Διάφορα άρθρα για τον Π.Α.Ο.Κ.

[giapas]

Δε νομίζω να απαντηθεί τίποτα συγκεκριμένο, αλλά δε με χαλάει κ ιδιαίτερα .

500.000 είναι ψίχουλα για ομάδα της δικιάς μας οικονομικός ευρωστίας... γιαυτό κι δε τα υπολογίζουμε....Τί 2,5 , τί 3.....στα ψίχουλα θα κολλήσουμε?

[Sera4]

Γέμισε … δαίμονες

05 Σεπ 2010 19:55, Από Σταύρος Κόλκας

Η απόδοση του Κριστιάνο Μοράες στο φιλικό εναντίον του Πανθρακικού, έφερε πολλά χαμόγελα στην οικογένεια του ΠΑΟΚ.

Ο Παύλος Δερμιτζάκης που δεν είχε εικόνα για τον Βραζιλιάνο, τρίβει τα χέρια του γνωρίζοντας πλέον πως έχει μία λύση επιπλέον στα χέρια του.

Ο Κριστιάνο βέβαια, δεν είναι δηλωμένος στους ευρωπαϊκούς αγώνες, αλλά περισσεύουν άλλοι 15 μέχρι το τέλος του χρόνου. Άρα, θα βρεθεί ο χρόνος για να πάρει παιχνίδια.

Ο Παύλος Δερμιτζάκης βέβαια, δεν τρίβει τα χέρια του μόνο για τον Βραζιλιάνο. Ετοιμάζει έναν ΠΑΟΚ … δαιμονισμένο μεσοεπιθετικά έχοντας μία τριπλέτα πίσω από τον βασικό φορ ικανή να … κλείσει σπίτια.

Ουσιαστικά αυτό που έχει στο μυαλό του ο Παύλος Δερμιτζάκης είναι την παρουσία μίας τριάδας φωτιά συν τον σέντερ φορ.

Με τους Παπάζογλου – Μουσλίμοβιτς να εναλλάσσονται στη κορυφή της επίθεσης, ο Δερμιτζάκης σκοπεύει να ρίξει μόλις μπορέσει στη μάχη τους Βιεϊρίνια, Σαλπιγγίδη και Ελ Ζαρ στη ζώνη μεταξύ επίθεσης και μεσαίας γραμμής.

Έχοντας τις λύσεις των Κριστιάνο Μοράες, Κουτσιανικούλη, αλλά και Λούσιο Φιλομένο αν χρειαστεί μεγαλύτερο όγκο, μπορεί να κάνει … όργια.

Ουσιαστικά, οι τέσσερις από τους έξι επιθετικογενείς παίκτες που διαθέτει πίσω από τον κλασικό φορ, μπορούνε να παίξουν και τις τρεις θέσεις, δηλαδή τις δύο ακριανές και αυτή πίσω από τον φορ. Ελ Ζαρ, Βιεϊρίνια, Κριστιάνο και Κουτσιανικούλης, παίζουν και τις τρεις θέσεις ανάλογα με τη μορφή του αγώνα, ενώ ο Ίβιτς θα έχει ρόλο περισσότερο ως επιτελικού μέσου ή αμυντικού χαφ όταν θα χρησιμοποιείται.

Αυτή τη στιγμή ο ΠΑΟΚ είναι με διαφορά η πιο γρήγορη ομάδα του πρωταθλήματος και κομβικό ρόλο για την αποτελεσματικότητά του θα παίξει η άμεση ή όχι προσαρμογή του Ναμπίλ Ελ Ζαρ.

Αν ο Μαροκινός βγάλει μέσα στο γήπεδο τα στοιχεία που τον συνοδεύουν, τότε το πρόβλημα των αντίπαλων προπονητών θα είναι τεράστιο. Ποιον να πρωτοπιάσεις άλλωστε.

[DimisK]

Μακάρι να δούμε έναν καλό Κριστιάνο. Μας το χρωστάει και φέτος δεν έχουμε πολυτέλειες απουσιών. Δεν περισεύει κανείς...

