+1.desperando έγραψε:οι ομαδες δεν φτιαχνονται απο την μια μερα στην αλλη και ειναι αδυνατον απο μια ομαδα οπου οι περισσοτεροι 11δατοι ποδοσφαιριστες της ειναι καινουριοι να δεις καλη μπαλα στην αρχη
Είναι πολύς καιρός που θέλω να το σχολιάσω αυτό το «δεν παίζουμε καλή μπάλα».
Πρώτον. Η βασική ενδεκάδα περιλαμβάνει Κίτσιου, Βίτορ, Τζιόλη, Νίνη, Στοχ, Λούκας. Έξι παίκτες. Αν βάλεις και τους αναπληρωματικούς που έχουν χρόνο συμμετοχής, έχεις άλλους τόσους. Δεν υπάρχει προπονητής που με 6 καινούριους στη βασική ενδεκάδα χρειάζεται λιγότερο από εξάμηνο για να φτιάξει ομάδα. Όχι στην Ελλάδα ή στον κόσμο. Ούτε στον φανταστικό κόσμο του Fm.
Δεύτερον. Η ομάδα προσπαθεί να παίξει επιθετικά. Αλλά ταυτόχρονα να έχει κοντά τις γραμμές, για να μήν είναι «κομμένη». Αυτό γίνεται μόνο αν έχεις την άμυνα ψηλά, κοντά στο κέντρο. Και οδηγείς τον αντίπαλο σε δύο λύσεις: Ή προσπαθεί να κυκλοφορήσει την μπάλα στην περιοχή του με κίνδυνο να τη χάσει. Ή της δίνει μία αλά Κνολ και προσεύχεται να μήν την προλάβουν οι αμυντικοί σου, μπας και βγάλει καμιά αντεπίθεση. Είναι ρίσκο. Άλλοτε, το παίρνεις γιατί σε παίρνει. Άλλοτε δεν ρισκάρεις. Όπως όταν παίζεις στο Γκελζενκίρχεν, όπου ο αντίπαλος ξέρει να βγάλει την μπαλιά στην πλάτη της άμυνας. Ή απέναντι στην Καρδίτσα, που αν σου βάλει τυχερό γκολ, οι παίκτες της μετά θα μασάνε σίδερα. Ενώ όσο δεν σου κάνει φάση, ξέρεις ότι έχεις την ποιότητα να τους βάλεις το πρώτο. Και μετά θα καταρρεύσουν.
Τρίτον. Ακόμη και η τετράδα της άμυνας είναι καινούρια. Το δίδυμο των σέντερ μπακ είναι καινούριο. Το δίδυμο των αμυντικών χαφ είναι καινούριο. Τα δίδυμα μπακ-εξτρέμ αριστερά και δεξιά είναι... μήν επαναλαμβανόμαστε. Το μόνο δίδυμο που έπαιζε μαζί και πέρσι είναι το Σαλπιγγίδης-Αθανασιάδης. Που - και πέρσι το λέγαμε - δεν ταιριάζουν. Όσο και αν προσπαθούσε ο Δώνης να χρησιμοποιήσει τον Σαλπιγγίδη άλλοτε ως target man και άλλοτε ως δεκάρι. Και δημιουργούνται νέα δίδυμα και εκεί: Νίνης-Αθανασιάδης. Βούκιτς-Νέτσιντ.
Τέταρτον. Τί εννοούμε «καλή μπάλα»; Συνήθως έχουμε στο μυαλό μας 2-3 παραδείγματα πολύ καλών ομάδων. Όλοι έχουμε δει πώς παίζει η Μπαρτσελόνα. Πώς μπορεί; Σύμφωνοι, έχει παικταράδες, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Παίζουν μαζί. Εδώ και χρόνια. Ξέρουν ο ένας το παιχνίδι του άλλου. Έχουν γίνει ομάδα.
Εμείς ακόμη τώρα ξεκινάμε το έργο με έναν καλό προπονητή. Εγνωσμένης αξίας. Που πριν έρθει σκούζαμε: «Σαββίδηηηηηη. Πάρε προπονητήηηηη. Από τον προπονητή αρχίζει η καλή ομάδαααα. Πάρε προπονητή και μήν πάρεις παίκτες (που λέει ο λόγος)». Δεν πέρασαν τριάντα χρόνια, έξι μήνες πριν τα λέγαμε.