Paokmania.Gr

Νομίζω ότι είναι ένα από τα καλύτερα τραγούδια της δεκαετίας του '60 και γενικότερα της ροκ σκηνής.
Να με συγχωρείτε για τις κρίσεις μου, αλλά εμείς οι νέοι είμαστε αλλιώς...

[youtube]<object width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/TCeD_6Y3GQc&hl=en_US&fs=1&"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/TCeD_6Y3GQc&hl=en_US&fs=1&" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object>[/youtube]

τα φοιτητικα μου χρονια...
[youtube]QQtLoJlQD6E&feature=related[/youtube]
[youtube]JYeey-M3ggs[/youtube]
[youtube]gproa6vzgws[/youtube]

Μια μικρή μόνο γεύση απο αυτό που θα ακουστεί το Σάββατο το βράδυ.............αργά μεσάνυχτα.......στη Music Factory.....at Paokmania Web Radio......για τους λάτρεις της ηλεκτρονικής μουσικής............[youtube]XN8Ln5QfCsw&feature=related[/youtube]

Ας ακούσουμε και κάτι διαφορετικό: Ηλεκτρονική μουσική!
Νομίζω ότι οι Γερμανοί Kraftwerk είναι από τους πλεον αντιπροσωπευτικούς εκπροσώπους. Και το Radioactivity από τα πλέον αντιπροσωπευτικά τους κομμάτια. Μια καλή γεύση του τραγουδιού (δεν είναι ολόκληρο) παίρνουμε τώρα...

[youtube]<object width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/eaScyfSHc-Y&hl=en_US&fs=1&"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/eaScyfSHc-Y&hl=en_US&fs=1&" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object>[/youtube]

Απο τους Velvet Undeground στην απλοτητα του punk υπηρχε ενας δρομος. Το ονομα του ηταν Modern Lovers.

[youtube]TDJShMk-r88[/youtube]

ααχχχχχ... mother irland...φερτε μου να πχιω!!
[youtube]_VKouBHarIo[/youtube]

[youtube]LT3w6-cCn10[/youtube]

: P

ΑποστόληςΑ έγραψε:Ο αδελφός μου είχε αγοράσει έναν δίσκο του Jonathan Richman and the modern lovers, κάπου το 1985, που διαφημιζόταν ως "η επιστροφή του ρομαντισμού" (μάλλον το Rocking 'n Romance), που μου είχε αρέσει πολύ. Άλλά δεν μπόρεσα να βρω κάτι σχετικό στο you tube, ή ό,τι βρήκα δεν μου θύμιζε το album αυτό.

Oι Modern Lovers ηταν ενα τετραμελες γκρουπ που υφιστατο απο το 1970 μεχρι το 1974 και που προσπαθησε να συνεχισει μουσικα απο εκει που ειχαν σταματησει οι Velvet Underground (της μετα John Cale περιοδου). Αποτελουνταν απο τον Jonathan Richman (τραγουδι, κιθαρα), τον Ernie Brooks (μπασο), τον David Robinson (ντραμς, που αργοτερα θα πηγαινε στους Cars) και τον κιμπορντιστα Jerry Harrison που αργοτερα θα αποτελουσε μελος των Τalking Heads (αλλη θεικη μπανταρα αυτη). Αν και μαζι 4 χρονια, ο πρωτος και μοναδικος δισκος που θα εβγαζαν θα ηταν μετα την διαλυση τους, ο ομωνυμος, κλασικοτατος και φανταστικοτατος "Μodern Lovers" του 1976, απο οπου και το κομματι που παρεθεσα. Απλα ο Jonathan Richman, στην μετεπειτα, και επισης, ενδιαφερουσα πορεια του, χρησιμοποιουσε τακτικα το ονομα Modern Lovers ή Jonathan Richman and the Modern Lovers κτλ Επροκειτο ομως οχι για το original thing, αλλα για ενα προσωπικο του μουσικο οχημα.

Άντε λίγα λογάκια και από εμένα για ένα γκρουπ από το Coventry που παρουσιάζοντας ένα δικό του μείγμα από psychedelik reggae, jazz, new wave και punk έγραφαν ιστορία στα τέλη της δεκαετίας του '70 μαζί με τους Clash. The Specials ήταν το αρχικό όνομα τους που αργότερα έγινε The Special AKA και ήταν πάντοτε το πεδίο έκφρασης του κημπορντίστα και συνθέτη Jerry Dammers o οποίος εδώ έχει στα φωνητικά την Rhoda Dakar. "Alcohol" το κομμάτι και ελπίζω να μοιραστώ λίγο σύντομα με το φίλο μου και συμπαίκτη του Giula Lorant.

