σε αυτή την ομάδα η μόνη ΣΙΓΟΥΡΗ λύση για σταθερό κατέβασμα είναι το Φορτηγό!
Την χρησιμοποιήσαμε χθες στο τελευταίο πεντάλεπτο πολύ σοφά, καθώς έτρωγε και το χρόνο και στο τέλος εφορμούσε αποτελεσματικότατα στο αντίπαλο καλάθι... μιλάμε ο τύπος δε φοβάται ούτε ψηλούς ούτε πολλαπλά μαρκαρίσματα ούτε τίποτα... είναι εντυπωσιακές οι ικανότητές του στη διείσδυση, νομίζω ότι φτάνει σε αυτό το επίπεδο Φράνκι Κιγκ...επίσης είναι σταθερότατος στις βολές (μηχανική, συγκέντρωση, release, τροχιά μπάλας, αποτέλεσμα)..
και γενικά είναι μπασκετικός παίκτης...
δεν φάνηκε σε 2 ματς και αρχίσανε οι καλοθελητές να τον αμφισβητούν
τώρα που μας πήρε τα 2 τελευταία ματς σχεδόν μόνος τι λέμε κυρίες και κύριοι;
για τον Σέρβο επειδή δεν έχει τσαγανό αλλά έχει κάποια τεχνική (βασικά της Γιουγκοσλαβικης σχολής), κι επειδή απλά είναι τρακαρισμένος και τσαπατσούλης με συχνά άτσαλες αποφάσεις κι εκτελέσεις, διατηρώ μια κάποια ελπίδα βελτίωσης όταν ηρεμήσει και συγκεντρωθεί...
εκεί που έχω χάσει κάθε ελπίδα είναι στον Taylor. Η δύναμη που έδειχνε στο post στο κολλέγιο απέναντι σε ψηλούς και δυνατούς αντιπάλους στην Ευρώπη πάει στράφι. Απλά δεν υπάρχει ως όπλο. Το σουτ του που είναι αξιοπρεπές δεν μπορεί να το δείξει με τον τρόπο που αγωνίζεται (εδώ δεν ξέρω αν φταίει ο ίδιος ή ο τρόπος που τον εκμεταλλεύεται η ομάδα). Παίρνει συνήθως 1 τρίποντο σε λήξη χρόνου και το χάνει...
το καλύτερο για την ομάδα είναι να τον στείλει αλλού...
Ο Sibert το έχει το σουτ και καλά θα κάνουμε να σχεδιάσουμε 2-3 συστήματα για τον παίκτη να πάρει ελεύθερα σουτ και θα δίνει σταθερά 8 πόντους στο ματς με καλά ποσοστά...επίσης εμέναν μου αρέσει πως παλεύει στην άμυνα.
πάντως μιας και θυμηθήκαμε τον Όντουμ, σήμερα έφερνα πίσω από τους παλιούς :
Κάρτερ για άμυνα, Cooper για playmaking, Ηatcher για το ωραίο πάτημα στο σουτ μέσης απόστασης...