[eliask]

Γέμισε … δαίμονες

05 Σεπ 2010 19:55, Από Σταύρος Κόλκας

Η απόδοση του Κριστιάνο Μοράες στο φιλικό εναντίον του Πανθρακικού, έφερε πολλά χαμόγελα στην οικογένεια του ΠΑΟΚ.

Ο Παύλος Δερμιτζάκης που δεν είχε εικόνα για τον Βραζιλιάνο, τρίβει τα χέρια του γνωρίζοντας πλέον πως έχει μία λύση επιπλέον στα χέρια του.

Ο Κριστιάνο βέβαια, δεν είναι δηλωμένος στους ευρωπαϊκούς αγώνες, αλλά περισσεύουν άλλοι 15 μέχρι το τέλος του χρόνου. Άρα, θα βρεθεί ο χρόνος για να πάρει παιχνίδια.

Ο Παύλος Δερμιτζάκης βέβαια, δεν τρίβει τα χέρια του μόνο για τον Βραζιλιάνο. Ετοιμάζει έναν ΠΑΟΚ … δαιμονισμένο μεσοεπιθετικά έχοντας μία τριπλέτα πίσω από τον βασικό φορ ικανή να … κλείσει σπίτια.

Ουσιαστικά αυτό που έχει στο μυαλό του ο Παύλος Δερμιτζάκης είναι την παρουσία μίας τριάδας φωτιά συν τον σέντερ φορ.

Με τους Παπάζογλου – Μουσλίμοβιτς να εναλλάσσονται στη κορυφή της επίθεσης, ο Δερμιτζάκης σκοπεύει να ρίξει μόλις μπορέσει στη μάχη τους Βιεϊρίνια, Σαλπιγγίδη και Ελ Ζαρ στη ζώνη μεταξύ επίθεσης και μεσαίας γραμμής.

Έχοντας τις λύσεις των Κριστιάνο Μοράες, Κουτσιανικούλη, αλλά και Λούσιο Φιλομένο αν χρειαστεί μεγαλύτερο όγκο, μπορεί να κάνει … όργια.

Ουσιαστικά, οι τέσσερις από τους έξι επιθετικογενείς παίκτες που διαθέτει πίσω από τον κλασικό φορ, μπορούνε να παίξουν και τις τρεις θέσεις, δηλαδή τις δύο ακριανές και αυτή πίσω από τον φορ. Ελ Ζαρ, Βιεϊρίνια, Κριστιάνο και Κουτσιανικούλης, παίζουν και τις τρεις θέσεις ανάλογα με τη μορφή του αγώνα, ενώ ο Ίβιτς θα έχει ρόλο περισσότερο ως επιτελικού μέσου ή αμυντικού χαφ όταν θα χρησιμοποιείται.

Αυτή τη στιγμή ο ΠΑΟΚ είναι με διαφορά η πιο γρήγορη ομάδα του πρωταθλήματος και κομβικό ρόλο για την αποτελεσματικότητά του θα παίξει η άμεση ή όχι προσαρμογή του Ναμπίλ Ελ Ζαρ.

Αν ο Μαροκινός βγάλει μέσα στο γήπεδο τα στοιχεία που τον συνοδεύουν, τότε το πρόβλημα των αντίπαλων προπονητών θα είναι τεράστιο. Ποιον να πρωτοπιάσεις άλλωστε.

Ασε μας ρε "10 λόγοι που πρεπει να φύγει ο Γκαρσία" με τις ιστορίες σου...

[sourmenetes]

Αλλο η υποθεση γκαρσια..Σε αυτα που γραφει τωρα που εχει αδικο???
Και οσον αφορα την υποθεση γκαρσια ειναι ο μονος που παραδεχθηκε το λαθος του...Ολοι οι αλλοι κανανε κωλοτουμπα φιλαρακι...

[Billy4]

Ξέχασε τον Ίβιτς εντελώς. Δεν νομίζω να βγει εύκολα εκτός εντεκάδας ο Σέρβος.

[gika]

Δεν χρειάζεται παράθεση όταν απαντούμε στο ακριβώς προηγούμενο ποστ!
Thx, Admin Team
Δεν μπορεί να παίξει 50 ματς... Και το ξεκίνημα του δεν είναι και το καλύτερο!

