Ποντιακό topic
Ήτανε μια φορά
Στίχοι: Κώστας Φέρρης
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης
Άλλες ερμηνείες: Γιώργος Νταλάρας
Ήτανε μια φορά μάτια μου κι έναν καιρό
μια όμορφη κυρά αρχόντισσα να σε χαρώ
Μια μικροπαντρεμένη κόρη ξανθή
τον κύρη της προσμένει βράδυ πρωί
Ένα Σαββάτο βράδυ καλέ μια Κυριακή
τον ήλιο το φεγγάρι, καλέ, παρακαλεί
Ήλιε μου φώτισέ τον φεγγάρι μου
πάνε και μίλησέ του για χάρη μου
Γυρίζει κι αρμενίζει καλέ στα πέλαγα
τους πειρατές θερίζει καλέ και τους χαλά
Στον ήλιο στο φεγγάρι και στη βροχή
και μένανε μ' αφήνει έρμη και μοναχή
Γαλέρα ανοίχτηκε μάτια μου με το βοριά
στη μάχη ρίχτηκε μάτια μου και στον καυγά
Μέσα σ' ένα σινάφι πειρατικό
είδα φωτιά ν' ανάβει και φονικό
Ετον ενα βολαν
Μεταφραση στα Ποντιακα: Πλατων Κυφωνιδης
Ετον ενα βολαν, οματαμ, μιαν κι αλλομιαν
ενας εμορφεσα αρχοντεσσα, να λελεβω σεν
Ενας μικροπαντρεμεντζα, ξανθον κουτσιν
τον κυρ νατς αναμεν βραδυαν πρωιαν
Εναν σαββατοβραδυαν νεψα, εναν Κερεκην
το φεγγαρ τον ηλεν, νεψα, παρακαλα
Ηλεμ και φεγγαρι μ' γνεφτσωνατον
δεβα και καλατσεπσενατον για τ' εμον το χαιρ
Κλωσκετε κι αρμενιζ, νεψα, σα πελαα
τη κουρσαρς θερειζ νεψα και χαλει ατς
Σον ηλ, σο φεγγαρ και σην βρεσην
κ' εμεν ερημον και μανασην αφηνμεν
Γαλεραν απεπλευσεν οματαμ με τον βορραν
σην μασην ερουξεν οματαμ και σο ταυισμαν
Απες σεναν μπουλουκ κουρσαρικον
ειδα αψιμον να εβγον και φονος
Μανολη αδερφε μου το αφιερωνω σε σενα και στον μεγαλο Νικο Ξυλουρη... Ειμαι σιγουρος οτι αν σημερα ζουσε θα το τραγουδουσε στα ποντιακα!!!!
Στίχοι: Κώστας Φέρρης
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης
Άλλες ερμηνείες: Γιώργος Νταλάρας
Ήτανε μια φορά μάτια μου κι έναν καιρό
μια όμορφη κυρά αρχόντισσα να σε χαρώ
Μια μικροπαντρεμένη κόρη ξανθή
τον κύρη της προσμένει βράδυ πρωί
Ένα Σαββάτο βράδυ καλέ μια Κυριακή
τον ήλιο το φεγγάρι, καλέ, παρακαλεί
Ήλιε μου φώτισέ τον φεγγάρι μου
πάνε και μίλησέ του για χάρη μου
Γυρίζει κι αρμενίζει καλέ στα πέλαγα
τους πειρατές θερίζει καλέ και τους χαλά
Στον ήλιο στο φεγγάρι και στη βροχή
και μένανε μ' αφήνει έρμη και μοναχή
Γαλέρα ανοίχτηκε μάτια μου με το βοριά
στη μάχη ρίχτηκε μάτια μου και στον καυγά
Μέσα σ' ένα σινάφι πειρατικό
είδα φωτιά ν' ανάβει και φονικό
Ετον ενα βολαν
Μεταφραση στα Ποντιακα: Πλατων Κυφωνιδης
Ετον ενα βολαν, οματαμ, μιαν κι αλλομιαν
ενας εμορφεσα αρχοντεσσα, να λελεβω σεν
Ενας μικροπαντρεμεντζα, ξανθον κουτσιν
τον κυρ νατς αναμεν βραδυαν πρωιαν
Εναν σαββατοβραδυαν νεψα, εναν Κερεκην
το φεγγαρ τον ηλεν, νεψα, παρακαλα
Ηλεμ και φεγγαρι μ' γνεφτσωνατον
δεβα και καλατσεπσενατον για τ' εμον το χαιρ
Κλωσκετε κι αρμενιζ, νεψα, σα πελαα
τη κουρσαρς θερειζ νεψα και χαλει ατς
Σον ηλ, σο φεγγαρ και σην βρεσην
κ' εμεν ερημον και μανασην αφηνμεν
Γαλεραν απεπλευσεν οματαμ με τον βορραν
σην μασην ερουξεν οματαμ και σο ταυισμαν
Απες σεναν μπουλουκ κουρσαρικον
ειδα αψιμον να εβγον και φονος
Μανολη αδερφε μου το αφιερωνω σε σενα και στον μεγαλο Νικο Ξυλουρη... Ειμαι σιγουρος οτι αν σημερα ζουσε θα το τραγουδουσε στα ποντιακα!!!!
