Δ Υ Ο γαμωχρόνια από τότε που προσκύνησε όλη η Ελλάδα, και από χθες με έχει πιάσει μια θλίψη άλλο πράγμα, νιώθω λες και πέρασε καμιά πενταετία από το νταμπλ.
Δύο χρόνια πριν Invincibles και μετά ζωγράφος, ξεσκαρτάρισμα, κολλύρια, μαρούπες και πουτάνας γιοι, μέχρι να φτάσουμε στο χθεσινό που σε λίγο θα διαβάζουμε ότι έπρεπε να κάνουμε και κάνα τσιμπούκι στον Πασχαλάκη στην κερκίδα μην τυχόν στραβώσει και κάνει ντου στον κόσμο.
Γυρίσαμε στα παλιά, μια χαρά και πέντε πίκρες. Περιμένω φως στο τούνελ γιατί αυτό το πράγμα δεν αντέχεται, μόλις πριν δυο χρόνια ρε μ@λ@κες πρωτάθλημα και κύπελλο στον πύργο τον λευκό, φέρτε τον γιατρό.
The hounds at our heels will soon know we are lions.
RoadSalt εγώ πιστεύω στην κατάρα του ΠΑΟΚτζή. Είναι ακριβώς έτσι όπως τα είπες, με το που καταφέρνουμε κάτι τρώμε τα μούτρα μας με τον πιο οδυνυρό τρόπο. Δεν πειράζει, υγεία να έχουμε και σαν άνθρωποι και σαν ΠΑΟΚ γιατί ο αγώνας δεν σταματά ποτέ.