[Maximus]

Ξέχασε τον Ίβιτς εντελώς. Δεν νομίζω να βγει εύκολα εκτός εντεκάδας ο Σέρβος.

Δεν τον ξεχασε... Λέει ότι θα παίζει πιο πίσω, όταν αγωνιζεται... Ουσιαστικά τον έβγαλε εκτός ενδεκάδας, κάτι με το οποίο συμφωνώ!

Ας μην μιζεριαζουμε...Καλός, χρυσός ο Ιβιτς, αλλά η προοπτική που γράφει ο Κόλκας και πιθανότατα έτσι θα καταλήξει το σχήμα οταν ολοι θα ειναι υγιεις και έτοιμοι, μοιάζει πολύ ελκυστική!

Βεβαια υπάρχουν και αλλοι παραμετροι, οπως το rotation, το τι ακριβως σκέφτεται ο Δερμιτζακης, πόσο γρήγορα θα δέσει ο Ελ Ζαρις...

[Billy4]

Όχι δε θα σκάσω κιόλας , αν οι άλλοι αποδώσουν καλύτερα ας βγει. Ούτε με νοιάζει. Η ομάδα να κερδίζει κι ας παίζει κι ο Ζαγόρ με το Δερμιτζάκη μέσα. Απλά μου φάνηκε ότι ξεχάστηκε ο Κόλκας γιατί όσο και να φαίνεται περίεργο πέρσι ο Σέρβος ήταν ο δεύτερος καλύτερος πίσω από Βιερίνια.

Δεν σκέφτηκα ότι ίσως να τον θεωρεί λύση στα αμυντικά χαφ. Θα δείξει το μέλλον. Έχουμε να δούμε πολύ rotation φέτος έτσι κι αλλιώς!

[yiannisPAOKitalia]

Αμφιταλαντεύτηκα για τον αν έπρεπε να το βάλω εδώ, ή στην προπαγάνδα..

Μαρινάκης-Πατέρας και το κέρδος του ΠΑΟΚ

Επιμέλεια: Κώστας Καίσαρης Δημοσίευση: 10 Σεπ. 2010 13:28

Αυτή η σεζόν για τον ΠΑΟΚ έτσι ή αλλιώς ήταν δύσκολη. Με τη δεύτερη θέση πέρυσι κάπου έπιασε το ταβάνι του, ενώ ταυτόχρονα όφειλε να προσαρμοσθεί στη μετά Σάντος εποχή.

Έγινε ακόμα δυσκολότερη με την απόλυση Μπερέτα και τον αποκλεισμό από τον Άγιαξ. Καπάκι ήρθε η αποχώρηση του Ζήση Βρύζα, ενώ παράλληλα αντιμετωπίζει οικονομικό πρόβλημα. Όλα κρεμόντουσαν σε μια κλωστή και ειδικότερα στα ματς με τη Φενερμπαχτσέ.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Δύο σημαντικές συναντήσεις είχε ο Βαγγέλης Μαρινάκης την περασμένη Παρασκευή. Η μία ήταν με τον πρόε...

Τελικά ο ΠΑΟΚ κατάφερε να το γυρίσει. Πήρε την πρόκριση και με επικό τρόπο μάλιστα μέσα στο Σουκρού Σαράτσογλου. Στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος, παρά το γεγονός ότι το ματς με τον Πανσερραϊκό τού στράβωσε δύο φορές, πήρε τους τρεις βαθμούς. Σε αντίθεση με Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό, ΑΕΚ, που έπεσαν στη λακούβα.

Το βάθος του πάγκου...

Ακόμα βέβαια είναι νωρίς. Η σεζόν είναι μεγάλη. Και ειδικά για τον ΠΑΟΚ, που έχει να αντιμετωπίσει την ταλαιπωρία του Γιουρόπα Λιγκ. Το Πέμπτη-Κυριακή έχει πολύ μεγαλύτερο ζόρι από το Τρίτη-Σάββατο ή το Τετάρτη-Κυριακή.

