Τυπική σκηνοθεσία Σκορτσέζε (αυτό σίγουρα το γράφω για καλό, δεν μπορώ να βρω καμία κακή ή αδιάφορη ταινία του). Ό,τι ήταν το Goodfellas για το οργανωμένο έγκλημα, είναι το Wolf of Wall Street για το οικονομικό έγκλημα. Το περίεργο (?) είναι, πως αισθάνεσαι πολύ μεγαλύτερη απέχθεια για την περσόνα του Λεονάρντο ντι Κάπριο (εκπληκτική ερμηνεία) ως αδίστακτου άπληστου χρηματιστή, παρά γι αυτήν του Ρέι Λιόττα ως κυνικού μαφιόζου μακελάρη!
Ο μαέστρος Σκορτσέζε κατορθώνει, παρά τα πλούτη και την οποιασδήποε μορφής ακολασία στην οποία έχει ενδώσει ο «καράβλαχος», λυσσασμένος για χρήμα αμοραλιστής πρωταγωνιστής του, να σου προκαλεί αηδία η ασυδοσία, ακόμα και η απλή θέα του παρασυρμένου εραστή του αμερικάνικου ονείρου, στερημένου από κάθε είδους ηθικής, μετριοφροσύνης και αυτογνωσίας, πεινασμένου για χρήμα «λύκου», που εκπλήσσεται όταν λειτουργεί οποιοδήποτε είδος «δικαιοσύνης» από ανθρώπους, οι οποίοι κερδίζουν σε όλη τους τη ζωή όσα αυτός σε έναν μήνα.
Παρά την μεγάλη (τρίωρη !) διάρκειά της, τελικά είναι μια ταινία που σε καμία περίπτωση δεν κουράζει και πιστεύω πως αξίζει κάθε της λεπτό.
ΥΓ. Καλά ρε αδέρφια, κανείς δεν βλέπει ταινίες και δεν ενδιαφέρεται για τον κινηματογράφο? Επί έναν χρόνο το thread έχει μείνει ορφανό?!
.