ΠΑΟΚ
για εμας τους ποντιους αυτο το τραγουδι ειναι τα παντα
http://www.youtube.com/watch?v=jZUzaWBAjNM
http://www.youtube.com/watch?v=jZUzaWBAjNM
-
dreamwarrior
- Δημοσιεύσεις: 3136
- Εγγραφή: Δευ 28 Ιαν 2008, 15:04
- Τοποθεσία: Έδεσσα
Κι θα εφτας ατο!!!!
Κι εγώ είμαι αδακά και αναμένω σας να λέτε με ποίο εν το κρητικό τόπικ.
Αδερφέ Μανούσο ποίσον έναν λινκ να ελάπ' ατό οκ??
Πλατωνίκα εφτάω έναν δουλείαν λογιστικόν και i'll be back soon!!!!!!
Αγαπώ σε αδερφέ μου Dreamwarriorίκας
Αδερφέ Μανούσο ποίσον έναν λινκ να ελάπ' ατό οκ??
Πλατωνίκα εφτάω έναν δουλείαν λογιστικόν και i'll be back soon!!!!!!
Αγαπώ σε αδερφέ μου Dreamwarriorίκας
Re: Κι θα εφτας ατο!!!!
Αγουριμ Dreamwarriorίκα μερ εισαι νεπε??? Ερωθημεσασεν πατσαναχ...ελα ας λεωματα ενα ξαι... Ο αδερφον εμουν ο Μανουσον εν αγνον και τρανον παλεκαρ...α σα λιγα... Αναμενωσεν αδερφεμ, νομα σημαν ουσταν ερσεσε, σο σπι κιαν ειμαι...επουγαλευτα και εφυα α σην δουλειαν....ατωρα πινω ουζον και αφουγκραουμε Ποντιακα και τον τρανον τον Κρητεν τον Νικολαν τον Ξυλουρην.... Αραεικα...dreamwarrior έγραψε:Κι εγώ είμαι αδακά και αναμένω σας να λέτε με ποίο εν το κρητικό τόπικ.
Αδερφέ Μανούσο ποίσον έναν λινκ να ελάπ' ατό οκ??
Πλατωνίκα εφτάω έναν δουλείαν λογιστικόν και i'll be back soon!!!!!!