Σ' αυτή την προσπάθεια ο ΠΑΟΚ έχει ένα ιδιαίτερα σημαντικό αβαντάζ. Διαθέτει σε όλες τις γραμμές (γκολκίπερ, κέντρο άμυνας, χαφ κι επίθεση) ποδοσφαιριστές με εμπειρία και προσωπικότητα. Ποδοσφαιριστές που μπορούν να τραβήξουν το κουπί και να δίνουν λύσεις όπου χρειάζεται. Δεν είναι εύκολο, αλλά με το βάθος που υπάρχει στον πάγκο είναι εφικτό.

...και η φιλία των "αιώνιων"

Ταυτόχρονα υπάρχει μια ακόμα σημαντική παράμετρος. Η αλλαγή των δεδομένων σε Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό. Στην πιάτσα ήδη ακούγεται ότι αυτή η σεζόν θα έχει τα λιγότερα εσκεμμένα διαιτητικά λάθη. Ο Ν. Πατέρας, που επέστρεψε, κάπου με το περσινό νταμπλ έχει ξεχαρμανιάσει. Έκανε αυτό που ήθελε. Παράλληλα η απουσία του Σ. Κόκκαλη του αφαιρεί το άλλοθι για "σκληρές" παρεμβάσεις. Η παρουσία του φίλου του, Β. Μαρινάκη (που όπως όλοι, απαιτεί στα λόγια μόνο το πενήντα-πενήντα), δίνει μια προοπτική ιστορικού συμβιβασμού. Έχει ιδιαίτερη σημασία, άλλωστε, ότι μιλάνε απ' ευθείας μεταξύ τους και όχι δια μέσου τρίτων.

Μόνο αφελής, βέβαια, μπορεί να υποστηρίξει ότι ομάδες σαν τον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναϊκό θα πάνε σε ό,τι έχει να κάνει με τη διαιτησία με το σταυρό στο χέρι. Τα λεφτά του Τσάμπιονς Λιγκ είναι πολλά και οι εποχές δύσκολες. Οι ειδικές συνθήκες, όμως, και οι καλές προσωπικές σχέσεις των δύο προέδρων δίνουν την προοπτική για μια συμφωνία κυρίων κι έναν ιστορικό συμβιβασμό.

Το κέρδος του ΠΑΟΚ

Είναι κάτι που θα φανεί και θα το δούμε. Σε μια τέτοια περίπτωση, όμως, ο μεγάλος κερδισμένος θα είναι ο ΠΑΟΚ. Χωρίς ιδιαίτερη εύνοια των άλλων δύο και χωρίς, όταν πάει να μπει γερά στο πρωτάθλημα, να βρίσκει μπροστά του κάποιον Σπάθα, όπως πέρυσι στο Χαριλάου.

Δεν είναι βατράχι ο ΠΑΟΚ, αλλά όταν τσακωθήκανε τα βουβάλια, όπως έλεγε ο Σκόρδας, αυτός είχε πληρώσει τη νύφη. Αν, όμως, τα βρουν τελικά μεταξύ τους, θα είναι αυτός που θα επωφεληθεί. Δεν μπορείς να πεις από τώρα ότι θα χτυπήσει πρωτάθλημα, αλλά χωρίς τρικλοποδιές και αβάντες των άλλων οι πιθανότητές του θα είναι πολύ περισσότερες. Οψόμεθα...

Κώδικας: Επιλογή όλων

http://sport24.gr/Columns/kaisaris/h_filia_marinakh-patera_kai_to_kerdos_toy_paok.519907.html

[novito]

Άρθρο απ τον Σπυρόπουλο που (δυστυχως) με βρισκει απολυτα συμφωνο...

Εντεκα παίκτες, μία ασπίδα

Οι ταπεινοί παίζουν σαν τον Αρη. Και, καμιά φορά, θριαμβεύουν. Οι αίφνης ψηλωμένοι (στη... μύτη, κυρίως) παίζουν σαν τον ΠΑΟΚ. Και, πολλές φορές, τιμωρούνται. Ο τιμωρός αν μη τι άλλο, δεν μπορεί να πει κανείς, όποιος κι αν ήταν είχε τρελή φαντασία.