Για πατήστε

Το καλυτερο κομματι των Aerosmith

http://www.youtube.com/watch?v=jKuchOdtcFs

Ρε συ Εχεμυθε, μπορεις να μου εξηγησεις αυτην την φλωροφατσα τον Κρουζ τι την ηθελε κοτζαμ Κιουμπρικ? Παντως η ταινια, με εξαιρεση την εκπληκτικη σκηνη του masked ball με το κομματι της Jocelyn Pook, δε μου πολυαρεσε.
[youtube]go4E4tNGQks&feature=related[/youtube]

Aδερφέ και συνμεταφραστή ο Stanley είχε πάρει τον Harvey Keitel στην αρχή αλλά στις πρόβες εκσπερμάτισε πάνω στην Kidman η οποία φρίκαρε και του ζήτησε για να συνεχίσει να τον διώξει και να πάρει τον άντρα της. Γενικά πέρα από τη σκηνή που αναφέρεις όπου ακούγεται ένας Ρουμάνικος θρησκευτικός ύμνος που συνέθεσε η Pook η ταινία είναι αριστούργημα αφήγησης συσχετισμών και θίγει τους Illuminati, μέλη των οποίων ήταν ο Winston Churchill (αυτός είναι ο χαρακτήρας με την κόκκινη μπέρτα και την βαριά λονδρέζικη προφορά) και ο Rockfeller (χαρακτήρας που απεικονίζεται από τον Sydney Pollack). Μια που έπιασες όμως τον Stanley θυμήθηκα τη μεταφορά του βιβλίου του Anthony Burgess και ένα τραγουδάκι κατάλληλο για το ντουζ.

[youtube]SWvWyYz9ttk[/youtube]

RADIO METROPOLIS

Η πόλη του Λος Αντζελες έχει το εξής γνώρισμα, είναι η πόλη που γέννησε δύο ροκ ύμνους αφιερωμένους σε αυτήν, αφιερωμένους όχι θετικά αλλά με αρνητική έννοια, σαν ανάθεμα ένα πράμα. Βεβαίως, και οι δύο βάνδες που φτιάξαν τέτοια έργα είδαν το Λος Αντζελες ως πόλη εκπρόσωπο του καπιταλισμού και δεν τα έβαλαν με το καημένο το λοσαντζελούλι (που θα λεγε και καμμιά τιμημένη τιβί-γλάστρα) έτσι επειδής τους κάβλωσε. Τέσπα, προχωράω.

Η πρώτη βάνδα είναι η προγρέσιβ-ροκ αγλική βάνδα των Colosseum. Κολοσσιαία βάνδα, που θεωρείται από τις κορυφαίες προγ-ροκ όλων των εποχών, και αποτελούσε για εκείνα τα χρόνια στέγη του πολύ κυρίου Chris Farlowe. Το τραγούδι φέρει τον έξυπνο τίτλο Lost Angeles και δεν ηχογραφήθηκε ποτέ σε στούνδιο, υπάρχει δε από λάιβ εκτέλεση στο Μάντσεστερ το 1971, στον δίσκο Colosseum Live της ιδίας χρονιάς. Ένα 16λεπτο έπος που στολίζεται από ένα εξαιρετικό σόλο πλήκτρων στην αρχή του και ένα το ίδιο εκπληκτικό σόλο κιθάρας στο τέλος του. Στο ενδιάμεσο ο Farlowe και η παρέα του μας λένε πως δεν γουστάρουν ρε παιδάκι μου το L.A. και ειδικά να μείνουν εκεί (στο "shanty town of the millionaires") δεν το συζητάνε με την καμία:

[youtube]ups1vWqzrWk[/youtube]
[youtube]exLZmUiwtog&NR=1[/youtube]

Αυτά το 1971. Έρχονται 26 χρόνια μετά οι αμερικλάνοι Tool και στον δίσκο τους AEnima (το πρώτο σύμβολο είναι ένα αυτοσχέδιο ανάμεσα στο A και στο Ε, κάνοντας έτσι λογοπαίγνιο μεταξύ της ψυχής που γράφεται με Α και του κλύσματος που γράφεται με Ε). Στο περίπου ομώνυμο τραγούδι (AEnema) ασχολούνται και αυτοί με το L.A. Αυτούς όμως δεν τους φτάνει να μην το γουστάρουν ούτε να το βλέπουν το L.A., εύχονται να μην υπάρχει καν, να καταστραφεί στα εξ ων συνετέθη. Πιστεύω πως αν το τραγούδι αυτό ηχογραφούταν μετά τις 9/11 δεν είχε ούτε μία στο εκατομμύριο να το αφήσουν να κυκλοφορήσει με τέτοιους στίχους. Αλλά ακόμα τότε οι αμερικλάνοι ζούσαν την εποχή της αθωότητας και πίστευαν πως όλα αυτά ανήκουν μόνο στον χώρο της τέχνης και της φαντασίας και δε θα τους χτυπήσουν ποτέ την πόρτα (αμ δε). Τι το τόσο τρομερό λένε οι στίχοι αυτών των αλητάμπουρων; Τίποτα λιγότερο (αίσχος!) από το ότι εύχονται το L.A. να καταποντιστεί, να έρθει η θάλασσα και να το καταπιεί μην αφήνοντας τίποτα και κανέναν όρθιο, από τις διάφορες συνομωταξίες που έχουν προλάβει να βρίσουν, και ενώ επαναλάβουν με περισσή ειρωνία την παραίνεση προς τους κατοίκους του L.A. να μάθουν να κολυμπάνε. Ωραίο κομματάκι, ήσυχο, η ενσάρκωση του "η μουσική εξημερώνει τα ήθη", αράζεις σε μια καρέκλα, ανάβεις ένα τσιγαράκι, ξεχνάς την μέρα σου και μένεις να φαντασιώνεσαι τους στίχους που απαγγέλλει ο ευγενικός τροβαδούρος να γίνονται πραγματικότητα "some say the end is near, some say we 'll see Armageddon soon, certainly hope we will, i sure could use a vacation from this bullshit..."

[youtube]uCEeAn6_QJo[/youtube]