Αγαπώ σε αδερφέ μου Dreamwarriorίκας
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος Platon την Κυρ 10 Αύγ 2008, 22:25, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
Re: ΠΑΟΚ
Ατωρα ντο επεικες μεν νεπε Νικολα???? Ατωρα εμερακλωθα και ποιος κρατει μεν ατωρα??? Να εισαι καλα Νικολα αδερφεμ....nikos123 έγραψε:για εμας τους ποντιους αυτο το τραγουδι ειναι τα παντα
http://www.youtube.com/watch?v=jZUzaWBAjNM
http://www.youtube.com/watch?v=h6KJfDE7kBg
http://www.youtube.com/watch?v=SG_lqTLe9GY
http://www.youtube.com/watch?v=OLfXTETajZM
http://www.youtube.com/watch?v=xvewKxBgwBw
http://www.youtube.com/watch?v=JkBZ2afXFqw
http://www.youtube.com/watch?v=h6bTQYRP3tM
http://www.youtube.com/watch?v=SoBDwCfHIxw
http://www.youtube.com/watch?v=bOILwSXdov0
http://www.youtube.com/watch?v=TtEo9OdRYeQ
http://www.youtube.com/watch?v=SG_lqTLe9GY
http://www.youtube.com/watch?v=OLfXTETajZM
http://www.youtube.com/watch?v=xvewKxBgwBw
http://www.youtube.com/watch?v=JkBZ2afXFqw
http://www.youtube.com/watch?v=h6bTQYRP3tM
http://www.youtube.com/watch?v=SoBDwCfHIxw
http://www.youtube.com/watch?v=bOILwSXdov0
http://www.youtube.com/watch?v=TtEo9OdRYeQ
-
dreamwarrior
- Δημοσιεύσεις: 3136
- Εγγραφή: Δευ 28 Ιαν 2008, 15:04
- Τοποθεσία: Έδεσσα
Ιστορια της Κρωμνης
Ιστορια της Κρωμνης.
Της Σοφιας Κοκκα(1901-1998)
Τα μερια μουν ηρωϊκα και ονοματισμενα
σην ιστοριαν του Ποντου ολα ειναι γραμμενα'
εκεινος που δεβαζ'ατα,ραϊεται η καρδια τ'
πως ειδαν οι Ρωμαιοι εμουν ατοσον τυραννιαν.
Διεσπαρμεν'οι Ελληνες σον Ποντον π'εκρεμιαν,
ση Κρωμνης εμουν τα βουνα πολλοι εσαν π'επηγαν.
Χαλδαιοι που εζησανε τσοπανοι σα παρχαρια
τους εφιλοξενησανε και ζηνανε ενταμα.
Εκει εσαν και καλογερ',π'εχτισαν μοναστηρια,
οι Χαλδαιοι που επιστεψαν πολλοι που εβαφτιγαν.
Εζηνανε ειρηνικα κι ησαν αγαπημενοι
Ωσπου ερθαν χρονοι δισεκτοι και μηνες οργισμενοι.
Ως να εσκωθεν σο ποδαρ'απιστος η Περσια,
εκηρυξεν τον πολεμον να καιει την Ρωμανιαν.
Οι Περσες και οι Αραβες κι οπις'η Τουρκια
ολους πως θα αντικρυζε η δολια η Ρωμανια!
Επεραν τα κονταρ'ατουν και οι Χαλδαιοι ενταμαν
εξεβανε σον πολεμον ολα τα παλληκαρια,
η ταν ή επι τας ειπανε κ'εκρεμασαν σπαθια
κι επερανε με την σειραν τη Κρωμνης τα ρασια.
Αλλ' εβγαιναν σον Κατσκαματ',
αλλ' εξεβαν σον Ταυρον,
αλλ' σο Καρακαπαν και αλλ' σον Αεν Παυλον.
Εχθρου ποδαρ'να μη δεβαιν'εκει σ'αγια τα μερια
να μη χαλαν'το μοναστηρ'του Αε Ζαχαρεα.
Οσον κι αν εσαν ηρωες κ'ειχαν γερα σπαθια,
αμετρητοι εσαν οι εχθροι,τ'αγρια θηρια
π'εζηνανε ειρηνικα ση Κρωμνης τα παρχαρια
ποσοι μαναδες εκλαψαν π'εχασαν παλληκαρια.
Ωπου και αν εξυουτον το ηρωϊκον το αιμα
εκει σον τοπον εβγαιναν λουλουδια μυρωμενα.
Για τ'ατο τα ρασια 'μουν εχ'νε την ευωδια,
Ηρωες επολεμαναν με ελληνικα σπαθια.
