ΠΑΟΚ-ΦΕΝΕΡ: Ένας έρωτας που δεν ξεχνιέται!
dio
Tην περασμένη εβδομάδα ήταν τα γενέθλιά μου.
Αποφάσισα λοιπόν να τα γιορτάσω με έναν ξεχωριστό τρόπο: κάνοντας δώρο στον εαυτό μου, ένα Σαββατοκύριακο στον τόπο απο τον οποίο κρατούν οι ρίζες μου. Οι ρίζες της οικογένειάς μου αλλά και οι ρίζες της ομάδας μου.
Την Κωσταντινούπολη
Δεν ήταν η πρώτη φορά που θα πήγαινα στην Πόλη. Αν μετράω σωστά, θα πρέπει να ήταν η δέκατη. Ενας αόρατος μα πανίσχυρος δεσμός, με κρατά δεμένο με αυτό το μέρος και με κάνει να το επισκέπτομαι ξανά και ξανά.
Κάποια πράγματα πάντα παραμένουν τα ίδια:Tο δέος και η μελαγχολία που νιώθω όταν προσκυνώ στην Αγία Σοφία, η αγαλίαση που αισθάνομαι όταν ατενίζω τα στενά του Βοσπόρου, η χαρά που με κυριεύει όταν τριγυρνώ στα πολυσύχναστα στενάκια του Πέρα. Της συνοικίας που ιδρύθηκε ο ΠΑΟΚ.
Αυτή την φορά όμως ένιωσα κι ένα διαφορετικό, ένα καινούργιο συναίσθημα.Την φορά αυτή πήγα ΕΓΩ σαν κατακτητής, πήγα εγώ ΕΓΩ σαν πορθητής.. Η μεγαλόπρεπη πρόκριση του ΠΑΟΚ επί της Φενέρ λίγους μήνες πριν, με έκανε πλέον να περπατώ με περίσσιο καμάρι και περηφάνεια στα σοκάκια της Πόλης.
Το Σαββατόβραδο, οι εκεί ντόπιοι φίλοι μου, είχαν οργανώσει μια βραδιά προς τιμή των γενεθλίων μου, σε ένα παραδοσιακό ταβερνάκι του Πέρα. Μαζευτήκαμε καμιά δεκαριά άτομα, άντρες και γυναίκες. Περάσαμε πολύ όμορφα, συντροφιά με εδέσματα της πολίτικης κουζίνας, με άφθονο ρακί, με παραδοσιακούς οργανοπαίκτες να παίζουν μουσική πάνω από το κεφάλι μας, με «χανουμάκια» να χορεύουν χορό της κοιλιάς πάνω στο τραπέζι μας.
Εκανε κρύο εκείνο το βράδυ στην Πόλη, και μέρος του ζεστού χειμωνιάτικου ντυσίματός μου καθώς μπήκα στην ταβέρνα, ήταν κι ένα κασκόλ γύρω από τον λαιμό μου.
Ενα κασκόλ του ΠΑΟΚ.
«Είσαι οπαδός του ΠΑΟΚ, ε; », με ρώτησε στα αγγλικά ένας Τούρκος θαμώνας, κουνώντας το κεφάλι του με νόημα. «Κι εσύ καρντάσι, θα πρέπει να είσαι οπαδός της Φενέρ, για να αναγνώρισες το κασκόλ μου!» του απαντώ !
Ετσι άρχισε η κουβέντα μας, και μεταξύ μεζέ και ρακί, συνεχίστηκε με ενδιαφέρον.
«Εχετε πολύ καλή ομάδα, και πολύ τρελό λαό» μου είπε. «Φυσικά και ήμουν στο γήπεδο, στο μεταξύ μας παιχνίδι., Μας κεράσατε μεγάλη πίκρα, δεν το περίμενα!» συνέχισε. Αμέσως ήρθε στο μυαλό μου η φάση του γκόλ του Μούσλι, μα πιο πολύ, ο θρυλικός πανηγυρισμός του.
«Ξέρω ότι την προηγούμενη εβδομάδα αποκλειστήκατε άδικα από την ΤΣΚΚΑ» είπε εντυπωσιάζοντάς με! «Εμείς οι οπαδοί της Φενέρ, παρακολουθούσαμε την πορεία του ΠΑΟΚ στην Ευρώπη, γιατί θέλαμε να δούμε με ποιές ομάδες παίζατε και μέχρι που θα προχωρούσατε. Γιατί θα μπορούσαμε να ήμασταν εμείς στην θέση σας!»
«Ελπίζω να περάσατε όμορφα τόσους μήνες στον καναπέ, βλέποντας τον ΠΑΟΚ» σκέφτηκα από μέσα μου, αλλά κρατήθηκα για να είμαι ευγενικός...
Εκείνη την στιγμή πάντως, συνειδητοποίησα πόσο πολύ πονάει ακόμα (τουλάχιστον τους φανατικούς οπαδούς της Φενέρ) ο αποκλεισμός τους από τον «συμπολίτη» ΠΑΟΚ, ώστε 6 μήνες μετά, ακόμα να ασχολούνται με αυτόν!
«Φέτος μέχρι στιγμής είμαστε δεύτεροι στο πρωτάθλημα» μου είπε, δείχνοντάς μου ταυτόχρονα μερικές φωτογραφίες στο κινητό του, από την κερκίδα των φανατικών της Φενέρ. «Μακάρι του χρόνου να διασταυρωθούν και πάλι οι δρόμοι μας, και μάλιστα στο Champions League»
«Από το στόμα σου και στου Αλλάχ το αυτί» σκέφτηκα !
Κάπου εκεί ολοκληρώθηκε η σύντομη ποδοσφαιρική μου κουβέντα με το καρντάσι της Φενέρ. Δεν ήθελα να του υπενθυμίζω άλλο, εφιαλτικές του στιγμές
Το μόνο αθλητικό σχόλιο που πρόσθεσα, ήταν όταν τον χαιρέτησα στο τέλος της βραδιάς :
“Φενέρ Μπαχτσέ bye-bye” του είπα κουνώντας το χέρι μου, και με χαιρέτησε κι αυτός.
Προφανώς δεν κατάλαβε, οτι εγώ απλώς αναπαραστούσα τον θρυλικό πλέον άραβα τηλεσχολιαστή του Αλ Τζαζίρα ....
Read more about ΠΑΟΚ» by
www.paokizein.gr
http://www.paokizein.gr/paokizein/arthr ... e-no2.html