(εδώ συνεχίζεται)
Στελιος Γρηγοριαδης
"Οι «απέναντι», τα λάθη και το... σχέδιο"
Στο πρώτο μέρος αυτού του άρθρου, μετρήσαμε τα “μαύρα πρόβατα” του ΠΑΟΚ. Αυτούς όλους, που, από ήρωες, έγιναν άχρηστοι μέσα σε 40 μέρες.
Σήμερα, “μετράμε” 33 συνδέσμους που επιτίθενται ευθέως εναντίον του Θόδωρου Ζαγοράκη. Κανείς και τίποτε δεν ευθύνεται για την εικόνα του ΠΑΟΚ, παρά μόνο ο πρόεδρός του, ο οποίος “μπαινοβγαίνει στον ΠΑΟΚ σαν να είναι γκόμενά του”.
Θυμίζω ότι ο Ζαγοράκης είναι διορισμένος στον ΠΑΟΚ από τον ίδιο τον λαό του ΠΑΟΚ. Αυτοί που σήμερα προσπαθούν να του πετάξουν λάσπη, ακόμη και με υπονοούμενα για την οικονομική διαχείριση, ήταν οι ίδιοι που τον εκλιπαρούσαν να αναλάβει την προεδρία του ΠΑΟΚ, για να απαλλάξει την ΠΑΕ και την ομάδα από την πλήρη ανυποληψία. Ηταν οι ίδιοι που τον σήκωσαν στα χέρια και τον... εναπόθεσαν στην προεδρική καρέκλα, σε μια εποχή που μόνο αυτή την εξέλιξη δεν μπορούσε να υποψιαστεί ο ίδιος ως συνέχεια της μετα-ποδοσφαιρικής ζωής του.
Κι όμως. Αντεξαν να τον έχουν πρόεδρο λιγότερο από όσο ανέχτηκαν τους καταστροφείς προκατόχους του. Και, ούτε λίγο ούτε πολύ, τον κατατάσσουν στην ίδια μοίρα με τον Μπατατούδη και τον Γούμενο.
Ευτυχώς για τον ΠΑΟΚ, υπάρχει μια τεράστια διαφορά. Τον Μπατατούδη και τον Γούμενο δεν τους “σήκωνε” ο οργανισμός κανενός οπαδού του ΠΑΟΚ. Ηταν επικηρυγμένοι στη συνείδηση ΟΛΩΝ των ΠΑΟΚτσήδων. Σήμερα, ο Ζαγοράκης εξακολουθεί να χαίρει της εμπιστοσύνης της πλειονότητας του λαού του ΠΑΟΚ και επικηρυγμένοι στη συνείδηση αυτού του λαού είναι όσοι προσπαθούν να τον λασπολογήσουν με στείρες ανακοινώσεις και με άναρθρες κραυγές χωρίς επιχειρήματα. Σήμερα υπάρχουν οι χιλιάδες... από εδώ και οι ελάχιστοι... απέναντι.
Προσωπικά πιστεύω ότι εάν οι ελάχιστοι αποφασίσουν να βολευτούν μονίμως απέναντι, θα προσφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες στον ΠΑΟΚ. Ο ΠΑΟΚ μπορεί να πορευτεί ομαλά με τους από εδώ, γιατί αυτό που έχει κυρίως ανάγκη είναι η υπομονή και η πραγματική αγάπη για την ομάδα.
Δυο χρόνια πριν, μαινόταν πόλεμος εναντίον του Ζαγοράκη για να πειστεί να διώξει τον Σάντος. Οι πολλοί πήραν το μάθημα της σοφής στήριξης του Πορτογάλου από τον πρόεδρο του ΠΑΟΚ. Οι ελάχιστοι, όχι. Προφανώς, όμως, δεν τους ενδιέφερε κιόλας. Το μόνο για το οποίο νοιάζονται είναι να “εξαφανίσουν” τον Ζαγοράκη. Την ευκαιρία περίμεναν. Δεν “τους βγήκε” με την επάνοδο του Σαλπιγγίδη, γιατί σκεπάστηκαν από τους πολλούς και την αποδοχή τους προς ένα δικό τους παιδί. Φαντάζονται ότι θα “τους βγει” τώρα, με τις κακές εμφανίσεις της ομάδας και την ήττα από τον Αρη. Γελάστηκαν, όμως, για δεύτερη φορά. Γιατί ο λαός του ΠΑΟΚ ξέρει ότι ο Ζαγοράκης ούτε ανέντιμος είναι, όπως θέλουν να τον παρουσιάσουν, ούτε προσωπικά συμφέροντά του εξυπηρετεί και εάν θα κάνει άλλες δέκα χιλιάδες λάθη, θα τα κάνει στην προσπάθειά του να υπηρετήσει τα συμφέροντα του ΠΑΟΚ. Αλλωστε, κανείς δεν... νοσταλγεί τις εποχές του Μπατατούδη και του Γούμενου και κανείς δεν έχει να προτείνει μια νέα, διάδοχη, κατάσταση...
