Πολλοί το χρησιμοποιούν κακόβουλα και ρατσιστικά. Πολλοί όμως το χρησιμοποιούσαν και χρησιμοποιούν απλά για να πειράξουν αντίπαλους οπαδούς ή απλά τους φίλους τους. Κυρίως οι παλαιότεροι βέβαια χρησιμοποιούν τον όρο έτσι για να είμαστε ειλικρινείς, οι οποίοι μεγάλωσαν και σε μια διαφορετική Θεσσαλονίκη. Όχι απαραίτητα καλύτερη. Απλά διαφορετική.
Ο ΠΑΟΚ και οι υπόλοιποι δεν δημιουργήθηκαν χθες. Όταν οι πρόσφυγες έφτιαξαν την ομάδα μας, υπήρχε Άρης και Ηρακλής στην πόλη. Υπήρχε επίσης μεγάλη Εβραϊκή κοινότητα. Ειδικά στο κέντρο, και ως επιχειρηματίες. Πολλοί από αυτούς ήταν οπαδοί του Άρη. Το "Εβραίος" για πολλά χρόνια σήμαινε και σημαίνει περιπαικτικά "τσιγκούνης" μέχρι και σήμερα. Και είχε να κάνει με τις επιχειρηματικές πρακτικές και τα παζάρια που έκαναν. Αν πας μια βόλτα π.χ. μέχρι την Κοζάνη και την Πτολεμαϊδα θα γελάσεις με τις ιστορίες που θα ακούσεις μεταξύ Ελλήνων Εβραϊκής και Ελληνικής καταγωγής.
Υπήρχε όμως και συλλογική συνείδηση και αλληλοβοήθεια εκτός από τα πειράγματα και τα μπινελίκια. Κατά την διάρκεια του Β'ΠΠ π.χ. όταν ήρθε η μέρα να φύγουν ομαδικά για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης αφού διωκόταν από τους Ναζί, ανοίξαν τα δικαστήρια της πόλης και δούλεψαν δικαστές, δικηγόροι, και υπάλληλοι όλοι αφιλοκερδώς για να σώσουν τα παιδιά της Εβραϊκής κοινότητας πραγματοποιώντας υιοθεσίες εξπρές σε φιλικές τους Ελληνικές οικογένειες (προσφυγικές και μη) για να τα γλυτώσουν.
Η Εβραϊκή παρουσία στην Ελλάδα πάει πολύ πίσω. Ο Ίππαρχος π.χ. (ο αδελφός του Ιππία) δολοφονήθηκε το 500 και κάτι π.Χ από ένα ζευγάρι ομοφυλοφίλων οι οποίοι ήταν Γεφυραίοι (αλλόφυλοι και αλλόθρησκοι κυρίως Φοίνικες σημίτες) που ήρθαν στην Βοιωτία και μετά μετακόμησαν στην Αθήνα.
Η κοινή μας ιστορία είναι μεγάλη. Και πάντα υπήρχαν προστριβές, πειράγματα, αντιπαραθέσεις. Υπήρχε όμως και αρμονική συνύπαρξη. Και αλληλοβοήθεια. Καλοπροαίρετο πείραγμα ναι. Καφρίλα όχι. Και τα 2 άκρα είναι απαράδεκτα. Όσο απαράδεκτα ήταν και τα κοσμητικά "βρωμιάρηδες", "άπλυτοι" και "Τούρκοι" που συνοδεύουν εμάς μέχρι και σήμερα.