που θα κόψει το γήπεδο, που θα κόψει γενικά την ενασχόληση. Υπάρχουν παιδάκια που έχουν χάσει τα αυγά και τα πασχάλια με αυτό που έγινε και γίνεται. Η μόνη ομάδα στον κόσμο που έκανε αμέτρητους οπαδούς από τους οπαδούς της, θα βιώσει το αντίθετο. Η ζωή κάνει περίεργους κύκλους.