Ας επανέλθουμε, όμως, στα “μαύρα πρόβατα” και ας πάψουμε να ασχολούμαστε με αστείες, ανερμάτιστες, ανακοινώσεις. Ο ΠΑΟΚτσής σοφός Ινδιάνος, ο Πάμπλο Γκαρσία, είπε με μία μόνο φράση τη μεγάλη αλήθεια, δίνοντας τη μοναδική εξήγηση που θα μπορούσε να θεωρήσει κανείς λογική για την αγωνιστική κάμψη του ΠΑΟΚ. “Το πρόβλημα είναι στο μυαλό μας...”
Των ποδοσφαιριστών, εννοούσε. ΟΛΩΝ των ποδοσφαιριστών. Κι ας ξέρει ότι ορισμένοι είναι συνεπέστεροι των υπολοίπων, η ορισμένοι είναι πιο απείθαρχοι από τους υπόλοιπους. ΟΛΟΙ κερδίζουν, ΟΛΟΙ χάνουν. ΟΛΟΙ αποθεώνονται, ΟΛΟΙ κατακρίνονται. Ετσι νοείται ότι υπάρχει ομάδα. Κι αυτήν ακριβώς τη λογική ανέπτυξε και ο Ζλάταν Μουσλίμοβιτς. “Ολοι μας φταίμε, είπε, όλοι μαζί πρέπει να βρούμε τη λύση, αφού μείνουμε ενωμένοι και ξαναγίνουμε μια γροθιά...”
Ακόμη κι αν... άχυρα έχει κανείς στον εγκέφαλό του, καταλαβαίνει ότι σε τέτοιες περιπτώσεις δεν πρέπει να υπάρχουν μαύρα και άσπρα πρόβατα. Υπάρχει το πρόβλημα και το πρόβλημα αφορά όλους. Αφορά την ΟΜΑΔΑ.
Όταν ο ΠΑΟΚ απέκλειε τη Φενέρμπαχτσε, πρόεδρος ήταν ο Ζαγοράκης. Προπονητής ήταν ο Δερμιτζάκης. Δεν μεταλλάχτηκαν την αμέσως επόμενη μέρα. Δεν άλλαξαν φιλοσοφία, ούτε τρόπο συμπεριφοράς. Ιδιοι παρέμειναν, αλλά ίδια δεν παρέμεινε η ομάδα. Οι παίκτες άλλαξαν αγωνιστική συμπεριφορά, οι παίκτες άλλαξαν νοοτροπία, οι παίκτες έχασαν το πνεύμα του νικητή, οι παίκτες έπαψαν να παίζουν με πάθος, πράγμα που, προς τιμήν τους, οι ίδιοι παραδέχτηκαν δημόσια. Κι αν κάποιος ισχυριστεί ότι όταν οι παίκτες εκτροχιάζονται, οι υπεύθυνοι για να τους συνεφέρουν είναι ο προπονητής και ο πρόεδρος, τότε η συζήτησή μας αρχίζει να γίνεται σοβαρή.
Ιδού, λοιπόν, τα λάθη του Θόδωρου Ζαγοράκη:
Δεν το έχει πάρει απόφαση ακόμη ότι έγινε πρόεδρος και έπαψε να είναι ποδοσφαιριστής. Δεν έπεισε τον εαυτό του ότι πρέπει να δείχνει περισσότερη πυγμή και να γίνεται πιο αυστηρός όταν χρειάζεται. Προτιμά να τον αγαπούν οι παίκτες και όχι να τον σέβονται, ή ακόμη και να τον φοβούνται. Δύσκολα θα αποφασίσει να παραβιάσει ορισμένες (ποδοσφαιρικές) αρχές του, αλλά είναι υποχρεωμένος να το κάνει. Και πολύ σύντομα, μάλιστα.