Υστερ'τα γυναικοπαιδα κι οι γεροντες ενταμαν
επερανε το μονοπατ',εφεκαν τα παρχαρια,
επηγαν και εξεβανε σον Αε Ζαχαρεαν
εντοκαν τ'οπις τον γκρεμον ντο ρουζ'σην Κρωμ' μερεαν.
Αλλοι σα σπελτα εκρυφτανε,αλλοι απες σ'ορμια,
αλοιμονο σοι μαναδες ντο ειχαν και παιδια.
Να ειχαν γλωσσαν κι ελαλνανε εκεινα τα λονταρια,
ποσες μαναδες εκρυψαν με τα παιδια ενταμαν.
Κι ατουνους εκυριεψεν η βαρβαρος Τουρκια,
αναγκασεν τοι χριστιανους ν'αλλαζ'νε
την θρησκειαν.
Επεραν δυ'ονοματα,ειχαν δυο θρησκειας,
εσκαψαν και υπογεια,εχτισαν εκκλησιας.
Εξεβαν μυστικοι δεσκαλ',ειχαν κρυφα σχολεια,
να μαθιζ'νε τα παιδια 'τουν,να μη χαν' τη θρησκεια.
Η Κρωμ' εμουν ανωμαλον,λαγκαδια και παϊρια,
σα σκολεια επεγ'νανε με ποιον αγωνιαν!
Το "φεγγαρακι μου λαμπρο",ελεγαν τα παιδια,
να φεγγει,για να πορπατουν,μη παγ'νε σην σκοτιαν.
Παρα πολλα υποφεραν ως ν'ερθεν η αγια μερα,
που οι κρυφοχριστιανοι σα φανερα εξεβαν.
Για σφαγουν,για κρεμαουνταν,αποφασιν επεραν,
ατοιν που εσαν τολμηροι,σα φανερα εξεβαν.
Οι δειλοι που κι ετολμησαν,ξανα κρυφοι επεμναν.
ΕΡθεν το χατι Χουμαγιουν,εγκεν ελευθεριαν
και οι κρυφοχριστιανοι ευραν ευκαιριαν.
Σην Τραπεζουνταν επηγαν ρητα σο προξενειον,
απεσταλμενον εστειλαν καισο Πατριαρχειον.
Εμαζεψαν υπογραφας ας σ' ολια τα προξενεια
και εφερεν αντιρρησην η αγγλικη πρεσβεια,
και τον σουλτανον εγραψαν,ατοιν ψεματ'ευταγ'νε
λεγ'νε πως ειναι χριστιανοι σον στρατον να μην παγ'νε.
Ρητα επεραν βεβαιωσην και ας σα μοναστηρια
ντο εσαν πριν χριστιανοι και ολ'ντο εβαπτιαν.
Τα καμπανας εχτυπεσαν για την δοξολογιαν
κι'εφανερωθαν οι δεσκαλ' και τα κρυφα σχολεια.
Εκει ση Κρωμνης τον γκρεμον και τα κρυφα σχολεια
εξεβαν καλοι μαθητες και αξια παιδια.
Κρωμετ'σαν ειναι τολμηροι και καναν 'κι φοουνταν,
ατοιν φωστηρες εσανε απες'σην Τραπεζουνταν.
Βουλευτην εξεγκαν οι Κρωμετ'τον Ματθαιον Κωφιδην
γυμνασιαρχην εβαλαν ατοιν τον Ιωαννην Παρχαριδην.
Της Σοφιας Κοκκα(1901-1998)
Τα μερια μουν ηρωϊκα και ονοματισμενα
σην ιστοριαν του Ποντου ολα ειναι γραμμενα'
εκεινος που δεβαζ'ατα,ραϊεται η καρδια τ'
πως ειδαν οι Ρωμαιοι εμουν ατοσον τυραννιαν.
Διεσπαρμεν'οι Ελληνες σον Ποντον π'εκρεμιαν,
ση Κρωμνης εμουν τα βουνα πολλοι εσαν π'επηγαν.
Χαλδαιοι που εζησανε τσοπανοι σα παρχαρια
τους εφιλοξενησανε και ζηνανε ενταμα.
