Τις τελευταίες μέρες οι δήθεν ουδέτεροι δημοσιογραφοι ομάδων του ΠΟΚ ασχολούνται συνέχως με το θέμα της παραίτησης του Μπερέτα προσπαθώντας να πείσουν το κοινό τους ότι ο ΠΑΟΚ είναι τόσο μικρή ομαδούλα που παίκτες/ λαικοί ήρωες στυλ Γκαρσία έχουν τέτοιο έρισμα που μπορούν και αποφασίζουν ποιος προπονητής θα μείνει και ποιος θα φύγει!!! Καλή η προσπάθεια μάγκες αλλά η επιχειρηματολογία σας είναι πολύ 'λίγη'!!!!!!!!
Κάντε τον Γκαρσία πρόεδρο- προπονητή
Γιώργος Κοσμάς
23/07/10
Απόλυση προπονητή στην… προετοιμασία, προτού καν καθήσει αυτός στον πάγκο σε επίσημο παιχνίδι, θα περίμενα να κάνει ο Πανόπουλος ή ο Κομπότης. Αντε, τις παλιές εποχές, και ο Κόκκαλης. Κι όμως, την έκαναν οι Ζαγοράκης και Βρύζας! Οχι, δηλαδή, δύο παλαιοπαράγοντες, αλλά δύο… ποδοσφαιριστές. Διότι ακόμη έτσι τους αντιμετωπίζω. Ως δύο μεγάλους παίκτες που σταμάτησαν… χθες την καριέρα τους. Γι’ αυτό περίμενα να αντιμετωπίζουν διαφορετικά τα πράγματα. Περισσότερο ποδοσφαιρικά και λιγότερο παραγοντικά…
Δεν μπορεί, λοιπόν, ο Ζαγοράκης να δηλώνει προχθές ότι θα στηρίξει τον Μπερέτα όσο τον Σάντος και χθες να τον διώχνει! Αδυνατώ να πιστέψω ότι ο «Ζαγόρ» δεν αντιλαμβάνεται πως είναι αδύνατον για έναν ξένο προπονητή, που έβγαινε πρώτη φορά από τη χώρα του, να περάσει τη φιλοσοφία του ή να παρουσιάσει δείγματα της δουλειάς του μέσα σε... 24 ώρες. Οπως αδυνατώ να πιστέψω και ότι επιτρέπει σε ποδοσφαιριστές να κάνουν κουμάντο στα αποδυτήρια και στον αγωνιστικό χώρο.
Διότι όταν ο Πάμπλο Γκαρσία δηλώνει «αν δεν παίζω, θα φύγω» και υλοποιεί άμεσα την απειλή του, αποχωρώντας από το γήπεδο σε… φιλικό επειδή δεν ήταν στην ενδεκάδα (!), δίχως την παραμικρή συνέπεια, τότε ο επόμενος «επαναστάτης» ίσως αποφασίσει να… πλακώσει στα χαστούκια τον (νέο) προπονητή αν δεν του κάνει τα κέφια.
Ετσι χάνεται ο έλεγχος. Οταν οι ποδοσφαιριστές καταλαβαίνουν ότι «τους παίρνει» να «φάνε» έναν προπονητή. Τότε είναι που τα αποδυτήρια μετατρέπονται σε… ζούγκλα, όπου επιβιώνει ο πιο ισχυρός. Και αυτό ακριβώς έκανε ο ΠΑΟΚ: αντί να τιμωρήσει τον παίκτη που «στασίασε», τιμώρησε με… οριστική διαγραφή τον τεχνικό. Βάζοντας προφανώς στη ζυγαριά τη δημοφιλία του ενός και του άλλου…
Μ’ αυτή τη «λογική», ας κάνουν τον Γκαρσία πρόεδρο, αφού έχει τη δύναμη να καθορίζει ποιος θα κάθεται στον πάγκο, ή (και) προπονητή, μια και έχει λόγο σε τακτική και σύνθεση!