Την ίδια στιγμή, γκολ ο Χαβίτο... γκολ και ο Κουεμάχα! Μετά, ο τιμωρός είχε και επιείκεια. Θα σκέφτηκε ότι «δεν θες να είσαι ΠΑΟΚτσής», χθες ή σήμερα στη Θεσσαλονίκη, και συμπόνεσε. Η ουσία, όμως, δεν αλλάζει. Μονάχα το αποτέλεσμα, στο Βέλγιο, άλλαξε. Το (ένα) αποτέλεσμα είναι για μια βραδιά. Τα μυαλά είναι για πολλές βραδιές. Και καθορίζουν πολλά αποτελέσματα.

Ο Αρης ήταν ταπεινός, αλλά δεν είμαι ακόμη σίγουρος ότι συμπεριφέρθηκε έτσι «από νοοτροπία» ή επειδή... δεν τον έπαιρνε να κάνει κι αλλιώς, μαγκιές και τέτοια, με την Ατλέτικο στην πόλη. Και με μισή, αυτός, ομάδα. Τούτο μένει να το αποδείξει και να μας το επιβεβαιώσει, αν ήταν συνειδητό ή συγκυριακό, στον χρόνο. Ο ΠΑΟΚ ήταν αλαζόνας, σίγουρα από νοοτροπία. Δεύτερο κρούσμα σερί, μετά την Τρίπολη. Η συμπτωματολογία ξεκίνησε, άμα τη επιστροφή από την Κωνσταντινούπολη. Εκεί, χρονικά και λογικά, τοποθετείται.

Δεν αποκλείεται να «βοήθησε» και το εν μια νυκτί πέρασμα από την «μπάλα χαμηλά» στο «πάμε για πρωτάθλημα». Ο,τι και να έγινε, ο Δικέφαλος «έβαλε μέσον», με το ποδόσφαιρό του, να ηττηθεί. Ακριβώς όπως και στην Τρίπολη. Δεν ηττήθηκε, στο ταμπλό. Προς... το παρόν! Γιατί και η ταυτόχρονη εξέλιξη στο Ζάγκρεμπ, μιας μορφής «ήττα» είναι. Κάποτε, εάν δεν κουνηθεί το κεφάλι τους, θα έλθει και η άμεση ήττα για να το κουνήσει.

Ο θρίαμβος του φτωχού, λοιπόν. Ο Αρης, τι είναι; Ενα άθροισμα πολλών average ποδοσφαιριστών που όμως, τόσο κοντά ψυχή τε και σώματι ο ένας στον άλλον, έκαναν ένα more than average σύνολο. Το «τόσο κοντά» είναι το 100%. Της συγκέντρωσης. Του πάθους. Της φιλοδοξίας. Πώς στήθηκαν, πώς κατάπιναν χώρους μέχρι πτώσεως, πόση προθυμία έβαλαν στο να μονομαχούν ή στο να επιστρέφουν για να βοηθούν, πόση αλληλεγγύη έως αυτοθυσία αποκαλύφθηκε στις καλύψεις και στα ντουμπλαρίσματα, πώς αψηφούσαν τον πόνο της σύγκρουσης ή τον κόπο του τρεξίματος. Αυτό, με μία λέξη, λέγεται υγεία. Αγωνιστική υγεία. Και υπερκαλύπτει πολλά ελλείμματα.

Δυνητικά το πακέτο της υγείας, αν το λέει η καρδιά, είναι «κτήμα» του οποιουδήποτε. Γιατί είναι ζήτημα επιθυμίας, όχι κλάσης. Κλάση είναι η δημιουργικότητα. Οταν οι αντικειμενικές προϋποθέσεις κάνουν τη δημιουργικότητα πενιχρή, ο υγιής, αν είναι έξυπνος, επαφίεται (και την ψάχνει από) αλλού. Σε μια σπόντα, σε ένα στημένο, στην τύχη, σε μία στιγμή, σε ένα λάθος. Είναι έτοιμος, να αρπάξει ό,τι του προσφερθεί. Πάντοτε, κάτι έχει η ροή του ματς να προσφέρει. Το αριστερό του Χαβίτο ήταν η «μία στιγμή». Οχι κάτι που συμβαίνει συχνά. Το δοκάρι του Κόκε ήταν το «ένα λάθος». Του νεανία γκολκίπερ. Επίσης, όχι κάτι που συμβαίνει συχνά.