Εκει εσαν και καλογερ',π'εχτισαν μοναστηρια,
οι Χαλδαιοι που επιστεψαν πολλοι που εβαφτιγαν.
Εζηνανε ειρηνικα κι ησαν αγαπημενοι
Ωσπου ερθαν χρονοι δισεκτοι και μηνες οργισμενοι.
Ως να εσκωθεν σο ποδαρ'απιστος η Περσια,
εκηρυξεν τον πολεμον να καιει την Ρωμανιαν.
Οι Περσες και οι Αραβες κι οπις'η Τουρκια
ολους πως θα αντικρυζε η δολια η Ρωμανια!
Επεραν τα κονταρ'ατουν και οι Χαλδαιοι ενταμαν
εξεβανε σον πολεμον ολα τα παλληκαρια,
η ταν ή επι τας ειπανε κ'εκρεμασαν σπαθια
κι επερανε με την σειραν τη Κρωμνης τα ρασια.
Αλλ' εβγαιναν σον Κατσκαματ',
αλλ' εξεβαν σον Ταυρον,
αλλ' σο Καρακαπαν και αλλ' σον Αεν Παυλον.
Εχθρου ποδαρ'να μη δεβαιν'εκει σ'αγια τα μερια
να μη χαλαν'το μοναστηρ'του Αε Ζαχαρεα.
Οσον κι αν εσαν ηρωες κ'ειχαν γερα σπαθια,
αμετρητοι εσαν οι εχθροι,τ'αγρια θηρια
π'εζηνανε ειρηνικα ση Κρωμνης τα παρχαρια
ποσοι μαναδες εκλαψαν π'εχασαν παλληκαρια.
Ωπου και αν εξυουτον το ηρωϊκον το αιμα
εκει σον τοπον εβγαιναν λουλουδια μυρωμενα.
Για τ'ατο τα ρασια 'μουν εχ'νε την ευωδια,
Ηρωες επολεμαναν με ελληνικα σπαθια.
Υστερ'τα γυναικοπαιδα κι οι γεροντες ενταμαν
επερανε το μονοπατ',εφεκαν τα παρχαρια,
επηγαν και εξεβανε σον Αε Ζαχαρεαν
εντοκαν τ'οπις τον γκρεμον ντο ρουζ'σην Κρωμ' μερεαν.
Αλλοι σα σπελτα εκρυφτανε,αλλοι απες σ'ορμια,
αλοιμονο σοι μαναδες ντο ειχαν και παιδια.
Να ειχαν γλωσσαν κι ελαλνανε εκεινα τα λονταρια,
ποσες μαναδες εκρυψαν με τα παιδια ενταμαν.
Κι ατουνους εκυριεψεν η βαρβαρος Τουρκια,
αναγκασεν τοι χριστιανους ν'αλλαζ'νε
την θρησκειαν.
Επεραν δυ'ονοματα,ειχαν δυο θρησκειας,
εσκαψαν και υπογεια,εχτισαν εκκλησιας.
Εξεβαν μυστικοι δεσκαλ',ειχαν κρυφα σχολεια,
να μαθιζ'νε τα παιδια 'τουν,να μη χαν' τη θρησκεια.
Η Κρωμ' εμουν ανωμαλον,λαγκαδια και παϊρια,
σα σκολεια επεγ'νανε με ποιον αγωνιαν!
Το "φεγγαρακι μου λαμπρο",ελεγαν τα παιδια,
να φεγγει,για να πορπατουν,μη παγ'νε σην σκοτιαν.
Παρα πολλα υποφεραν ως ν'ερθεν η αγια μερα,
που οι κρυφοχριστιανοι σα φανερα εξεβαν.
Για σφαγουν,για κρεμαουνταν,αποφασιν επεραν,
ατοιν που εσαν τολμηροι,σα φανερα εξεβαν.
Οι δειλοι που κι ετολμησαν,ξανα κρυφοι επεμναν.
ΕΡθεν το χατι Χουμαγιουν,εγκεν ελευθεριαν
και οι κρυφοχριστιανοι ευραν ευκαιριαν.