Αλλο να έχει πρόβλημα ένας παίκτης με έναν προπονητή επειδή εκείνος του κάνει τον βίο αβίωτο. Γιατί συμβαίνουν κι αυτά. Ωστόσο, στην περίπτωση του Μπερέτα δεν προκύπτει τέτοια υπόθεση. Πότε να προλάβει, άλλωστε, να προκύψει… Εξάλλου, τον Ιταλό τον κατηγόρησαν επειδή παραήταν, λέει, «ανοιχτός και καλός» με τους παίκτες…
Δεν φταίει, όμως, μόνο ο Ζαγοράκης για τα παράδοξα που συμβαίνουν στον ΠΑΟΚ. Φταίει και ο Βρύζας. Δεν είναι δυνατόν να μη συνειδητοποιεί ότι ουσιαστικά ακυρώνει τον ίδιο του τον εαυτό και προσθέτει μία «μαύρη» σελίδα στο βιογραφικό του ως τεχνικού διευθυντή όταν συναινεί στην απομάκρυνση ενός τεχνικού που ο ίδιος είχε επιλέξει (υποτίθεται έπειτα από ενδελεχή έρευνα) επειδή δεν τα πήγαινε καλά στα φιλικά ή γιατί δεν γούσταραν δυο-τρεις παίκτες το σύστημα που δοκίμαζε. Ο Βρύζας, εφόσον ήξερε γιατί διάλεξε τον Μπερέτα, έπρεπε να στηρίξει την επιλογή του για ένα εύλογο διάστημα και όχι να την «κάψει» στο πρώτο «στράβωμα» του Γκαρσία και οποιουδήποτε άλλου. Εκτός κι αν δεν ήξερε ποιον προπονητή προσέλαβε…
Από τον χειμώνα γνώριζαν στον ΠΑΟΚ ότι θα έφευγε ο Σάντος. Αρχές του 2010 ήταν όταν ο Πορτογάλος τους είχε πει πως αυτή η χρονιά θα ήταν η τελευταία του στην Τούμπα. Είχαν λοιπόν τόσους μήνες στη διάθεσή τους για να κάνουν την έρευνά τους και να καταλήξουν στον διάδοχο του Σάντος. Αντιμετώπισαν, ωστόσο, αυτό το (μείζονος σημασίας) ζήτημα με ελαφρότητα. Πρώτα το άφησαν στα χέρια του… Κονσεϊσάο, που τους οδήγησε στο κάζο Ζορζ Κόστα, και μετά τα έκαναν μόνοι τους ρόιδο…
Εννοείται πως και οι προπονητές κρίνονται. Και… απολύονται, φυσικά, εφόσον δεν πετυχαίνουν τους στόχους που θέτει η διοίκηση και το αποτέλεσμα της δουλειάς τους δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες του κόσμου. Πρώτα όμως πρέπει να έχουν στηριχθεί επαρκώς και να τους έχει δοθεί το (στοιχειώδες) δικαίωμα να κριθούν μέσα από μία (μικρή ή μεγάλη) σειρά επίσημων αγώνων. Οχι από… φιλικά με την Ερφουρτ και τους Κίκερς…
Δηλαδή, αν δεν έβγαινε από την ενδεκάδα ο Γκαρσία ούτε σε... προπονητικό διπλό και αν δεν δοκίμαζε ο Μπερέτα να παίξει με τις γραμμές πιο ψηλά, θα ήταν… καλός προπονητής ο Ιταλός; Παρεμπιπτόντως, σχεδόν όλα τα γκολ τα έφαγε ο ΠΑΟΚ από στημένες φάσεις, επειδή οι παίκτες του… απαξιούσαν να μαρκάρουν στο μαν του μαν και όχι επειδή έπαιζε… ψηλά η άμυνά του.
Δεν λέω, λοιπόν, ότι πρέπει ένας προπονητής να κρίνεται σώνει και καλά μετά από… 365 μέρες. Αλλά όταν φτάνει να αξιολογείται από… δέκα προπονήσεις, τότε το πράγμα αρχίζει να ξεφεύγει από τα όρια της λογικής. Και δεν μιλάμε για τον… Μπάμπη τον Τακούνα. «Κανονικός» προπονητής είναι ο Μπερέτα και προέρχεται από μία εκ των κορυφαίων ποδοσφαιρικών σχολών στον κόσμο. Και ανεξάρτητα από το αν ήταν ή όχι ο ενδεδειγμένος για τον ΠΑΟΚ, του άξιζε περισσότερος σεβασμός.
Η εικόνα που δίνει ο ΠΑΟΚ είναι ότι επιτρέπει στον Πάμπλο Γκαρσία να κάνει κουμάντο στην ομάδα. Να ανεβάζει και να κατεβάζει… κυβερνήσεις και να «απολύει» προπονητές. Η διοίκηση του ΠΑΟΚ έκανε τις επιλογές της, προτιμώντας να μην κακοκαρδίσει τον Γκαρσία και όχι να επιβάλει τάξη στην ομάδα. Και θα κριθεί γι’ αυτές.
http://www.exedrasports.gr/default.aspx ... &aid=70543
))))