Οι Μαδριλένοι είναι ξεκάθαρο ότι ήλθαν με το σώμα στην Ελλάδα και με την ψυχή στο ματς της Κυριακής κατά της Μπαρτσελόνα. Δική τους επιλογή, δικό τους θέμα. Ηταν επί μία ώρα εντελώς σβηστοί, άναψαν τη μηχανή μόλις το έφαγαν, τότε πράγματι έβγαλαν στο γρασίδι την πασιφανή ανωτερότητα στο τι μπορούν να κάνουν με την μπάλα, και έστειλαν τους δικούς μας να γαντζωθούν, αμυνόμενοι, από ό,τι υπήρχε πρόχειρο. Νύχια, δόντια, το σκορ, τον χρόνο, whatever. Εντεκα παίκτες, μία ασπίδα. Η ασπίδα άντεξε.

[Sera4]

συμφωνω απολυτα σε αυτα που γραφει για εμας...ειναι αυτα που εγραψα και εγω...πολυ αλαζονεια μετα την προκριση και αν δεν τραβηχτουν αυτια και δεν προσγειωθουν ποδια θα εχουμε προβλημα...

[makiz]

οπως μας τα λεει ο κ Σπυροπουλος αν ο αρης επαιζε με την μπριζ και ο ΠΑΟΚ με ατλετικο, εμεις θα τρωγαμε 12 και αυτοι θα ριχναν 500

καλα ολα αυτα μια ασπιδα οι ομαδα και καταπιναν τα χιλιομετρα και παθος και ξερω γω....

αλλα η αποδοση καμια φορα καθοριζεται και απο τον αντιπαλο, το ποσο πιο δυνατος ειναι απο εσενα και ποσο τον καιει το ματς.....αν για την ατλετικο ηταν το ματς ζωης η θανατου ελα να σου πω εγω που παει το παθος και τα χιλιομετρα....

και που ηταν αυτα με τον βαζελο?

[MANIAKOS]

ππρεπει οι παικτες να κτλβουν οτι συμμετεχουν στο ελ πρωταθλημα και θα παιζουν με βολους τριπολες κλπ..και στην ευρωπη στον ομιλο δεν εχουμ μπαρτσα ρεαλ.....η αλαζονεια αν συνεχιστει θα χουμε μεγαλα προβληματα

[IKARIA_4]

''Οι λεπτές ισορροπίες του ΠΑΟΚ

Με κέρδισε η εικόνα. Έκατσα μπροστά στην τηλεόραση χωρίς να έχω αποφασίσει αν θα δω το Άρης - Ατλέτικο ή το Μπριζ - ΠΑΟΚ.(...)
Είδα ΠΑΟΚ, να φέρνει 1-1 στο Βέλγιο και να είναι και δυσαρεστημένος. Αυτό και μόνο λέει πολλά για το πόσο έχουν αλλάξει εδώ και τρία χρόνια τα πράγματα στην Τούμπα. Εμφανές δείγμα προόδου είναι να χάνεις με 1-0, να ισοφαρίζεις εκτός έδρας κι αυτό να μην φτάνει σε παίκτες, κόσμο και Τύπο.
Ο ΠΑΟΚ ήταν πολύ καλός για να χάσει, αλλά όχι τόσο καλός ώστε να φύγει με διπλό. Το κακό με την ομάδα του Δερμιτζάκη είναι πως δείχνει πως δεν μπορεί να είναι καλή σε άμυνα κι επίθεση στο ίδιο διάστημα του αγώνα. Ειδικά μακριά από την Τούμπα, σε αγώνες που διεξάγονται σε άλλα μέτρα, ο ΠΑΟΚ δείχνει ικανός και για τα δύο, αλλά μόνο για ένα τη φορά.