Σην Τραπεζουνταν επηγαν ρητα σο προξενειον,
απεσταλμενον εστειλαν καισο Πατριαρχειον.
Εμαζεψαν υπογραφας ας σ' ολια τα προξενεια
και εφερεν αντιρρησην η αγγλικη πρεσβεια,
και τον σουλτανον εγραψαν,ατοιν ψεματ'ευταγ'νε
λεγ'νε πως ειναι χριστιανοι σον στρατον να μην παγ'νε.
Ρητα επεραν βεβαιωσην και ας σα μοναστηρια
ντο εσαν πριν χριστιανοι και ολ'ντο εβαπτιαν.
Τα καμπανας εχτυπεσαν για την δοξολογιαν
κι'εφανερωθαν οι δεσκαλ' και τα κρυφα σχολεια.
Εκει ση Κρωμνης τον γκρεμον και τα κρυφα σχολεια
εξεβαν καλοι μαθητες και αξια παιδια.
Κρωμετ'σαν ειναι τολμηροι και καναν 'κι φοουνταν,
ατοιν φωστηρες εσανε απες'σην Τραπεζουνταν.
Βουλευτην εξεγκαν οι Κρωμετ'τον Ματθαιον Κωφιδην
γυμνασιαρχην εβαλαν ατοιν τον Ιωαννην Παρχαριδην.
-
dreamwarrior
- Δημοσιεύσεις: 3136
- Εγγραφή: Δευ 28 Ιαν 2008, 15:04
- Τοποθεσία: Έδεσσα
ΠΟΝΤΟΣ:ΙΣΤΟΡΙΑ-ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ
"Οταν ήρθε και η σειρά του, ο Παπαγιάννης σήκωσε τον άρρωστο αδερφό του από το κρεβάτι και πήγαν στο προαύλιο της εκκλησίας. Εκεί ήταν όλη η χριστιανική Εσπιε.
480 ψυχές ξεκίνησαν την Κυριακή 16 Νοεμβρίου 1916, ώρα 11, για το δρόμο του Γολγοθά.
Μόλις οι τελευταίοι χριστιανοί άφηναν το χωριό παίρνοντας το δρόμο για τα βουνά, φανατισμένοι Νεότουρκοι Τσέτες μαζεύτηκαν κοντά στο τζαμί. Από απέναντι και μέσα από το παράθυρο, ο Τούρκος γείτονας Ιμπραχήμ παρακολουθούσε με αγωνία να δει τι θα κάμουν.
Σε λίγο έσπασαν την πόρτα του Παπαγιάννη, άρχισαν να πετάνε έξω τα υπάρχοντα του και ετοιμάζονταν για την μοιρασιά. Τότε η ψυχή του Ιμπραχήμ δεν άντεξε για το κακό που γινόταν στους γείτονές του και ιδιαίτερα στον φίλο του τον Παπαγιάννη. Ανοιξε την πόρτα, έτρεξε στην αυλή του Παπαγιάννη και φώναξε στους πλιατσικολόγους:
Αλλαχτάν μπουλ (από το Θεό να το βρείτε.)
Ηταν το μόνο που πρόλαβε να φωνάξει ο Ιμπραχήμ, αφού η κατάρα του έσβησε με ένα πυροβολισμό. Η σφαίρα βρήκε τον Ιμπραχήμ στο μέτωπο και τον έριξε κάτω νεκρό....
Τέσσερις μέρες πέρασαν σαν αιώνας, από την ημέρα που ξεκίνησαν από την Εσπιε. Μέσα σε 4 μέρες, ο Παπαγιάννης έχασε τον αδελφό του και τον αγαπημένο του γιο που με τόσες προσδοκίες έφερε στον κόσμο. Τίποτε πια δεν τον ενδιέφερε. Ούτε που θα πάνε, ούτε αν θα σωθούν, ή αν θα χαθούν. Το ξημέρωμα βρήκε και άλλους νεκρούς. Τα περισσότερα θύματα ήταν μικρά παιδιά. Συνολικά 20 άτομα πέθαναν εκείνο το βράδυ. Μετά από ταλαιπωρίες και πορείες δυόμισι μηνών τα υπολείμματα ενός ζωντανού χωριού έφτασαν στη Σεβάστεια, μόνο...38 ψυχές. "
Απόσπασμα από το βιβλίο του Γιώργου Ανδρεάδη 'Η ΤΑΜΑΜΑ",
"Οταν ήρθε και η σειρά του, ο Παπαγιάννης σήκωσε τον άρρωστο αδερφό του από το κρεβάτι και πήγαν στο προαύλιο της εκκλησίας. Εκεί ήταν όλη η χριστιανική Εσπιε.
