Να μιλήσουμε λίγο για μπαλίτσα? Τόσα χρόνια μιλάμε για οτιδήποτε άλλο, ΕΚΤΟΣ από ποδόσφαιρο. Για πάμε λίγο...
Υπάρχουν δύο τρόποι να παιχτεί το 4-4-2 σε ρόμβο. Έχουν αναφερθεί και οι δύο παραπάνω.
Ο ένας έιναι με αμυντικό χαφ τύπου Βιτόλο και δύο 8αρια (Φωτάκης δεξιά, Γκαρσία αριστερά), όπως ήθελε να παίξει ο Σάντος. Με Κοντρέρας δεξί μπακ και Λίνο αριστερό, το σύστημα θα ήταν ασύμμετρο, αλλά συνολικά η ισορροπία των χαρακτηριστικών των παικτών θα ήταν καταπληκτική. Δεν μας βγήκε γιατί τραυματίστηκαν σοβαρά οι Κοντρέρας, Φωτάκης και Βιτόλο και γιατί ο Γκαρσία δεν ήθελε με τίποτα να παίξει 8αρι.
Ο άλλος τρόπος είναι αυτός της Μίλαν, δηλαδή με αμυντικό χαφ τύπου Πίρλο, που να φτιάχνει παιχνίδι από πίσω. Και δύο 8άρια που πρέπει να είναι σκυλιά και να καλύπτουν με τα τρεξίματα τους, εκτός των άλλων, ΚΑΙ το αργό 6άρι. Η Μίλαν είχε στη θέση 8 ένα καθαρό εξάρι, τον Γκατούζο (θυσιάζοντας έτσι το ένα 8άρι) και έναν box-to-box, τον Ζέεντορφ. Επίσης, είχαν ασυμμετρία στα μπακ (Μαλντίνι, Καφού).
Δεν είναι και τόσο διαφορετικοί τρόποι, το μόνο που αλλάζει είναι τα ζευγάρια που δημιουργούνται σε φάση άμυνας.
Στην πρώτη περίπτωση το 6, το 8 και το 3 καλύπτουν την απειλούμενη πλευρά, ενώ το 10 και το άλλο 8 καλύπτουν τον άξονα. Στη δεύτερη περίπτωση, το 8 και το 3 καλύπτουν την απειλούμενη πλευρά, ενώ το 6 και το δεύτερο 8 καλύπτουν τον άξονα, αφήνοντας το 10 πιο ελεύθερο και το 6 πιο ξεκούραστο.
Όπως βλέπετε, ο δεύτερος τρόπος είναι πιο επιθετικός από τον πρώτο.
Αντίθετα με το τι πιστεύουν πολλοί, η αδυναμία του ρόμβου δεν είναι στις πλευρές. Ο ρόμβος σου εξασφαλίζει αριθμητική υπεροχή σε φάση άμυνας και στον άξονα και στις πλευρές. Το αδύνατο σημείο του ρόμβου είναι στις αλλαγές παιχνιδιού, δηλαδή όταν έχει γίνει το αμυντικό overload στη μια πλευρά, να γίνει ξαφνικά αλλάγη παιχνιδιού στην άλλη πλευρά. εκέι που υπάρχει άπλετος χώρος προς εκμετάλευση για την αντίπαλη ομάδα. αλλά μιλάμε για το Ελληνκό πρωτάθλημα εδώ. Καμία ομάδα, ίσως πλην του γαύρου, δεν έχει δείξει ικανότητα στην γρήγορη αλλαγή παιχνιδιού.
Επιθετικά, μόνο ένα λιμό θα έχανε την κατοχή μπάλας. Το σύστημα αυτό είναι ίσως το καλύτερο για να κυριαρχήσεις στο κέντρο. Μπορείς να απειλήσεις και στις πλευρές με τα μπακ (έστω ένα από τα δυο) να φτάνουν ως τη γραμμή, να συνεργάζονται με τα φορ και να συμμετέχουν στην κυκλοφορία της μπάλας στο κέντρο.
Έτσι όπως είναι το υλικό μας τώρα, η δεύτερη περίπτωση μας ταιριάζει πολύ, κυρίως γιατί δεν έχουμε σοβαρά εξτρέμ ώστε να παίξουμε καλά το 4-3-3 ή το 4-2-3-1, μετά τη φυγή Βιειρίνια. Δύο παίκτες κλειδια αξιοποιούνται με τον καλύτερο τρόπο: Γκαρσία και Σαλπιγγίδης. Ο Ετό θα έχει την ευκαιρία να προσφέρει πολλά και ο Σταφυλίδης να εξελιχθεί πολύ περισσότερο.
Αυτό που μας λείπει αυτήν τη στιγμή, είναι το 10άρι και το βάθος πάγκου στις θέσεις 6 και 8.
Σας τα εξηγώ ωραία? Μάθε μπαλίτσα αγόρι μου...
Όποιος διαφωνεί κάπου να το συζητήσουμε.