Αν είναι συμπαγής και δεν δέχεται φάσεις, έχει μεγάλη δυσκολία να το κεφαλοποιήσει αυτό, να φτιάξει ευκαιρίες στην κόντρα. Όταν προσπαθήσει για ένα διάστημα να γίνει πιο απειλητικός, χάνεται σχεδόν κάθε ασφάλεια στα μετόπισθεν. Έτσι, οι ευκαιρίες έρχονται και για τον ΠΑΟΚ, αλλά και για τον αντίπαλο που βρίσκει χώρους που πριν δεν υπήρχαν στο ματς. Είτε είναι ασφαλής, αλλά χωρίς να επιτίθεται, είτε κάνει ευκαιρίες, αλλά ταυτόχρονα τις δέχεται.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι που συμβαίνει αυτό. Αν μιλήσουμε μόνο για τον αγώνα με την Μπριζ, τεράστιο ρόλο στο να μην μπορεί ο ΠΑΟΚ να απειλήσει, όσο περίμενε τους Βέλγους, έπαιξε η επιλογή του Δερμιτζάκη να βάλει τον Παπάζογλου στην κορυφή. Πλήρως ακατάλληλος γι’ αυτό τον ρόλο, δεν μπορεί να προσφέρει σε αγώνες μακριά από την Τούμπα, με την ομάδα να αμύνεται. Με απόντα τον ιδανικό για τον ρόλο Μουσλίμοβιτς, η σωστή επιλογή ήταν ο Φιλομένο, που στην Πόλη είχε προσφέρει μέχρι να μπει ο Βόσνιος. Όμως και με τον Φιλομένο στην κορυφή, το πρόβλημα δεν λύνεται 100%. Ακόμα κι αν είχαν κάποιον να συνδυαστούν ο Σαλπιγγίδης κι ο Βιερϊνια, δεν παύουν να είναι τρεις κι απομακρυσμένοι ο ένας από τον άλλο. Χρειάζονται υποστήριξη από πίσω και την περιμένουν απ’ τον Ίβιτς. Δεν την έχουν.

Όταν ο αντίπαλος περιμένει τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, η εικόνα είναι η εξής. Η άμυνα ανεβαίνει έξω από την μεγάλη περιοχή, Γκαρσία και Βιτόλο βρίσκονται πάνω από τη σέντρα, έτσι ο χώρος που πρέπει να κινηθεί ο Ίβιτς είναι πολύ περιορισμένος, ο Σέρβος μπορεί να βγάλει τα προσόντα του. Μπορεί να πάει κοντά σε Σαλπιγγίδη και Βιεϊρίνια, να παίξει μαζί τους, μπορεί να κινηθεί κάθετα, μπορεί είτε να πασάρει, είτε να πατήσει περιοχή, όταν η μπάλα πάει στο πλάι για σέντρα.
Σε παιχνίδια σαν αυτά στο Μπριζ, όμως, το πράγμα αλλάζει. Ο Γκαρσία “πέφτει” χαμηλά, κοντά στα στόπερ, ο Βιτόλο είναι επιφορτισμένος να πιέζει και να κυνηγάει, το ίδιο κάνει κι ο φιλότιμος Ίβιτς. Όταν ο ΠΑΟΚ αμυνθεί και γίνει κάτοχος της μπάλας, προσπαθεί να απειλήσει. Μακρινή μπαλιά μπροστά. Αν Σάλπι και Βιερϊνια πάνε μόνοι τους, χρειάζεται κάτι εξαιρετικό από πλευράς ατομικής ενέργειας για να γίνει φάση. Γκολ σαν του Ίβιτς στο Άμστερνταμ και του Μουσλίμοβιτς στην Πόλη δεν μπαίνουν εύκολα. Αν κρατήσουν την μπάλα και ζητήσουν υποστήριξη, το βαρύ κορμί του Ίβιτς του απαγορεύει να βρίσκεται κοντά τους τη στιγμή που πρέπει. Το κάνει, αλλά πολύ αργότερα, με τον αντίπαλο να έχει επιστρέψει.