480 ψυχές ξεκίνησαν την Κυριακή 16 Νοεμβρίου 1916, ώρα 11, για το δρόμο του Γολγοθά.
Μόλις οι τελευταίοι χριστιανοί άφηναν το χωριό παίρνοντας το δρόμο για τα βουνά, φανατισμένοι Νεότουρκοι Τσέτες μαζεύτηκαν κοντά στο τζαμί. Από απέναντι και μέσα από το παράθυρο, ο Τούρκος γείτονας Ιμπραχήμ παρακολουθούσε με αγωνία να δει τι θα κάμουν.
Σε λίγο έσπασαν την πόρτα του Παπαγιάννη, άρχισαν να πετάνε έξω τα υπάρχοντα του και ετοιμάζονταν για την μοιρασιά. Τότε η ψυχή του Ιμπραχήμ δεν άντεξε για το κακό που γινόταν στους γείτονές του και ιδιαίτερα στον φίλο του τον Παπαγιάννη. Ανοιξε την πόρτα, έτρεξε στην αυλή του Παπαγιάννη και φώναξε στους πλιατσικολόγους:
Αλλαχτάν μπουλ (από το Θεό να το βρείτε.)
Ηταν το μόνο που πρόλαβε να φωνάξει ο Ιμπραχήμ, αφού η κατάρα του έσβησε με ένα πυροβολισμό. Η σφαίρα βρήκε τον Ιμπραχήμ στο μέτωπο και τον έριξε κάτω νεκρό....
Τέσσερις μέρες πέρασαν σαν αιώνας, από την ημέρα που ξεκίνησαν από την Εσπιε. Μέσα σε 4 μέρες, ο Παπαγιάννης έχασε τον αδελφό του και τον αγαπημένο του γιο που με τόσες προσδοκίες έφερε στον κόσμο. Τίποτε πια δεν τον ενδιέφερε. Ούτε που θα πάνε, ούτε αν θα σωθούν, ή αν θα χαθούν. Το ξημέρωμα βρήκε και άλλους νεκρούς. Τα περισσότερα θύματα ήταν μικρά παιδιά. Συνολικά 20 άτομα πέθαναν εκείνο το βράδυ. Μετά από ταλαιπωρίες και πορείες δυόμισι μηνών τα υπολείμματα ενός ζωντανού χωριού έφτασαν στη Σεβάστεια, μόνο...38 ψυχές. "
Απόσπασμα από το βιβλίο του Γιώργου Ανδρεάδη 'Η ΤΑΜΑΜΑ",
-
dreamwarrior
- Δημοσιεύσεις: 3136
- Εγγραφή: Δευ 28 Ιαν 2008, 15:04
- Τοποθεσία: Έδεσσα
Οι μητέρες ξετρελλαμένες, έσφιγγαν, αλλαλάζοντας και τσιρίζοντας με όλη τη δύναμη της ψυχής τους, στην αγκαλιά τα μωρά τους, που έκλαιγαν και κράυγαζαν "μάνα, μανίτσα!". Οι κοπέλλες και οι άλλες γυναίκες με τους γέρους γονείς, τα παιδιά και τους αρρώστους, κραύγαζαν και αρπάζονταν μεταξύ τους σαν να ήθελαν να πάρουν και να δώσουν κουράγιο και βοήθεια, καθώς έπαιρναν φωτιά τα μαλλιά και τα ρούχα τους κι' άρχισαν να γλύφουν το κορμί οι φλόγες. Κραυγές, που ξέσκιζαν το λαρύγγι και τ' αυτιά, φωνές μανιακές και κλάμματα βροντερά, άγρια ουρλιαχτά ανθρώπων, που έχασαν από τρόμο και πόνο τα μυαλά τους, χτυπήματα στα στήθη, στον πυρακτωμένο αέρα και στους τοίχους - χαλασμός κόσμου, ένα ζωντανό κομμάτι από την κόλαση στη γη! Αυτή την εφιαλτική εικόνα παρίσταναν, τα πρώτα λεπτά, τα δύο σπίτια που τα είχαν αγκαλιάσει οι φλόγες.
