Είναι από τις νύχτες που είμαστε υποχρεωμένοι να παραδεχτούμε την ανωτερότητα του αντιπάλου και να σωπάσουμε.
Δε νομίζω και δε θυμάμαι να έχω δει στη Τούμπα, ομάδα που να συνδυάζει τόσο έξοχα ομαδική λειτουργία και ποιότητα. Σχολή, ουσία και θέαμα. Η ΤΣΣΚΑ, ήταν μία ομάδα που χαίρεσαι να την βλέπεις.
Ο ΠΑΟΚ είχε το σθένος να παλέψει, είχε την ικανότητα να την πιέσει για 20 λεπτά, είχε τη δύναμη να βελτιωθεί στο δεύτερο ημίχρονο και να φτάσει κοντά στην ισοφάριση. Όλα αυτά από μόνα τους είναι ένας μικρός άθλος.
Προσεγγίσεις του τύπου γιατί έβαλε τον Βιτόλο ή γιατί δεν έβαλε τον Μουσλίμοβιτς, μάλλον αγγίζουν τα όρια της γραφικότητας. Όταν η διαφορά είναι τόσο μεγάλη, απλά δέχεσαι την πραγματικότητα και συνεχίζεις.
Ο ΠΑΟΚ θα πάει από την Κυριακή στη Μόσχα να προσθέσει απελευθερωμένος άλλη μία εμπειρία και να προσπαθήσει για το θαύμα. Για εμένα, δεν υπάρχει πιθανότητα να το πετύχει, αλλά η στόφα αυτής της ομάδας είναι τέτοια που ποτέ δεν πρέπει να της δώσεις τη χαριστική βολή πριν το τελευταίο σφύριγμα.
Από την άλλη, η ευρωπαϊκή εμπειρία της φέτος, είχε στιγμές που δύσκολα θα ξεχαστούν. Συναισθήματα έντονα και με το παραπάνω. Οι μάχες με τον Άγιαξ, η πρόκριση στη Πόλη, οι μεγάλες εμφανίσεις των ομίλων και βέβαια οι νίκες που στέλνουν τον ΠΑΟΚ στους ισχυρούς των play off από του χρόνου, ξαναέχτισαν τον ευρωπαϊκό μύθο της ομάδας.
Την Τρίτη, στη παγωμένη Μόσχα, ο ΠΑΟΚ θα αποχαιρετήσει, αλλά τουλάχιστον θα το κάνει με το κεφάλι ψηλά.
Κώδικας: Επιλογή όλων
http://www.onsports.gr/Opinion/S-Kolkas/item/18535-Feygei-me-to-kefali-pshla