Αυτά συμβαίνουν όταν ο ΠΑΟΚ αμύνεται. Είναι συμπαγής, αλλά άσφαιρος. Το τι συμβαίνει όταν οι γραμμές ανέβουν για να γίνει πιο επιθετικός το είδαμε και αυτό στο Μπριζ. Ο Ίβιτς πλησίασε στην περιοχή, το ίδιο προσπάθησε να κάνει και κατά διαστήματα ο Γκαρσία, ο Βιτόλο έμεινε στην ουσία μόνος του. Οι γραμμές άνοιξαν, εμφανίστηκαν κενά από το πουθενά, έφυγε κάθε ασφάλεια.

Ίσως θυμάστε μια φάση που οι βέλγοι βγήκαν στην κόντρα από τα αριστερά. Ο Βιτόλο έκανε ένα διαγώνιο τρέξιμο που ελάχιστοι μέσοι ελληνικής ομάδας μπορούν να βγάλουν. Ντούμπλαρε τον Σνάουτσνερ και την ώρα που ο πολωνός έτρωγε την ντρίπλα, πρόλαβε να κάνει φάουλ, λίγο πριν ο επιθετικός πατήσει περιοχή. Ήταν φάση που ήταν εύκολο να δεχθεί 2η κίτρινη, οι παίκτες της Μπριζ τη ζήτησαν έντονα. Το γράφω γιατί ακριβώς έτσι αποβλήθηκε ο Βιτόλο στην Τούμπα με τη Φενέρ. Έπαιρνε κίτρινες, γιατί έκοβε κόντρα επιθέσεις, την ώρα που οι άλλοι ήταν ψηλά.

Σ’αυτή την αντεπίθεση στο Βέλγιο, ο Βιτόλο πρόλαβε να κόψει, αλλά δεν έγινε το ίδιο στη φάση του γκολ. Όταν η μπάλα χάθηκε έξω από την περιοχή της Μπριζ, ο Γκαρσία ήταν αυτός που είχε ανέβει ψηλά, να βοηθήσει στην επίθεση, να πλαισιώσει τον Ίβιτς. Καταστροφή. Ο Βιτόλο ήταν μακριά, έτσι ο Γκαρσία ήταν αυτός που κύνηγησε για το φάουλ που θα κόψει την κόντρα. Δεν πλησίασε καν τον παίχτη που είχε την μπάλα, ενώ ο κανείς από τους Σνάουτσνερ και Κοντρέρας δεν είχε τα μέτρα, να ανέβει να κάνει αυτός το φάουλ. Δεν έκοψε κανείς, ρήγμα από αριστερά, 1-0.
Όπως έγραψα και στην αρχή, ο ΠΑΟΚ ήταν πολύ καλός για να χάσει, όχι τόσο καλός ώστε να κερδίσει. Μια ζυγαριά που δεν μπορεί να βρει ισορροπία. Ή θα αμύνεται καλά, χωρίς να απειλεί, ή θα βγάζει φάσεις, χάνοντας την ασφάλεια πίσω. Γκαρσία και Βιτόλο δεν αλλάζουν, οπότε μια μικρή βελτίωση ίσως μπορεί να έρθει στο πρόσωπο του Ζουέλα. Δεν το γράφω με σιγουριά, γιατί δεν μ’αρέσει να μιλάω χωρίς να ξέρω την κατάσταση ενός ποδοσφαιριστή και τον Ζουέλα έχουμε καιρό να τον δούμε.

Θα πρέπει, όμως, κάποια στιγμή να δοκιμαστεί στο κέντρο της άμυνας. Ο παίκτης που θυμόμαστε μπορεί να είναι σαφώς πιο ενεργητικός από τον Κοντρέρας, να μην φοβάται να βγει πρώτος στην μπάλα όταν η γραμμή της άμυνας είναι ψηλά. Ακούγεται οξύμωρο, αλλά περισσότερη δύναμη κι ενέργεια στα μετόπισθεν, θα βοηθήσει τον ΠΑΟΚ να είναι όσο επιθετικός θέλει ο Δερμιτζάκης κι ο κόσμος, χωρίς όμως να κινδυνεύει σε κάθε αντεπίθεση. Αλλιώς, οι ισοπαλίες θα είναι πολλές, και στην Τούμπα και εκτός. ''

του Θεμη Καισαρη kontra.gr
http://www.kontra.gr/Columns/CaesarSalad/288900.html