Μερικές γυναίκες και κοπέλλες στον πόνο, την φρίκη και την απελπισία τους, δοκίμασαν να ριχτούν από τα παράθυρα, προτιμώντας να σκοτωθούν πέφτοντας κάτω ή με σφαίρες από όπλο, παρά να υποστούν τον φριχτό θάνατο στην φωτιά. Οι τσέτες που απολάμβαναν με κέφι και χαχανητά το μακάβριο θέαμα, έκαναν το χατήρι τους - πυροβόλησαν και τις σκότωσαν.
Δεν κράτησε πολλά λεπτά, αυτή η σπαραξικάρδια οχλοβοή, από τους αλαλαγμούς, τις άγριες κραυγές, τα τσουχτερά ξεφωνητά και το ξέφρενο κλάμα. Στην αρχή ο τόνος της οχλοβοής ανέβηκε ψηλά, ως που μπορούν να φτάνουν κραυγές, ξεφωνητά και ξελαρυγγίσματα από τρεις περίπου εκατοντάδες ανθρώπινα στόματα. Γρήγορα όμως ο τόνος άρχισε να πέφτει, ως που μονομιάς κόπηκαν κι' έσβησαν οι φωνές και το κλάμα. Κι' ακούγονταν μονο τα ξύλα, που έτριζαν από τη φωτιά και οι καμμένοι τοίχοι και τα δοκάρια, που έπεφταν με πάταγο πάνω στα κορμιά, που κείτονταν τώρα σωροί κάρβουνα και στάχτη κάτω στο δάπεδο, στα δύο στοιχειωμένα σπίτια το Μπεϊαλάν".
Σάββας Κανταρτζής
Για να μαθένετε μερικοί μερικοί την αξία της ΜΑΝΑΣ..........................
Μερικές γυναίκες και κοπέλλες στον πόνο, την φρίκη και την απελπισία τους, δοκίμασαν να ριχτούν από τα παράθυρα, προτιμώντας να σκοτωθούν πέφτοντας κάτω ή με σφαίρες από όπλο, παρά να υποστούν τον φριχτό θάνατο στην φωτιά. Οι τσέτες που απολάμβαναν με κέφι και χαχανητά το μακάβριο θέαμα, έκαναν το χατήρι τους - πυροβόλησαν και τις σκότωσαν.
Δεν κράτησε πολλά λεπτά, αυτή η σπαραξικάρδια οχλοβοή, από τους αλαλαγμούς, τις άγριες κραυγές, τα τσουχτερά ξεφωνητά και το ξέφρενο κλάμα. Στην αρχή ο τόνος της οχλοβοής ανέβηκε ψηλά, ως που μπορούν να φτάνουν κραυγές, ξεφωνητά και ξελαρυγγίσματα από τρεις περίπου εκατοντάδες ανθρώπινα στόματα. Γρήγορα όμως ο τόνος άρχισε να πέφτει, ως που μονομιάς κόπηκαν κι' έσβησαν οι φωνές και το κλάμα. Κι' ακούγονταν μονο τα ξύλα, που έτριζαν από τη φωτιά και οι καμμένοι τοίχοι και τα δοκάρια, που έπεφταν με πάταγο πάνω στα κορμιά, που κείτονταν τώρα σωροί κάρβουνα και στάχτη κάτω στο δάπεδο, στα δύο στοιχειωμένα σπίτια το Μπεϊαλάν".
Σάββας Κανταρτζής
Για να μαθένετε μερικοί μερικοί την αξία της ΜΑΝΑΣ..........................