Κατά παράβαση των ίδιων (ποδοσφαιρικών) αρχών, οφείλει να υψώσει ανάστημα στο θέμα της διαιτησίας. Οφείλει να ορθώσει τη φωνή του ΠΑΟΚ, με τρόπο δυναμικό, που δεν θα επιτρέπει στον Μαρινάκη, τον Πατέρα, ακόμη και τον Αδαμίδη, να αλωνίζουν ανενόχλητοι, να πηγαινοέρχονται στην ΕΠΟ αρπάζοντας κάθε τρεις και λίγο τον Πιλάβιο από τον γιακά και να καθορίζουν, σε τελική ανάλυση, ποιοι διαιτητές θα σφυρίζουν ποιες ομάδες και ποιοι θα διαγράφονται από τη λίστα. Την υπόθεση Δαλούκα τη θυμήθηκε πολύ αργά. Οταν έπρεπε να πάρει θέση, ο επίσημος ΠΑΟΚ ήταν δραματικά απών και φάνηκε ασυγχώρητα αδιάφορος. Συν τοις άλλοις, είχε προηγηθεί και η αφελής δήλωσή του ότι ο ΠΑΟΚ έχει εμπιστοσύνη στην ελληνική διαιτησία! Λες και επρόκειτο να εισπράξει αναγνώριση γι' αυτήν την ανωτέρου επιπέδου στάση, από έναν χώρο που είναι βουλιαγμένος στο κατώτατο επίπεδο...
Ιδού και τα λάθη του Παύλου Δερμιτζάκη:
Φίλος με τους παίκτες έγινε από την πρώτη στιγμή. Τον συμπάθησαν και τον αποδέχτηκαν, συγκρίνοντάς τον κιόλας με τον “περίεργο” Μπερέτα, από τον οποίο μόλις είχαν απαλλαγεί. Οταν όμως... παραγνωρίστηκαν, ήρθε η χαλάρωση. Είχαν συνηθίσει (και είχαν πειθαρχήσει) στο ξινό ύφος του Σάντος, που μπορούσε ανά πάσα στιγμή να γίνει, από φίλος, μεγάλος αδελφός, ή και πατέρας τους. Οχι μόνο προσφέροντας καρότο, αλλά κρατώντας και μαστίγιο.
Ο Δερμιτζάκης έχασε τον πειθαρχικό έλεγχο της ομάδας γιατί δεν μπορεί να μαστιγώσει. Και από χαρακτήρα και λόγω ηλικίας. Αντικειμενική η αδυναμία του και, σε συνδυασμό με τη λανθασμένη, σε αρκετές περιπτώσεις, διαχείριση του έμψυχου δυναμικού, προκαλεί εκρηκτικό μείγμα. Ηδη, έχει αντιληφθεί τα λάθη του, μετά από πολλές συζητήσεις με τον Ζαγοράκη. Οπότε μάλλον πρέπει να περιμένουμε αλλαγή ρότας με την επανέναρξη του Πρωταθλήματος. Και ίσως βγάλουμε περισσότερα συμπεράσματα σε ό,τι αφορά τον Δερμιτζάκη από τη συνέντευξη Τύπου που θα δώσει την Τετάρτη...
ΥΓ. Πάρτε και την είδηση: Μόλις άρχισε να εξυφαίνεται σχέδιο ανατροπής του Ζαγοράκη από την προεδρία της ΠΑΕ ΠΑΟΚ και αντικατάστασής του από τον Ζήση Βρύζα, ο οποίος έχει δεχτεί κρούση από τους εμπνευστές της ιδέας. Σημειώστε κάπου στα ψιλά, ότι η θητεία της διοίκησης της ΠΑΕ λήγει προς το τέλος του μήνα και ο Ερασιτέχνης ΠΑΟΚ πρέπει να προτείνει νέα διοίκηση στο Πρωτοδικείο...
Κώδικας: Επιλογή όλων
http://www.theplayer.gr/index.php?ID=PTjNCcDyq5b88zCQ&Rec_ID=719